Algemeen
Thérèse Boer deelt rauwe emoties na afscheid van Jonnie: ‘Ik ben gebroken’
De dagen na het wegvallen van Jonnie Boer hebben diepe indruk achtergelaten op Thérèse Boer. Met zichtbare emotie, maar ook voelbare trots, sprak ze over het gemis van haar man, de legendarische chef-kok achter driesterrenrestaurant De Librije in Zwolle.
Haar woorden, openhartig en warm, schetsen een liefdevol portret van een man die voor velen van betekenis was. Niet alleen binnen het gezin, maar ook in de Nederlandse gastronomie en ver daarbuiten. Thérèse neemt ons mee in een periode vol herinnering en verbinding, waarin afscheid nemen niet betekent dat iemands invloed verdwijnt.
Een afscheid vol kleur, muziek en karakter
Het eerbetoon aan Jonnie was allesbehalve traditioneel. In plaats van een sobere bijeenkomst, werd zijn leven gevierd met muziek, kleur en een sfeer die bij hem paste. In De Librije, het restaurant waar hij zijn ziel in legde, verzamelden zich honderden mensen: collega-chefs, vaste gasten, vrienden en bekenden.
Zijn kist was niet standaard, maar een kleurrijk kunstwerk met graffiti. Oogstrelend, rebels en uitgesproken — precies zoals Jonnie was. Thérèse besloot om ruimte te geven aan anderen om hun gevoelens te delen. “Dat was geen makkelijke beslissing, maar ik wilde ruimte geven aan iedereen die Jonnie gekend en bewonderd heeft.”
Symboliek die Jonnie’s geest weerspiegelt
De beschilderde kist was geen toevallig detail, vertelt Thérèse. “Jonnie hield van uitgesproken smaken, contrasten en kleur. Die kist vatte zijn geest perfect samen. Niet ingetogen, maar levendig. Het was zó hem.”
Ook het indrukwekkende motorcortege met tientallen Harley-Davidsons raakte haar diep. “Hij hield van motoren, van het gevoel van vrijheid. Toen ik die lange stoet zag vertrekken, voelde ik: dit klopt.” Het geronk van de motoren die de stad doorkruisten, werd een onvergetelijk eerbetoon aan een man die zich nooit liet tegenhouden.
Kinderen als bron van kracht
Te midden van het verdriet vond Thérèse steun bij hun kinderen. Isabelle en Jimmie toonden, net als hun vader, veerkracht en liefde. “Ik ben kapot van binnen, maar ik ben ook zó trots op onze kinderen. Ze hebben laten zien wat echte kracht is.”
Isabelle deelde ontroerende familiefoto’s waarop Jonnie als jonge vader te zien was. “Zij gaf hem opnieuw een gezicht. Niet alleen de chef met drie sterren, maar de papa die ons leerde genieten van kleine dingen.”
Ook zoon Jimmie, die zijn vader opvolgt in de keuken, leverde zijn bijdrage aan het eerbetoon. Hij deelde beelden van de motorstoet. “Met elke seconde liet hij zien hoeveel liefde hij in zich heeft. Hij deed dit met zoveel respect. Dat raakt me als moeder.”
Troost in de steun van buitenaf
De hoeveelheid medeleven die Thérèse en haar gezin ontvingen, was overweldigend. Bloemen, kaarten en berichten stroomden binnen vanuit het hele land. “Het is ongelofelijk hoeveel mensen laten weten hoeveel Jonnie voor hen betekend heeft. Hij kookte niet alleen, hij raakte mensen. Hij was geen gewone chef, hij was iemand die herinneringen achterliet.”
Een leven vol liefde en toewijding
Ruim dertig jaar lang deelden Jonnie en Thérèse hun leven, hun werk en hun dromen. Ze bouwden aan De Librije met liefde, ambitie en oog voor perfectie. Thérèse herinnert zich hoe hij altijd met aandacht door het restaurant bewoog. “Niets ontging hem. Maar hij had ook altijd een glimlach en een vriendelijk woord voor het personeel. Hij was streng, maar ook rechtvaardig.”
Wat hem bijzonder maakte, ging verder dan zijn vakmanschap. “Hij wist mensen te raken. Of het nu jonge chefs waren, wijnliefhebbers of trouwe gasten: iedereen voelde zich gezien. Met een blik, een grap, of een goed bord eten.”
