Algemeen
Precies 23 jaar na aanslag op Pim Fortuyn wordt koelbloedige dader joggend in park gespot!
De aanslag op Pim Fortuyn: een politieke schokgolf die Nederland blijvend veranderde
Op 6 mei 2002 werd Nederland opgeschrikt door een gebeurtenis die diepe sporen naliet in de politieke en maatschappelijke geschiedenis van het land. Pim Fortuyn, de omstreden maar charismatische politicus die met zijn eigen lijst storm liep in de peilingen, werd op het Media Park in Hilversum verm00rd. Negen dagen voor de Tweede Kamerverkiezingen werd hij op brute wijze neergesch0ten op een parkeerterrein bij het Audiocentrum, direct na een radio-interview.
De dader: Volkert van der Graaf, een milieuactivist met een achtergrond in het links-extremistische activisme. Hij werd vrijwel onmiddellijk na de m00rd gearr*steerd. Zijn daad was bedoeld, zo verklaarde hij later, om te voorkomen dat Fortuyn naar zijn inzicht kwetsbare groepen in de samenleving zou “demoniseren”. De m00rd werd daarmee niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een aantasting van het democratische proces. Het land r0uwde — en discussieerde.
Een golf van nationale en internationale verontwaardiging
De m00rd op Fortuyn veroorzaakte direct een golf van verbijstering, verdriet en woede. Nooit eerder in de recente Nederlandse geschiedenis was een politicus op deze manier het zwijgen opgelegd. De gebeurtenis haalde wereldwijd het nieuws en werd vergeleken met politieke m00rden zoals die op John F. Kennedy. Binnen Nederland barstte een felle discussie los over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting, de rol van activisme, en de veiligheid van politici.
Er ontstonden ook snel complottheorieën. Was Van der Graaf wel alleen? Had de staat gefaald in haar taak om Fortuyn te beschermen? Er verschenen tal van boeken en documentaires die deze vragen onderzochten. Hoewel de officiële lezing nooit is weerlegd, is het wantrouwen bij een deel van de bevolking tot op de dag van vandaag voelbaar.
Fortuyns politieke erfenis en verkiezingssucces
Ondanks zijn overlijden bleef Fortuyn op de kieslijst staan voor de Tweede Kamerverkiezingen van 15 mei 2002. Het resultaat was historisch: zijn partij, de Lijst Pim Fortuyn (LPF), behaalde met 1.358.942 stemmen maar liefst 26 zetels. Nog nooit had een nieuwe partij bij haar debuut zo’n groot aandeel in de Kamer veroverd.
Toch bleek het succes kortstondig. De LPF had moeite zich te organiseren zonder haar leider, en interne conflicten domineerden het nieuws. Bij de verkiezingen van 2006 keerde de partij niet meer terug in de Tweede Kamer. Toch wordt Fortuyns naam nog vaak genoemd in het politieke debat. Veel thema’s die hij aansneed — zoals immigratie, integratie en bestuurlijke openheid — zijn vandaag de dag nog steeds actueel.
De rechtszaak tegen Volkert van der Graaf
Op 15 april 2003 werd Volkert van der Graaf veroordeeld tot 18 jaar gev*ngenisstraf. De rechtbank oordeelde dat de m00rd weliswaar schokkend was en op br*te wijze werd gepleegd, maar vond de inbreuk op het democratisch proces “niet ernstig genoeg” om een levenslange c*lstraf te rechtvaardigen. De kans op herhaling werd volgens een psychiatrisch rapport als klein ingeschat.
Toch woog de rechtbank wel degelijk zwaar mee dat de rechtsorde ernstig was geschokt. Naast moord werd Van der Graaf ook veroordeeld voor verboden w*penbezit en het bedreigen van Hans Smolders, Fortuyns chauffeur en lijfwacht, die de dader direct na de aansl*g achterna zat.
De strafmaat leidde tot publieke discussie. Was 18 jaar genoeg voor zo’n daad? Had levenslang niet meer recht gedaan aan de ernst van het feit en de maatschappelijke gevolgen?
Vroegtijdige vrijlating en een ongemakkelijk beeld
Na het uitzitten van twee derde van zijn straf — 12 jaar — kwam Van der Graaf in 2014 voorwaardelijk vrij. Hij kreeg te maken met diverse beperkingen, waaronder een meldplicht, contactverbod met media en een locatieverbod voor het Media Park en politieke bijeenkomsten. In 2020 kwamen deze beperkingen te vervallen. Sindsdien leeft Van der Graaf als vrij man, zonder toezicht van justitie.
