Algemeen
Sanne Vogel openhartig na ingrijpende operaties: ‘Bijna geen enkele vrouw uit mijn familie heeft dit overleefd’
Sanne Vogel blikt terug op ingrijpend jaar vol keuzes, veerkracht en hoop
Voor actrice, schrijfster en regisseur Sanne Vogel werd het jaar 2023 er één dat ze niet snel zal vergeten. Terwijl ze samen met haar gezin werkte aan de verbouwing van een nieuw huis – een droom die uitkwam – kreeg ze te maken met een medisch bericht dat haar leven voorgoed zou veranderen.
In een openhartig interview met het magazine JAN deelt ze hoe ze, temidden van bouwstof en toekomstplannen, geconfronteerd werd met een genetisch risico dat haar dwong tot een reeks ingrijpende operaties.
Dubbel nieuws: bouwen aan een thuis én aan gezondheid
Sanne beschrijft hoe het jaar begon met een gevoel van hoop en beweging. Samen met haar partner en kinderen werkte ze aan een nieuw huis, vol plannen en dromen. Maar nog voordat de verbouwing voltooid was, kreeg ze te horen dat ze drager is van het BRCA1-gen, een erfelijke mutatie die de kans op borst- en eierstokk*nker aanzienlijk vergroot.
“Temidden van het verbouwen en het nadenken over de toekomst, kreeg ik dit bericht. Het voelde alsof de grond even onder me wegzakte,” vertelt ze. De combinatie van die levensfase – bouwen aan iets nieuws – en het plotselinge besef van kwetsbaarheid, maakte het contrast extra scherp.
Jarenlang uitstel: “Ik wilde het liever niet weten”
Het risico op k*nker speelde al langer in haar familie. Sanne wist dat veel vrouwen aan haar vaders kant jong waren 0verleden aan de gevolgen van borstk*nker. Toch schoof ze het jarenlang voor zich uit. “Ik werd elk jaar gecontroleerd en dacht: dan ben ik veilig.”
Pas tijdens een gesprek met haar arts drong het volledige risico tot haar door. “Je eierstokken kunnen we niet goed monitoren,” legde de arts uit. “En als we daar k*nker ontdekken, ben je meestal al te laat.” Die woorden kwamen hard aan. “Op dat moment dacht ik: mijn kinderen verdienen een moeder. En ik wil blijven leven.”
Medisch traject: drie operaties in één jaar
Na uitgebreid overleg en een emotioneel proces nam Sanne een moedige beslissing: ze liet zich testen op het BRCA1-gen, en het resultaat bevestigde haar grootste angst. Wat volgde was een reeks van drie zware operaties in één jaar tijd.
Haar borsten werden preventief verwijderd én meteen gereconstrueerd. Kort daarna volgde ook de verwijdering van haar eierstokken. “Het was heftig, verdrietig, en ook lichamelijk zwaar. Maar ik kon het dragen. Ik voelde me gesterkt door mijn keuze,” zegt ze. “Ik heb nu prachtige borsten die mij niet meer z!ek kunnen maken.”
Mentale kracht en inspiratie van onverwachte hoek
In het interview benoemt Sanne dat ze steun vond bij iemand die wereldwijd bekend is geworden om haar openheid over BRCA1: Angelina Jolie. De Amerikaanse actrice onderging jaren geleden eenzelfde preventieve ingreep, iets wat destijds internationaal voor veel bewustwording zorgde.
“Soms heb je iemand nodig die je laat zien dat het leven niet ophoudt na zo’n beslissing. Dat je nog steeds vrouwelijk bent, krachtig en vol mogelijkheden. Angelina gaf mij dat voorbeeld,” vertelt Sanne. “Ik dacht: als zij dat kan, dan kan ik het ook.”
De beladen veertigste verjaardag
Het bereiken van haar veertigste levensjaar kreeg in 2023 voor Sanne een bijzondere lading. In haar familie zijn meerdere vrouwen rond die leeftijd 0verleden aan de gevolgen van k*nker. “Dat besef draag ik al mijn hele leven met me mee. Soms bewust, soms onbewust. Het heeft me altijd aangespoord om in het moment te leven.”
Daarom voelde haar veertigste verjaardag niet alleen als een mijlpaal, maar ook als een overwinning. “Ik ben er nog. En ik heb ervoor gekozen om hier te blijven. Om mijn kinderen te zien opgroeien, om mijn verhalen te blijven vertellen.”
Terugblikken met kracht én dankbaarheid
Hoewel 2023 voor Sanne een jaar van medische beslissingen, lichamelijk herstel en mentale uitdagingen was, overheerst bij haar nu het gevoel van dankbaarheid. “Het heeft me dichter bij mezelf gebracht. Ik weet nu nog beter wat echt belangrijk is.”
