Algemeen
Thérèse Boer openhartig na afscheid Jonnie: “Ik ben helemaal kapot, maar zo trots op Isabelle en Jimmie”
In de dagen na het indrukwekkende afscheid van topchef Jonnie Boer heeft zijn vrouw Thérèse Boer zich voor het eerst uitgesproken over de emotionele periode die zij en haar gezin doormaken. In een ingetogen maar krachtige verklaring laat Thérèse weten dat ze nog altijd overmand is door verdriet, maar dat haar hart ook overloopt van trots en dankbaarheid. “Ik ben kapot van verdriet, maar ik ben ook zó trots op onze kinderen. Isabelle en Jimmie hebben laten zien wat echte kracht is.”
Een intiem en waardig afscheid
Het afscheid van Jonnie Boer was allesbehalve standaard. Geen koude ceremonie, geen afstandelijke bijeenkomst, maar een eerbetoon in de geest van de man zelf: warm, persoonlijk en vol karakter. Honderden mensen kwamen naar De Librije in Zwolle om hun respect te betuigen. Van culinaire grootheden tot trouwe gasten, van collega-koks tot vrienden en familie. De kist stond beschilderd in graffiti-stijl, kleurrijk en levendig — net als Jonnie zelf.
Thérèse vertelt dat ze ervoor koos om tijdens het publieke moment op de achtergrond te blijven. “Dat was geen makkelijke beslissing, maar ik wilde ruimte geven aan iedereen die Jonnie gekend en bewonderd heeft. Hij had zoveel betekend voor zóveel mensen, en ik gunde hen dat moment van afscheid.”
Een kist vol symboliek
De graffiti-beschilderde kist, vol kleur en leven, weerspiegelde volgens Thérèse wie Jonnie werkelijk was. “Jonnie hield van uitgesproken smaken, van contrasten, van kleur. Die kist vatte zijn geest perfect samen. Niet ingetogen, maar levendig. Het was zó hem.”
Daarnaast benadrukt ze dat het detail van de Harley-Davidson-motorstoet Jonnie op het lijf geschreven was. “Hij was dol op motoren. Dat geluid, dat gevoel van vrijheid. Toen ik die lange stoet zag vertrekken, voelde ik: dit klopt.”
Isabelle en Jimmie: de stille kracht
Wat Thérèse misschien nog wel het meeste raakte, was de manier waarop haar kinderen met het afscheid omgingen. “Ik heb ze zien groeien in een paar dagen tijd. Isabelle en Jimmie zijn mijn helden.”
Isabelle deelde voorafgaand aan de uitvaart een reeks oude familiefoto’s, waarin Jonnie als jonge vader en chef te zien was. “Zij gaf hem opnieuw een gezicht. Niet de chef met drie sterren, maar de papa die ons leerde genieten van de kleine dingen. Ze liet de wereld zien wie hij écht was.”
Jimmie, die zijn vader in de keuken opvolgt, deelde beelden van de motorstoet. “Met elke seconde liet hij zien hoe sterk en liefdevol hij is. Hij deed dit met zo veel respect. Dat raakt me als moeder.”
Het verdriet is groot, de trots nog groter
Hoewel de leegte immens is, benadrukt Thérèse ook hoe dankbaar ze is voor de steun van vrienden, collega’s en het publiek. “Het is ongelofelijk hoeveel berichten, bloemen en kaarten we hebben ontvangen. Mensen uit het hele land laten weten hoeveel Jonnie voor hen betekende.”
Die collectieve rouw bracht troost, maar legde ook de grootsheid van Jonnie’s nalatenschap bloot. “Hij kookte niet alleen, hij raakte mensen. Hij was niet zomaar een chef. Hij was iemand die herinneringen creëerde.”
Herinneringen die blijven
Thérèse haalt ook herinneringen op aan Jonnie als levensgezel. “We werkten samen, woonden samen, groeiden samen. Alles was verweven.”
