Algemeen
Vreselijke doodsoorzaak van Jeffrey (10) en Emma (8) bekendgemaakt
Tragedie in Winschoten: Jeffrey (10) en Emma (8) 0verleden door verdrinking, vader ook 0verleden
Na dagen van intense onzekerheid en grootschalige zoekacties is het verdrietige nieuws bevestigd: de ontv0erde kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) zijn volgens het 0penbaar Ministerie (OM) “zeer waarschijnlijk” door verdrinking om het leven gekomen. De lichamen van de twee kinderen, samen met die van hun vader Klaas Bijl (67), werden dinsdagavond aangetroffen in een auto in een kanaal aan de Renselweg in Winschoten, in de provincie Groningen.
Eerste resultaten onderzoek
Het OM maakte woensdagmiddag bekend dat een eerste onderzoek wijst op verdrinking als doodsoorzaak. Toch is het onderzoek nog niet afgerond. “We hebben op dit moment geen aanwijzingen dat er andere personen bij betrokken zijn, maar we sluiten geen scenario uit,” aldus officier van justitie Debby Homans. De p0litie onderzoekt verder camerabeelden en sporen om het precieze verloop van de gebeurtenissen te reconstrueren.
P0litiebezoek op vrijdag
Uit reconstructies blijkt dat er al op vrijdagavond, een dag voor de ontv0ering, p0litiecontact was met de vader. De moeder van Jeffrey en Emma had toen alarm geslagen. Ze had verontrustende berichten ontvangen van haar ex-partner en vreesde dat hij de kinderen iets aan zou doen. Meerdere agenten gingen langs bij de woning van Klaas Bijl, maar besloten na een inschatting van de situatie om niet in te grijpen. Volgens de p0litie was er op dat moment geen directe aanleiding voor actie.
Deze keuze roept nu veel vragen op, vooral gezien de tragische afloop van het weekend. Het incident zal waarschijnlijk onderdeel worden van een intern evaluatieproces.
Ontv0ering op zaterdag
Zaterdag nam Klaas Bijl zijn kinderen mee vanuit Beerta. Volgens zijn omgeving deed hij dat met voorbedachte rade. Een bekende verklaarde dat hij tegen de kinderen had gezegd dat ze naar McDonald’s zouden gaan. Toen zij vroegen of een vriendin mee mocht, antwoordde hij: “Nee, we gaan naar het paradijs.”
Vanaf dat moment begon een grootschalige zoekt0cht die zich uitstrekte over grote delen van Groningen en zelfs over de grens met Duitsland. De p0litie zette honderden agenten, speurhonden en vrijwilligers in. Ook het Veteranen Search Team en burgerinitiatieven ondersteunden het onderzoek.
Laatste teken van leven
Zondagavond volgde een korte sprankel hoop. Klaas belde toen met een kennis in Beerta en gaf aan dat het goed ging met de kinderen. Hij vertelde dat ze aardappelen en schnitzel hadden gegeten. Daarna verbrak hij het contact. Het bleek het laatste teken van leven te zijn van het drietal.
Diezelfde dag werd een Amber Alert uitgezonden, waarin de namen en foto’s van Jeffrey, Emma en hun vader werden gedeeld. Het voertuig waarin zij vermoedelijk reisden, een grijze Toyota Avensis, werd ook via snelwegpanelen en sociale media onder de aandacht gebracht.
Vondst van de auto en lichamen
Dinsdagavond rond 20.30 uur werd een auto aangetroffen in het water aan de Renselweg in Winschoten. Het voertuig werd opgemerkt tijdens een gerichte zoekactie. In de nacht van dinsdag op woensdag werd de auto met een hijskraan uit het kanaal getakeld. Tot ontzetting van velen bleken de lichamen van Klaas en zijn twee kinderen in de auto aanwezig.
De wagen was inderdaad de Toyota Avensis waar de p0litie naar op zoek was. Het voertuig werd vervolgens overgebracht naar een andere locatie voor verder forensisch onderzoek. De lichamen werden met grote zorgvuldigheid geborgen en zijn inmiddels onderworpen aan sectie.
Rouw en verbijstering
De ontdekking van de lichamen sloeg in als een bom bij de familie, hulpverleners en burgers die de afgelopen dagen hoopvol hadden meegezocht. De nabestaanden van Jeffrey en Emma reageerden in een gezamenlijke verklaring, verspreid via Slachtofferhulp Nederland: “Aangeslagen, boos en intens verdrietig. Geen enkel woord komt in de buurt bij wat wij nu voelen. We kunnen het niet beseffen en willen het ook eigenlijk niet beseffen.”
