Algemeen
Populair MAFS-koppel trekt stekker eruit en vraagt scheiding aan
Bram en Eva nemen afscheid in Married At First Sight: emotioneel einde na stille strijd
Het einde van het huidige seizoen van Married At First Sight nadert, en dat betekent dat de stellen voor het laatst samenkomen om hun ervaringen te bespreken. Tijdens het eindgesprek wordt duidelijk wie samen blijft – en wie als vrijgezel verdergaat. Eén van de koppels die daarbij veel losmaakt onder kijkers is dat van Bram (36) en Eva (31).
Hun reis begon hoopvol, met een rustige, verstandige klik. Maar zoals al vaker in het programma bleek: chemie laat zich niet afdwingen, en goede bedoelingen zijn soms niet genoeg voor liefde.
Een rustige start, maar weinig vuur
Vanaf het allereerste moment was er bij Bram en Eva sprake van een vriendelijke verstandhouding. Er was geen directe afwijzing, geen felle discussies, maar juist veel beleefdheid en wederzijds respect. Toch was er ook iets opvallends afwezig: romantiek.
Hoewel beide deelnemers hun best deden het experiment serieus te nemen, ontbrak het aan de sprankel die van vreemden geliefden maakt. Gesprekken bleven vaak oppervlakkig, knuffels voelden geforceerd en blikken ontweken elkaar vaker dan dat ze elkaar opzochten.
Kleine scheurtjes tijdens het koppelsdiner
De eerste echte barsten in hun tijdelijke huwelijk kwamen naar boven tijdens het inmiddels beruchte koppelsdiner. In het bijzijn van de andere koppels werden gevoelens besproken en moesten de stellen hun relatie een cijfer geven. En juist daar viel op dat Bram en Eva elkaar anders ervoeren dan ze dachten.
Bram gaf een beduidend lager cijfer dan Eva en onderbouwde dat met zijn gevoel van afstand en het gebrek aan diepgang. Eva reageerde zichtbaar verrast – en teleurgesteld. Ze vond dat hij zijn twijfels eerder had moeten uitspreken. Dit moment werkte als een katalysator voor verdere verwijdering tussen de twee.
Koppelsweekend: het breekpunt
Het weekend waarin de stellen samen doorbrengen op een gezamenlijke locatie werd voor Bram en Eva het definitieve keerpunt. Waar sommige koppels tijdens het weekend dichter tot elkaar komen, groeiden Bram en Eva alleen maar verder uit elkaar. De ongemakkelijke sfeer, de stille irritaties en de onuitgesproken verwachtingen bleven in de lucht hangen.
Na een reeks ongemakkelijke momenten besloten ze tijdens dit weekend gezamenlijk dat het huwelijk geen toekomst had. In overleg trokken ze de stekker uit het avontuur. Dat besluit werd met respect genomen, maar liet bij beiden ook sporen van teleurstelling na.
Een eindgesprek vol emoties
Toch kwamen de twee nog één keer samen: tijdens het officiële eindgesprek met de experts. Wat volgt, is een gesprek vol ingetogen emoties. Bram, zichtbaar geëmotioneerd, vecht tegen de tranen terwijl hij uitlegt dat hij het experiment met oprechte intenties is ingestapt.
Eva uit op haar beurt haar teleurstelling over bepaalde momenten. Ze benoemt dat Bram volgens haar soms tegenstrijdig communiceerde: eerst toenadering zoeken, dan weer afstand nemen. Bram voelt op zijn beurt juist dat Eva zich emotioneel niet openstelde, wat voor hem het grootste struikelblok was in hun poging tot opbouwen van een band.
Brieven met wederzijds respect
In het eindgesprek lezen de deelnemers traditiegetrouw een brief voor die ze speciaal voor elkaar hebben geschreven. Ondanks alle hobbels op de weg, is er ruimte voor vriendelijkheid en dankbaarheid. Eva noemt Bram “zorgzaam” en heeft “veel respect” voor zijn werk en de manier waarop hij in het leven staat.
Bram noemt Eva “een bijzondere vrouw met sterke principes” en bedankt haar voor de rust die ze in het begin samen hadden. Het zijn zachte woorden, die duidelijk maken dat het mislukken van de relatie geen gevolg is van ruzie, maar van gemis aan verbinding.
Geen boosheid, wel verdriet
De beslissing om definitief uit elkaar te gaan komt niet als een verrassing – maar makkelijk is het allerminst. Voor Bram voelt het als een mislukking, al beseft hij dat je liefde niet kunt forceren. Eva blijft realistisch en zegt: “Soms kun je het nog zo graag willen, maar als het gevoel er niet komt, dan komt het ook niet.”
