Algemeen
Na het afscheid van mijn vrouw nam ik mijn zoontje mee op vakantie – toen riep hij: “Papa, kijk, mama is terug!”
Op mijn 34e veranderde één telefoontje mijn leven voorgoed. Mijn vrouw Stacey, moeder van onze vijfjarige zoon Luke, was er niet meer. Terwijl ik op zakenreis in Seattle was, belde haar vader me met de woorden: “Abraham, Stacey is 0verleden.” In een roes pakte ik mijn spullen en vloog naar huis. De begrafenis was al geregeld toen ik aankwam, wat me diep raakte. Alles voelde onwerkelijk — alsof ik vastzat in een nachtmerrie waaruit ik niet kon ontwaken.
Alleen achter met herinneringen
Eenmaal thuis leek alles stil te staan. Haar mok stond nog op het aanrecht, haar geur hing in de kamer, en haar kleding hing keurig in de kast. Het huis, ooit ons thuis, voelde als een museum van pijn. Luke stelde vragen die ik nauwelijks kon beantwoorden. “Waarom komt mama niet terug?” vroeg hij met grote, vragende ogen. “Mama is nu in de hemel,” fluisterde ik, terwijl mijn stem brak.
De avonden waren het moeilijkst. Elke kamer herinnerde aan Stacey, elk stil moment voelde eindeloos. Luke huilde vaak om haar. Alles aan onze routine was veranderd, behalve de leegte.
Een vlucht naar rust
Om te ontsnappen aan het verdriet, besloot ik een vakantie te boeken. Zon, zee en strand — misschien zou het wat verlichting brengen. Luke’s ogen glinsterden bij het idee. Voor het eerst in weken zag ik hem lachen.
We vertrokken met stille hoop op heling. Tijdens het inpakken leek het alsof ik Stacey definitief achterliet, maar ik wist dat het nodig was. In de auto op weg naar de luchthaven spraken we weinig, maar het voelde alsof we samen ademhaalden in een nieuw begin.
Toen gebeurde het onverwachte
De eerste dagen aan het strand waren wonderlijk eenvoudig. Luke lachte, speelde in het zand en genoot van elke zonnestraal. Ik voelde mijn hart iets lichter worden.
Tot op de derde dag. Luke rende op me af, zijn gezichtje vol opwinding. “Papa, kijk! Mama is terug!” riep hij, wijzend naar een vrouw aan de waterlijn. Mijn hart stond stil. De vrouw leek als twee druppels water op Stacey. Ze verdween snel in de menigte, haar hand in die van een man.
Verward en geschokt probeerde ik contact te zoeken met Stacey’s ouders. Ze bleven erbij: Stacey was 0verleden.
De waarheid komt aan het licht
De volgende ochtend liep ik uren over het strand. Tot ik plots haar stem hoorde. “Ik wist dat je me zou zoeken.” Daar stond ze. Stacey. Anders, afstandelijk. Ze biechtte op dat ze haar d00d had gefingeerd.
Ze had een affaire, was zwanger geraakt van een ander, en haar ouders hadden haar geholpen te verdwijnen. Alles waar ik in geloofde, viel op dat moment in duigen.
Een kind dat niets begrijpt
Net toen de waarheid zich ontvouwde, kwam Luke aangelopen. “Mama?” zei hij hoopvol. Ik wist niet hoe ik het moest uitleggen. Hoe vertel je een kind dat zijn moeder er bewust voor koos om te verdwijnen?
Die avond hield ik hem stevig vast. “Ik hou genoeg van je voor ons allebei,” fluisterde ik, terwijl ik vocht tegen mijn tranen. Hij sliep uiteindelijk in mijn armen in, terwijl ik piekerde over hoe we verder moesten.
Een nieuw begin
In de weken daarna regelde ik alles. Ik kreeg de volledige voogdij over Luke. Stacey stemde zwijgend toe. We spraken af dat ze geen contact zou opnemen — een noodzakelijke grens om onze rust te bewaren.
Luke en ik verhuisden naar een andere stad. Een nieuwe start, zonder de schaduw van het verleden. Af en toe ontving ik nog berichten van Stacey, smeekbedes om weer contact, maar sommige bruggen blijven voorgoed verbrand.
