Algemeen
Martijn Krabbé ontroert met aanwezigheid bij herdenking Jonnie Boer in De Librije
In Zwolle stond donderdag De Librije in het teken van een bijzonder en emotioneel afscheid van topchef Jonnie Boer. Het restaurant waar hij jarenlang zijn levenswerk vormgaf, opende de deuren voor een indrukwekkend eerbetoon, bezocht door honderden genodigden. Onder hen bevond zich presentator Martijn Krabbé, die ondanks zijn kwetsbare gezondheid besloot aanwezig te zijn. Zijn komst werd door velen gezien als een krachtig en ontroerend gebaar van respect.
Een moment van stilte in De Librije
Het afscheid vond plaats op een plek die onlosmakelijk verbonden is met het leven van Jonnie Boer: De Librije, het driesterrenrestaurant in het hart van Zwolle. De dag begon in stilte, terwijl de eerste bezoekers zich meldden aan het Spinhuisplein. Via een speciaal ingerichte route konden genodigden het restaurant betreden, herinneringen ophalen en hun eer bewijzen.
De sfeer was ingetogen maar warm. Tussen persoonlijke voorwerpen van Jonnie, waaronder een vlag van Giethoorn en een foto van Johan Cruijff, stond een kleurrijk beschilderde kist centraal. Deze was ontworpen in graffiti-stijl, waarmee Jonnie’s liefde voor creativiteit en eigenheid werd onderstreept.
De moedige aanwezigheid van Martijn Krabbé
Een van de meest opvallende gasten was Martijn Krabbé. De presentator heeft de afgelopen maanden bewust weinig publieke optredens gedaan. In januari deelde hij openhartig dat hij kampt met een ernstige longaandoening. Sindsdien houdt hij zich op de achtergrond, om rust en tijd met zijn familie te koesteren.
Toch koos Martijn ervoor om persoonlijk aanwezig te zijn bij het afscheid van Jonnie Boer. Samen met zijn vrouw betrad hij het restaurant, zichtbaar geëmotioneerd, maar ook vastberaden. Omstanders spraken met bewondering over zijn komst: “Een bijzonder moment. Dat hij hier is, zegt alles over wie Martijn is.”
Zijn aanwezigheid onderstreepte de diepe verbondenheid tussen mensen die elkaar, ook buiten de schijnwerpers, weten te raken.
Thérèse Boer en kinderen tonen zich toch
Hoewel eerder werd aangekondigd dat de familie achter de schermen zou blijven, verschenen Thérèse Boer en hun kinderen Jimmie en Isabelle later op de dag toch bij het eerbetoon. Hun korte verschijning was ingetogen maar krachtig. Voor velen voelde het als een teken van verbondenheid met iedereen die Jonnie een warm hart toedraagt.
De familie liet op een bord bij de ingang weten dat zij alles op afstand zouden volgen en de steun enorm waardeerden. Hun latere komst werd door veel aanwezigen als bijzonder en troostend ervaren.
Bekende gezichten in Zwolle
Naast Martijn Krabbé waren ook vele andere bekende Nederlanders aanwezig. Onder meer Humberto Tan, Herman den Blijker, Jan Slagter en burgemeester Pieter Snijders brachten een bezoek aan De Librije. Allen toonden zich geraakt door het verlies van Jonnie Boer en spraken hun waardering uit voor zijn betekenis voor de Nederlandse gastronomie.
Er werd niet alleen gelopen langs de kist, maar ook stilgestaan bij wat Jonnie heeft nagelaten. Veel bezoekers brachten een symbolische toost uit met een glas wijn of champagne – een gebaar dat volledig in lijn was met Jonnie’s levensfilosofie: het leven vieren, zelfs in het afscheid.
De kracht van herinnering
De herdenkingsdag bij De Librije werd gekenmerkt door een sfeer van verbondenheid en eerbied. Overal in het restaurant waren symbolen en details te vinden die verwezen naar Jonnie’s passie, creativiteit en humor.
Van zijn favoriete kruidenkast tot handgeschreven menu’s aan de muur – alles ademde zijn aanwezigheid. Zijn zoon Jimmie Boer deelde via sociale media beelden van de ruimte, met een korte maar veelzeggende tekst: “Voor altijd onze chef.”
Familie Krabbé maakt waardevolle herinneringen
In april vertrok de familie Krabbé samen op een bijzondere reis. Zijn zoon Bickel Krabbé vertelde bij radiostation SLAM! dat ze naar India gingen, een bestemming die voor het gezin veel betekenis heeft.
“Mijn vader is er eerder geweest. Voor de rest van ons was het een nieuwe ervaring. Hij vond het belangrijk dat we die reis samen konden maken.”
De reis was een waardevol moment van samenzijn. Het onderstreept hoe belangrijk tijd en verbinding zijn in het leven van Martijn en zijn dierbaren. Zijn aanwezigheid bij de herdenking van Jonnie Boer past in diezelfde lijn: bewust omgaan met momenten die ertoe doen.
Een warm eerbetoon, een blijvende indruk
Het afscheid van Jonnie Boer in De Librije liet zien hoe groot zijn impact was. Zowel in Zwolle als ver daarbuiten leeft zijn gedachtegoed voort. Zijn liefde voor koken, zijn aandacht voor detail en zijn eigenzinnige stijl blijven inspireren.
Ook Martijn Krabbés aanwezigheid maakte diepe indruk. Hij herinnerde ons eraan hoe krachtig het is als iemand, ondanks persoonlijke omstandigheden, kiest voor verbinding. Zijn aanwezigheid bracht niet alleen respect voor Jonnie tot uitdrukking, maar ook een vorm van hoop, menselijkheid en echtheid.
De Librije kijkt vooruit
Hoewel het verlies groot is, opent De Librije volgende week opnieuw haar deuren. In lijn met Jonnie’s wens gaat het team door, met zijn geest en visie als leidraad. Een woordvoerder van de familie liet weten: “We blijven doorgaan, zoals Jonnie het gewild zou hebben: met liefde, passie en volle overtuiging.”
Tot slot
De aanwezigheid van Martijn Krabbé bij het afscheid van Jonnie Boer toonde wat werkelijk telt in het leven: samen zijn, herinneren en er zijn voor elkaar. Het eerbetoon in De Librije was doordrenkt van symboliek, liefde en dankbaarheid.
Voor Martijn zelf, maar ook voor iedereen die getuige was van deze bijzondere dag, zal dit moment nog lang bijblijven. Een dag waarop verdriet en schoonheid hand in hand gingen. Waarin herinnering veranderde in inspiratie. En waarin opnieuw duidelijk werd dat liefde, in al haar vormen, ons altijd blijft verbinden.
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.