Ze prijst ook de steun van haar partner, vrienden, familie én het medische team dat haar heeft begeleid. “Ik ben nooit alleen geweest. Dat gevoel van verbondenheid is misschien wel het mooiste dat uit zo’n moeilijk jaar kan komen.”
Leven na BRCA1: bewust, veerkrachtig en hoopvol
Sanne Vogel deelt haar verhaal niet om medelijden op te wekken, maar om bewustzijn te vergroten. Haar openheid over het BRCA1-gen draagt bij aan een bredere maatschappelijke discussie over preventie, genetische testen en keuzevrijheid.
“Het is niet voor iedereen weggelegd om deze stap te zetten. Het vraagt veel moed. Maar ik wil vrouwen laten weten dat het oké is om bang te zijn én toch te kiezen voor je gezondheid,” zegt ze. “Je hoeft het niet alleen te doen. Er is hulp, er zijn voorbeelden, er is hoop.”
Conclusie: een vrouw die haar leven hertekende
Sanne Vogel laat met haar persoonlijke verhaal zien dat moed niet de afwezigheid van angst is, maar het vermogen om te handelen ondanks die angst. In een jaar waarin ze haar droomhuis verbouwde, herbouwde ze ook haar eigen lichaam en toekomstbeeld.
Met drie zware operaties, een hernieuwd zelfbeeld en een hart vol liefde voor haar gezin kijkt ze niet achterom, maar vooruit. Haar openheid biedt steun, herkenning en inspiratie aan anderen die voor soortgelijke keuzes staan.
“Het leven is kwetsbaar,” besluit Sanne. “Maar dat betekent niet dat het minder mooi is. Integendeel.”
Ken jij iemand die ook te maken heeft met BRCA1 of preventieve keuzes? Deel dit verhaal om steun en herkenning te verspreiden.
Kijkers totaal verbijsterd door Bureau Utrecht: “Mijn hart slaat er gewoon van over”
De nieuwste afleveringen van Bureau Utrecht zorgen voor een stortvloed aan reacties op social media. Het programma, waarin Ewout Genemans meeloopt met p0litieagenten in de stad Utrecht, laat de rauwe werkelijkheid van het dagelijkse p0litiewerk zien. En die werkelijkheid komt hard binnen bij een groot deel van de kijkers. Waar eerdere seizoenen van de ‘Bureau’-reeks al indruk maakten, lijkt Utrecht tot nu toe de grootste storm aan emoties los te maken.
Het zijn vooral de fragmenten waarin ag*nten geconfronteerd worden met jongeren die zich misdragen, verbaal agressief reageren of totaal niet luisteren, die het gesprek van de avond bepalen. Kijkers zitten niet ontspannen op de bank — ze zitten met hun handen in het haar.
Heftige reacties: “Ontluisterend wat we zien”
Op X, voorheen Twitter, is de hashtag #BureauUtrecht volop trending. De berichten liegen er niet om. Veel mensen schrikken van het gedrag dat zij zien, vooral wanneer het gaat om jongeren die geen enkel respect lijken te tonen voor de p0litie.
Een kijker
schrijft:
“Het is werkelijk
ontluisterend om te zien hoe jongeren zich tegenwoordig misdragen
in confrontatie met de p0litie.”
Een ander reageert met
weemoed:
“Best naar om de fijne
stad waar ik ben opgegroeid, waar ik een geweldige jeugd heb gehad,
nu zo te zien afglijden.”
Nog iemand merkt
op:
“Respect voor de p0litie
is weg — totaal weg. Verschrikkelijk.”
Het zijn reacties die in tientallen varianten voorbij komen. Kijkers spreken van verbijstering, frustratie en soms zelfs van verdriet wanneer ze zien hoe hard de ag*nten moeten werken om situaties onder controle te krijgen. Vooral de confrontaties waarin jongeren op hoge toon praten, weglopen of grenzen opzoeken, maken veel indruk.
“Je bl0ed begint te koken” — kijkers voelen de spanning mee
Wie de timelines van social media doorscrollt, ziet niet alleen bezorgdheid, maar ook woede. Bij veel mensen raakt het p0litiewerk een gevoelige snaar. Het is alsof kijkers in hun eigen buurt meekijken, alsof de beelden niet uit een tv-programma komen, maar uit hun eigen dagelijkse omgeving.
Eén kijker
schrijft:
“Mijn bloed begint te
koken bij het zien van Bureau Utrecht.”
Een ander gaat nog een stap
verder:
“Zit Bureau Utrecht te
kijken, en dit is toch wel het afvoerputje van Nederland
hè.”
En weer iemand anders
concludeert:
“Als je Bureau Utrecht
kijkt, dan zie je dat ons land echt achteruit is
gegaan.”
Het zijn stevige uitspraken, maar ze laten precies zien wat het programma teweegbrengt: emoties, discussies en een gevoel van urgentie. Bureau Utrecht laat situaties zien die voor veel mensen ver weg lijken, maar tegelijkertijd akelig dichtbij aanvoelen.
