Algemeen
OML’er Alex krijgt slecht nieuws: ‘Onwijs klote’
Alex uit Over Mijn Lijk krijgt opnieuw slecht nieuws: “Gewoon even een extra soort k*nker erbij”
Alex, die veel Nederlanders leerden kennen via het achtste seizoen van het indrukwekkende BNNVARA-programma Over Mijn Lijk, is opnieuw geconfronteerd met zwaar nieuws. De jonge man, die al jaren vecht tegen een agressieve hersentumor, blijkt nu ook een zeer zeldzame vorm van k*nker te hebben: een sarcoom.
Waar hij en zijn gezin hoopten dat een recent ontstane zwelling het gevolg zou zijn van een infectie, kregen zij te horen dat het gaat om een nieuwe, onbekende tumor. Zijn vrouw Linda deelt het nieuws openhartig via hun gezamenlijke blog, in de hoop steun te vinden én bewustwording te creëren.
Een verhaal dat velen raakte
Alex werd in 2019 bekend bij het grote publiek toen hij deelnam aan het achtste seizoen van Over Mijn Lijk, een programma dat jonge mensen met een terminale z!ekte volgt in hun laatste levensfase. Alex was op dat moment al gediagnosticeerd met een hersentumor, maar wist – tegen alle verwachtingen in – jaren langer te leven dan artsen aanvankelijk voorspelden.
Zijn optimisme, nuchtere kijk op het leven en de liefdevolle band met zijn vrouw Linda maakten diepe indruk op kijkers. Terwijl andere deelnemers uit zijn seizoen inmiddels zijn overleden, bleef Alex in leven – en inspireerde hij velen met zijn veerkracht.
Onverwachte wending: “We dachten aan een infectie”
De afgelopen weken waren zwaar voor het stel. Linda schrijft dat ze met spanning wachtten op de uitslagen van onderzoek naar een snelgroeiende zwelling bij Alex. Aanvankelijk gingen artsen uit van een ontsteking, mogelijk veroorzaakt door een bacterie. Een behandeling met antibiotica leek binnen handbereik.
“Lieve allen, het wachten op de uitslag van de soort bacterie en de start van de antibiotica liet maar op zich wachten,” opent Linda het blogbericht. “Helaas kregen we eind vorige week al wat verontrustende berichten. Die zijn vandaag voorlopig bevestigd.”
De zwelling bleek geen ontsteking, maar iets ernstigers. Elf stukjes bot, weefsel en de bult zelf zijn onderzocht door de patholoog. De voorlopige uitslag: een zeer zeldzaam sarcoom, een kwaadaardige tumor die meestal voorkomt in botten of bindweefsel.
Extra zorgen, extra onzekerheid
De ontdekking van deze tweede vorm van k*nker komt als een donderslag bij heldere hemel. Alex en Linda dachten dat ze een bacterie met antibiotica konden aanpakken. In plaats daarvan krijgen ze nu te maken met een complex, zeldzaam z!ektebeeld, waarvan de behandeling nog onbekend is.
“Gewoon even een extra soort k*nker erbij,” schrijft Linda met wrange humor. Ze vermoedt dat de tumor mogelijk is ontstaan als laat gevolg van bestraling die Alex eerder onderging voor zijn hersentumor. Zulke secundaire tumoren zijn zeldzaam, maar helaas niet uitgesloten bij intensieve behandelingen.
Omdat het sarcoom zo bijzonder is, zijn de monsters inmiddels doorgestuurd naar een gespecialiseerd pathologisch centrum, waar een expert zal onderzoeken:
-
Om welke specifieke soort sarcoom het gaat
-
Hoe kwaadaardig de tumor is
-
En welke behandelopties eventueel mogelijk zijn
Het is nog te vroeg om iets te zeggen over de prognose. Maar duidelijk is dat de situatie opnieuw onzeker is – en zwaar.
Liefde en kracht in de donkerste momenten
Wie Alex en Linda volgt via hun blog of sociale media weet dat ze, ondanks alle tegenslagen, proberen het leven vast te grijpen waar dat kan. Ze delen openhartig hun emoties, twijfels, kleine geluksmomenten én angsten – en ontvangen daar veel steun voor terug.