Beiden verlaten het programma met een zekere rust, maar ook met het besef dat ze opnieuw zullen moeten zoeken naar een partner die écht bij hen past. Het avontuur mag dan ten einde zijn, de lessen en inzichten nemen ze mee.
Kijkers verdeeld over het stel
Op sociale media is er volop gereageerd op het verloop van Bram en Eva’s huwelijk. Veel kijkers spreken hun waardering uit voor de respectvolle manier waarop de twee met elkaar zijn omgegaan. “Niet iedereen hoeft met ruzie uit elkaar te gaan. Dit was volwassen,” schrijft iemand op X.
Toch zijn er ook kritische geluiden, vooral over Eva’s houding. Sommigen vonden haar te gesloten of zelfs kil, terwijl anderen juist bewondering hadden voor haar nuchtere en eerlijke benadering. Bram wordt vooral omschreven als emotioneel, kwetsbaar en oprecht, en krijgt veel steun voor zijn openheid tijdens het eindgesprek.
Wat blijft er over van dit MAFS-avontuur?
Hoewel Bram en Eva het programma verlaten als vrijgezellen, is hun deelname aan Married At First Sight niet zinloos geweest. Ze leerden meer over zichzelf, over wat ze zoeken in een partner en over hoe belangrijk emotionele openheid is in een relatie.
Soms is het niet het perfecte plaatje dat overblijft na afloop van een MAFS-seizoen, maar juist het besef dat liefde meer vraagt dan goede bedoelingen. Voor Bram en Eva was er geen romance – maar misschien wel een waardevolle spiegel.
Conclusie: een waardig afscheid van een mislukt huwelijk
Het huwelijk tussen Bram en Eva begon met hoop, ging door met twijfel en eindigde met een heldere conclusie: er was simpelweg geen basis om verder te gaan. Toch laten ze met hun houding tijdens het eindgesprek zien dat respect en mildheid ook in het afscheid een plek kunnen hebben.
Hun verhaal is een herinnering dat niet elk liefdesavontuur eindigt zoals gehoopt – maar dat elke ervaring, ook zonder happy end, iets kan opleveren. En dat is precies waar Married At First Sight om draait.
Valentijn Driessen openhartig in interview: “Ik heb geen vrienden, maar dat vind ik niet erg”
Sportjournalist Valentijn Driessen, bekend om zijn scherpe analyses bij De Telegraaf en zijn uitgesproken mening over het Nederlandse voetbal, heeft zich van een onverwacht persoonlijke kant laten zien. In het radioprogramma De Perstribune van Omroep MAX deed hij een eerlijke, zelfs wat trieste onthulling: hij heeft geen vrienden — en dat is iets waar hij opmerkelijk nuchter onder blijft.
“Ik heb geen vrienden en dat is prima”
Tijdens het gesprek met presentatrice Margreet Reijntjes vertelde Driessen zonder omwegen hoe hij in het leven staat. “Ik heb geen vrienden, en verjaardagen hoeven van mij ook niet,” zei hij openhartig. “Thuis is dat natuurlijk wel eens lastig, want niet iedereen denkt er hetzelfde over. Maar bij mij komt er niemand speciaal voor mij over de vloer omdat dat een vriend is.”
Volgens de journalist is dat geen teken van verdriet of eenzaamheid, maar eerder een bewuste levensstijl. “Je hoort mensen weleens zeggen: die vriend kan ik midden in de nacht bellen om mijn band te verwisselen. Ik zou niet weten wie ik dan moet bellen — behalve de ANWB,” grapte hij droog.
Een bewuste keuze voor rust
Hoewel zijn uitspraken bij sommige luisteraars medelijden opriepen, maakt Driessen duidelijk dat hij zich er niet ongelukkig door voelt. “Ik zit er niet om verlegen. Het geeft juist weinig verplichtingen, en dat is ook wel lekker. Je kan gewoon je eigen leven leiden.”
Hij benadrukt dat hij in het verleden wel deel uitmaakte van vriendengroepen, maar dat die banden nooit echt diep gingen. “Ik heb wel in groepjes gezeten en zo, maar dat ging nooit heel ver. Ik ben denk ik gewoon iemand die goed praatjes maakt, maar mensen niet snel als vriend beschouwt.”
“Ik beschouw mensen eigenlijk nooit als een vriend”
Het meest opvallende aan zijn woorden is misschien wel de vanzelfsprekendheid waarmee hij ze uitspreekt. Er klinkt geen bitterheid of teleurstelling in door, eerder een nuchtere constatering. “Ik beschouw mensen eigenlijk nooit als een vriend,” zegt Driessen. “Ik kan goed met mensen praten, ik vind contact niet moeilijk, maar ik heb geen behoefte aan een vaste vriendenkring.”
