Algemeen
Kopen Zonder Kijken-stel zet woning in de verkoop en probeert dikke winst te maken
Kopen Zonder Kijken-koppel Jaap en Jessica zetten hun huis te koop na gezinsuitbreiding: “We hebben meer ruimte nodig”
De populaire tv-show Kopen Zonder Kijken is alweer volop te zien op maandagavond, en kijkers genieten wekelijks van nieuwe avonturen van stellen die hun woondroom toevertrouwen aan het inmiddels bekende team van experts. Van makelaar Bob Sikkes tot stylist Roos Reedijk en bouwdeskundige Alex van Keulen: het team zet zich iedere aflevering in om het onmogelijke toch mogelijk te maken. Maar hoewel de afleveringen vaak eindigen in tranen van blijdschap, blijven de verhalen van de kandidaten zich ook ná de opnames ontwikkelen.
Een van die verhalen komt nu uit Leidschendam, waar Jaap en Jessica — deelnemers uit het seizoen van 2020 — hun door het programma aangeschafte woning na vijf jaar weer in de verkoop hebben gezet. En daar zit een logische reden achter: het gezin is inmiddels uitgebreid met drie kinderen, waardoor de woning simpelweg te krap is geworden.
Een huis via Kopen Zonder Kijken
In 2020 deden Jaap en Jessica mee aan het programma in de hoop eindelijk hun ideale woning te vinden. De huizenmarkt was toen al niet gemakkelijk, maar het KZK-team wist voor het stel een huis te vinden aan de Graaf Ottolaan in Leidschendam. Voor een bedrag van €340.000 kregen ze een karakteristieke eengezinswoning met vier slaapkamers, een ruime tuin en een moderne badkamer.
Op televisie zagen we hoe Jaap en Jessica blij verrast waren met het resultaat. De locatie, de inrichting en de indeling sloten goed aan bij hun toenmalige wensen. De aflevering eindigde met een enthousiaste ontvangst van het huis en plannen voor de toekomst.
Een ander hoofdstuk
Fast forward naar 2025: het leven is inmiddels veranderd voor het stel. Tegenover RTL Boulevard vertelt Jaap dat hun gezin inmiddels is uitgebreid met drie kinderen: “We hebben nu Teun, Luuk en Benjamin. En daarom hebben we simpelweg meer ruimte nodig.” De woning in Leidschendam, die ooit als ruim werd ervaren, begint inmiddels wat krap te voelen.
Voor het stel was de keuze dan ook duidelijk. Ze besloten hun huidige woning te koop te zetten. De vraagprijs? Een stevige €525.000 — een flink verschil met het bedrag waarvoor ze de woning vijf jaar eerder via het KZK-programma konden aanschaffen. Daarmee lijkt de investering die dankzij het programma werd gedaan ook financieel een goede zet geweest te zijn.
Geen bitter afscheid
Waar sommige koppels in het verleden snel na de aflevering alweer afscheid namen van hun woning — denk bijvoorbeeld aan Diana en Jeffrey, die hun KZK-huis al na één dag in de verkoop zetten vanwege de donkere uitstraling — ligt het bij Jaap en Jessica anders. Hun verhaal is er een van geleidelijke groei en veranderende levensomstandigheden.
Hun beslissing om te verhuizen heeft dan ook niets te maken met ontevredenheid over het huis zelf, maar alles met het feit dat het gezin inmiddels groter is geworden. De vier slaapkamers zijn voor vijf personen nog wel werkbaar, maar Jaap en Jessica kijken liever vooruit. Ze willen hun kinderen meer ruimte geven, en misschien zelf ook wel een extra werkkamer of speelruimte creëren.
Verhuizen, maar dichtbij huis
Hoewel de woning nu op Funda staat en het stel plannen heeft om te verhuizen, betekent dat niet dat ze Leidschendam vaarwel zullen zeggen. “We blijven wel in de buurt,” aldus Jaap. De kinderen hebben hier inmiddels hun school, vriendjes en vaste activiteiten. Een verhuizing verder weg ligt dus niet voor de hand.
Of ze al een nieuwe woning op het oog hebben, is nog niet bekendgemaakt. Wat wel duidelijk is, is dat ze hun beslissing weloverwogen hebben genomen. Het verkopen van een huis dat via een populair programma tot stand kwam, is immers geen lichtvaardige stap.