De toon van Linda’s blog is rauw, maar liefdevol. Er is ruimte voor verdriet en frustratie, maar ook voor dankbaarheid en verbondenheid. De manier waarop ze over Alex schrijft – met respect, bewondering en humor – raakt veel lezers diep.
“Het is onwijs klote,” schrijft ze. “We dachten met een antibiotica ervan af te zijn en nu wordt het misschien chemo.” De teleurstelling is voelbaar. Maar tegelijk is er ook weer die onuitgesproken kracht, die zoveel mensen aan dit stel bindt.
Geen onbekende strijd
Alex leeft al jaren met een hersentumor waarvan artsen in het begin dachten dat hij hem maar kort te leven gaf. Door een combinatie van behandelingen, alternatieve therapieën en een enorme wilskracht bleef hij langer in leven dan wie dan ook had durven hopen.
Gedurende die tijd maakte hij talloze mensen deelgenoot van zijn reis. Via televisie, social media en lezingen deelde hij zijn visie op het leven, de d00d en alles ertussenin. Zijn boodschap: leef vandaag, stel liefde niet uit, en wees eerlijk over je angsten.
Met deze nieuwe tegenslag lijkt zijn pad opnieuw ingewikkelder geworden. Maar als iemand heeft laten zien hoe je met waardigheid, humor en veerkracht kunt omgaan met het ondenkbare, dan is het Alex.
Steun van volgers en bekenden
Na het nieuws dat Linda deelde, stroomden de steunbetuigingen binnen. Mensen uit het hele land laten via reacties weten hoe zeer ze meeleven, hopen op een meevallende uitslag, en bewondering hebben voor de openheid waarmee Alex en Linda hun verhaal delen.
Onder de reacties vinden we berichten van andere (ex-)deelnemers van Over Mijn Lijk, mensen met vergelijkbare ervaringen, en talloze onbekenden die zich geraakt voelen.
“Jullie verhaal heeft
me geleerd om meer te genieten van het nu.”
“Wat een kracht, zelfs als het uitzichtloos lijkt.”
“Lieve Alex en Linda, ik hoop zo dat het behandelbaar is.”
De steun is hartverwarmend – en laat zien hoe groot de impact is van een eerlijk verteld, menselijk verhaal.
Wat is een sarcoom?
Een sarcoom is een zeldzame en vaak agressieve vorm van k*nker die ontstaat in het bindweefsel, bot of spierweefsel. In tegenstelling tot veel andere vormen van k*nker, komt het sarcoom relatief weinig voor, waardoor het soms lastig te diagnosticeren en behandelen is.
De aard van het sarcoom – bijvoorbeeld of het langzaam of snel groeit, en waar het zich precies bevindt – bepaalt de mogelijke behandeling. Deze kan bestaan uit chirurgie, chemotherapie of bestraling. In sommige gevallen is er sprake van een palliatief traject, gericht op kwaliteit van leven.
Omdat Alex al eerder bestraling heeft gehad, is het mogelijk dat het sarcoom daarmee verband houdt. Maar dat moet nog worden vastgesteld door specialisten.
Hoop in onzekere tijden
Hoewel de situatie ernstig is en de toekomst opnieuw onzeker, straalt het verhaal van Alex en Linda ook nu iets krachtigs uit: samen sta je sterker, zelfs als het leven je tot het uiterste drijft.
Hun openheid, liefde voor elkaar en eerlijkheid over hoe het echt voelt om hiermee te leven, geven niet alleen inzicht, maar ook troost aan anderen die te maken krijgen met z!ekte of verlies.
Wat de komende weken ook zullen brengen: Alex blijft voor velen een symbool van moed en menselijkheid. En Linda – met haar woorden vol zachtheid en scherpte – is zonder twijfel een van de meest indrukwekkende stemmen binnen dit verhaal.
Conclusie: een onverwachte wending in een ongekende reis
Alex’ verhaal raakt opnieuw aan de kern van wat Over Mijn Lijk ooit bedoelde te tonen: niet de d00d als eindpunt, maar het leven in al zijn rauwe, liefdevolle, moeilijke en betekenisvolle momenten.
Wat er nu volgt is onzeker. Maar één ding is duidelijk: deze reis maakt indruk, inspireert en verbindt.
En dat is – in tijden van z!ekte en pijn – misschien wel het kostbaarste dat er is.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.