Vandaag
Vandaag zijn Luke en ik sterker dan ooit. We hebben geleerd dat verlies niet het einde hoeft te zijn. Dat liefde tussen ouder en kind sterker is dan alles. En dat zelfs als je wereld uiteenvalt, je opnieuw kunt beginnen.
Belangrijkste inzichten:
-
Verlies laat diepe littekens achter, maar biedt ook ruimte voor groei.
-
Niet alles is zoals het lijkt — zelfs r0uw kan een verborgen waarheid bevatten.
-
De band tussen ouder en kind is onverwoestbaar als die gebouwd is op liefde en eerlijkheid.
-
Soms is afsluiten de enige manier om echt opnieuw te beginnen.
-
Een nieuw leven begint met het loslaten van dat wat je het meest pijn heeft gedaan.
Geert Wilders reageert fel op oude tweets van informateur Rianne Letschert: “Weinig vertrouwen in haar rol”
De politieke discussie rondom de kabinetsformatie kreeg deze week een opvallende wending toen Geert Wilders oude berichten van informateur Rianne Letschert opnieuw onder de aandacht bracht. De PVV-leider uitte openlijk zijn zorgen nadat hij op X (voorheen Twitter) herinnerd werd aan een aantal uitspraken die Letschert in het verleden over hem deed. Die opmerkingen dateren uit 2012, maar zorgen in 2025 opnieuw voor rumoer.
Waarom die tweets nu weer opspelen
In 2012 bracht Wilders zijn
boek Marked for Death: Islam’s
War Against the West and Me uit. In dat boek beschrijft hij
zijn persoonlijke ervaringen, zijn zorgen over radicalisering en de
impact die zijn politieke standpunten jarenlang hadden op zijn
leven en veiligheid. Toen bekend werd dat het boek ook in Duitsland
zou verschijnen, reageerde Letschert op sociale media met de
woorden:
“Kan Wilders niet
emigreren naar Duitsland?”
Jarenlang bleef het bericht
onopgemerkt, maar nu Letschert is aangesteld als informateur, duikt
het opnieuw op. Wilders deelde de oude tweet met de
boodschap:
“De nieuwe
D66-informateur wilde me in 2012 al weghebben vanwege een
publicatie. Foute types, die D66’ers.”
De opmerking leidde direct tot een golf van reacties van zowel voor- als tegenstanders van de PVV-voorman.
Niet de enige tweet uit het verleden
De inmiddels teruggevonden berichten tonen dat Letschert Wilders destijds vaker bekritiseerde. Zo schreef ze in 2012 dat een tv-debat zonder D66-politicus Pechtold maar mét Wilders vooral “voor de kijkcijfers” zou zijn, en minder voor de inhoud.
Ook reageerde ze in 2014 op de omstreden “minder Marokkanen”-uitspraak van Wilders. Letschert noemde die formulering destijds “walgelijk” en riep mensen op om melding te maken bij de politie wanneer zij zich hierdoor gediscrimineerd voelden.
Het is duidelijk dat de informateur in het verleden stevige kritiek uitte op Wilders, wat nu – door haar centrale rol in de formatie – opnieuw onderwerp van gesprek is geworden.
Hoe belangrijk is de rol van de informateur?
De functie van informateur brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee: partijen helpen richting een stabiele regering. Letschert, die afkomstig is uit de wereld van wetenschap en bestuur, werd door D66 voorgedragen om het formatieproces de komende weken te begeleiden.
Voor veel kiezers roept de situatie vragen op: kan iemand met uitgesproken kritiek op een politieke leider nog wel neutraal een formatie leiden waarin diezelfde leider een grote rol speelt? Wilders zelf insinueert dat de verhoudingen onder druk staan.
Toch benadrukken partijen rondom de formatie dat een informateur geacht wordt onafhankelijk op te treden, los van persoonlijke meningen uit het verleden.
De huidige stand van de formatie
Terwijl de discussie over de tweets van Letschert volop aandacht krijgt, gaat het formatieproces gewoon door. D66, CDA en VVD hebben ruim vijf weken gekregen om een gezamenlijke basis te leggen voor een nieuw akkoord.
Het advies van voormalig verkenner Sybrand Buma was helder: schrijf eerst samen een inhoudelijk document, betrek daarna andere partijen zo snel mogelijk en voorkom dat de onderhandelingen te lang duren. Het doel is om na januari een nieuw kabinet te kunnen presenteren.
