Algemeen
Onrust rond Eva in Married at First Sight: oprechtheid zwaar betwijfeld
Married at First Sight-kijkers twijfelen aan Eva’s bedoelingen: “Speelt ze een spel met Bram?”
In het huidige seizoen van Married at First Sight zorgt deelnemer Eva voor flink wat discussie onder de kijkers. Waar het experiment normaal gesproken draait om het opbouwen van een romantische band tussen twee wildvreemden, lijkt het bij Eva en haar match Bram een heel andere richting op te gaan. Al vanaf de eerste ontmoeting is er weinig sprake van chemie, en Eva lijkt Bram vrijwel direct in de friendzone te hebben geplaatst.
Die afstandelijke houding roept niet alleen vragen op bij kijkers, maar ook bij oud-deelnemer Jeppe, die inmiddels zijn mening deelt in een vaste column op RTL Boulevard. Hij stelt openlijk zijn twijfels bij de oprechtheid van Eva’s deelname. Is ze echt op zoek naar liefde – of probeert ze het experiment voortijdig te beëindigen?
“Ze jaagt Bram bewust weg”
In zijn column spaart Jeppe de woorden niet. Wat hem vooral opvalt, is de manier waarop Eva zich opstelt tegenover Bram: afstandelijk, koel en soms ronduit bot. Volgens Jeppe is er sprake van een patroon: “Het lijkt alsof ze een tactiek toepast om Bram zelf tot het besluit te laten komen dat het geen zin meer heeft.”
Hij noemt Eva’s houding ongemakkelijk om naar te kijken. “Ze doet zo afstandelijk, dat het bijna voelt alsof ze hem expres op afstand probeert te houden. En ik vraag me af: heeft ze dat zelf door? Of is dit haar manier om het ongemak te vermijden?”
Kijkers op sociale media herkennen zich in zijn observaties. Reacties als “Het lijkt wel alsof ze hoopt dat hij zelf stopt” en “Waarom doet ze zo onaardig als ze zegt vriendschap te willen?” komen veelvuldig voorbij op platforms als X (voorheen Twitter) en Instagram.
Geen liefde, maar ook geen vriendschap?
Hoewel beide deelnemers inmiddels hebben uitgesproken dat er geen romantische klik is, lijkt zelfs een vriendschappelijke basis lastig. Jeppe benoemt dat treffend: “Ze zitten allebei in de friendzone, zeggen ze. Maar ik betwijfel of er überhaupt echte vriendschap ontstaat. Bram lijkt zich nog in te spannen, maar Eva duwt hem steeds verder weg.”
Wat ook opvalt, is dat Eva – ondanks haar afstandelijke houding – wél geraakt is als Bram haar een laag cijfer geeft tijdens het koppeldiner. Die reactie roept bij veel kijkers verbazing op. Als je geen gevoelens hebt voor iemand, waarom raakt zo’n beoordeling je dan?
Een onverwachte draai: “Ik wil het toch proberen”
Nog opvallender is wat er ná het diner gebeurt. Eva, die eerder vooral twijfels uitte, zegt ineens dat ze het samenwonen toch een kans wil geven. Voor velen voelt die wending niet logisch. Ook Jeppe kan die draai moeilijk plaatsen: “Ik gun haar absoluut het geluk, maar dit voelt als een onverwachte move die niet klopt met haar eerdere gedrag.”
Die verandering in toon roept vooral vragen op over haar intenties. Meent ze wat ze zegt, of probeert ze tijd te rekken? Of wil ze laten zien dat ze openstaat, om kritiek te vermijden?
Publiek verdeeld over Eva’s bedoelingen
Op sociale media woedt inmiddels een stevige discussie. Een deel van de kijkers heeft begrip voor Eva’s zoektocht. “Misschien weet ze gewoon zelf niet goed wat ze voelt,” schrijft een fan. Een ander merkt op: “Ze is misschien overrompeld door het proces en beschermt zichzelf.”
Maar er is ook kritiek. Veel reacties wijzen erop dat haar gedrag haaks lijkt te staan op het doel van het programma, waarin koppels open en eerlijk het avontuur van het huwelijk zouden aangaan. De opmerkingen die Eva maakt – vaak kortaf of afwijzend – worden niet gezien als constructief.
“Als je meedoet aan Married at First Sight, moet je er ook echt voor gaan,” zegt een kijker. “Niet iemand blokkeren en dan verwachten dat het vanzelf verandert.”
Hoge verwachtingen, lage verbinding
Jeppe vermoedt dat Eva het programma is ingestapt met te hoge verwachtingen. “We kunnen niet allemaal met een Brad Pitt daten,” schrijft hij scherp. Daarmee wijst hij op de mogelijkheid dat Eva Bram simpelweg niet aantrekkelijk genoeg vindt, en daar moeilijk overheen komt.
Toch voelt het contrast tussen haar woorden en daden vreemd aan voor veel kijkers. Enerzijds zegt ze open te staan voor het proces, anderzijds maakt ze opmerkingen die Bram duidelijk raken. Het lijkt erop dat ze moeite heeft om haar houding te laten aansluiten bij de intentie van het programma.
Hoe voelt Bram zich hierin?
In tegenstelling tot Eva probeert Bram – ondanks de afwijzingen – het gesprek aan te blijven gaan. Hij blijft respectvol, maar de teleurstelling druipt er soms vanaf. Tijdens het koppeldiner, waar hij Eva een laag cijfer geeft, lijkt hij voor het eerst duidelijk aan te geven dat hij zich niet gewaardeerd voelt.
Bram lijkt zich bewust van het feit dat hij in een lastige positie zit. Hij zit vast in een huwelijk waarin weinig ruimte is voor verbinding. Zijn reactie is beheerst, maar zijn blik spreekt boekdelen.
Kan dit nog goedkomen?
Voor veel kijkers lijkt het huwelijk tussen Eva en Bram aan een zijden draadje te hangen. De spanningen, het gebrek aan klik en de emotionele afstand vormen een cocktail die moeilijk nog een romantische uitkomst lijkt op te leveren. Toch geeft Eva aan nog niet klaar te zijn om het op te geven. De vraag blijft alleen: is dat oprecht?
Of dit koppel het experiment nog een eerlijke kans gaat geven, hangt af van hun bereidheid om open naar elkaar te blijven luisteren. Maar zoals het er nu voor staat, lijkt het erop dat er meer afstand dan toenadering is.
Conclusie: twijfels blijven hangen
Wat begon als een veelbelovende match, lijkt langzaam te ontrafelen. Eva’s gedrag roept vragen op, haar woorden en daden lijken elkaar te tegenspreken en kijkers blijven achter met twijfels. Is ze nog zoekende naar haar gevoel, of probeert ze bewust afstand te creëren?
Wat wel zeker is: haar deelname heeft het publiek flink aan het denken gezet. En zolang de intenties onduidelijk blijven, blijft Married at First Sight voer voor discussie – met Eva dit seizoen als één van de meest besproken deelnemers.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.