Algemeen
Sanne Vogel openhartig na ingrijpende operaties: ‘Bijna geen enkele vrouw uit mijn familie heeft dit overleefd’
Sanne Vogel blikt terug op ingrijpend jaar vol keuzes, veerkracht en hoop
Voor actrice, schrijfster en regisseur Sanne Vogel werd het jaar 2023 er één dat ze niet snel zal vergeten. Terwijl ze samen met haar gezin werkte aan de verbouwing van een nieuw huis – een droom die uitkwam – kreeg ze te maken met een medisch bericht dat haar leven voorgoed zou veranderen.
In een openhartig interview met het magazine JAN deelt ze hoe ze, temidden van bouwstof en toekomstplannen, geconfronteerd werd met een genetisch risico dat haar dwong tot een reeks ingrijpende operaties.
Dubbel nieuws: bouwen aan een thuis én aan gezondheid
Sanne beschrijft hoe het jaar begon met een gevoel van hoop en beweging. Samen met haar partner en kinderen werkte ze aan een nieuw huis, vol plannen en dromen. Maar nog voordat de verbouwing voltooid was, kreeg ze te horen dat ze drager is van het BRCA1-gen, een erfelijke mutatie die de kans op borst- en eierstokk*nker aanzienlijk vergroot.
“Temidden van het verbouwen en het nadenken over de toekomst, kreeg ik dit bericht. Het voelde alsof de grond even onder me wegzakte,” vertelt ze. De combinatie van die levensfase – bouwen aan iets nieuws – en het plotselinge besef van kwetsbaarheid, maakte het contrast extra scherp.
Jarenlang uitstel: “Ik wilde het liever niet weten”
Het risico op k*nker speelde al langer in haar familie. Sanne wist dat veel vrouwen aan haar vaders kant jong waren 0verleden aan de gevolgen van borstk*nker. Toch schoof ze het jarenlang voor zich uit. “Ik werd elk jaar gecontroleerd en dacht: dan ben ik veilig.”
Pas tijdens een gesprek met haar arts drong het volledige risico tot haar door. “Je eierstokken kunnen we niet goed monitoren,” legde de arts uit. “En als we daar k*nker ontdekken, ben je meestal al te laat.” Die woorden kwamen hard aan. “Op dat moment dacht ik: mijn kinderen verdienen een moeder. En ik wil blijven leven.”
Medisch traject: drie operaties in één jaar
Na uitgebreid overleg en een emotioneel proces nam Sanne een moedige beslissing: ze liet zich testen op het BRCA1-gen, en het resultaat bevestigde haar grootste angst. Wat volgde was een reeks van drie zware operaties in één jaar tijd.
Haar borsten werden preventief verwijderd én meteen gereconstrueerd. Kort daarna volgde ook de verwijdering van haar eierstokken. “Het was heftig, verdrietig, en ook lichamelijk zwaar. Maar ik kon het dragen. Ik voelde me gesterkt door mijn keuze,” zegt ze. “Ik heb nu prachtige borsten die mij niet meer z!ek kunnen maken.”
Mentale kracht en inspiratie van onverwachte hoek
In het interview benoemt Sanne dat ze steun vond bij iemand die wereldwijd bekend is geworden om haar openheid over BRCA1: Angelina Jolie. De Amerikaanse actrice onderging jaren geleden eenzelfde preventieve ingreep, iets wat destijds internationaal voor veel bewustwording zorgde.
“Soms heb je iemand nodig die je laat zien dat het leven niet ophoudt na zo’n beslissing. Dat je nog steeds vrouwelijk bent, krachtig en vol mogelijkheden. Angelina gaf mij dat voorbeeld,” vertelt Sanne. “Ik dacht: als zij dat kan, dan kan ik het ook.”
De beladen veertigste verjaardag
Het bereiken van haar veertigste levensjaar kreeg in 2023 voor Sanne een bijzondere lading. In haar familie zijn meerdere vrouwen rond die leeftijd 0verleden aan de gevolgen van k*nker. “Dat besef draag ik al mijn hele leven met me mee. Soms bewust, soms onbewust. Het heeft me altijd aangespoord om in het moment te leven.”
Daarom voelde haar veertigste verjaardag niet alleen als een mijlpaal, maar ook als een overwinning. “Ik ben er nog. En ik heb ervoor gekozen om hier te blijven. Om mijn kinderen te zien opgroeien, om mijn verhalen te blijven vertellen.”
