Lale Gül vertrekt uit
Nederland: “Ik voel me hier niet langer veilig”
De veelbesproken auteur en
opiniemaker Lale
Gül heeft Nederland verlaten. In een recent interview liet
ze weten dat ze zich in eigen land niet langer veilig voelt. Het
besluit markeert een pijnlijk en confronterend moment in het
publieke debat over vrijheid van meningsuiting, persoonlijke
veiligheid en maatschappelijke tolerantie.

De jonge schrijfster, die in
2021 furore maakte met haar autobiografische roman Ik ga leven, groeide uit tot een
invloedrijke stem binnen de Nederlandse samenleving. Maar de prijs
voor die openheid blijkt hoog. In dit artikel gaan we dieper in op
haar achtergrond, de reacties op haar werk en de bredere betekenis
van haar vertrek.
Van Amsterdamse jeugd tot
literaire doorbraak
Lale Gül werd in 1997 geboren in
Amsterdam, als dochter van Turkse ouders met een
streng-islamitische levenshouding. Ze groeide op binnen een
gemeenschap waar duidelijke regels golden over gedrag, geloof en
gehoorzaamheid. Maar al op jonge leeftijd voelde ze dat haar eigen
gedachten en gevoelens niet pasten binnen het strakke kader waarin
ze opgroeide.
Ze koos ervoor om haar
persoonlijke verhaal te delen via de literatuur. In Ik ga leven beschrijft ze op eerlijke
en vaak confronterende wijze hoe het is om te leven tussen twee
werelden: enerzijds de verwachtingen van haar traditionele
omgeving, anderzijds haar behoefte aan vrijheid, autonomie en
zelfexpressie.

Een boek dat veel
losmaakte
De publicatie van
Ik ga leven werd een
cultureel en
maatschappelijk ijkpunt. Het boek werd al snel een
bestseller, geroemd om de directe stijl en het scherpe
observatievermogen van Gül. Tegelijkertijd leidde het tot felle
discussies.
Onderwerpen als religieuze
druk, genderrollen, vrijheid van meningsuiting en sociale controle
kwamen rauw en ongefilterd aan bod. Voor veel lezers betekende het
een openbaring; voor anderen een bron van ergernis en afkeuring. De
controverse bleef niet zonder gevolgen voor de schrijfster
zelf.
Persoonlijke offers en
bedreigingen
Hoewel Lale Gül veel lof
ontving van literaire critici en opiniemakers, betaalde ze ook een
hoge prijs. Na de publicatie kreeg ze te maken met verbroken
familiebanden, maatschappelijke uitsluiting en regelrechte
bedreigingen.
In meerdere interviews
vertelde ze openhartig over haar gevoel van onveiligheid. Ze stond onder
bescherming, kon niet meer onbezorgd over straat en leefde met
constante waakzaamheid. Haar situatie is een schrijnend voorbeeld
van hoe persoonlijke moed in Nederland anno nu gepaard kan gaan met
publieke vijandigheid.

“Het is hier voor mij niet
langer leefbaar”
Dat gevoel van dreiging en
beklemming is inmiddels zo toegenomen dat Lale Gül besloten heeft
om Nederland te verlaten. In een recent interview sprak ze daarover
met heldere woorden: “Voor mij is het hier niet meer veilig. Ik wil
gewoon kunnen leven, zonder angst.”
Hoewel ze het land waar ze
geboren is niet lichtzinnig achter zich laat, voelt ze dat haar
mentale en fysieke welzijn in het buitenland beter gewaarborgd is.
“Ik heb lang geprobeerd vol te houden, maar het punt is bereikt
waarop het niet meer gaat.”
Over de exacte bestemming
waar ze zich vestigt, wil ze uit veiligheidsoverwegingen niets
kwijt. Wel benadrukt ze dat ze het schrijven niet opgeeft. “Mijn
stem zal blijven klinken, ook al is het op afstand.”

Relevantie voor het bredere
publieke debat
Het vertrek van Lale Gül
raakt aan een gevoelige snaar in Nederland. Haar beslissing werpt
een ongemakkelijke vraag op: hoe vrij zijn mensen werkelijk om zich uit te spreken,
wanneer hun mening afwijkt van groepsnormen of religieuze
dogma’s?
Voorvechters van vrije
meningsuiting zien haar vertrek als een nederlaag voor de
democratische rechtsstaat. Ook in de media klinken bezorgde
geluiden. “Als iemand als Lale Gül zich niet veilig voelt in
Nederland, dan faalt ons systeem op fundamenteel niveau,” aldus een
commentator op X (voorheen Twitter).
Een stem die blijft
inspireren
Toch is er ook hoop en
bewondering. Duizenden lezers en volgers hebben hun steun
uitgesproken via sociale media. Onder hashtags als
#WijStaanAchterLale delen mensen persoonlijke
verhalen, citaten uit haar boek en berichten van solidariteit.

Collega-schrijvers en
opiniemakers prijzen haar openheid en lef. “Lale Gül heeft dingen
gezegd die gezegd móésten worden. Haar vertrek is pijnlijk, maar
haar stem is niet verstomd,” schreef een collega-auteur.
“Ik ga leven” als symbool van
bevrijding
De titel van haar boek –
Ik ga leven – krijgt in
het licht van deze recente ontwikkelingen een nieuwe lading. Waar
het in eerste instantie ging over het losbreken van sociale en
religieuze verwachtingen, is het nu ook een strijdkreet geworden
tegen onderdrukking en angst.
Met haar woorden en keuzes
blijft Gül anderen inspireren. Niet alleen vrouwen met een
vergelijkbare achtergrond, maar ook jongeren die worstelen met
identiteit, vrijheid en zelfbeschikking. Haar verhaal maakt
zichtbaar hoe kwetsbaar het pad naar autonomie kan zijn — en hoe
kostbaar.

Wat haar vertrek ons
leert
Het vertrek van Lale Gül is
geen individueel incident. Het is een spiegel voor Nederland als
samenleving. Een samenleving die zegt open te staan voor
verschillen, maar waar sommige stemmen zich niet gehoord of
beschermd voelen. Het is een oproep tot reflectie: hoe gaan we om
met diversiteit van denken, en welke bescherming bieden we aan hen
die spreken tegen de stroom in?
Hoopvol maar waakzaam
Hoewel Gül Nederland heeft
verlaten, klinkt in haar woorden geen bitterheid. Wel realisme. En
vastberadenheid. “Ik kies voor mijn leven. Voor rust. Voor
toekomst.” Haar boodschap is helder: veiligheid is geen luxe, maar
een basisbehoefte.

Voor veel volgers blijft ze
een symbool van moed en doorzettingsvermogen. Haar vertrek is een
verlies, maar ook een kans om als samenleving beter na te denken
over inclusie, veiligheid
en het recht om te spreken zonder angst.
Laat ook jouw stem horen
Wat vind jij van het besluit van Lale Gül om Nederland te verlaten?
Deel je mening via onze socialmediakanalen of in de reacties onder
dit artikel.
