Algemeen
Onze gedachten zijn momenteel bij de Sieneke en familie: ‘Zoveel verdriet’
Zangeres Sieneke in woelige periode: zorgen om haar opa overschaduwen liefdesgeluk
Voor zangeres Sieneke had 2025 een jaar van nieuwe liefde en persoonlijke groei moeten worden. Na een moeilijke periode rondom haar scheiding met Jan Baum, de vader van haar twee kinderen, vond ze opnieuw geluk bij miljonair Barry Maessen. Toch lijken donkere wolken zich opnieuw samen te pakken boven haar privéleven. Achter de schermen voltrekt zich een stille familietragedie die de zangeres diep raakt.
Een jaar van contrasten: liefde en verlies
Sieneke – bij het grote publiek nog altijd geliefd vanwege haar deelname aan het Eurovisie Songfestival en haar volkszangeres-imago – weet wat het is om in de schijnwerpers te staan. Toch is haar privéleven de laatste jaren allesbehalve rustig geweest. Zo wordt haar scheiding van Jan Baum, met wie ze jarenlang een gezin vormde, omschreven als complex en pijnlijk.
Daarbovenop kreeg haar familie in 2024 te maken met een verontrustend incident: het ouderlijk huis in Nijmegen werd getroffen door een ernstig veiligheidsprobleem. Haar ouders moesten tijdelijk onderduiken, en ook in haar directe omgeving bleef het onrustig. Het was voor Sieneke een periode waarin ze balans zocht tussen haar werk als artiest, haar rol als moeder én het behoud van rust in haar persoonlijke leven.
Zorgen om haar opa Wim
Alsof dat alles nog niet genoeg was, lijkt zich nu een nieuw drama te voltrekken. Volgens bronnen uit haar omgeving gaat het niet goed met haar opa Wim. De 80-plusser, die jarenlang actief was als ondernemer, zou recent de diagnose slokdarmkanker hebben gekregen. Het meest schrijnende aan dit nieuws is dat de z!ekte inmiddels is uitgezaaid, en dat er volgens ingewijden geen sprake meer is van genezing, maar enkel van het verlengen van het leven.
De diagnose viel begin mei. Volgens een bekende van de familie was het nieuws een mokerslag: “Er zijn uitzaaiingen gevonden in de botten, nek en zelfs het hoofd. Wim is naar eigen zeggen al dertig kilo afgevallen en weet dat hij in de laatste fase van zijn leven zit. Hij heeft aangegeven dat hij – mocht het te zwaar worden – op een waardige manier afscheid wil nemen.”
Een moeilijk te verwerken breuk in de familie
Wat deze situatie extra pijnlijk maakt, is dat de band tussen Sieneke, haar ouders en opa Wim al langere tijd onder druk staat. Volgens diezelfde bron zou er al maanden geen contact meer zijn tussen opa Wim en zijn dochter – Sienekes moeder – en dat geldt ook voor Sieneke zelf. “Er is al vier maanden geen contact geweest,” klinkt het. “En zelfs nu Wim zo ernstig z!ek is, is er nog geen bezoek gebracht.”
Dat gemis wordt zwaar gevoeld. “Wim is verdrietig. Niet alleen vanwege zijn gezondheid, maar ook omdat hij zich emotioneel in de steek gelaten voelt door zijn eigen familie,” aldus de insider. Of er een kans is op verzoening, is niet duidelijk. Maar volgens betrokkenen leeft de hoop dat Sieneke alsnog het gesprek met haar opa zal aangaan zolang het nog kan.
De br*nd die voor spanningen zorgde
Een ander gevoelig punt binnen de familie zou een incident uit 2024 zijn, waarbij het bedrijfspand van opa Wim in vlammen opging. Sieneke zou in eerdere interviews hebben gesuggereerd dat er mogelijk sprake was van opzet, iets wat volgens de bron grote woede en verdriet veroorzaakte bij Wim. “Uit technisch onderzoek is gebleken dat het om kortsluiting ging. Wim voelt zich beschuldigd van iets waar hij niets mee te maken heeft.”
Dit verschil van inzicht heeft volgens insiders een wig gedreven tussen Wim en zijn dochter, met alle gevolgen van dien voor de rest van de familie. “Wim vindt het vooral jammer dat er via de media wordt gecommuniceerd, in plaats van in een persoonlijk gesprek.”
Persoonlijke kracht in onzekere tijden
Voor Sieneke zelf is het moeilijk om zich te uiten over de complexe situatie. De zangeres heeft zich sinds haar nieuwe relatie met Barry Maessen grotendeels teruggetrokken uit het publieke debat over haar privéleven. Op sociale media toont ze vooral haar muzikale kant en het plezier dat ze beleeft aan haar optredens. Toch is het duidelijk dat er achter de schermen veel speelt.
Haar omgeving noemt haar “een vrouw met een groot hart, maar ook met duidelijke grenzen.” Dat ze kiest voor discretie, wordt door velen gerespecteerd. Toch hopen fans dat er – mocht het contact echt verbroken zijn – nog een moment komt van verzoening. Niet voor de buitenwereld, maar voor het hart.
De kracht van familie – ook in moeilijke tijden
Sieneke heeft in het verleden laten zien hoe belangrijk haar familie voor haar is. Tijdens haar muzikale hoogtijdagen benadrukte ze keer op keer hoeveel steun ze aan haar ouders had. Het feit dat de huidige situatie zo verhard is, maakt de emoties extra complex. “Ze is een gevoelsmens,” aldus een vriend. “En wie weet, misschien overwint dat gevoel het toch nog van alles wat er gebeurd is.”
De toekomst: hoop, genezing en verbinding
Voor opa Wim ziet de toekomst er medisch gezien niet rooskleurig uit. Toch is het zijn wens om de laatste maanden van zijn leven in rust en waardigheid door te brengen. “Hij wil geen lange lijdensweg,” vertelt de bron. “Maar wel graag met zijn dierbaren om zich heen.”
Het is een schrijnende situatie die veel mensen zal raken – juist omdat ze zo herkenbaar is. Familiebanden kunnen sterk zijn, maar ook kwetsbaar. De hoop leeft dat liefde uiteindelijk overwint.
Voor Sieneke is het opnieuw een fase waarin ze haar veerkracht zal moeten tonen. De zangeres staat op een kruispunt van emoties: nieuwe liefde aan de ene kant, zorgen om haar familie aan de andere. Wat ze kiest te doen met dat spanningsveld, is aan haar – maar één ding is zeker: haar verhaal raakt.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.