Algemeen
Na het afscheid van mijn vrouw nam ik mijn zoontje mee op vakantie – toen riep hij: “Papa, kijk, mama is terug!”
Op mijn 34e veranderde één telefoontje mijn leven voorgoed. Mijn vrouw Stacey, moeder van onze vijfjarige zoon Luke, was er niet meer. Terwijl ik op zakenreis in Seattle was, belde haar vader me met de woorden: “Abraham, Stacey is 0verleden.” In een roes pakte ik mijn spullen en vloog naar huis. De begrafenis was al geregeld toen ik aankwam, wat me diep raakte. Alles voelde onwerkelijk — alsof ik vastzat in een nachtmerrie waaruit ik niet kon ontwaken.
Alleen achter met herinneringen
Eenmaal thuis leek alles stil te staan. Haar mok stond nog op het aanrecht, haar geur hing in de kamer, en haar kleding hing keurig in de kast. Het huis, ooit ons thuis, voelde als een museum van pijn. Luke stelde vragen die ik nauwelijks kon beantwoorden. “Waarom komt mama niet terug?” vroeg hij met grote, vragende ogen. “Mama is nu in de hemel,” fluisterde ik, terwijl mijn stem brak.
De avonden waren het moeilijkst. Elke kamer herinnerde aan Stacey, elk stil moment voelde eindeloos. Luke huilde vaak om haar. Alles aan onze routine was veranderd, behalve de leegte.
Een vlucht naar rust
Om te ontsnappen aan het verdriet, besloot ik een vakantie te boeken. Zon, zee en strand — misschien zou het wat verlichting brengen. Luke’s ogen glinsterden bij het idee. Voor het eerst in weken zag ik hem lachen.
We vertrokken met stille hoop op heling. Tijdens het inpakken leek het alsof ik Stacey definitief achterliet, maar ik wist dat het nodig was. In de auto op weg naar de luchthaven spraken we weinig, maar het voelde alsof we samen ademhaalden in een nieuw begin.
Toen gebeurde het onverwachte
De eerste dagen aan het strand waren wonderlijk eenvoudig. Luke lachte, speelde in het zand en genoot van elke zonnestraal. Ik voelde mijn hart iets lichter worden.
Tot op de derde dag. Luke rende op me af, zijn gezichtje vol opwinding. “Papa, kijk! Mama is terug!” riep hij, wijzend naar een vrouw aan de waterlijn. Mijn hart stond stil. De vrouw leek als twee druppels water op Stacey. Ze verdween snel in de menigte, haar hand in die van een man.
Verward en geschokt probeerde ik contact te zoeken met Stacey’s ouders. Ze bleven erbij: Stacey was 0verleden.
De waarheid komt aan het licht
De volgende ochtend liep ik uren over het strand. Tot ik plots haar stem hoorde. “Ik wist dat je me zou zoeken.” Daar stond ze. Stacey. Anders, afstandelijk. Ze biechtte op dat ze haar d00d had gefingeerd.
Ze had een affaire, was zwanger geraakt van een ander, en haar ouders hadden haar geholpen te verdwijnen. Alles waar ik in geloofde, viel op dat moment in duigen.
Een kind dat niets begrijpt
Net toen de waarheid zich ontvouwde, kwam Luke aangelopen. “Mama?” zei hij hoopvol. Ik wist niet hoe ik het moest uitleggen. Hoe vertel je een kind dat zijn moeder er bewust voor koos om te verdwijnen?
Die avond hield ik hem stevig vast. “Ik hou genoeg van je voor ons allebei,” fluisterde ik, terwijl ik vocht tegen mijn tranen. Hij sliep uiteindelijk in mijn armen in, terwijl ik piekerde over hoe we verder moesten.
Een nieuw begin
In de weken daarna regelde ik alles. Ik kreeg de volledige voogdij over Luke. Stacey stemde zwijgend toe. We spraken af dat ze geen contact zou opnemen — een noodzakelijke grens om onze rust te bewaren.
