Algemeen
Ze weigerde een BH op werk: ‘Waarom mogen mannen wel met een blote borst lopen?
Shianne Fox roept discussie op over gelijkheid op de werkvloer tijdens zinderende werkdag in Sydney
Op een snikhete zomerdag in Sydney — de temperatuur liep op tot ruim 40 graden — viel vakvrouw Shianne Fox iets op wat ze niet meer kon loslaten. Terwijl haar mannelijke collega’s hun shirts mochten uittrekken om af te koelen, werd haar vriendelijk doch dringend gevraagd haar bovenkleding aan te houden. Voor Shianne was dit geen gewone werkdag meer, maar het begin van een gesprek over gelijkheid, zelfbeschikking en respect op de werkvloer.
“Waarom mogen mannen meer?”
Wat begon als een observatie, groeide uit tot een persoonlijke oproep. Via haar TikTok-account ‘The Bikini Tradie’ deelde Shianne haar ervaring en visie. Ze benadrukte dat haar keuze om een luchtigere top te dragen niets te maken had met aandacht trekken, maar puur met comfort en praktische werkhouding tijdens extreme hitte. “Ik wil dezelfde vrijheid als mijn mannelijke collega’s — niet meer, niet minder,” liet ze weten.
Volgens Shianne gaat het niet om privileges, maar om gelijke behandeling. In haar ogen mag kledingvoorschrift geen belemmering zijn voor welzijn, zolang veiligheid gewaarborgd blijft.
Warmte vraagt om aanpassing
Tijdens extreem warme dagen is verstandig omgaan met hitte essentieel. Voor mannen betekent dit vaak luchtigere kleding of een ontbloot bovenlijf. Shianne merkte dat voor vrouwen andere — vaak striktere — ongeschreven regels gelden. Ze roept op tot het herzien van deze normen, in het belang van iedereen die onder extreme omstandigheden werkt.
Verdeelde reacties uit de sector
Na het delen van haar video volgden duizenden reacties. Sommige vrouwelijke collega’s gaven aan zich ongemakkelijk te voelen bij Shianne’s keuze, uit vrees dat het hun eigen professionele imago zou beïnvloeden. Shianne reageerde met respect: “Iedereen mag werken zoals hij of zij zich prettig voelt. Diversiteit in stijl en aanpak is geen bedreiging, maar een kracht.”
Ervaring en passie
Met meer dan vier jaar ervaring in tuinaanleg en buitenprojecten, is Shianne vaak de enige vrouw op locatie. Toch voelt ze zich daar sterk en op haar plaats. “Voor mij is dit meer dan werk. Het is mijn passie,” zegt ze. Ze hoopt dat haar zichtbaarheid andere vrouwen motiveert om hun plek te vinden in technische of fysieke beroepen.
Gelijke regels, gelijke kansen
Hoewel Shianne de noodzaak van veiligheid op de werkvloer volledig erkent, pleit ze voor meer ruimte binnen die kaders. “Als mannen hun shirt mogen uittrekken vanwege de hitte, waarom mogen vrouwen dan geen vergelijkbare keuzes maken?” vraagt ze zich af. Het gaat haar niet om provocatie, maar om praktische gelijkheid en gezond verstand.
Een bron van inspiratie
Op sociale media deelt Shianne niet alleen haar werk, maar ook motiverende boodschappen voor jonge vrouwen. Haar doel? Laten zien dat authenticiteit en zelfvertrouwen net zo belangrijk zijn als technische vaardigheden. “Ik wil anderen laten zien dat je jezelf mag zijn, ook in sectoren waar dat niet vanzelfsprekend is.”
Het gesprek dat verder reikt dan kleding
Wat begon als een video over werkkleding groeide uit tot een bredere dialoog over inclusie en waardigheid op de werkvloer. Shianne’s boodschap is duidelijk: “Iedereen verdient een werkomgeving waarin je je veilig, gezien en gerespecteerd voelt. Dat begint bij luisteren naar elkaars verhaal.”
Belangrijkste inzichten:
-
Shianne Fox stelt de vraag waarom er bij hitte andere kledingnormen gelden voor mannen en vrouwen in de buitenluchtsector.
-
Ze roept op tot gelijke behandeling, zonder voorbij te gaan aan veiligheid en professionaliteit.
-
Haar verhaal zette een breed maatschappelijk gesprek in gang over comfort, vrijheid en respect op de werkvloer.
-
Ze blijft trouw aan haar visie, ondanks uiteenlopende reacties: “Er is ruimte nodig voor ieders stem en werkwijze.”
-
Haar boodschap inspireert vrouwen wereldwijd om zich uit te spreken en zichzelf te blijven — ook in een werkveld dat nog niet altijd vrouwvriendelijk is.
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.