Algemeen
OML’er Alex krijgt slecht nieuws: ‘Onwijs klote’
Alex uit Over Mijn Lijk krijgt opnieuw slecht nieuws: “Gewoon even een extra soort k*nker erbij”
Alex, die veel Nederlanders leerden kennen via het achtste seizoen van het indrukwekkende BNNVARA-programma Over Mijn Lijk, is opnieuw geconfronteerd met zwaar nieuws. De jonge man, die al jaren vecht tegen een agressieve hersentumor, blijkt nu ook een zeer zeldzame vorm van k*nker te hebben: een sarcoom.
Waar hij en zijn gezin hoopten dat een recent ontstane zwelling het gevolg zou zijn van een infectie, kregen zij te horen dat het gaat om een nieuwe, onbekende tumor. Zijn vrouw Linda deelt het nieuws openhartig via hun gezamenlijke blog, in de hoop steun te vinden én bewustwording te creëren.
Een verhaal dat velen raakte
Alex werd in 2019 bekend bij het grote publiek toen hij deelnam aan het achtste seizoen van Over Mijn Lijk, een programma dat jonge mensen met een terminale z!ekte volgt in hun laatste levensfase. Alex was op dat moment al gediagnosticeerd met een hersentumor, maar wist – tegen alle verwachtingen in – jaren langer te leven dan artsen aanvankelijk voorspelden.
Zijn optimisme, nuchtere kijk op het leven en de liefdevolle band met zijn vrouw Linda maakten diepe indruk op kijkers. Terwijl andere deelnemers uit zijn seizoen inmiddels zijn overleden, bleef Alex in leven – en inspireerde hij velen met zijn veerkracht.
Onverwachte wending: “We dachten aan een infectie”
De afgelopen weken waren zwaar voor het stel. Linda schrijft dat ze met spanning wachtten op de uitslagen van onderzoek naar een snelgroeiende zwelling bij Alex. Aanvankelijk gingen artsen uit van een ontsteking, mogelijk veroorzaakt door een bacterie. Een behandeling met antibiotica leek binnen handbereik.
“Lieve allen, het wachten op de uitslag van de soort bacterie en de start van de antibiotica liet maar op zich wachten,” opent Linda het blogbericht. “Helaas kregen we eind vorige week al wat verontrustende berichten. Die zijn vandaag voorlopig bevestigd.”
De zwelling bleek geen ontsteking, maar iets ernstigers. Elf stukjes bot, weefsel en de bult zelf zijn onderzocht door de patholoog. De voorlopige uitslag: een zeer zeldzaam sarcoom, een kwaadaardige tumor die meestal voorkomt in botten of bindweefsel.
Extra zorgen, extra onzekerheid
De ontdekking van deze tweede vorm van k*nker komt als een donderslag bij heldere hemel. Alex en Linda dachten dat ze een bacterie met antibiotica konden aanpakken. In plaats daarvan krijgen ze nu te maken met een complex, zeldzaam z!ektebeeld, waarvan de behandeling nog onbekend is.
“Gewoon even een extra soort k*nker erbij,” schrijft Linda met wrange humor. Ze vermoedt dat de tumor mogelijk is ontstaan als laat gevolg van bestraling die Alex eerder onderging voor zijn hersentumor. Zulke secundaire tumoren zijn zeldzaam, maar helaas niet uitgesloten bij intensieve behandelingen.
Omdat het sarcoom zo bijzonder is, zijn de monsters inmiddels doorgestuurd naar een gespecialiseerd pathologisch centrum, waar een expert zal onderzoeken:
-
Om welke specifieke soort sarcoom het gaat
-
Hoe kwaadaardig de tumor is
-
En welke behandelopties eventueel mogelijk zijn
Het is nog te vroeg om iets te zeggen over de prognose. Maar duidelijk is dat de situatie opnieuw onzeker is – en zwaar.
Liefde en kracht in de donkerste momenten
Wie Alex en Linda volgt via hun blog of sociale media weet dat ze, ondanks alle tegenslagen, proberen het leven vast te grijpen waar dat kan. Ze delen openhartig hun emoties, twijfels, kleine geluksmomenten én angsten – en ontvangen daar veel steun voor terug.
De toon van Linda’s blog is rauw, maar liefdevol. Er is ruimte voor verdriet en frustratie, maar ook voor dankbaarheid en verbondenheid. De manier waarop ze over Alex schrijft – met respect, bewondering en humor – raakt veel lezers diep.
“Het is onwijs klote,” schrijft ze. “We dachten met een antibiotica ervan af te zijn en nu wordt het misschien chemo.” De teleurstelling is voelbaar. Maar tegelijk is er ook weer die onuitgesproken kracht, die zoveel mensen aan dit stel bindt.
Geen onbekende strijd
Alex leeft al jaren met een hersentumor waarvan artsen in het begin dachten dat hij hem maar kort te leven gaf. Door een combinatie van behandelingen, alternatieve therapieën en een enorme wilskracht bleef hij langer in leven dan wie dan ook had durven hopen.
