Algemeen
Thérèse Boer maakte het in tranen bekend De Librije heropent na overlijden van Jonnie Boer: ‘De ziel van het restaurant is verdwenen’
De Librije heropent na 0verlijden Jonnie Boer: “Zijn geest blijft in elk gerecht aanwezig”
Slechts enkele dagen na het plotselinge 0verlijden van topchef Jonnie Boer opent het beroemde restaurant De Librije in Zwolle opnieuw de deuren. De heropening markeert niet alleen een praktisch moment in de agenda van het driesterrenrestaurant, maar vooral een symbolische mijlpaal: een eerbetoon aan een man die de Nederlandse gastronomie naar een ongekend niveau tilde.
Hoewel het restaurant fysiek weer draait, is het gemis van Jonnie voelbaar in elk detail. Toch klinkt er ook vastberadenheid. Zijn familie en team zetten door — precies zoals hij dat gewild zou hebben.
“De ziel is weg, maar de geest leeft voort”
Het 0verlijden van Jonnie Boer op 23 april 2025, tijdens een verblijf op Bonaire, kwam als een schok voor de culinaire wereld. De chef, die samen met zijn vrouw Thérèse Boer het gezicht en de motor achter De Librije vormde, 0verleed op 60-jarige leeftijd aan een acute longembolie. Zijn uitvaart, die afgelopen vrijdag plaatsvond, werd bijgewoond door talloze collega-chefs, bekenden en trouwe gasten.
Vandaag, amper een week later, zwaaien de deuren van het restaurant opnieuw open. Niet uit gewoonte, maar uit eerbetoon. “We blijven Jonnie trots maken,” luidt het op sociale media, waar Thérèse samen met hun kinderen en chef Nelson Tanate een emotioneel bericht deelt.
Bij het bericht staat ook een van Jonnie’s bekende uitspraken: “Oké, en nu gaan we weer door. Door met waar we mee bezig waren. Stilstaan is achteruitgaan.” Die woorden vormen nu het kompas voor het team dat hij achterliet.
Grote dankbaarheid na enorme steun
De voorbije week werd de familie Boer overspoeld met berichten van steun, bloemen en herinneringen van mensen uit alle hoeken van het land — en ver daarbuiten.
“De liefde en steun die we hebben mogen ontvangen, zijn onbeschrijfelijk,” schrijft de familie op Instagram. “We zijn nog steeds overdonderd door het verlies van Jonnie. Maar wat jullie ons hebben gegeven, helpt ons enorm. We willen iedereen bedanken voor de troostende woorden, het medeleven en de herinneringen.”
Dat Jonnie Boer niet zomaar een chef was, maar een pionier, blijkt uit de wijze waarop hij herdacht wordt. Niet alleen binnen de horeca, maar ook door vaste gasten, jonge chefs en levensgenieters die zijn signatuur konden proeven in elk bord.
Een culinaire legende met een unieke visie
Jonnie Boer begon zijn carrière bescheiden, maar zijn visie op koken was groots. Samen met Thérèse bouwde hij De Librije uit tot een van de meest toonaangevende restaurants van Europa. In 2004 ontving De Librije de felbegeerde derde Michelinster — een erkenning die het restaurant tot op de dag van vandaag behoudt.
Boer stond bekend om zijn creativiteit, het gebruik van lokale producten en zijn perfectionistische werkwijze. Hij combineerde innovatie met traditie en wist daarmee een keuken neer te zetten die zowel vernieuwend als diep geworteld was in de Nederlandse eetcultuur.
Naast zijn werk in de keuken zette Jonnie zich ook in voor duurzaamheid, jong talent en de ontwikkeling van de gastronomie als vak. Hij was een mentor voor velen en een inspiratie voor nog meer.
De toekomst van De Librije: een gedeelde missie
Met het wegvallen van Jonnie verandert er veel, maar één ding blijft hetzelfde: de missie. Die missie wordt nu gedragen door Nelson Tanate, jarenlang Jonnie’s rechterhand en inmiddels de nieuwe chef van De Librije. Aan zijn zijde blijft Thérèse Boer de rol vervullen die ze al decennialang met flair en passie op zich neemt: gastvrouw, wijnexpert en mede-eigenaar.
Samen zetten zij het levenswerk van Jonnie voort. “Alles wat we doen, doen we in zijn geest,” vertelt Thérèse. “Hij leeft voort in de mensen die hij geïnspireerd heeft, in de manier van werken die hij heeft nagelaten en in de gerechten die hij ooit bedacht.”
Volgens insiders zal de menukaart van De Librije voorlopig grotendeels behouden blijven. Veel van de gerechten dragen immers Jonnie’s signatuur. Maar ook nieuwe creaties — geïnspireerd op zijn gedachtegoed — zullen in de komende maanden op het bord verschijnen.
Een documentaire als blijvende herinnering
Wat velen niet wisten: Jonnie en Thérèse Boer werden het afgelopen jaar gevolgd door een cameraploeg voor een nieuwe documentaireserie. De serie, die later dit jaar zal worden uitgezonden, krijgt nu een geheel andere lading.
Wat begon als een inkijkje in hun dagelijks leven en werk, is nu uitgegroeid tot een indringend portret van een meesterchef in zijn laatste jaar. Met beelden van achter de schermen, gesprekken over passie, werkdruk, en liefde, zal het een waardevolle herinnering vormen voor iedereen die door Jonnie geraakt is.
“Zijn geest zit in elk gerecht dat we serveren”
Gasten die vandaag als eersten weer aan tafel schuiven bij De Librije, doen dat met een bijzonder gevoel. Sommigen kenden Jonnie persoonlijk, anderen via zijn kookkunst. Maar één sentiment wordt breed gedeeld: zijn aanwezigheid is voelbaar.
Zoals een vaste gast het verwoordde: “Zijn ziel is misschien fysiek niet meer aanwezig, maar zijn geest blijft in elk bord dat hier wordt geserveerd. Je proeft hem in de details, in de zorg, in de verfijning.”
Meer dan een restaurant
De Librije is inmiddels meer dan een eetgelegenheid — het is een plek geworden waar vakmanschap, gastvrijheid en emotie samenkomen. Met de heropening wordt niet alleen het werk voortgezet, maar ook een levensfilosofie geëerd. De visie van Jonnie Boer leeft voort in elk teamlid, in elke wijnkeuze van Thérèse, in elke creatie van Nelson.
Een toekomst in de geest van Jonnie
De komende maanden zullen in het teken staan van r0uw én hernieuwde energie. Het team van De Librije is vastbesloten om door te gaan, niet ondanks Jonnie’s afwezigheid, maar juist dankzij zijn inspiratie.
Thérèse en haar kinderen laten weten dat ze met trots naar de toekomst kijken, wetend dat Jonnie hen blijft aanmoedigen. “Hij wilde nooit stilstaan. En dus gaan wij door.”
Laat jouw herinnering
achter
Heb jij ooit gegeten bij De Librije of een bijzondere herinnering
aan Jonnie Boer? Deel het met ons in de reacties of via social
media onder de hashtag #InEerbetoonAanJonnie.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.