Ze vroegen tevens om rust en privacy in deze moeilijke periode en bedankten iedereen die betrokken was bij de zoekactie. Bij het kanaal in Winschoten legden mensen bloemen, knuffels en kaarsen neer. Op briefjes is onder andere te lezen: “Rust zacht, lieve kinderen.”
Gemiste signalen?
De tragedie werpt opnieuw een schijnwerper op de risico’s van complexe scheidingen, omgangsregelingen en psychische nood. De beslissing van de p0litie om vrijdagavond niet in te grijpen, ondanks de verontrustende berichten, wordt nu door sommigen als een gemiste kans gezien.
Volgens experts is het echter moeilijk om bij elke melding in te schatten of er acuut gevaar is. “Het blijft een grijs gebied. Het gebeurt niet vaak dat een vechtscheiding zo dramatisch eindigt, maar elke melding verdient maximale aandacht,” zegt een gedragsdeskundige verbonden aan de p0litie.
Nog veel vragen
Hoewel verdrinking nu als waarschijnlijke doodsoorzaak wordt genoemd, blijft onduidelijk of het om een bewust geplande actie ging of dat Klaas Bijl op het moment zelf de controle verloor. In een eerder gevonden brief had hij geschreven dat zijn kinderen “rust” verdienden. De toon van de brief was volgens de p0litie ernstig genoeg om van levensgevaar uit te gaan.
De komende dagen worden de forensische onderzoeken voortgezet. Ook worden gesprekken gevoerd met mensen uit de directe omgeving van Klaas Bijl, in de hoop een completer beeld te krijgen van zijn mentale gesteldheid en motieven.
In memoriam
Wat rest is een land in rouw. Twee jonge levens, vol dromen en toekomst, zijn abrupt tot stilstand gekomen. Jeffrey was sportief, hield van voetbal en grapjes maken. Emma was creatief, dol op knutselen en dieren. Ze worden herinnerd als lieve, vrolijke kinderen met een warm hart.
Op scholen in Beerta is gestart met rouwbegeleiding en zijn herdenkingsmomenten georganiseerd. De gemeenschap probeert gezamenlijk grip te krijgen op het onvoorstelbare verlies.
Oproep tot waakzaamheid
De zaak onderstreept hoe belangrijk het is om signalen van psychisch nood of mogelijke escalatie serieus te nemen. Professionals pleiten voor betere informatie-uitwisseling tussen hulpinstanties, onderwijs, jeugdzorg en p0litie. Ook moet er meer ruimte komen voor preventieve interventies bij verstoorde familiesituaties.
“Dit mag nooit meer gebeuren,” is de oproep die vaak klinkt op sociale media. Het verdriet is collectief, maar ook de verantwoordelijkheid om kwetsbare kinderen beter te beschermen.
Steenrijk, Straatarm stuit op discussie: is 120 euro per week écht straatarm?
In de nieuwste aflevering van het populaire programma Steenrijk, Straatarm draaide het deze week om twee oudere koppels die voor even van leven ruilen. Aan de ene kant: Marco en Caroline, een stel dat inmiddels een luxe leven leidt in het zonnige Kroatië. Aan de andere kant: Han en Norma uit Rijswijk, die moeten rondkomen van een bescheiden AOW-uitkering. Hun verhaal roept bij veel kijkers gemengde gevoelens op, zeker als het aankomt op hun wekelijkse budget.
Geen onbekenden van financiële zorgen
Hoewel Marco en Caroline nu genieten van een comfortabel leven onder de Kroatische zon, is dat lang niet altijd zo geweest. “We hebben ook onze moeilijke periodes gekend,” vertellen ze in de aflevering. “Toen we nog maar drie jaar samenwoonden, stonden er ineens deurwaarders op de stoep. We weten dus hoe het is om met financiële problemen te leven.”
Tegenwoordig hoeven ze zich daar geen zorgen meer over te maken. Ze runnen hun eigen bedrijf en kunnen zich wekelijks een bestedingsbudget van ongeveer 1.200 euro veroorloven. Toch blijven ze nuchter over hun situatie: “We beseffen dat we geluk hebben gehad, maar dat hadden we net zo goed niet kunnen hebben.”
Schulden en tegenslagen
Voor Han en Norma is de situatie een stuk minder rooskleurig. Zij wonen in een eenvoudig appartement in Rijswijk en leven van hun AOW. Han werkte jarenlang via een uitzendbureau, maar raakte financieel in de knel toen zijn toenmalige werkgever fouten maakte met de belastingafdracht. Die fouten resulteerden in een torenhoge schuld van maar liefst 25.000 euro.
