Algemeen
Thérèse Boer maakte het in tranen bekend De Librije heropent na overlijden van Jonnie Boer: ‘De ziel van het restaurant is verdwenen’
De Librije heropent na 0verlijden Jonnie Boer: “Zijn geest blijft in elk gerecht aanwezig”
Slechts enkele dagen na het plotselinge 0verlijden van topchef Jonnie Boer opent het beroemde restaurant De Librije in Zwolle opnieuw de deuren. De heropening markeert niet alleen een praktisch moment in de agenda van het driesterrenrestaurant, maar vooral een symbolische mijlpaal: een eerbetoon aan een man die de Nederlandse gastronomie naar een ongekend niveau tilde.
Hoewel het restaurant fysiek weer draait, is het gemis van Jonnie voelbaar in elk detail. Toch klinkt er ook vastberadenheid. Zijn familie en team zetten door — precies zoals hij dat gewild zou hebben.
“De ziel is weg, maar de geest leeft voort”
Het 0verlijden van Jonnie Boer op 23 april 2025, tijdens een verblijf op Bonaire, kwam als een schok voor de culinaire wereld. De chef, die samen met zijn vrouw Thérèse Boer het gezicht en de motor achter De Librije vormde, 0verleed op 60-jarige leeftijd aan een acute longembolie. Zijn uitvaart, die afgelopen vrijdag plaatsvond, werd bijgewoond door talloze collega-chefs, bekenden en trouwe gasten.
Vandaag, amper een week later, zwaaien de deuren van het restaurant opnieuw open. Niet uit gewoonte, maar uit eerbetoon. “We blijven Jonnie trots maken,” luidt het op sociale media, waar Thérèse samen met hun kinderen en chef Nelson Tanate een emotioneel bericht deelt.
Bij het bericht staat ook een van Jonnie’s bekende uitspraken: “Oké, en nu gaan we weer door. Door met waar we mee bezig waren. Stilstaan is achteruitgaan.” Die woorden vormen nu het kompas voor het team dat hij achterliet.
Grote dankbaarheid na enorme steun
De voorbije week werd de familie Boer overspoeld met berichten van steun, bloemen en herinneringen van mensen uit alle hoeken van het land — en ver daarbuiten.
“De liefde en steun die we hebben mogen ontvangen, zijn onbeschrijfelijk,” schrijft de familie op Instagram. “We zijn nog steeds overdonderd door het verlies van Jonnie. Maar wat jullie ons hebben gegeven, helpt ons enorm. We willen iedereen bedanken voor de troostende woorden, het medeleven en de herinneringen.”
Dat Jonnie Boer niet zomaar een chef was, maar een pionier, blijkt uit de wijze waarop hij herdacht wordt. Niet alleen binnen de horeca, maar ook door vaste gasten, jonge chefs en levensgenieters die zijn signatuur konden proeven in elk bord.
Een culinaire legende met een unieke visie
Jonnie Boer begon zijn carrière bescheiden, maar zijn visie op koken was groots. Samen met Thérèse bouwde hij De Librije uit tot een van de meest toonaangevende restaurants van Europa. In 2004 ontving De Librije de felbegeerde derde Michelinster — een erkenning die het restaurant tot op de dag van vandaag behoudt.
Boer stond bekend om zijn creativiteit, het gebruik van lokale producten en zijn perfectionistische werkwijze. Hij combineerde innovatie met traditie en wist daarmee een keuken neer te zetten die zowel vernieuwend als diep geworteld was in de Nederlandse eetcultuur.
Naast zijn werk in de keuken zette Jonnie zich ook in voor duurzaamheid, jong talent en de ontwikkeling van de gastronomie als vak. Hij was een mentor voor velen en een inspiratie voor nog meer.
De toekomst van De Librije: een gedeelde missie
Met het wegvallen van Jonnie verandert er veel, maar één ding blijft hetzelfde: de missie. Die missie wordt nu gedragen door Nelson Tanate, jarenlang Jonnie’s rechterhand en inmiddels de nieuwe chef van De Librije. Aan zijn zijde blijft Thérèse Boer de rol vervullen die ze al decennialang met flair en passie op zich neemt: gastvrouw, wijnexpert en mede-eigenaar.
Samen zetten zij het levenswerk van Jonnie voort. “Alles wat we doen, doen we in zijn geest,” vertelt Thérèse. “Hij leeft voort in de mensen die hij geïnspireerd heeft, in de manier van werken die hij heeft nagelaten en in de gerechten die hij ooit bedacht.”