Eerste stappen: samenwerking tussen D66, CDA en VVD
D66-leider Rob Jetten en CDA-leider Henri Bontenbal schreven de afgelopen weken al een gezamenlijk stuk waarin thema’s als woningbouw, defensie en stikstof centraal stonden. Inmiddels heeft ook VVD-leider Dilan Yesilgöz haar steun uitgesproken voor grote delen van het plan.
Wel benadrukte zij dat op onderwerpen zoals veiligheid, migratie, integratie en financiën volgens haar “ruimte voor verbetering” is. De VVD wil niet dat het stuk volledig dichtgetimmerd wordt. Sommige onderwerpen mogen volgens haar bewust open blijven, zodat de Tweede Kamer later mee kan beslissen.
Kritische geluiden vanuit andere partijen
De reactie uit de Kamer was divers en soms kritisch.
-
GL-PvdA-leider Jesse Klaver vreest dat de drie partijen afstevenen op een minderheidskabinet, iets wat volgens hem leidt tot “permanente onzekerheid”.
-
JA21-leider Joost Eerdmans noemt het “een gemiste kans” dat zijn partij niet betrokken wordt bij gesprekken over een centrumrechtse coalitie.
-
Vanuit PVV, SP en GL-PvdA wordt gewaarschuwd voor mogelijke bezuinigingen op zorg en sociale zekerheid. Wilders stelde zelfs dat “de Nederlander zal moeten bloeden”, al is dat volgens D66 niet aan de orde.
Rob Jetten erkende wel dat onderwerpen zoals zorg en sociale zekerheid nog niet volledig zijn uitgewerkt. Dat moet in de volgende fase gebeuren.
Voorwaarden van kleinere partijen
Ook de ChristenUnie en SGP, beide mogelijk cruciale steunpilaren voor toekomstige meerderheden, plaatsen kanttekeningen.
-
ChristenUnie-leider Mirjam Bikker vindt dat er tempo moet komen op dossiers als stikstof en zorg, maar waarschuwt dat partijen niet op elkaars gevoelige thema’s moeten gaan staan.
-
SGP’er Chris Stoffer wil garanties rondom klassieke vrijheden en bescherming van ongeboren leven voordat zijn partij verder wil praten.
D66 heeft laten weten deze zorgen serieus te nemen en suggesties mee te nemen in verdere onderhandelingen.
Welke invloed hebben Letscherts tweets nu écht?
Hoewel oudere socialmedia-berichten vaker opduiken in politieke discussies, is de timing in dit geval extra gevoelig. Letschert moet partijen bij elkaar brengen, vertrouwen herstellen en een breed gedragen basis creëren voor vervolggesprekken.
Het is begrijpelijk dat Wilders alert reageert wanneer blijkt dat de informateur in het verleden scherpe kritiek op hem uitte. Tegelijkertijd benadrukken deskundigen dat een informateur tegenwoordig vooral wordt beoordeeld op professionele neutraliteit en vermogen om politieke verschillen te overbruggen – niet op persoonlijke meningen uit het verleden.
Of de ophef blijvende gevolgen heeft, valt nog te bezien, maar duidelijk is dat het debat rondom de formatie door deze berichten opnieuw extra lading krijgt.
Hoe gaat het nu verder?
De informateur heeft tot 30 januari de tijd om tot een akkoord te komen. Wel is er sprake van een korte formatiepauze rond Kerst en Oud & Nieuw, waardoor de daadwerkelijke werktijd een week of twee korter wordt.
De komende weken staan dus in het teken van intensief overleg, het gladstrijken van politieke verschillen en het zoeken naar partijen die bereid zijn een nieuw kabinet te steunen.
Ondertussen volgen media en burgers de onderhandelingen op de voet – zeker nu er opnieuw politieke spanning is ontstaan rondom opmerkingen uit het verleden van een sleutelpersoon in dit proces.
Wat vind jij van de situatie?
Deel jouw mening:
-
Moet een informateur altijd volledig neutraal zijn?
-
Kunnen oude socialmedia-berichten iemand nog inhalen?
-
Of draait het vooral om vakmanschap en het vermogen om partijen te verbinden?
Laat het weten in de reacties op sociale media en praat mee over de toekomst van de Nederlandse politiek.