Zijn houding past bij het beeld dat veel mensen van hem hebben: professioneel, scherp en soms wat afstandelijk. Toch klinkt er in zijn woorden ook een vorm van zelfacceptatie door.
Steun van familie
Op de vraag van Margreet Reijntjes wat er gebeurt als het even niet goed met hem gaat, antwoordde Driessen kalm: “Ik voel me niet zo snel ongelukkig. Toen mijn moeder overleed, dat was wel moeilijk. Dan kom ik bij mijn vrouw terecht, of bij mijn vader. Dat is het kringetje waarin ik dat soort dingen bespreek.”
Voor hem vormt familie de enige echte vertrouwenskring. “Verder gaat het ook niet. Ik heb genoeg aan de mensen die dichtbij me staan. Mijn vrouw, mijn vader — dat is mijn basis.”
Een zeldzame blik achter het pantser
Voor velen kwam deze openheid als een verrassing. Driessen staat al jaren bekend als een van de meest uitgesproken analisten van Nederland. In talkshows en columns schuwt hij harde kritiek niet — of het nu over spelers, trainers of bestuurders gaat. Achter die scherpe pen blijkt echter iemand te schuilen die zijn leven zorgvuldig heeft ingericht rond rust, structuur en eenvoud.
Zijn uitspraken maken duidelijk dat hij niet per se behoefte heeft aan sociale druk of gezelschap. Integendeel: de journalist lijkt juist te genieten van de vrijheid die een klein sociaal netwerk met zich meebrengt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een leven in balans
Voor Driessen draait het leven niet om populariteit of sociale verplichtingen, maar om focus en stabiliteit. “Ik heb geen behoefte aan veel mensen om me heen,” legt hij uit. “Dat geeft ruimte. Ik hoef me niet bezig te houden met verwachtingen of agenda’s van anderen. Ik doe gewoon mijn werk, geniet van thuis, en dat is genoeg.”
Die houding past bij de manier waarop hij zich altijd in zijn carrière heeft gepresenteerd: onafhankelijk, zelfverzekerd en niet bang om anders te zijn dan de rest.
Luisteren in plaats van delen
Hoewel Driessen niet veel persoonlijke contacten onderhoudt, betekent dat niet dat hij gesloten is. Integendeel, hij vertelt dat hij graag praat met mensen — maar dan vooral op oppervlakkig of professioneel niveau. “Ik maak makkelijk praatjes, maar dat betekent niet dat ik iemand toelaat in mijn privéleven,” legt hij uit. “Ik denk dat veel mensen zich daar niet bewust van zijn. Je kan aardig zijn zonder vrienden te hebben.”
Zijn manier van leven weerspiegelt een bredere trend die psychologen vaker signaleren: mensen die kiezen voor meer rust, minder sociale druk en duidelijke grenzen.
Reacties van luisteraars
Na de uitzending werd er op sociale media volop gereageerd op Driessens openhartigheid. Sommige luisteraars noemden zijn uitspraken “pijnlijk eerlijk”, terwijl anderen hem prezen om zijn authenticiteit. “Eindelijk iemand die durft te zeggen dat niet iedereen behoefte heeft aan vrienden,” schreef een luisteraar op X.
Anderen merkten op dat het moed vergt om dit publiekelijk te delen, juist in een tijd waarin sociale verbondenheid vaak als norm wordt gezien.
Familie boven alles
Dat Driessen zijn emoties vooral deelt met zijn gezin, maakt hem niet minder menselijk — integendeel. Zijn woorden laten zien dat vriendschap voor hem niet in aantallen wordt gemeten, maar in betrouwbaarheid en nabijheid.
Zijn vrouw en vader vormen die veilige haven, en dat lijkt voor hem voldoende. “Ik heb nooit het gevoel dat ik iets mis,” zei hij aan het einde van het gesprek. “Iedereen leeft zijn leven op zijn eigen manier. Dit is gewoon de mijne.”
Een man die trouw blijft aan zichzelf
Wat deze onthulling vooral toont, is dat Valentijn Driessen niet alleen kritisch is tegenover anderen, maar ook eerlijk naar zichzelf kijkt. Zijn openheid over het ontbreken van vriendschappen laat zien dat geluk niet altijd zit in sociale drukte, maar ook in zelfkennis en acceptatie.
Zijn woorden zijn herkenbaar voor velen die bewust kiezen voor eenvoud, rust en autonomie.