Luke en ik verhuisden naar een andere stad. Een nieuwe start, zonder de schaduw van het verleden. Af en toe ontving ik nog berichten van Stacey, smeekbedes om weer contact, maar sommige bruggen blijven voorgoed verbrand.
Vandaag
Vandaag zijn Luke en ik sterker dan ooit. We hebben geleerd dat verlies niet het einde hoeft te zijn. Dat liefde tussen ouder en kind sterker is dan alles. En dat zelfs als je wereld uiteenvalt, je opnieuw kunt beginnen.
Belangrijkste inzichten:
-
Verlies laat diepe littekens achter, maar biedt ook ruimte voor groei.
-
Niet alles is zoals het lijkt — zelfs r0uw kan een verborgen waarheid bevatten.
-
De band tussen ouder en kind is onverwoestbaar als die gebouwd is op liefde en eerlijkheid.
-
Soms is afsluiten de enige manier om echt opnieuw te beginnen.
-
Een nieuw leven begint met het loslaten van dat wat je het meest pijn heeft gedaan.
Het Zwarte Piet-debat blijft Nederland bezighouden: Akwasi deelt oude foto en ontketent nieuwe discussie
Het uiterlijk van Piet tijdens het Sinterklaasfeest is al jaren onderwerp van gesprek. Waar het feest vroeger vooral draaide om tradities en nostalgie, is de maatschappelijke blik inmiddels veranderd. Steeds meer mensen vinden dat het uiterlijk van Piet moet meegroeien met de tijd, terwijl anderen het traditionele beeld graag behouden. Daarmee blijft het onderwerp ieder jaar opnieuw terugkeren in de publieke discussie, zeker nu bekende Nederlanders zich er actief over uitlaten.
Jarenlang discussie over het uiterlijk van Piet
Waar de een vasthoudt aan de klassieke invulling van het personage, pleiten anderen voor moderne varianten zoals roetveegpieten. Door de jaren heen ontstonden verschillende groepen die zich fel uitspraken over de noodzaak van verandering.
Een van de bekendste bewegingen was Kick Out Zwarte Piet (KOZP), opgericht in 2014. De actiegroep wilde meer ruimte creëren voor een feest waarin iedereen zich welkom voelt. Bekende namen binnen deze beweging waren onder andere Quinsy Gario en Jerry Afriyie, die jarenlang actief betrokken waren bij protesten door heel Nederland.
Dit jaar maakte KOZP bekend te stoppen als organisatie, maar het debat zelf is daarmee niet verdwenen. Het onderwerp blijft gevoelig én actueel, vooral wanneer prominente Nederlanders zich erin mengen.
Akwasi als uitgesproken stem in het debat
Een van de mensen die zich al langere tijd uitspreekt over het Sinterklaasfeest is rapper en woordkunstenaar Akwasi. Hij liet eerder al meerdere malen weten dat het uiterlijk van Piet volgens hem niet meer past bij de samenleving van nu.
Daarbij kwam hij in het verleden in het nieuws door een uitspraak tijdens een protest in Amsterdam. Zijn woorden werden breed besproken en zorgden voor veel kritiek. Er werd zelfs aangifte tegen hem gedaan, maar het gerechtshof besloot uiteindelijk dat hij hiervoor niet vervolgd zou worden.
Hoewel de emoties toen hoog opliepen, bleef Akwasi zich ook in de jaren daarna inzetten voor een inclusiever feest. Steeds opnieuw benadrukt hij het belang van verandering en dialoog, en dat doet hij soms via interviews, soms via spoken word, en regelmatig via sociale media.
Een nieuwe foto, een nieuwe golf aan reacties
Afgelopen zondag deelde Akwasi een foto op Instagram die opnieuw voor veel beroering zorgt. Op het beeld is hij te zien als een traditionele Piet — compleet met schmink — terwijl hij een handgebaar richting zijn slaap maakt. De foto blijkt uit 2011 te komen, een periode waarin de discussie over het uiterlijk van Piet nog veel minder prominent in de media aanwezig was dan nu.
