-

Algemeen

Vreselijk nieuws voor Wendy van Hout: Zoontje plotseling kwijtgeraakt

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Wendy van Hout breekt in Massa is Kassa: “De pijn om je kind los te moeten laten is niet te beschrijven”

In het nieuwe seizoen van Massa is Kassa laat Wendy van Hout, de partner van Peter Gillis, zich van een onverwacht kwetsbare kant zien. Waar het programma doorgaans bol staat van bedrijfsperikelen, vermakelijke taferelen en familiaire chaos, is het deze keer een emotioneel moment dat bij veel kijkers binnenkomt. Wendy deelt in een nieuwe aflevering de pijnlijke realiteit van haar moederschap: haar jongste zoon woont niet meer bij haar, maar is door een rechterlijke uitspraak toegewezen aan zijn vader.

In een fragment dat Wendy vooraf via Instagram deelde, zien we haar openlijk breken. Tranen, verdriet en onmacht — gevoelens die ze normaal gesproken liever binnenhoudt, maar nu bewust toont. “Omdat sommige verhalen verteld móéten worden,” schrijft ze erbij.


Een ingrijpende uitspraak: kind toegewezen aan vader

Het moment dat Wendy haar emoties niet langer kan bedwingen, is voor veel kijkers herkenbaar en schrijnend. Ze vertelt in tranen dat haar jongste zoon sinds kort niet meer bij haar woont, maar bij zijn vader. Dit is het gevolg van een gerechtelijke uitspraak, die haar slechts beperkt omgangsrecht geeft: Wendy mag haar zoon nog maar één keer per twee weken zien.

Voor elke ouder is dat een pijnlijke situatie, maar Wendy benadrukt dat het vooral de emotionele afstand is die het zwaar maakt. “Het is pure pijn als het om je kinderen gaat,” schrijft ze op Instagram. Het gemis is voelbaar, en de tranen in de aflevering laten weinig aan de verbeelding over.


“Opgebrand gevoel, verdriet, opstandigheid”

Bij het gedeelde fragment op sociale media schrijft Wendy een korte, maar veelzeggende boodschap:
“Opschieten… Opgebrand gevoel… Een hoop verdriet… Opstandigheid — alles kwam erbij kijken afgelopen seizoen. Dit deel van mijn leven deel ik nu met Nederland. ♥️”

Met deze woorden geeft ze een blik in de innerlijke strijd die ze doormaakt. Niet alleen de praktische realiteit van minder contact met haar kind, maar vooral de mentale impact van dat verlies. Voor Wendy betekent dit een periode van zoeken naar balans, tussen verdriet en kracht, tussen loslaten en vechten.

Door haar verhaal te delen, wil ze anderen laten weten dat ze niet alleen zijn. “Soms moet je iets laten zien, juist omdat het pijn doet,” klinkt het in de reacties. En die zijn massaal positief en meelevend.


Moeizame band met eerdere kinderen

De pijn van Wendy stopt niet bij haar jongste zoon. Ook met haar twee middelste kinderen, uit een eerdere relatie, is het contact momenteel verbroken. Ze vertelt dat dit het gevolg is van een situatie waarbij de vader van de kinderen naar eigen zeggen eenzijdig heeft besloten dat Wendy haar zoons niet meer mag zien.

In een eerder interview met Shownieuws sprak ze over het loyaliteitsconflict dat hierdoor bij de kinderen is ontstaan. “Kinderen worden dan ongewild in een positie gebracht waarin ze moeten kiezen. Dat is hartverscheurend,” aldus Wendy. Ze benadrukt dat ze altijd open heeft gestaan voor contact, maar dat de situatie haar voorlopig weinig ruimte geeft.


Persoonlijke strijd achter de schermen

Voor veel kijkers van Massa is Kassa is Wendy vooral bekend als de vrouw naast ondernemer Peter Gillis. Ze verschijnt in de afleveringen vaak krachtig, praktisch en opgewekt. Maar achter de schermen speelt zich een heel ander verhaal af — een verhaal van gemis, strijd en onzichtbaar verdriet.

Door haar emoties openlijk te tonen, geeft Wendy het publiek een inkijkje in de mens achter het schermbeeld. Geen televisiepersonage, maar een moeder die vecht voor verbinding, voor liefde, en voor ruimte in het leven van haar kinderen.

Het contrast met de vrolijke chaos van het vakantiepark is groot — en precies dat maakt haar kwetsbare moment in de aflevering zo raak. Het is een menselijke onderlaag die de show zelden laat zien, en die Wendy’s verhaal bijzonder maakt.


Reageren met empathie

De reacties op Wendy’s openheid zijn overwegend warm en ondersteunend. Volgers spreken hun medeleven uit en prijzen haar moed. “Zoveel respect dat je dit deelt,” reageert iemand. “Je laat zien dat verdriet niet iets is om je voor te schamen.” Ook andere moeders delen in de reacties hun eigen ervaringen met omgangsregelingen, ouderverstoting en verlies van contact.

Tegelijk wijzen sommige volgers op het belang van professionele hulp in dergelijke situaties. Want waar juridische uitspraken grenzen stellen, blijft het emotionele verhaal vaak onzichtbaar en complex. Wendy lijkt zich daarvan bewust en stelt zich in haar posts open voor reflectie, groei en dialoog.


De kracht van openheid

Het is niet vanzelfsprekend dat iemand in de publieke belangstelling zulke persoonlijke pijn deelt. Toch kiest Wendy er bewust voor om haar verhaal een plek te geven in het programma én op haar sociale media. Daarmee wil ze het taboe doorbreken rond ouders die — tijdelijk of permanent — hun kinderen moeten missen.