Gedurende die tijd maakte hij talloze mensen deelgenoot van zijn reis. Via televisie, social media en lezingen deelde hij zijn visie op het leven, de d00d en alles ertussenin. Zijn boodschap: leef vandaag, stel liefde niet uit, en wees eerlijk over je angsten.
Met deze nieuwe tegenslag lijkt zijn pad opnieuw ingewikkelder geworden. Maar als iemand heeft laten zien hoe je met waardigheid, humor en veerkracht kunt omgaan met het ondenkbare, dan is het Alex.
Steun van volgers en bekenden
Na het nieuws dat Linda deelde, stroomden de steunbetuigingen binnen. Mensen uit het hele land laten via reacties weten hoe zeer ze meeleven, hopen op een meevallende uitslag, en bewondering hebben voor de openheid waarmee Alex en Linda hun verhaal delen.
Onder de reacties vinden we berichten van andere (ex-)deelnemers van Over Mijn Lijk, mensen met vergelijkbare ervaringen, en talloze onbekenden die zich geraakt voelen.
“Jullie verhaal heeft
me geleerd om meer te genieten van het nu.”
“Wat een kracht, zelfs als het uitzichtloos lijkt.”
“Lieve Alex en Linda, ik hoop zo dat het behandelbaar is.”
De steun is hartverwarmend – en laat zien hoe groot de impact is van een eerlijk verteld, menselijk verhaal.
Wat is een sarcoom?
Een sarcoom is een zeldzame en vaak agressieve vorm van k*nker die ontstaat in het bindweefsel, bot of spierweefsel. In tegenstelling tot veel andere vormen van k*nker, komt het sarcoom relatief weinig voor, waardoor het soms lastig te diagnosticeren en behandelen is.
De aard van het sarcoom – bijvoorbeeld of het langzaam of snel groeit, en waar het zich precies bevindt – bepaalt de mogelijke behandeling. Deze kan bestaan uit chirurgie, chemotherapie of bestraling. In sommige gevallen is er sprake van een palliatief traject, gericht op kwaliteit van leven.
Omdat Alex al eerder bestraling heeft gehad, is het mogelijk dat het sarcoom daarmee verband houdt. Maar dat moet nog worden vastgesteld door specialisten.
Hoop in onzekere tijden
Hoewel de situatie ernstig is en de toekomst opnieuw onzeker, straalt het verhaal van Alex en Linda ook nu iets krachtigs uit: samen sta je sterker, zelfs als het leven je tot het uiterste drijft.
Hun openheid, liefde voor elkaar en eerlijkheid over hoe het echt voelt om hiermee te leven, geven niet alleen inzicht, maar ook troost aan anderen die te maken krijgen met z!ekte of verlies.
Wat de komende weken ook zullen brengen: Alex blijft voor velen een symbool van moed en menselijkheid. En Linda – met haar woorden vol zachtheid en scherpte – is zonder twijfel een van de meest indrukwekkende stemmen binnen dit verhaal.
Conclusie: een onverwachte wending in een ongekende reis
Alex’ verhaal raakt opnieuw aan de kern van wat Over Mijn Lijk ooit bedoelde te tonen: niet de d00d als eindpunt, maar het leven in al zijn rauwe, liefdevolle, moeilijke en betekenisvolle momenten.
Wat er nu volgt is onzeker. Maar één ding is duidelijk: deze reis maakt indruk, inspireert en verbindt.
En dat is – in tijden van z!ekte en pijn – misschien wel het kostbaarste dat er is.
Algemeen
Angstaanjagende voorspelling: onderzoekers berekenen wanneer aarde zonder zuurstof komt te zitten
Heb je je ooit afgevraagd hoe lang de aarde nog een planeet blijft waarop wij zonder nadenken kunnen ademhalen? Zuurstof lijkt zo vanzelfsprekend dat we er nauwelijks bij stilstaan. Toch is het allesbehalve een eeuwig gegeven. Wetenschappers hebben nu opnieuw gekeken naar de verre toekomst van onze planeet en komen tot een opvallende conclusie: de periode waarin de aarde een zuurstofrijke atmosfeer heeft, is eindig – en mogelijk korter dan we altijd dachten.
Onderzoekers van de Japanse Toho University en het Georgia Institute of Technology publiceerden onlangs een studie in het gerenommeerde wetenschappelijke tijdschrift Nature Geoscience. In dat onderzoek probeerden zij te beantwoorden hoe de atmosfeer van de aarde zich op extreem lange termijn zal ontwikkelen. Hun focus lag daarbij op één cruciale vraag: hoe lang blijft onze planeet geschikt voor complex leven dat afhankelijk is van zuurstof?
Een fundamentele bouwsteen van leven
Zuurstof speelt een centrale rol in vrijwel alles wat wij als leven kennen. Mensen, dieren en de meeste planten zijn volledig afhankelijk van deze gasvormige stof. Toch was de aarde niet altijd een zuurstofrijke wereld. Miljarden jaren geleden zag onze planeet er totaal anders uit: weinig zuurstof, veel methaan en een atmosfeer die voor mensen dodelijk zou zijn geweest.