Waarom Bureau Utrecht zó veel losmaakt
De kracht van de ‘Bureau’-reeks is altijd geweest dat kijkers een onverwacht eerlijk kijkje krijgen in het werk van de p0litie. Niet de opgeschoonde versie die we in andere programma’s zien, maar de momenten waarop ag*nten met adrenaline in hun lichaam een beslissing moeten nemen — vaak in seconden.
In Utrecht lijkt die realiteit intenser dan ooit:
-
Jongeren die ag*nten uitsch*lden
-
Mensen die zonder reden wegrennen
-
Bedreigende situaties in woonwijken
-
Noodmeldingen midden in de nacht
-
Emotionele confrontaties tijdens huisbezoeken
Kijkers zitten bovenop het werk dat normaal gesproken buiten het zicht gebeurt. Daardoor groeit het gevoel dat dit geen tv is — dit is Nederland.
Ewout Genemans, die alle afleveringen presenteert én meeloopt met de p0litie, staat middenin die situaties. Zijn rustige toon en duidelijke uitleg bieden houvast aan kijkers, maar zelfs hij kan de intensiteit van sommige momenten niet verzachten. Het programma laat de spanning zien, maar ook de menselijkheid van zowel de ag*nten als de personen die zij tegenkomen.
De pijn van ag*nten: “Wat zij moeten incasseren…”
Veel mensen hebben extra bewondering gekregen voor p0litieag*nten sinds ze Bureau Utrecht kijken. Wat ag*nten moeten incasseren — verbaal, fysiek en emotioneel — wordt door de camera’s pijnlijk duidelijk.
Kijkers
reageren:
“Ze blijven zó rustig. Ik
zou het niet kunnen.”
“Ongelooflijk wat deze
ag*nten elke dag meemaken.”
Het is dan ook niet vreemd dat het programma niet alleen een gesprek ontketent over jeugdgedrag, maar ook over waardering en ondersteuning voor ag*nten. Het p0litiewerk blijkt in de praktijk veel zwaarder dan velen dachten.
Een diepere discussie: wat zegt dit over Nederland?
De reacties gaan verder dan verbazing of woede. Op X ontstaat langzaam een bredere discussie: wat zegt Bureau Utrecht eigenlijk over de samenleving in 2025?
Voor sommigen bevestigt het programma een al langer heersend gevoel dat normen en waarden vervagen. Anderen zien het als symptoom van grotere problemen:
-
toenemende druk op gezinnen
-
sociale media die respectloos gedrag normaliseren
-
stijgende mentale problemen onder jongeren
-
een complexer wordende maatschappij voor hulpdiensten
Bureau Utrecht wordt zo een spiegel die kijkers dwingt om na te denken over waar Nederland naartoe beweegt — en hoe we daarmee moeten omgaan.
Wat is Bureau Utrecht eigenlijk?
Voor wie het programma nog
niet kent:
Bureau Utrecht is de
zevende editie van de succesvolle Bureau-reeks die begon in 2019
met Bureau Burgwallen in
Amsterdam. Sindsdien volgden onder meer edities in Rotterdam,
Eindhoven, Arnhem en Hilversum.
Het concept blijft
hetzelfde:
Ewout Genemans loopt ongeveer zes maanden mee met p0litieteams en
toont de dagelijkse realiteit van hun werk. Van meldingen en
aanhoudingen tot huisbezoeken en emotionele gesprekken — alles komt
voorbij.
Het doel van het programma is helder: de kijker een realistisch beeld geven van p0litiewerk in een grote Nederlandse stad. En met Utrecht lijkt dat effect sterker dan ooit.
Waarom kijkt heel Nederland hiernaar?
Het succes van Bureau Utrecht is te verklaren door een combinatie van factoren:
1. Herkenbaarheid
Veel kijkers wonen in eenzelfde soort wijk of stad en herkennen situaties direct.
2. Menselijkheid
De ag*nten worden niet neergezet als actiehelden, maar als gewone mensen die hun best doen.
3. Sfeer en spanning
De opnames zijn rauw en eerlijk. Een melding kan elk moment omslaan.
4. Discussies die ertoe doen
Het programma raakt aan actuele thema’s: veiligheid, jeugd, respect, druk op hulpdiensten, leefbaarheid.
Het gesprek gaat nog lang niet liggen
Bureau Utrecht blijkt niet zomaar een realityserie, maar een programma dat de kijkers raakt waar het pijn doet. Niet omdat het sensationeel is, maar omdat het een spiegel voorhoudt: dit is de samenleving waarin we leven.
Of je nu kijkt met verbazing, boosheid of bewondering voor de ag*nten — één ding is zeker: Bureau Utrecht laat niemand koud. En met elke nieuwe aflevering groeit het gesprek alleen maar verder.