De Librije blijft zijn ziel dragen
Tijdens het eerbetoon speelde het team van De Librije een grote rol. Van keuken tot bediening: iedereen werkte met liefde en zorg mee. “Onze medewerkers hebben het afscheid mee vormgegeven. Dat heeft ons enorm gesterkt.”
In de keuken klinkt Jonnie’s stem nog dagelijks door. “Ze blijven hem citeren. ‘Net dat beetje extra!’ hoor ik ze zeggen. Zijn flair, zijn discipline, zijn warme persoonlijkheid blijven voelbaar in elk detail.”
Vooruit met liefde, terugkijken met trots
De komende tijd staat voor Thérèse in het teken van herinneren en doorgaan. De Librije zal opnieuw haar deuren openen, als eerbetoon aan de man die er zijn ziel in legde. “We doen dit niet omdat het makkelijk is, maar omdat Jonnie dat gewild zou hebben. Hij geloofde in vooruitkijken, in doorzetten, in kracht uit liefde halen.”
Elk gerecht dat geserveerd wordt, draagt een stukje van zijn nalatenschap. Thérèse vindt troost in het idee dat zijn energie blijft voortleven in hun kinderen, het team en het restaurant dat ze samen opbouwden.
Kleine momenten van herinnering
De momenten die Thérèse het meest raken, zijn vaak onverwacht. Een geur in de keuken, een oude foto, een herinnering die opeens bovenkomt. “Soms ruik ik iets en hoor ik hem in m’n hoofd: ‘Hup, doorgaan!’ Dan moet ik lachen en huilen tegelijk.”
Die kleine dingen dragen haar. “Ik ben verdrietig, maar ook intens dankbaar dat ik ruim dertig jaar naast hem heb mogen staan. We hebben iets neergezet dat groter is dan wijzelf. En dat leeft voort.”
Met De Librije als levend monument aan Jonnie’s levenswerk, zal zijn nalatenschap blijven inspireren. Niet als iets dat verloren is, maar als iets dat altijd blijft.
Algemeen
Agent Maikel van Bureau Utrecht zwaargewond na ongeluk op motor: ‘Ligt in kritieke toestand’
De Utrechtse p0litie en de televisiekijkers van Bureau Utrecht zijn diep geschrokken door het nieuws dat agent Maikel zwaargew0nd is geraakt bij een ernstig motor0ngeluk. De agent, die bij het grote publiek bekend werd door zijn open en betrokken optreden in het programma, raakte tijdens diensttijd betrokken bij een ongeval dat grote impact heeft op collega’s, familie en de gemeenschap waarin hij werkt.
Ernstig 0ngeval tijdens dienst
Het ongeluk gebeurde terwijl Maikel onderweg was op zijn p0litiemotor. Over de exacte toedracht is nog weinig officieel bevestigd, maar duidelijk is dat het om een zwaar incident gaat. Hulpd!ensten waren snel ter plaatse en hebben alles op alles gezet om hem te stabiliseren. Vervolgens is hij met spoed overgebracht naar het ziekenhuis, waar hij direct werd geopereerd.
Volgens bronnen binnen het korps gaat het om ernstig letsel. De komende dagen zijn cruciaal voor zijn herstel. Artsen doen wat zij kunnen, maar geven aan dat het traject lang en onzeker kan zijn. Dat besef hakt er stevig in bij iedereen die Maikel kent.
Grote verslagenheid bij collega’s
Binnen de Utrechtse p0litie heerst verslagenheid. Maikel staat bekend als een toegewijde agent, iemand die zijn werk met overtuiging en menselijkheid uitvoert. Collega’s omschrijven hem als rustig, professioneel en altijd bereid om een stap extra te zetten — zowel voor burgers als voor zijn team.
Een collega laat weten: “Maikel is iemand op wie je altijd kunt rekenen. Dit nieuws komt keihard binnen. Je weet dat p0litiewerk risico’s heeft, maar als het iemand uit je directe omgeving treft, voelt het ineens heel dichtbij.”