Terugblikken met kracht én dankbaarheid
Hoewel 2023 voor Sanne een jaar van medische beslissingen, lichamelijk herstel en mentale uitdagingen was, overheerst bij haar nu het gevoel van dankbaarheid. “Het heeft me dichter bij mezelf gebracht. Ik weet nu nog beter wat echt belangrijk is.”
Ze prijst ook de steun van haar partner, vrienden, familie én het medische team dat haar heeft begeleid. “Ik ben nooit alleen geweest. Dat gevoel van verbondenheid is misschien wel het mooiste dat uit zo’n moeilijk jaar kan komen.”
Leven na BRCA1: bewust, veerkrachtig en hoopvol
Sanne Vogel deelt haar verhaal niet om medelijden op te wekken, maar om bewustzijn te vergroten. Haar openheid over het BRCA1-gen draagt bij aan een bredere maatschappelijke discussie over preventie, genetische testen en keuzevrijheid.
“Het is niet voor iedereen weggelegd om deze stap te zetten. Het vraagt veel moed. Maar ik wil vrouwen laten weten dat het oké is om bang te zijn én toch te kiezen voor je gezondheid,” zegt ze. “Je hoeft het niet alleen te doen. Er is hulp, er zijn voorbeelden, er is hoop.”
Conclusie: een vrouw die haar leven hertekende
Sanne Vogel laat met haar persoonlijke verhaal zien dat moed niet de afwezigheid van angst is, maar het vermogen om te handelen ondanks die angst. In een jaar waarin ze haar droomhuis verbouwde, herbouwde ze ook haar eigen lichaam en toekomstbeeld.
Met drie zware operaties, een hernieuwd zelfbeeld en een hart vol liefde voor haar gezin kijkt ze niet achterom, maar vooruit. Haar openheid biedt steun, herkenning en inspiratie aan anderen die voor soortgelijke keuzes staan.
“Het leven is kwetsbaar,” besluit Sanne. “Maar dat betekent niet dat het minder mooi is. Integendeel.”
Ken jij iemand die ook te maken heeft met BRCA1 of preventieve keuzes? Deel dit verhaal om steun en herkenning te verspreiden.
Algemeen
Deze vier grote en bekende Nederlandse namen komen ook voor in de beruchte Epstein-Files die onlangs zijn vrijgegeven
De gedeeltelijke openbaarmaking van de zogenoemde Epstein-files heeft in de Verenigde Staten direct geleid tot onrust, speculatie en stevige politieke discussie. Het gaat om honderdduizenden pagina’s aan documenten, foto’s, e-mails en interne rapporten die jarenlang achter slot en grendel lagen. Justitie benadrukt dat dit slechts de eerste fase van openbaarmaking is, maar juist dat zorgt voor extra spanning. Want wat er nu ligt, roept meer vragen op dan het beantwoordt.
Een gecontroleerde vrijgave
De documenten zijn deels openbaar gemaakt, maar grote delen zijn nog altijd zwartgelakt. Namen, locaties en passages zijn onleesbaar gemaakt, officieel om privacy en lopende onderzoeken te beschermen. Critici noemen het echter “half werk” en spreken van een gecontroleerde vrijgave, waarbij gevoelige informatie zorgvuldig wordt gedoseerd. In Washington klinkt steeds luider de roep om volledige transparantie. Politici, journalisten en nabestaanden vragen zich af: wat wordt er nog achtergehouden, en waarom?
Volgens Amerikaanse media is het opvallend dat justitie nu kiest voor een gefaseerde aanpak. “Dit voelt als een voorproefje,” aldus een commentator op CNN. “Genoeg om de gemoederen bezig te houden, maar te weinig om echte conclusies te trekken.” De druk op het Amerikaanse ministerie van Justitie neemt ondertussen toe, zeker nu duidelijk is dat er nog veel meer materiaal bestaat.
Oude namen, nieuwe discussies
Zoals verwacht duiken in de vrijgegeven stukken bekende namen op. De naam van Bill Clinton komt opvallend vaak voorbij. In de documenten en bijbehorende beeldmaterialen circuleren meerdere foto’s waarop Clinton te zien is met Jeffrey Epstein en Ghislaine Maxwell. Sommige van die beelden zijn al jaren bekend, maar door de nieuwe context krijgen ze opnieuw aandacht.
