Algemeen
Sanne Vogel openhartig na ingrijpende operaties: ‘Bijna geen enkele vrouw uit mijn familie heeft dit overleefd’
Sanne Vogel blikt terug op ingrijpend jaar vol keuzes, veerkracht en hoop
Voor actrice, schrijfster en regisseur Sanne Vogel werd het jaar 2023 er één dat ze niet snel zal vergeten. Terwijl ze samen met haar gezin werkte aan de verbouwing van een nieuw huis – een droom die uitkwam – kreeg ze te maken met een medisch bericht dat haar leven voorgoed zou veranderen.
In een openhartig interview met het magazine JAN deelt ze hoe ze, temidden van bouwstof en toekomstplannen, geconfronteerd werd met een genetisch risico dat haar dwong tot een reeks ingrijpende operaties.
Dubbel nieuws: bouwen aan een thuis én aan gezondheid
Sanne beschrijft hoe het jaar begon met een gevoel van hoop en beweging. Samen met haar partner en kinderen werkte ze aan een nieuw huis, vol plannen en dromen. Maar nog voordat de verbouwing voltooid was, kreeg ze te horen dat ze drager is van het BRCA1-gen, een erfelijke mutatie die de kans op borst- en eierstokk*nker aanzienlijk vergroot.
“Temidden van het verbouwen en het nadenken over de toekomst, kreeg ik dit bericht. Het voelde alsof de grond even onder me wegzakte,” vertelt ze. De combinatie van die levensfase – bouwen aan iets nieuws – en het plotselinge besef van kwetsbaarheid, maakte het contrast extra scherp.
Jarenlang uitstel: “Ik wilde het liever niet weten”
Het risico op k*nker speelde al langer in haar familie. Sanne wist dat veel vrouwen aan haar vaders kant jong waren 0verleden aan de gevolgen van borstk*nker. Toch schoof ze het jarenlang voor zich uit. “Ik werd elk jaar gecontroleerd en dacht: dan ben ik veilig.”
Pas tijdens een gesprek met haar arts drong het volledige risico tot haar door. “Je eierstokken kunnen we niet goed monitoren,” legde de arts uit. “En als we daar k*nker ontdekken, ben je meestal al te laat.” Die woorden kwamen hard aan. “Op dat moment dacht ik: mijn kinderen verdienen een moeder. En ik wil blijven leven.”
Medisch traject: drie operaties in één jaar
Na uitgebreid overleg en een emotioneel proces nam Sanne een moedige beslissing: ze liet zich testen op het BRCA1-gen, en het resultaat bevestigde haar grootste angst. Wat volgde was een reeks van drie zware operaties in één jaar tijd.
Haar borsten werden preventief verwijderd én meteen gereconstrueerd. Kort daarna volgde ook de verwijdering van haar eierstokken. “Het was heftig, verdrietig, en ook lichamelijk zwaar. Maar ik kon het dragen. Ik voelde me gesterkt door mijn keuze,” zegt ze. “Ik heb nu prachtige borsten die mij niet meer z!ek kunnen maken.”
Mentale kracht en inspiratie van onverwachte hoek
In het interview benoemt Sanne dat ze steun vond bij iemand die wereldwijd bekend is geworden om haar openheid over BRCA1: Angelina Jolie. De Amerikaanse actrice onderging jaren geleden eenzelfde preventieve ingreep, iets wat destijds internationaal voor veel bewustwording zorgde.
“Soms heb je iemand nodig die je laat zien dat het leven niet ophoudt na zo’n beslissing. Dat je nog steeds vrouwelijk bent, krachtig en vol mogelijkheden. Angelina gaf mij dat voorbeeld,” vertelt Sanne. “Ik dacht: als zij dat kan, dan kan ik het ook.”
De beladen veertigste verjaardag
Het bereiken van haar veertigste levensjaar kreeg in 2023 voor Sanne een bijzondere lading. In haar familie zijn meerdere vrouwen rond die leeftijd 0verleden aan de gevolgen van k*nker. “Dat besef draag ik al mijn hele leven met me mee. Soms bewust, soms onbewust. Het heeft me altijd aangespoord om in het moment te leven.”
Daarom voelde haar veertigste verjaardag niet alleen als een mijlpaal, maar ook als een overwinning. “Ik ben er nog. En ik heb ervoor gekozen om hier te blijven. Om mijn kinderen te zien opgroeien, om mijn verhalen te blijven vertellen.”
Terugblikken met kracht én dankbaarheid
Hoewel 2023 voor Sanne een jaar van medische beslissingen, lichamelijk herstel en mentale uitdagingen was, overheerst bij haar nu het gevoel van dankbaarheid. “Het heeft me dichter bij mezelf gebracht. Ik weet nu nog beter wat echt belangrijk is.”