Voor Wendy is dit geen keuze uit zwakte, maar juist uit kracht. Ze toont dat het oké is om kwetsbaar te zijn, om toe te geven dat iets pijn doet. En dat maakt haar — juist nu — tot een voorbeeld van menselijke moed.


Wat betekent dit voor de toekomst?

Vooralsnog blijft de situatie rondom Wendy’s kinderen onduidelijk en delicaat. Ze hoopt op betere tijden, maar legt zich voor nu neer bij de realiteit. “Ik blijf hopen op verbinding,” zou ze tegen haar omgeving gezegd hebben. In de tussentijd probeert ze haar leven stap voor stap op te bouwen, met steun van haar partner, haar omgeving en de kracht die ze in zichzelf blijft zoeken.

“Ik wil rust, stabiliteit en hoop vasthouden — ook als het moeilijk is,” klinkt het tussen de regels door. Die houding levert haar, ondanks alles, veel respect op.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Wendy van Hout (@wendy.van.hout)


Samenvattend: moed in het midden van verdriet

  • Wendy van Hout laat zich in Massa is Kassa van haar meest kwetsbare kant zien, na een pijnlijke uitspraak over haar zoon.

  • Ze mag haar jongste kind nog maar één keer per twee weken zien.

  • Ook met haar oudere kinderen is het contact verbroken, door omstandigheden buiten haar controle.

  • Wendy deelt haar emoties openlijk via Instagram en ontvangt daarvoor veel steun van volgers.

  • Haar verhaal raakt aan thema’s als ouderverstoting, loyaliteitsconflict en veerkracht.

  • Ze wil met haar openheid anderen steun geven én het taboe doorbreken rond ouders die hun kinderen moeten missen.


Een moeder die haar stem niet verliest

Wendy van Hout laat in deze fase van haar leven zien dat verdriet en kracht naast elkaar kunnen bestaan. Ze is niet alleen een televisiegezicht of bekende partner, maar ook een vrouw die zoekt naar houvast in moeilijke omstandigheden.

En juist door haar verhaal te delen, wordt ze — voor velen — een stem van herkenning, van doorzettingsvermogen, en van liefde die nooit opgeeft.

Algemeen

Yolanthe komt met verschrikkelijk nieuws over zoontje Xess Xava: ´Komt hij nooit meer te boven´

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Het leven kan soms onverwacht keihard toeslaan. Dat ondervonden Yolanthe Cabau en haar zoon Xess Xava Sneijder (9) toen ze in korte tijd afscheid moesten nemen van beide grootouders van vaders kant. In haar column in Kek Mama schrijft Yolanthe openhartig over hoe zij en haar zoon deze moeilijke periode hebben beleefd.

Dubbel verlies in korte tijd

In juli 2023 overleed Sylvia Sneijder, moeder van Wesley Sneijder. Anderhalf jaar later, in februari 2025, volgde haar man Barry. Beiden overleden aan kanker, op slechts 59-jarige leeftijd. De impact was groot, zeker op de jonge Xess, die beide sterfgevallen van dichtbij meemaakte.

Xess van begin tot einde betrokken

Yolanthe vertelt hoe Xess het hele ziekteproces van zijn opa en oma bewust meebeleefde. Hij was er “vanaf de dag van de diagnose tot hun laatste adem”. Zijn manier van omgaan met het verlies raakte haar diep. “Hij stond daar, zijn kleine handje op de kist, tranen over zijn wangen, en hij gaf ze nog een laatste kus,” schrijft ze. Het beeld van haar zoon die zijn grootouders op zijn eigen manier eerde, blijft hangen.

Ruimte voor rauw verdriet

Als moeder voelde Yolanthe instinctief de neiging om haar zoon te beschermen tegen het verdriet. Toch koos ze ervoor om hem toe te laten in het rouwproces. “Ik wist dat ik hem niet moest weghouden,” schrijft ze. “Hij voelde zelf heel goed aan wat juist was voor hem.” Door hem de ruimte te geven om te rouwen op zijn manier, gaf ze hem ook het vertrouwen om zijn emoties te laten zien.

Eerlijke gesprekken

Op een gevoelig moment vroeg Xess: “Mama, waar gaan ze nu naartoe?” Yolanthe gaf hem een eerlijk maar troostend antwoord: “Ze zijn niet weg, lieverd. Je draagt ze altijd bij je. In je hart, in je herinneringen.” Met die woorden gaf ze hem iets tastbaars om zich aan vast te houden. Een manier om verdriet te begrijpen én liefde te blijven voelen.

Verdriet reist mee

Na de begrafenissen keerden ze terug naar hun huis in Los Angeles. Het gewone leven ging verder, maar het verdriet bleef onderdeel van hun dagelijkse bestaan. “Soms benoemt hij het zelf, soms zie ik het aan zijn blik,” vertelt Yolanthe. Ze merkt hoe het verlies nog steeds leeft in haar zoon.

Samen huilen en lachen

In haar column benadrukt Yolanthe het belang van praten, lachen én huilen. Ze geven samen ruimte aan alle emoties die rouw met zich meebrengt. “Ik wil dat hij weet dat het oké is. Dat hij mag huilen, dat hij mag praten, maar ook dat hij mag lachen om mooie herinneringen.”

Rouw hoort erbij

Yolanthe’s verhaal is meer dan persoonlijk. Het is een herkenbare en hoopvolle boodschap aan ouders: verlies hoort bij het leven, en kinderen kunnen daar krachtig mee omgaan. Mits ze de ruimte krijgen om dat op hun eigen manier te doen – net zoals Xess.

Lees verder