Volgens insiders zal de menukaart van De Librije voorlopig grotendeels behouden blijven. Veel van de gerechten dragen immers Jonnie’s signatuur. Maar ook nieuwe creaties — geïnspireerd op zijn gedachtegoed — zullen in de komende maanden op het bord verschijnen.
Een documentaire als blijvende herinnering
Wat velen niet wisten: Jonnie en Thérèse Boer werden het afgelopen jaar gevolgd door een cameraploeg voor een nieuwe documentaireserie. De serie, die later dit jaar zal worden uitgezonden, krijgt nu een geheel andere lading.
Wat begon als een inkijkje in hun dagelijks leven en werk, is nu uitgegroeid tot een indringend portret van een meesterchef in zijn laatste jaar. Met beelden van achter de schermen, gesprekken over passie, werkdruk, en liefde, zal het een waardevolle herinnering vormen voor iedereen die door Jonnie geraakt is.
“Zijn geest zit in elk gerecht dat we serveren”
Gasten die vandaag als eersten weer aan tafel schuiven bij De Librije, doen dat met een bijzonder gevoel. Sommigen kenden Jonnie persoonlijk, anderen via zijn kookkunst. Maar één sentiment wordt breed gedeeld: zijn aanwezigheid is voelbaar.
Zoals een vaste gast het verwoordde: “Zijn ziel is misschien fysiek niet meer aanwezig, maar zijn geest blijft in elk bord dat hier wordt geserveerd. Je proeft hem in de details, in de zorg, in de verfijning.”
Meer dan een restaurant
De Librije is inmiddels meer dan een eetgelegenheid — het is een plek geworden waar vakmanschap, gastvrijheid en emotie samenkomen. Met de heropening wordt niet alleen het werk voortgezet, maar ook een levensfilosofie geëerd. De visie van Jonnie Boer leeft voort in elk teamlid, in elke wijnkeuze van Thérèse, in elke creatie van Nelson.
Een toekomst in de geest van Jonnie
De komende maanden zullen in het teken staan van r0uw én hernieuwde energie. Het team van De Librije is vastbesloten om door te gaan, niet ondanks Jonnie’s afwezigheid, maar juist dankzij zijn inspiratie.
Thérèse en haar kinderen laten weten dat ze met trots naar de toekomst kijken, wetend dat Jonnie hen blijft aanmoedigen. “Hij wilde nooit stilstaan. En dus gaan wij door.”
Laat jouw herinnering
achter
Heb jij ooit gegeten bij De Librije of een bijzondere herinnering
aan Jonnie Boer? Deel het met ons in de reacties of via social
media onder de hashtag #InEerbetoonAanJonnie.
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato zorgde voor een duidelijke verschuiving in toon en dynamiek. Waar tijdens de eerste zitting vooral de aanklachten en verklaringen centraal stonden, kwam nu de verdediging uitvoerig aan het woord. En volgens verslaggever Evert Santegoeds, die de hele dag in de rechtbank aanwezig was, gebeurde precies wat een goede verdediging beoogt: twijfel zaaien over de aangereikte feiten, verklaringen en bewijsstukken.
In een gesprek met Shownieuws liet Santegoeds weten dat de presentatie van de advocaten van Borsato hem aan het denken heeft gezet. Niet omdat er plots een eenduidige conclusie mogelijk is, maar omdat de zaak complexer blijkt dan veel mensen vooraf dachten. Zijn woorden geven een inkijkje in hoe de verdediging de zaak benadert en waarom donderdag mogelijk een kantelpunt vormt in het proces dat al jaren de Nederlandse showbizzwereld bezighoudt.
In deze longread wordt uitgebreid stilgestaan bij de argumenten van de verdediging, de punten die Santegoeds opvielen, het omstreden dagboek en de discussie over de geloofwaardigheid van verschillende verklaringen. Ook wordt gekeken naar de bredere impact van deze zittingsdag en wat het kan betekenen voor de verdere verloop van de zaak.
De sfeer in de rechtbank: een nieuwe fase van het proces
Vanaf de eerste minuut van de donderdagzitting was duidelijk dat de verdediging een andere strategie volgde dan het 0penbaar Ministerie twee dagen eerder. Waar justitie een groot deel van haar verhaal baseerde op verklaringen van het vermeende slacht0ffer en een aantal ondersteunende documenten, richtte de verdediging zich vooral op inconsistenties, hiaten en onduidelijke details in datzelfde materiaal.