Ze prijst ook de steun van haar partner, vrienden, familie én het medische team dat haar heeft begeleid. “Ik ben nooit alleen geweest. Dat gevoel van verbondenheid is misschien wel het mooiste dat uit zo’n moeilijk jaar kan komen.”
Leven na BRCA1: bewust, veerkrachtig en hoopvol
Sanne Vogel deelt haar verhaal niet om medelijden op te wekken, maar om bewustzijn te vergroten. Haar openheid over het BRCA1-gen draagt bij aan een bredere maatschappelijke discussie over preventie, genetische testen en keuzevrijheid.
“Het is niet voor iedereen weggelegd om deze stap te zetten. Het vraagt veel moed. Maar ik wil vrouwen laten weten dat het oké is om bang te zijn én toch te kiezen voor je gezondheid,” zegt ze. “Je hoeft het niet alleen te doen. Er is hulp, er zijn voorbeelden, er is hoop.”
Conclusie: een vrouw die haar leven hertekende
Sanne Vogel laat met haar persoonlijke verhaal zien dat moed niet de afwezigheid van angst is, maar het vermogen om te handelen ondanks die angst. In een jaar waarin ze haar droomhuis verbouwde, herbouwde ze ook haar eigen lichaam en toekomstbeeld.
Met drie zware operaties, een hernieuwd zelfbeeld en een hart vol liefde voor haar gezin kijkt ze niet achterom, maar vooruit. Haar openheid biedt steun, herkenning en inspiratie aan anderen die voor soortgelijke keuzes staan.
“Het leven is kwetsbaar,” besluit Sanne. “Maar dat betekent niet dat het minder mooi is. Integendeel.”
Ken jij iemand die ook te maken heeft met BRCA1 of preventieve keuzes? Deel dit verhaal om steun en herkenning te verspreiden.
Felle woordenwisseling in de Kamer: debat over verkiezingsuitslag en migratiebeleid krijgt onverwachte wending
Tijdens een verder technisch debat over de verkiezingsuitslag kreeg de Tweede Kamer te maken met een opvallend moment. FvD-Kamerlid Lidewij de Vos nam het woord tijdens een interruptie en richtte zich fel tot Rob Jette, die zij aansprak op uitspraken die hij tijdens de campagne had gedaan. Het moment veranderde de sfeer in de Kamer en zorgde voor een debat dat nog lang na resonantie veroorzaakte.
Campagnebeloften onder de loep
Volgens De Vos had Jette in de campagne een duidelijke belofte gedaan: de instroom van migranten terugbrengen en op termijn beter beheersbaar maken. In haar optiek was die belofte onvoldoende waargemaakt. Ze hield hem nauwkeurig passages uit interviews en speeches voor waarin hij sprak over het “beperken van de instroom”, en stelde dat het gevoerde beleid volgens haar eerder het tegenovergestelde resultaat had opgeleverd.
Het was duidelijk dat haar woorden impact hadden. De spanning in de zaal liep merkbaar op, vooral toen een aantal andere Kamerleden aandachtig begon mee te luisteren. Wat eerder klonk als een gebruikelijke interruptie, groeide uit tot een centraal moment in het debat.
Rob Jette verdedigt zijn standpunt
Rob Jette reageerde zichtbaar behoedzaam op de kritiek. Hij benadrukte dat Nederland gebonden is aan internationale afspraken, en dat veranderingen op het gebied van migratie niet met één nationaal besluit kunnen worden afgedwongen. Volgens hem vraagt het migratiedossier om Europese samenwerking, zorgvuldigheid en realisme.
De Vos vond die uitleg ontoereikend. In haar ogen werd al jaren verwezen naar Europese verplichtingen, waardoor echte stappen uitbleven. Ze vroeg zich hardop af welke partij nog verantwoordelijkheid neemt wanneer het telkens blijft bij verwijzen naar regels, verdragen of procedures. De stilte die na haar woorden viel, liet zien dat haar opmerkingen breed binnenkwamen.
Een verschuiving in de Tweede Kamer
De Vos wees vervolgens op een groeiende beweging binnen de Kamer. Waar een strenger migratiebeleid eerder vooral door rechtse partijen werd uitgedragen, wordt die koers volgens haar inmiddels door meerdere partijen onderschreven. Ze verwees naar de verkiezingsprogramma’s van onder meer VVD, CDA, D66 en GroenLinks-PvdA, waarin allemaal varianten staan van het streven om de totale instroom te beperken.
Volgens haar is de verkiezingsuitslag een duidelijk signaal van de kiezer. “De samenleving heeft gesproken,” benadrukte ze, “en van partijen wordt nu verwacht dat zij die woorden omzetten in concrete besluiten.” Ze noemde daarbij dat ongeveer 117 zetels in de Kamer vertegenwoordigd worden door partijen die in hun programma’s spreken over het terugbrengen van de instroom.