Een van haar dierbaarste herinneringen is hoe hij altijd met een scherp oog door De Librije liep. “Niets ontging hem. Maar altijd met een glimlach en een bemoedigend woord voor het personeel. Hij was streng, maar rechtvaardig.”
Volgens Thérèse was zijn grootste talent niet alleen koken, maar inspireren. “Of het nu ging om jonge koks, wijnliefhebbers of vaste gasten: iedereen voelde zich gezien. Hij wist je te raken met een blik, een grap, of gewoon een goed bord eten.”
Trots op de Librije-familie
Ook het team van De Librije speelt een grote rol in haar dankbaarheid. “Onze medewerkers hebben het afscheid mee vormgegeven. Van de koks tot de bediening: iedereen stond er met liefde.”
Ze prijst vooral de manier waarop het personeel Jonnie’s gedachtegoed levend wil houden. “Ze werken met zijn recepten, zijn filosofie, zijn flair. Dat is het mooiste eerbetoon dat er is.”
Ze vertelt hoe collega’s verhalen delen over Jonnie’s typische uitspraken, zijn perfectionisme, maar ook zijn warme hart. “Ze blijven hem citeren in de keuken. ‘Net dat beetje extra!’, hoor ik ze zeggen.”
Een toekomst vol herinnering
De komende tijd zal in het teken staan van verwerking, maar ook van voortzetting. “De Librije gaat binnenkort weer open. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat Jonnie dat gewild zou hebben. Hij geloofde in doorgaan, in vooruitkijken, in samen sterk zijn.”
Thérèse benadrukt dat het geen afscheid is van Jonnie’s idealen. “Elke gang, elk gerecht dat hier wordt geserveerd, draagt zijn handtekening. Zijn geest blijft rondwaren in iedere hoek van De Librije.”
Het idee dat Jonnie’s visie voortleeft in het werk van hun kinderen, en in de handen van hun team, geeft Thérèse kracht. “Dat geeft me troost. Hij is niet weg, hij leeft voort in wat we samen gebouwd hebben.”
Persoonlijke kracht
Zelf probeert Thérèse zich vast te houden aan de kleine dingen: een herinnering, een geur, een foto. “Soms ruik ik iets in de keuken en moet ik huilen. Maar dan hoor ik hem in mijn hoofd zeggen: ‘Hup, doorgaan.'”
Ze weet dat de weg lang zal zijn, maar dat liefde en trots haar zullen dragen. “Ik ben verdrietig, maar ook intens dankbaar dat ik ruim dertig jaar naast hem heb mogen staan. We hebben samen iets neergezet dat groter is dan wijzelf.”
Dankbaar voor verbondenheid
Ook buiten Zwolle werd massaal meegeleefd. Thérèse noemt het hartverwarmend hoeveel mensen hun steun betuigden. “Zoveel collega’s, gasten, buren, zelfs onbekenden… ze kwamen langs, stuurden brieven, lieten bloemen achter. Dat doet meer dan ik onder woorden kan brengen.”
Ze noemt het bijzonder hoeveel verhalen ze hoorde van mensen voor wie Jonnie een inspiratie was. “Van jonge chefs die dankzij hem durfden te beginnen, tot gasten die zeggen dat hij hun liefde voor eten heeft aangewakkerd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Slot: Liefde als nalatenschap
Het verhaal van Thérèse Boer is dat van een vrouw die rouwt, maar ook viert. Die huilt, maar ook glimlacht bij herinneringen. En die vooral gelooft in de kracht van familie, liefde en samenwerking.
“We gaan door, met Jonnie in ons hart. En met Isabelle en Jimmie als levende voorbeelden van wat hij ons heeft geleerd: trouw blijven aan jezelf, delen met anderen, en altijd koken met je hart.”
Met deze woorden laat Thérèse niet alleen zien hoe groot het gemis is, maar ook hoe krachtig het leven kan zijn dat achterblijft. Een leven vol smaak, liefde en herinnering aan een man die Nederland leerde dat eten meer is dan voeding – het is verbinding. En dat blijft, generatie op generatie.