Volgens Santegoeds zat er een opvallende energie in de zaal. Niet omdat het juridisch spektakel was, maar omdat de toon scherp en analytisch werd. Het ging niet langer om algemene beschuldigingen, maar om het apart leggen en onderzoeken van puzzelstukjes die volgens de advocaten helemaal niet passen.
“Het was een gedegen verhaal,” zegt Santegoeds. “Een verhaal dat mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht over wat ik dinsdag hoorde. En dát is natuurlijk precies wat de verdediging wil: laten zien dat er interpretatie, nuance en onzekerheid achter de aangedragen stukken zit.”
Het audiofragment: bekentenis of misverstand?
Een van de grootste punten van discussie in de zaak is het zogenoemde audiofragment, waarin de moeder van het meisje Borsato confronteert met haar beschuldigingen. Justitie stelde dinsdag dat dit gesprek elementen bevatte die op een impliciete bekentenis zouden kunnen wijzen.
Maar volgens de verdediging – en volgens Santegoeds nu ook – is dat beeld te sterk aangezet.
“Wat ik dinsdag hoorde, klonk
alsof er een bekentenis op band stond,” vertelt hij. “Maar vandaag
werd dat vrijwel volledig onderuit gehaald.”
De verdediging wees erop dat:
-
Borsato in het gesprek nooit expliciet toegeeft dat hij grensoverschrijdend heeft gehandeld.
-
Hij vaag reageert, deels geschokt, deels afwerend – maar niet bevestigend.
-
Het gesprek plaatsvond in een gespannen situatie waarin woorden ook anders kunnen worden geïnterpreteerd.
Daarnaast benadrukte de verdediging dat het gesprek is opgenomen onder omstandigheden die op zijn minst vragen oproepen over de context en intentie. Was het een spontane confrontatie of een zorgvuldig geplande actie met een specifiek doel? Die vraag blijft hangen.
Het dagboek: een “verdacht boekje” met één cruciale pagina
Het meest controversiële bewijsstuk in deze zaak is zonder twijfel het dagboek van het meisje. Een schrift van slechts dertig pagina’s, waarin volgens het OM aanwijzingen te vinden zijn voor haar ervaringen met de zanger.
Maar volgens de verdediging – en nu ook volgens Santegoeds – zit dat anders.
Een boekje met één afwijkende pagina
“Het dagboek telt slechts dertig pagina’s,” legt Santegoeds uit. “Maar Marco komt maar op één pagina voor. En die ene pagina lijkt niet geschreven in dezelfde lijn als de rest.”
De verdediging ging nog verder en suggereerde dat:
-
het bewuste deel mogelijk niet door het meisje zelf is geschreven;
-
de toon, stijl en woordkeuze anders zijn dan in de rest van het dagboek;
-
de moeder mogelijk zelf aanpassingen of aanvullingen heeft gedaan.
Dit is een ernstige suggestie en vormt een groot risico voor de geloofwaardigheid van het gehele bewijsstuk.
Waarom noemt Santegoeds het “een verdacht boekje”?
De verslaggever is normaal gesproken voorzichtig met zijn woorden, vooral in zaken waar emoties, reputaties en juridische gevolgen zo zwaar meewegen. Maar in deze zaak zei hij onomwonden:
“Het is geen dagboekje, het is een verdacht boekje.”
Die uitspraak komt niet uit sensatie, maar uit de observatie dat het boekje rommelig, fragmentarisch en opeens zeer specifiek lijkt op het moment dat Borsato erin voorkomt. Dat roept vragen op, en het is precies die twijfel die de verdediging probeert te vergroten.
De kleedkamerkwestie: kon het überhaupt gebeuren?
Een ander punt waarop de verdediging zich richtte, is de beschuldiging dat Marco het meisje zou hebben betast in de kleedkamer van The Voice of Holland. Justitie schetste de situatie alsof hij eenvoudig door de gangen kon wandelen en ongezien ruimtes kon betreden.
Maar volgens Santegoeds klopt dat beeld niet.
Borsato was niet vrij om studio’s in en uit te lopen
“Daar twijfelde ik dinsdag al
aan,” zegt hij.
Hij legt uit:
-
Marco had een eigen kleedkamer.
-
Hij werkte vrijwel altijd samen met visagist Leco van Zadelhoff.
-
Beveiliging en productie lieten niet toe dat coaches ongecontroleerd door backstage-gebieden liepen.
-
Alles achter de schermen bij grote tv-producties is strak georganiseerd.