Op 6 mei 2025, exact 23 jaar na de m00rd, werd Van der Graaf gesignaleerd tijdens een wandeling door een park in Apeldoorn. Op sociale media leidde dit tot veel beroering. Sommigen uitten hun afkeer over het feit dat de m00rdenaar van Fortuyn ogenschijnlijk ongestoord van zijn vrijheid geniet op de herdenkingsdag van zijn daad. Anderen riepen juist op tot kalmte en verwezen naar de rechtsstaat, die hem volgens de wet een tweede kans heeft gegeven.
De impact op nabestaanden en de samenleving
Voor de familie van Pim Fortuyn, zijn vrienden en zijn trouwe aanhang is de pijn nog altijd voelbaar. Elk jaar wordt er rond 6 mei een moment van herdenking gehouden bij het standbeeld van Fortuyn in Rotterdam. De herinnering aan zijn bijdrage aan het politieke debat blijft levend, net als de schok die zijn d00d teweegbracht.
Voor velen blijft het confronterend dat Van der Graaf inmiddels in volledige vrijheid leeft. De vraag hoe een samenleving omgaat met veroordeelden van zware misdr!jven — zeker met een duidelijke politieke lading — is geen makkelijke. Het raakt aan diepere vragen over straf, vergiffenis, veiligheid en rechtvaardigheid.
De herdenking en zijn laatste rustplaats
Fortuyn werd op 10 mei 2002 begraven op begraafplaats Westerveld in zijn geboortedorp Driehuis, na een indrukwekkende requiemmis in de Kathedraal van Rotterdam. Op 20 juli 2002 werden zijn st0ffelijke resten overgebracht naar een praalgraf in het Italiaanse Provesano, waar Fortuyn een vakantiewoning bezat. De herbegrafenis gebeurde op verzoek van zijn familie, in alle rust, ver weg van de hectiek van de Nederlandse politiek.
Conclusie: een open wond in de Nederlandse geschiedenis
De m00rd op Pim Fortuyn markeert een kantelpunt in de moderne Nederlandse geschiedenis. Het was niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een aanv*l op het vrije politieke debat. De discussie over de balans tussen vrijheid van meningsuiting, veiligheid en activisme leeft tot op de dag van vandaag voort.
Dat Volkert van der Graaf inmiddels zonder beperkingen door het leven gaat, roept bij velen emotie en onbegrip op — zeker rond de herdenkingsdatum van de m00rd. Maar het herinnert ons er ook aan hoe complex de werking van een rechtsstaat is. Want zelfs voor wie onherstelbaar leed veroorzaakte, geldt uiteindelijk het principe van straf, herstel en — hoe moeilijk ook — wederopname in de samenleving.
Emma Kok heeft voor het eerst openlijk gesproken over een hoofdstuk uit haar privéleven waarover lang werd gespeculeerd. De jonge zangeres bevestigt nu dat zij daadwerkelijk een relatie heeft gehad met Frans Bauer jr., de zoon van volkszanger Frans Bauer. Hoewel geen van beiden de relatie ooit officieel maakte, deden talloze kleine aanwijzingen fans en volgers al vermoeden dat er meer speelde. In een openhartig gesprek met weekblad Story brengt Emma nu duidelijkheid: over de liefde die er was, over waarom het niet werkte en over de bijzondere band die zij nog steeds voelt met de familie Bauer.
Een relatie die nooit officieel was, maar wel echt
Emma Kok en Frans Bauer jr. hielden hun relatie bewust uit de schijnwerpers. Beiden staan volop in de publieke belangstelling en kozen ervoor hun gevoelens zo privé mogelijk te houden. Toch sijpelden er door de jaren heen steeds kleine hints door. Fans die scherp meelezen en -luisteren, herkenden patronen, uitspraken en details die moeilijk toeval konden zijn.
Die vermoedens kregen extra voeding toen Emma in oktober haar biografie uitbracht. In het boek schrijft ze openhartig over haar leven met een maagverlamming, haar muzikale carrière en ook over haar liefdesleven. Ze noemt nergens expliciet een naam, maar de beschrijvingen waren voor veel lezers glashelder.
De stille aanwijzingen in haar boek
In haar biografie beschrijft Emma hoe de moeder van haar toenmalige vriend “heerlijke soepjes” voor haar maakte. Wie bekend is met de familie Bauer, weet dat Mariska Bauer graag kookt voor haar gezin en daar ook regelmatig over deelt. Het was voor fans een van de eerste puzzelstukjes die op zijn plaats vielen.
Ook schreef Emma over de zorgzaamheid van haar vriend, vooral in relatie tot haar gezondheid. Ze vertelt hoe hij zich verdiept had in haar medische routines en zelfs wilde leren hoe haar voedingspompen werkten, zodat hij haar kon helpen wanneer dat nodig was. Die betrokkenheid raakte veel lezers, zeker gezien de kwetsbare situatie waarin Emma zich vaak bevindt.