Ook op het bureau wordt extra aandacht besteed aan het welzijn van de betrokken collega’s. Slacht0fferhulp en bedrijfsopvang zijn ingeschakeld om agenten te ondersteunen die het 0ngeluk van dichtbij hebben meegemaakt of er emotioneel door geraakt zijn.
Bekend gezicht voor het publiek
Voor veel Nederlanders is Maikel niet alleen een agent, maar ook een bekend gezicht van televisie. In Bureau Utrecht kregen kijkers een inkijkje in zijn dagelijkse werk: van verkeerscontroles tot pittige meldingen en menselijke gesprekken met inwoners van de stad. Juist die openheid maakte hem geliefd bij het publiek.
Op sociale media stromen steunbetuigingen binnen van kijkers die aangeven hem een “echte agent” te vinden. Mensen prijzen zijn rustige uitstraling, zijn humor en zijn duidelijke gevoel voor rechtvaardigheid. “Je zag aan alles dat hij dit werk met zijn hart deed,” schrijft iemand. “We hopen zo dat hij hier doorheen komt.”
Gevaar van p0litiewerk opnieuw zichtbaar
Het ongeluk onderstreept opnieuw hoe risicovol p0litiewerk kan zijn, zeker voor motoragenten. Zij bewegen zich dagelijks door druk verkeer, vaak met spoed, om snel hulp te kunnen bieden. Ondanks training, ervaring en beschermende kleding blijft een 0ngeluk soms onvermijdelijk.
P0litie Nederland benadrukt regelmatig dat verkeersveiligheid voor hulpdiensten een prioriteit is, maar dat absolute veiligheid nooit kan worden gegarandeerd. Elke dienst kan onverwacht omslaan in een levensbedreigende situatie. Dat besef zorgt nu opnieuw voor discussie over de risico’s die agenten lopen om de samenleving veilig te houden.
Familie in gedachten
Naast de zorgen om Maikel zelf, gaat veel aandacht uit naar zijn familie en naasten. Voor hen staat de wereld plotseling stil. De p0litie vraagt om hun privacy te respecteren, zodat zij in rust deze zware periode kunnen doormaken.
“Dit raakt niet alleen een collega, maar ook een zoon, partner, vriend,” klinkt het binnen het korps. “Daar moeten we zorgvuldig mee omgaan.” In overleg met de familie zal later meer informatie worden gedeeld, wanneer zij daar zelf aan toe zijn.
Massale steunbetuigingen
Op X, Instagram en Facebook laten duizenden mensen hun steun blijken. Van korte berichten als “Sterkte Maikel” tot uitgebreide verhalen van kijkers die zich geraakt voelen door zijn werk en persoonlijkheid. Ook andere p0litiemensen uit het hele land spreken hun solidariteit uit.
De hashtag met zijn naam wordt veel gedeeld, vaak vergezeld van blauwe hartjes en p0litievlaggen. Het laat zien hoe groot de verbondenheid is tussen burgers en agenten die zichtbaar en menselijk hun werk doen.
Onzekere periode voor de toekomst
Hoe het herstel van Maikel zal verlopen, is nog onduidelijk. Zware verw0ndingen vragen tijd, geduld en intensieve revalidatie. Of hij ooit weer volledig zal kunnen terugkeren in zijn functie, is een vraag die voorlopig onbeantwoord blijft.
Voor nu draait alles om stabilisatie, herstel en steun. Zijn collega’s hopen vooral dat hij de kracht vindt om deze zware fase door te komen. “De rest komt later wel,” zegt een bron. “Het belangrijkste is dat hij erdoorheen komt.”
Meer dan een nieuwsbericht
Het ongeluk van Maikel raakt aan iets groters dan één incident. Het herinnert ons eraan dat achter elk uniform een mens schuilgaat, met dromen, familie en een leven buiten het werk. Mensen die dagelijks risico’s nemen om anderen te helpen, vaak zonder dat we daar echt bij stilstaan.
De komende tijd zullen velen hopen op goed nieuws uit het ziekenhuis. Tot die tijd blijft Utrecht — en ver daarbuiten — meeleven met Maikel, zijn familie en zijn collega’s. De wens is unaniem: kracht, herstel en een zo goed mogelijke uitkomst voor een agent die voor velen meer is dan alleen een gezicht in uniform.