Alsof dat nog niet genoeg was, bleek later dat er ook nooit pensioenpremies voor Han zijn afgedragen. “Dat was een harde klap,” vertelt hij. “Je werkt jarenlang, doet alles wat je kunt, en dan blijkt je toekomst niet veiliggesteld.”
120 euro per week: ‘Is dat straatarm?’
Han en Norma hebben wekelijks 120 euro te besteden. Voor velen een schijntje, maar sommige kijkers van Steenrijk, Straatarm zetten vraagtekens bij die kwalificatie. Op sociale media ontstond al snel een discussie over wat nu écht als ‘straatarm’ wordt beschouwd.
“Dat is toch niet weinig?” reageert iemand op X (voorheen Twitter). “Ik moet het met minder doen.” Een ander schrijft: “Ik zou willen dat ik 120 euro per week had. Dan kon ik tenminste eens een keer wat leuks doen.” En weer een ander stelt: “Het valt eigenlijk nog wel mee. Natuurlijk is het geen vetpot, maar het is ook niet niks.”
De reacties laten zien hoe relatief armoede is en hoe verschillend mensen hun eigen situatie beoordelen ten opzichte van die van anderen. Voor het ene gezin is 120 euro een uitkomst, voor een ander is het nauwelijks genoeg voor de dagelijkse boodschappen.
Op bezoek in het andere leven
Zoals gebruikelijk in het programma wisselen de koppels van huis, leven en uitgavenpatroon. Marco en Caroline trekken in bij Han en Norma en proberen zich aan te passen aan hun sobere levensstijl. Hun eerste indruk is opvallend positief. “Wat een ruime keuken!” roept Caroline uit. “En kijk die koelkast eens… die is groter dan die van ons.”
Toch komt er ook wat verwondering. “Ik had een veel kleinere woning verwacht,” zegt Marco. “Ze hebben het hier eigenlijk nog best netjes.”
Maar ondanks de bewondering voor de ruimte en inrichting, merken Marco en Caroline al snel hoe lastig het is om met 120 euro per week rond te komen. Wanneer ze boodschappen doen, beseffen ze dat elke euro telt. Toch is er ook ruimte voor plezier: als Marco in de koelkast een pak frikandellen ontdekt, licht zijn gezicht op. “Al 2,5 jaar niet gegeten!”
Toch blijven ze kritisch op het eetpatroon. “Er zit veel bewerkt voedsel in het menu. Dat is natuurlijk makkelijk en goedkoop, maar niet per se gezond.”
Wederzijds begrip
Aan de andere kant genieten Han en Norma even van een leven in luxe. In Kroatië mogen ze zich tegoed doen aan uitgebreide diners, adembenemende uitzichten en een huis met alle comfort. Maar ondanks de weelde blijven ze met beide benen op de grond. “Je went er snel aan,” zegt Han. “Maar het maakt je ook dankbaar voor wat je hebt, hoe klein het ook is.”
Norma voegt eraan toe: “Het is een wereld van verschil. Maar ik mis ook gewoon m’n eigen huisje. Alles is hier zo perfect, maar het voelt niet als thuis.”
Waardevolle les
Het programma laat opnieuw zien dat rijkdom en armoede veel meer zijn dan alleen cijfers op een bankrekening. Het draait om perspectief, verwachtingen, gezondheid en geluk. De uitwisseling tussen Marco, Caroline, Han en Norma zorgt niet alleen voor emotionele momenten, maar ook voor een breder maatschappelijk gesprek.
Dat gesprek laait op social media nog steeds voort. De ene groep kijkers voelt mee met de schrijnende situatie van Han en Norma. De ander vindt dat 120 euro per week nog best meevalt en dat het etiket ‘straatarm’ wellicht wat overdreven is.
Toch is er één conclusie die iedereen lijkt te delen: iedereen verdient een veilige en zekere oude dag. En dat is, helaas, lang niet voor iedereen vanzelfsprekend.
Wil je zelf een bijdrage leveren aan het armoededebat of meer informatie over hulpinstanties in Nederland? Bezoek dan de websites van organisaties zoals het Nibud of het Armoedefonds.
Je vergeet 3 honden. Ongelooflijk weinig geld en ern overdosis aan honden.
— Wessel Lugtenborg (@WesselWl) May 21, 2025
Voor twee personen is 120 euro per week echt wel te doen hoor. Zo weinig is dat niet. #steenrijkstraatarm
— Mars (@Marschaaaaake) May 21, 2025