Daarnaast viel een ogenschijnlijk klein detail op: Emma schreef dat zij en haar vriend elkaar minder vaak zagen dan ze wilden, omdat zij in Kerkrade woont en hij “ongeveer twee uur verderop”. Voor fans was ook dit geen toeval. Frans Bauer jr. woont in Fijnaart, en wie het opzoekt, ziet dat de reistijd inderdaad rond de twee uur ligt.
Bevestiging in Story
In Story bevestigt Emma nu dat het inderdaad om Frans Bauer jr. ging. Ze doet dat zonder sensatie of drama, maar op een rustige en volwassen manier. De reden voor de relatiebreuk was volgens haar eenvoudig, maar niet minder pijnlijk: de afstand.
“De afstand tussen ons werd uiteindelijk te groot,” vertelt Emma. “We hadden allebei drukke levens, en elkaar steeds maar kort zien begon zijn tol te eisen.” Ondanks dat besluit benadrukt ze dat de breuk in goede harmonie is verlopen.
Nog steeds warm contact
Wat opvalt in Emma’s verhaal is hoe positief ze spreekt over Frans en zijn familie. De relatie mag dan voorbij zijn, de onderlinge band is niet verbroken. Integendeel zelfs. Emma vertelt dat ze nog steeds contact heeft met Frans Bauer jr. en dat dat contact prettig en respectvol is gebleven.
Ze deelt een mooi voorbeeld: in oktober trad Emma op in het Concertgebouw in Amsterdam, een bijzonder moment in haar carrière. In de zaal zaten onder meer Frans Bauer jr., zijn nieuwe vriendin, zijn broer Christiaan en diens partner. Achter de schermen kreeg Emma zelfs een telefoontje van Mariska Bauer, die haar persoonlijk succes wenste. “Dat raakte me enorm,” vertelt Emma.
De familie Bauer als warm nest
Emma spreekt met grote warmte over Frans en Mariska Bauer. Vanaf het eerste moment voelde ze zich welkom in het gezin. “Ik ben echt met open armen ontvangen,” zegt ze. “Het is een familie waar warmte, zorg en aandacht centraal staan.” Die indruk is nooit verdwenen, ook niet na het beëindigen van de relatie.
Dat ze nog steeds contact heeft met de familie, zegt volgens Emma veel over hoe respectvol en liefdevol alles is verlopen. Het is geen vanzelfsprekendheid dat banden na een relatiebreuk zo intact blijven, zeker niet wanneer beide partijen bekend zijn en de media meekijken.
Een nieuw hoofdstuk voor iedereen
Zowel Emma als Frans Bauer jr. hebben inmiddels een nieuw hoofdstuk in hun leven geopend. Emma heeft een nieuwe partner, over wie ze bewust weinig details deelt. Ze kiest ervoor haar huidige relatie meer af te schermen en zich te focussen op haar gezondheid en haar muziek.
Frans Bauer jr. heeft eveneens een nieuwe vriendin, met wie hij inmiddels vaker in het openbaar verschijnt. Volgens Emma is er geen sprake van jaloezie of ongemak. “Ik gun hem alle geluk,” benadrukt ze.
Toekomstplannen en bijzondere momenten
Ondertussen staat er ook iets moois te gebeuren binnen de familie Bauer: Frans en Mariska worden volgend jaar opa en oma. Emma vertelt dat ze van plan is om hen dan te bezoeken. Dat zegt veel over de blijvende band die ze voelt.
Ze sluit haar verhaal af met een warme boodschap: “Ik weet zeker dat hun zoontje zich geen betere opa en oma kan wensen.” Het is een uitspraak die de toon van haar hele verhaal samenvat: geen bitterheid, geen verwijten, maar dankbaarheid voor wat er was.
Liefde, kwetsbaarheid en groei
Het verhaal van Emma Kok en Frans Bauer jr. laat zien dat niet elke relatiebreuk gepaard hoeft te gaan met conflict of afstand. Soms is liefde oprecht, maar blijkt de praktische werkelijkheid te ingewikkeld. Door eerlijk te zijn over haar gevoelens en ervaringen, geeft Emma een zeldzaam inkijkje in een jonge liefde die gevormd werd door zorg, begrip en wederzijds respect.
Voor haar fans maakt deze openheid haar alleen maar menselijker. Niet alleen als zangeres met een indrukwekkende stem, maar ook als jonge vrouw die, net als zoveel anderen, haar weg zoekt in liefde, gezondheid en volwassenwording.