Pas zo’n 2,5 miljard jaar geleden veranderde dat drastisch, tijdens wat wetenschappers het ‘Great Oxidation Event’ noemen. Door de opkomst van fotosynthetische organismen – voorlopers van planten en algen – begon zuurstof zich langzaam op te hopen in de atmosfeer. Dat proces legde uiteindelijk de basis voor complex leven, waaronder de mens.
Maar die zuurstofrijke fase blijkt volgens onderzoekers geen permanente toestand.
De rol van CO₂ en de zon
Kazumi Ozaki, assistent-professor aan de Toho University en hoofdauteur van de studie, legt uit dat wetenschappers al lange tijd nadenken over de levensduur van de biosfeer. Tot nu toe gingen veel modellen ervan uit dat de aarde over ongeveer twee miljard jaar onleefbaar zou worden voor complex leven. Niet door een plotselinge ramp, maar door een geleidelijk proces.
“De zon wordt langzaam maar zeker feller,” legt Ozaki uit. “Daardoor stijgt de temperatuur op aarde en verandert de koolstofcyclus.” Koolstofdioxide (CO₂), een essentieel ingrediënt voor fotosynthese, neemt daarbij langzaam af. Planten hebben CO₂ nodig om zuurstof te produceren. Minder CO₂ betekent uiteindelijk minder fotosynthese, en dus minder zuurstof.
Tot voor kort dachten onderzoekers dat dit proces vrij gelijkmatig zou verlopen en pas over circa twee miljard jaar tot grote problemen zou leiden. Maar het nieuwe onderzoek wijst op een andere, veel snellere ontwikkeling.
Een verrassend korte tijdlijn
Op basis van uitgebreide computermodellen concluderen Ozaki en zijn collega Christopher Reinhard dat de zuurstofrijke atmosfeer waarschijnlijk al over ongeveer één miljard jaar instort. Dat is grofweg de helft van de tijd die eerder werd aangenomen.
Voor het onderzoek bouwden de wetenschappers een complex model van de aarde waarin klimaat, geochemische processen en biologische activiteit met elkaar werden verbonden. Omdat processen op zulke lange tijdschalen enorm onzeker zijn, lieten ze het model meer dan 400.000 keer draaien. Elke simulatie had net iets andere uitgangspunten.
Toch kwam er een opvallend consistent resultaat uit: rond het punt van één miljard jaar in de toekomst treedt er een snelle verandering op, die de onderzoekers omschrijven als een periode van “snelle deoxygenatie”.
Terug naar een oeroude aarde
Tijdens die deoxygenatie zal het zuurstofgehalte in de atmosfeer drastisch dalen. Volgens de studie zal de aarde dan meer gaan lijken op haar toestand van vóór het Great Oxidation Event. De lucht zal rijk zijn aan methaan, arm aan koolstofdioxide en vrijwel geen zuurstof meer bevatten. Ook de ozonlaag, die ons nu beschermt tegen schadelijke straling van de zon, zal verdwijnen.
“Het wordt waarschijnlijk een wereld waarin alleen eenvoudige, anaerobe levensvormen kunnen bestaan,” aldus Ozaki. Dat zijn organismen die geen zuurstof nodig hebben, zoals bacteriën die we vandaag de dag vooral kennen uit extreme omgevingen.
Voor complex leven, zoals planten, dieren en mensen, betekent dat het einde. Niet door een plotselinge ramp, maar door een geleidelijk proces dat onomkeerbaar is.
Zuurstof is maar tijdelijk
Een van de meest opvallende conclusies uit de studie is dat de huidige zuurstofrijke fase van de aarde slechts een relatief klein deel vormt van haar totale levensduur. De onderzoekers schatten dat deze fase mogelijk maar 20 tot 30 procent van de geschiedenis van de planeet beslaat.
Dat inzicht heeft ook gevolgen voor de zoektocht naar buitenaards leven. Veel wetenschappers speuren naar planeten met zuurstof in hun atmosfeer, omdat dat wordt gezien als een sterke aanwijzing voor leven. Maar als zuurstof slechts tijdelijk voorkomt, betekent dat dat een planeet zonder zuurstof niet per se levenloos hoeft te zijn – en andersom.
Geen reden tot paniek, wel tot verwondering
Hoewel een miljard jaar in menselijke termen onvoorstelbaar ver weg is, maakt het onderzoek duidelijk dat zelfs de meest fundamentele voorwaarden voor leven niet eeuwig zijn. De aarde is geen statisch systeem, maar een dynamische planeet die voortdurend verandert.
Voor ons dagelijks leven verandert er niets. De mensheid hoeft zich geen zorgen te maken over een naderend zuurstoftekort. Toch nodigt deze kennis uit tot bescheidenheid. Het onderstreept hoe bijzonder het huidige moment in de geschiedenis van de aarde is: een korte periode waarin complex leven kan bloeien.
Het onderzoek van Ozaki en Reinhard laat zien dat onze leefomgeving het resultaat is van een unieke samenloop van omstandigheden. Zuurstof, zonlicht, temperatuur en biologische processen zijn in balans – maar niet voor altijd.
En misschien is dat juist de grootste les: dat wat vanzelfsprekend voelt, in werkelijkheid een tijdelijk cadeau is van een planeet in voortdurende verandering.