Max Verstappen staat voor een van de meest persoonlijke keuzes uit zijn carrière: welk nummer wordt zijn nieuwe identiteit in de Formule 1?
Max Verstappen heeft in zijn loopbaan al talloze grote beslissingen moeten nemen—over teamstrategieën, contracten, technische richtingen en sportieve doelstellingen. Maar de keuze waar hij nu voor staat, is van een heel andere orde. Nu hij zijn iconische nummer 1 moet inruilen na het verliezen van de wereldtitel, vraagt iedereen zich af: welk rugnummer gaat Verstappen dragen wanneer hij in 2026 opnieuw aan de start verschijnt?
Op het eerste gezicht lijkt het misschien een technisch detail. Een nummer op een auto, meer niet. Maar in de moderne Formule 1 is een startnummer veel meer dan dat. Het vormt een merk, een identiteit, een signatuur die jarenlang op merchandise, petjes, helmen en posters prijkt. Het is een stukje van de coureur dat de fans dagelijks met zich meedragen. En voor iemand als Verstappen, die inmiddels uitgegroeid is tot een van de grootste coureurs van zijn generatie, is zo’n keuze geen kleinigheid.
Een onverwachte situatie: voor het eerst sinds 2021 geen nummer 1
Het verlies van de wereldtitel betekent dat Verstappen in 2026 niet langer automatisch recht heeft op het prestigieuze nummer 1. Dat nummer behoort alleen toe aan de regerend wereldkampioen. Vanaf het moment dat zijn seizoen eindigde, was dus duidelijk dat de Nederlander zou moeten terugvallen op een nieuw permanent nummer.
Alle ogen waren direct gericht
op de 33, het nummer waarmee hij jarenlang reed. Maar opmerkelijk
genoeg liet Verstappen in een openhartig interview met DAZN Spanje
weten dat een simpele terugkeer naar zijn oude vertrouwde getal
niet per se vanzelfsprekend is.
“Ik denk er goed over
na,” zei hij. “Er zijn meerdere opties die ik echt mooi
vind.”
Die woorden openen een wereld van mogelijkheden—misschien wel meer dan de fans ooit hadden verwacht.
De nieuwe Formule 1-regel die alles verandert
Vanaf 2026 introduceert de FIA een opmerkelijke nieuwe regel: elke coureur krijgt één keer in zijn carrière de kans om zijn permanente racenummer te wijzigen. Tot nu toe kon dat alleen wanneer je wereldkampioen werd en tijdelijk koos voor nummer 1.
Voor Verstappen betekent dit dat hij niet per se vastzit aan zijn oude 33. Hij mag, geheel vrij, een ander nummer kiezen dat beter past bij de coureur die hij inmiddels is. Het biedt hem een unieke kans om zijn identiteit opnieuw vorm te geven na een periode waarin hij vier wereldtitels verzamelde en uitgroeide tot een globale supersterrennaam binnen de autosport.
Het is dus meer dan een formaliteit: het is een kans om een statement te maken.
Nummer 33: een hoofdstuk dat misschien afgesloten is
Het getal 33 was jarenlang onlosmakelijk verbonden met Verstappen. Het stond op de Toro Rosso waarmee hij als tiener debuteerde, op de Red Bull waarmee hij zijn eerste zege behaalde in Barcelona, en het groeide uit tot een wereldwijd herkenbaar symbool. Fans verfden het op spandoeken, reden ermee op skelters en bestelden merchandise met enorme hoeveelheden tegelijk.
Maar volgens mensen in zijn
nabije omgeving voelt Verstappen dat nummer inmiddels vooral als
een herinnering aan zijn beginperiode. Een periode waarin hij
vooral moest knokken, zoeken, vechten en bewijzen.
“33 hoort bij mijn
begin,” zou hij intern hebben gezegd. “Bij de jongen die nog alles moest laten
zien.”
Juist daarom twijfelt hij. Hij is niet meer de jonge nieuwkomer; hij is een viervoudig wereldkampioen met een compleet andere status.