Druk op gemeenten en woningmarkt
In haar betoog verwijst De Vos ook naar maatschappelijke zorgen die steeds vaker naar voren komen. Gemeenten geven al langer aan dat zij moeite hebben met het vinden van opvanglocaties. Daarnaast speelt de woningmarkt een belangrijke rol in de discussie: starters kunnen moeilijk aan een betaalbare woning komen en sommige regio’s ervaren extra druk op voorzieningen.
De Vos haalde rapportages aan waarin wordt beschreven dat migratie een van de factoren is die bijdraagt aan de druk op de woningmarkt. Tegelijkertijd benadrukte ze dat gemeenten financiële uitdagingen ervaren als zij noodopvang moeten organiseren, wat zorgt voor extra spanning tussen het Rijk en lokale overheden.
Een samenleving op zoek naar duidelijkheid
In haar bijdrage ging De Vos ook in op het bredere maatschappelijke debat. Ze stelde dat veel Nederlanders behoefte hebben aan duidelijke grenzen, heldere afspraken en een gevoel van overzicht. Volgens haar heeft de publieke opinie in de afgelopen periode een versnelde verschuiving doorgemaakt, mede door incidenten die veel aandacht kregen in de media.
Hoewel Kamerleden doorgaans terughoudend zijn om op emotionele gebeurtenissen in te gaan, wees De Vos erop dat maatschappelijke gebeurtenissen de toon van het gesprek onvermijdelijk beïnvloeden. Het publiek wil volgens haar dat de politiek verantwoordelijkheid neemt en transparant is over de keuzes die worden gemaakt.
Kiezersvertrouwen en geloofwaardigheid
Een belangrijk deel van haar betoog richtte zich op vertrouwen. De Vos stelde dat de geloofwaardigheid van meerdere partijen nu ter discussie staat. Tijdens de campagnes spraken zij zich uit voor een beperking van de instroom, en volgens haar is het nu aan diezelfde partijen om die woorden in de praktijk te brengen.
Ze waarschuwde dat het vertrouwen van kiezers verder zal afnemen als er opnieuw grote plannen worden gemaakt zonder zichtbare resultaten. “De kiezer kijkt mee,” zei ze, “en beoordeelt op daden, niet op goede bedoelingen.”
Concrete maatregelen versus nieuwe commissies
De Vos riep het kabinet en de Kamer op om niet opnieuw te vervallen in het instellen van werkgroepen of commissies die maandenlang onderzoek doen. Volgens haar is dat in het verleden vaak gebeurd, terwijl de situatie in de tussentijd nauwelijks veranderde.
Als mogelijke maatregelen noemde ze onder meer tijdelijke beperkingen op het aantal aanvragen en het opnieuw bespreken van internationale afspraken. Voor sommige partijen gaan die voorstellen te ver; andere fracties willen juist dat de Kamer alle opties onderzoekt. Het leidde tot verhitte reacties, maar ook tot nieuwe allianties tussen partijen die zich eerder minder fel mengden in het debat.
Remigratie als onderwerp van gesprek
De Vos bracht ook remigratie ter sprake — een onderwerp dat al sinds de jaren tachtig onderdeel is van het beleid. Zij vindt dat bestaande regelingen meer onder de aandacht moeten komen en dat er gekeken moet worden naar verbeteringen voor mensen die vrijwillig willen terugkeren.
Hoewel dit deel van haar betoog op tegenstand stuitte, kreeg zij opvallend genoeg ook steun van enkele lokale bestuurders die meepraten over de praktische uitvoering van migratiebeleid in hun gemeenten.
Politiek op een kruispunt
Het debat liet zien dat migratie allang geen randthema meer is, maar een centraal onderdeel van de politieke agenda. Steeds meer partijen zien dat de samenleving om duidelijkheid vraagt. Tegelijkertijd is het een dossier waar juridische, internationale en morele aspecten elkaar raken — wat tot complexe afwegingen leidt.
De Vos benadrukte dat de Kamer op een cruciaal moment staat. “Wie nu blijft wachten,” sprak ze, “riskeert niet alleen verlies van vertrouwen, maar ook verlies van verbinding met de mensen voor wie wij hier zitten.”
Wat gebeurt er nu?
De komende weken staan nieuwe overleggen gepland waarin partijen verder praten over migratie, opvang en instroom. De vraag is of er daadwerkelijk een gezamenlijke koers ontstaat, of dat politieke verschillen opnieuw leiden tot vertraging en langdurige onderhandelingen.
Wat duidelijk is: het debat van vandaag zette het onderwerp opnieuw op scherp. De Vos maakte haar standpunt helder, en meerdere partijen zullen de komende tijd moeten laten zien of ze de uitgesproken ambities uit hun verkiezingsprogramma’s waarmaken.