Algemeen
Maan laat met kort jurkje zien wat ze in huis heeft. ‘Net iets te veel zichtbaar’
Maan maakt indruk met intiem en krachtig optreden: “Ze staat er weer, vol vertrouwen”
Wie de afgelopen tijd twijfelde of Maan nog steeds tot de top van de Nederlandse popscene behoort, kreeg op 18 mei in Gent een duidelijk antwoord. Tijdens een sfeervol optreden in het Wintercircus bewees de zangeres niet alleen dat ze muzikaal nog altijd op hoog niveau acteert, maar ook dat ze als performer gegroeid is. Minder franje, meer inhoud – en precies dat maakt haar nu interessanter dan ooit.
Muziek als basis, rust als nieuwe kracht
De show in Gent voelde als een kantelpunt. Maan stond op het podium zoals we haar kennen: puur, energiek en dicht bij zichzelf. Toch was er iets veranderd. Wie goed keek, zag het meteen: ze straalde een nieuwe rust uit. Geen wilde performance of visuele opsmuk, maar een geconcentreerde, muzikale beleving. Alsof ze zichzelf opnieuw heeft uitgevonden – of beter: teruggevonden.
De afgelopen jaren zijn niet altijd makkelijk geweest voor de zangeres. Hoewel haar carrière op volle toeren draaide, met grote hits als Ze Huilt Maar Ze Lacht, Blijf Bij Mij en Spiegel, waren er ook periodes van publieke kritiek en intense media-aandacht. Vooral na een spraakmakend optreden met de mannen van Goldband – waarbij de losse sfeer voor verdeeldheid zorgde – lag haar naam even onder het vergrootglas.
Toch bleef Maan trouw aan zichzelf. Ze reageerde nauwelijks op de ophef, bleef optreden, bleef zingen. “Ik doe wat goed voelt,” liet ze eerder weten in een interview. En juist die eigen koers lijkt zich nu uit te betalen.
Een show zonder spektakel, maar vol gevoel
Het optreden in Gent was daar het bewijs van. Geen spektakelshow met vuurwerk of bombast, maar een ingetogen, muzikaal ijzersterk optreden. Maan bewees dat je geen overdaad nodig hebt om indruk te maken. Wat ze bracht, was muziek – zuiver, raak en meeslepend.
Van ingetogen nummers tot energieke meezingers: het publiek werd moeiteloos meegenomen in haar wereld. “Het voelde alsof je een uur lang in haar hoofd zat,” aldus een aanwezige fan. “Ze vertelt een verhaal met haar stem. Je vergeet even alles om je heen.”
Ook vocaal stond het optreden als een huis. Maan zong loepzuiver, met precisie én gevoel. Vooral bij haar klassiekers – Ze Huilt Maar Ze Lacht en Blijf Bij Mij – was het muisstil in de zaal. Alleen muziek, emotie, en de herkenning van teksten die mensen recht in het hart raken.
Maan in balans
Opvallend was ook de manier waarop Maan zich presenteerde. Ze leek ontspannen, vol zelfvertrouwen, maar zonder enige vorm van arrogantie. Waar ze in het verleden soms werd weggezet als ‘te gepolijst’ of juist ‘te los’, vond ze nu een middenweg. Ze stond daar als een vrouw die weet wat ze wil, maar nog steeds openstaat voor verbinding met haar publiek.
Die balans is misschien wel de grootste winst van de afgelopen jaren. Maan is geen opkomende artiest meer die zichzelf moet bewijzen, maar een gevestigde naam die haar eigen tempo kiest. Ze doet niet meer mee aan het idee dat elke show groter en spectaculairder moet zijn dan de vorige. Ze kiest voor inhoud, voor echtheid – en dat werkt.
Artistiek én persoonlijk gegroeid
Ook op social media is die ontwikkeling zichtbaar. Waar Maan vroeger vooral veel persoonlijke kiekjes en spontane momenten deelde, kiest ze nu vaker voor een artistieke insteek. Soms gewaagd, soms kwetsbaar – maar altijd eerlijk. Ze geeft een inkijkje in haar proces als maker, zonder daarbij te vervallen in poeha.
Fans waarderen die benadering. “Ze is zó zichzelf. Je voelt dat het echt is,” schreef iemand onder een recente Instagram-post. En dat gevoel overheerst ook na haar show in Gent: dat Maan er niet staat om indruk te maken, maar om iets te delen.
Dat maakt haar juist toegankelijk. Ondanks haar succes blijft ze dichtbij, menselijk, herkenbaar. Een artiest zonder masker, die haar reis – met alle hoogte- en dieptepunten – openlijk durft te tonen.
Terug op het podium, terug in het hart van het publiek
De reacties op haar optreden in Gent waren dan ook overwegend positief. Zowel trouwe fans als mensen die haar wat uit het oog verloren waren, spraken van een “verrassend volwassen” optreden. Eén bezoeker vatte het kernachtig samen: “Maan heeft niets nodig behalve een microfoon. Ze zingt je gewoon stil.”
En misschien is dat ook wel haar grootste kracht. In een tijd waarin veel artiesten inzetten op grootsheid, show en visueel geweld, laat Maan zien dat het ook anders kan. Dat de kern van een goede show nog steeds de muziek is – en de connectie die je daarmee weet te maken.
Een moment van herontdekking
Het optreden in Gent voelde als meer dan zomaar een concert. Het voelde als een nieuw hoofdstuk. Niet omdat alles plots anders is, maar omdat Maan nu lijkt te weten wat ze wil vertellen – en hoe. Ze hoeft niets meer te bewijzen, en dat geeft haar een kalmte die voelbaar is in elke noot.
Voor wie de afgelopen jaren even was afgehaakt, is dit hét moment om haar opnieuw te ontdekken. Niet omdat ze drastisch veranderd is, maar omdat ze gegroeid is. Als mens, als artiest, en als performer.
Geen popster, maar een muzikale verhalenverteller
Maan is nooit de klassieke ‘popster’ geweest. Geen gladde marketingmachine, geen onbereikbare diva. Maar wat ze wel altijd is geweest – en nu meer dan ooit – is een verhalenverteller. Iemand die via haar muziek de verbinding zoekt. Die durft te raken, ook als dat betekent dat ze zichzelf moet blootgeven.
In Gent liet ze zien dat ze dat nog altijd als geen ander kan. Geen franje, geen rookgordijnen – gewoon muziek, menselijkheid en emotie.
En daarom is het misschien weer de moeite waard om bij haar optredens vooraan te gaan staan. Om te zien hoe een artiest zich ontwikkelt, herpakt, en sterker terugkeert. Want Maan is terug. Of beter gezegd: ze is er altijd al geweest. Maar nu staat ze er met meer overtuiging dan ooit.
Bekijk hier een video van het optreden in Gent en ontdek zelf waarom Maan weer volop in de spotlights staat.
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.