Als die omstandigheden kloppen, wordt de beschuldiging minder waarschijnlijk.
Waarom Leco nooit is verhoord, blijft een mysterie
Het meest opvallende is dat Leco van Zadelhoff, die bijna constant bij Marco was in zijn kleedkamer, nooit door het OM is verhoord.
Santegoeds verbaasde zich daar zichtbaar over:
“Waarom heeft justitie dat niet gedaan? Als iemand kon bevestigen wat er in die kleedkamer gebeurde, was het Leco.”
Volgens hem kan dit maar twee dingen betekenen:
-
Het OM heeft bewust afgezien van het verhoor, omdat het mogelijk ontlastend zou zijn.
-
Het verhoor had geen meerwaarde voor hun scenario, wat vragen oproept over de kracht van dat scenario.
Voor Santegoeds is dit een van de grootste hiaten in de zaak tot nu toe.
Veranderende verklaringen: onduidelijkheid of onbetrouwbaarheid?
Tijdens de zitting van donderdag stelde de verdediging ook vragen over de consistentie van de verklaringen van het meisje. Volgens hen veranderen bepaalde details van haar verhaal door de tijd heen.
Santegoeds vatte het samen als een cruciale vraag:
“Waarom veranderen de verhalen van het meisje steeds?”
De verdediging gaf twee mogelijke verklaringen:
-
Ze kan zich niet alles goed herinneren – een bekend fenomeen in traumagerelateerde zaken.
-
Het is niet gebeurd zoals wordt beweerd, en de inconsistentie komt voort uit het creëren van nieuwe details wanneer eerdere versies onder druk komen te staan.
In elk scenario is er onduidelijkheid – en onduidelijkheid leidt tot twijfel. En twijfel leidt juridisch gezien al snel tot de conclusie dat er onvoldoende hard bewijs is.
Een kantelpunt? De impact van de verdediging
Voor Santegoeds voelde donderdag als een mogelijke omslag in het proces. Niet omdat er ineens een definitieve conclusie in zicht komt, maar omdat de verdediging overtuigend heeft laten zien dat verschillende cruciale onderdelen van de zaak kunnen worden betwist.
Hij zei:
“Ik hoop dat heel duidelijk wordt of hij er nou echt is ingeluisd door de twee of niet.”
Dat laatste – het idee dat Borsato mogelijk doelbewust in een fuik is gelokt – is een theorie die in sommige kringen al langer rondgaat. De verdediging gebruikt die gedachte niet expliciet, maar suggereert wel dat bepaalde elementen in het dossier zijn gemanipuleerd of bewust anders gepresenteerd.
Wat de waarheid is, blijft vooralsnog onbekend.
De bredere vraag: kan deze zaak nog één kant op vallen?
Na deze dag rijst de vraag of de zaak juridisch nog helder genoeg is om tot één duidelijke uitspraak te komen. De advocaten van Borsato hebben laten zien:
-
dat fysiek bewijs ontbreekt;
-
dat verklaringen variëren;
-
dat het dagboek vraagtekens oproept;
-
dat getuigen ontbreken of niet zijn gehoord;
-
dat cruciale situaties logistiek onwaarschijnlijk zijn.
Justitie heeft tegelijkertijd laten zien:
-
dat het meisje haar verhaal meerdere malen consequent heeft verteld;
-
dat er ondersteunende aanwijzingen zijn;
-
dat het audiofragment volgens hun interpretatie significant is;
-
dat er gedragingen van Borsato zijn die volgens hen wijzen op grensoverschrijdend gedrag.
Het blijft daarmee een zaak waarin interpretatie, overtuiging en nuance centraal komen te staan.
Conclusie: een zaak die alle kanten op kan, maar donderdag veranderde het speelveld
De tweede zittingsdag heeft één ding duidelijk gemaakt: deze zaak is niet zwart-wit. Er zijn geen keiharde bewijzen in de vorm van opnames, foto’s of DNA. Wat resteert zijn menselijke verhalen, emoties, herinneringen, twijfels en interpretaties.
Voor de rechtbank betekent dit dat de lat hoog ligt. Voor het publiek betekent het dat de verdeeldheid groot blijft. Voor de betrokkenen betekent het dat de spanning richting de uitspraak – op 4 december – alleen maar groter zal worden.
Wat donderdag heeft laten zien, is dat de verdediging zeer krachtig is in het neerzetten van twijfel. En twijfel is in het strafrecht een machtig juridisch wapen.
De komende weken zullen uitwijzen of die twijfel voldoende weegt.