Onder de foto deelt Akwasi een uitgebreide toelichting, waarin hij terugblikt op die tijd en uitlegt waarom de foto voor hem betekenisvol is.
Hij schrijft onder meer:
“Ja, dit is precies hoe het
hoort!”
Dat is volgens hem wat mensen tegen hem zeiden toen hij destijds in
de outfit verscheen. In zijn post vertelt hij dat het beeld werd
gemaakt door fotograaf Ilja Meefout, vlak nadat er spanningen waren
ontstaan bij de Sinterklaasintocht. Tijdens die intocht werden
enkele activisten aangesproken door agenten omdat zij t-shirts
droegen met de tekst: “Zwarte
Piet is Racisme”.
Akwasi benadrukt in zijn bericht dat hij destijds niet wist hoe groot het maatschappelijke gesprek over inclusie en representatie nog zou worden. Volgens hem stond de beweging die later bekend werd als Nederland Wordt Beter, nog in de kinderschoenen.
Een sociaal experiment in Amstelveen
In zijn bericht legt Akwasi uit dat hij in 2011 meedeed aan een sociaal experiment in Amstelveen. Het doel daarvan was volgens hem om duidelijk te krijgen of de kleur of schmink bij Piet daadwerkelijk bepalend was voor de sfeer rond het Sinterklaasfeest.
Zijn conclusie was destijds
duidelijk:
“Maakt schmink uit bij
een Piet of niet? Het antwoord was simpel: nee.”
Volgens Akwasi merkten kinderen destijds geen verschil in de feestvreugde, ongeacht de kleur van de schmink. Hij schrijft dat de focus bij het feest nog steeds ligt bij lekkernijen, cadeautjes en plezier — en niet per se bij hoe Piet eruitziet.
Daarmee benadrukt hij dat de zwarte schmink volgens hem “passé” is en dat het tijd is om het feest aan te passen aan de beleving van nu.
Veel reacties: van steun tot kritiek
Zoals bij vrijwel alles wat met het Sinterklaasfeest te maken heeft, liet de publieke reactie niet lang op zich wachten. Onder Akwasi’s bericht verschenen binnen korte tijd talloze reacties. Sommige mensen prijzen zijn openheid en zeggen het met hem eens te zijn.
Anderen vragen zich juist af waarom hij deze oude foto opnieuw deelt, of geven aan het niet met hem eens te zijn. Het onderwerp blijft gevoelig — voor voorstanders én tegenstanders — en dat is duidelijk te zien aan het brede scala aan reacties.
Wat opvalt, is dat de discussie dit keer opvallend respectvol verloopt. Veel mensen delen hun mening op een rustige manier en proberen de nuance te zoeken, iets wat in eerdere jaren niet altijd het geval was.
Een onderwerp dat Nederland blijft verdelen
Het is duidelijk dat het gesprek over het uiterlijk van Piet nog lang niet voorbij is. Waar sommige steden al volledig zijn overgestapt op roetveegpieten, houden andere plaatsen nog vast aan een klassiek beeld. Ook gezinnen en scholen maken hierin verschillende keuzes, wat leidt tot een breed en divers straatbeeld tijdens de jaarlijkse intochten.
Wat je positie ook is: het staat vast dat het Sinterklaasfeest inmiddels meer is dan alleen een kinderfeest. Het is een cultureel fenomeen dat ons dwingt om naar elkaar te luisteren, onze tradities te evalueren en nieuwe vormen te vinden die voor iedereen prettig voelen.
Wat vind jij?
We begrijpen dat dit een onderwerp is dat sterke gevoelens kan oproepen. Daarom vragen we iedereen om respectvol met elkaar om te gaan, ook als meningsverschillen groot zijn.
Ben je benieuwd naar de foto en de volledige tekst die Akwasi deelde? Of heb je zelf een mening over hoe Piet eruit zou moeten zien? Laat het vooral weten — maar doe het vriendelijk.
Want uiteindelijk draait het feest om iets heel anders: plezier, verbinding en de magie van december voor alle kinderen in Nederland.