Een woordvoerder uit de kring van Clinton liet weten dat “vermelding in documenten niets zegt over betrokkenheid bij strafbare feiten” en benadrukte dat de vrijgave niet bedoeld is om specifieke personen te beschermen of te beschadigen. Toch laait de discussie opnieuw op, vooral op sociale media, waar oude foto’s massaal worden gedeeld en becommentarieerd.
Opvallend is juist wie nauwelijks voorkomt in de stukken. De naam van Donald Trump wordt slechts zijdelings genoemd. Er circuleert één foto waarop Trump en Melania te zien zijn in Epsteins woning, maar verder blijft het opvallend stil. Analisten noemen dit verschil “intrigerend” en wijzen erop dat Trump zich in het verleden fel verzette tegen volledige openbaarmaking van de Epstein-dossiers. Dat contrast voedt nieuwe theorieën, zonder dat daar op dit moment harde bewijzen voor zijn.
Nederland duikt op in de dossiers
Niet alleen Amerikaanse namen trekken de aandacht. Ook Nederland blijkt in de Epstein-files voor te komen. In het telefoonboek van Ghislaine Maxwell worden vier Nederlandse namen genoemd: Fredie Heineken, Charlene de Carvalho, haar partner Michel en Bernard Dreesmann. Deze namen zijn deels weggelakt, wat betekent dat context ontbreekt.
Media benadrukken nadrukkelijk dat vermelding geen bewijs is van betrokkenheid. Het gaat om contactgegevens die in Maxwells administratie voorkwamen, zonder verdere toelichting. Toch zorgt het voor opschudding, vooral omdat het om internationaal bekende Nederlandse families gaat. In talkshows en kranten wordt vooral gesproken over de impact van reputatieschade, zelfs wanneer er juridisch niets te verwijten valt.
De d00d van Epstein opnieuw onder het vergrootglas
Naast namen en contacten werpen de vrijgegeven dossiers ook nieuw licht op de omstandigheden rond de d00d van Jeffrey Epstein. FBI-rapporten schetsen opnieuw een beeld van chaos binnen de gevangenis waar Epstein werd vastgehouden. Camera’s die niet werkten, bewakers die controles oversloegen en administratieve fouten stapelen zich op in de documenten.
Hoewel officiële instanties eerder concludeerden dat er geen sprake was van externe betrokkenheid, zorgen deze details opnieuw voor wantrouwen bij het publiek. Veel Amerikanen geloven nog steeds dat niet alle feiten op tafel liggen. De hernieuwde aandacht voor deze omstandigheden draagt bij aan het gevoel dat de waarheid nog steeds onvolledig is.
Politieke en maatschappelijke druk
De timing van de openbaarmaking is politiek gevoelig. In een verkiezingsjaar ligt elk detail onder een vergrootglas. Tegenstanders van de huidige aanpak verwijten justitie dat de vrijgave te voorzichtig is en dat machtige personen mogelijk worden ontzien. Voorstanders stellen juist dat zorgvuldigheid noodzakelijk is om rechtszaken niet te schaden.
Journalisten spreken van “een dossier dat groter is dan Epstein zelf”. Het gaat inmiddels niet alleen meer om de misdrijven van één man, maar om de vraag hoe macht, invloed en justitie zich tot elkaar verhouden. Wie wist wat, en wanneer? En waarom duurde het zo lang voordat deze documenten openbaar werden?
Meer onthullingen verwacht
Wat vrijwel iedereen eensgezind erkent: dit is nog lang niet het einde. Justitie heeft bevestigd dat er meer fases van openbaarmaking zullen volgen. Wanneer dat precies gebeurt, is onduidelijk. Maar de belangstelling zal voorlopig niet afnemen. Elk nieuw document, elke naam en elke zwartgelakte passage wordt minutieus geanalyseerd.
Voor nu blijft het gevoel overheersen dat de Epstein-files vooral laten zien hoeveel er nog onbekend is. De eerste vrijgave heeft het debat aangewakkerd, oude wonden opengereten en nieuwe vragen opgeworpen. Of de volledige waarheid ooit boven tafel komt, durft niemand met zekerheid te zeggen. Maar duidelijk is wel dat Washington voorlopig nog niet verlost is van de schaduw die dit dossier werpt.