De emotionele favoriet: nummer 3
Veel fans weten het: nummer 3 is misschien wel het meest persoonlijke getal in Verstappens leven. Het is het nummer waarmee hij in zijn karttijd vrijwel onafgebroken kampioen werd, het getal dat in zijn familie altijd een bijzondere betekenis heeft gehad en het nummer dat hij eigenlijk had willen dragen toen hij naar de Formule 1 kwam.
Dat kon destijds niet, omdat Daniel Ricciardo het al gebruikte. Maar Ricciardo heeft de Formule 1 inmiddels verlaten, waardoor het nummer officieel weer beschikbaar is.
Volgens bronnen rond het Red Bull-kamp heeft Verstappen al gesprekken gevoerd met de FIA én persoonlijk contact gelegd met Ricciardo. De Australiër zou direct hebben aangegeven dat hij het een eer vindt als Verstappen de 3 wil dragen. De twee hebben jarenlang een warme band gehad, ondanks hun rivaliteit op de baan.
Als Max daadwerkelijk voor de 3 kiest, betekent het een terugkeer naar zijn sportieve roots—een symbolische reis terug naar het begin, maar dan als volwassen kampioen.
Een compleet nieuw nummer? Verstappen sluit het niet uit
Naast de 33 en de 3 wordt er fluisterend nog over andere getallen gesproken. Volgens mensen die dicht bij hem staan, overweegt hij ook een getal dat zijn huidige carrièrefase weerspiegelt:
-
Nummer 4, als verwijzing naar zijn vier behaalde wereldtitels.
-
Nummer 26, als knipoog naar persoonlijke numerologie rondom zijn geboortedatum.
-
Nummer 01, een creatief eerbetoon aan de periode waarin hij als wereldkampioen met het nummer 1 reed.
Een geheel nieuw nummer zou een volledig nieuw tijdperk symboliseren. Het zou laten zien dat Verstappen niet alleen een coureur is die titels jaagt, maar een sporticoon dat zijn eigen pad vormgeeft.
Voor Red Bull en zijn sponsors zou het ook een commerciële droom zijn: een volledig nieuwe merchandise-lijn rondom een nieuw Verstappen-symbool.
De deadline nadert
Red Bull presenteert traditioneel in februari hun nieuwe auto. Op dat moment moeten het racenummer, de helmontwerpen en de officiële teamfoto’s allemaal gereed zijn. De FIA wil eveneens vóór de wintertests de definitieve gridlijst publiceren.
Dat betekent dat Verstappen zijn keuze binnen enkele weken definitief moet maken. Een keuze die mogelijk tien jaar of langer zichtbaar zal zijn op miljoenen schermen, shirts, schaalmodellen en petjes wereldwijd.
De spanning hierover is enorm—en niet alleen bij fans, maar ook binnen het Formule 1-paddock.
De fans zijn verdeeld: welk nummer moet het worden?
Op social media zijn de reacties explosief:
-
Team 33 houdt vast aan nostalgie: het nummer dat Verstappen groot maakte.
-
Team 3 ziet de terugkeer naar zijn kartnummer als een emotioneel kippenvelmoment.
-
Team New Number hoopt op iets baanbrekends, iets dat past bij een nieuwe fase in zijn carrière.
Onder elke post van Verstappen gaat het gesprek vrijwel meteen over zijn nieuwe nummer. Het leeft. Het verbindt miljoenen fans wereldwijd.
De uitspraak die alles zegt
In het DAZN-interview deed
Verstappen één opmerking die misschien wel de sleutel is tot zijn
uiteindelijke keuze:
“Ik wil een nummer waar
ik over twintig jaar nog steeds trots op ben als ik erop
terugkijk.”
Dat zegt alles. Hij zoekt geen nummer voor marketing, geen nummer voor nostalgie, maar een nummer dat zijn hoofdstuk als volwassen, gevestigde F1-legende definieert.
Welke richting het ook op gaat — de hele autosportwereld kijkt mee. En één ding staat vast: wat hij kiest, wordt geschiedenis.