Positieve herinneringen
Voor Jaap en Jessica blijft hun deelname aan Kopen Zonder Kijken een bijzondere mijlpaal in hun leven. De aflevering bracht niet alleen een woning, maar ook een waardevolle ervaring en herinnering met zich mee. In interviews laten ze weten het programma nog altijd met veel plezier terug te kijken.
Ze zijn zich ervan bewust dat het format van het programma — waarbij stellen hun volledige vertrouwen geven aan wildvreemde experts — iets is dat niet voor iedereen werkt. Toch heeft het voor hen goed uitgepakt. Dat ze na vijf jaar afscheid nemen van het huis doet daar niets aan af.
De woning zelf
De woning die Jaap en Jessica nu van de hand doen, is een typische gezinswoning met veel licht, moderne afwerkingen en een gezellige tuin. De foto’s op Funda laten een goed onderhouden huis zien, met vier slaapkamers, een ruime badkamer, een open keuken en een prettige ligging in een rustige woonwijk.
Met een vraagprijs van €525.000 is het huis aanzienlijk duurder dan de oorspronkelijke koopprijs van €340.000. Of die stijging volledig het gevolg is van marktomstandigheden of ook van de verbeteringen die in de woning zijn aangebracht, is niet bekend. Maar het laat wel zien hoe waardevol een goede woning kan zijn — ook op lange termijn.
Terugblik: eerdere verkochte KZK-woningen
Dat deelnemers van Kopen Zonder Kijken hun woning soms na verloop van tijd weer verkopen, is niet uniek. Eerder kwam het koppel Diana en Jeffrey al in het nieuws, omdat zij hun woning al direct na de aflevering weer verkochten. Hun grootste bezwaar was het gebrek aan lichtinval en een interieur dat ze als ‘te kil’ omschreven. Ze gaven het huis zelfs de bijnaam “de grafsteen”.
Bij Jaap en Jessica is dat dus beslist niet het geval. Zij kijken met warme gevoelens terug op de woning, maar zijn door hun gezinsgroei simpelweg toe aan de volgende stap.
Wat zegt dit over Kopen Zonder Kijken?
Dat deelnemers hun woning uiteindelijk weer verkopen, roept bij sommige kijkers vragen op. Is het format wel zo duurzaam? Of zijn de oplossingen die het team biedt soms slechts tijdelijk houdbaar? Toch laten veel verhalen — waaronder dat van Jaap en Jessica — zien dat het programma gezinnen daadwerkelijk op weg helpt. Niet elk huis is voor het leven, maar het is vaak wel een belangrijke schakel in een groter geheel.
Conclusie
Jaap en Jessica’s verhaal is er één van verandering, groei en vooruitkijken. Wat begon met een zoektocht naar een geschikt huis werd een televisie-avontuur en uiteindelijk een thuis voor een groeiend gezin. Nu hun levensfase verandert, verandert ook hun woonbehoefte.
Met hun huis op Funda en plannen om in de buurt te blijven, zetten ze een nieuwe stap. En wie weet: misschien zijn ze in de toekomst nog eens te zien in een ander woonprogramma — of geven ze ooit zelf advies aan nieuwe KZK-deelnemers.
Ben jij benieuwd naar hun voormalige woning? Neem dan een kijkje op Funda en oordeel zelf: was dit ook voor jou een droomhuis geweest?
De tweede zittingsdag in de rechtszaak tegen Marco Borsato zorgde voor een duidelijke verschuiving in toon en dynamiek. Waar tijdens de eerste zitting vooral de aanklachten en verklaringen centraal stonden, kwam nu de verdediging uitvoerig aan het woord. En volgens verslaggever Evert Santegoeds, die de hele dag in de rechtbank aanwezig was, gebeurde precies wat een goede verdediging beoogt: twijfel zaaien over de aangereikte feiten, verklaringen en bewijsstukken.
In een gesprek met Shownieuws liet Santegoeds weten dat de presentatie van de advocaten van Borsato hem aan het denken heeft gezet. Niet omdat er plots een eenduidige conclusie mogelijk is, maar omdat de zaak complexer blijkt dan veel mensen vooraf dachten. Zijn woorden geven een inkijkje in hoe de verdediging de zaak benadert en waarom donderdag mogelijk een kantelpunt vormt in het proces dat al jaren de Nederlandse showbizzwereld bezighoudt.
In deze longread wordt uitgebreid stilgestaan bij de argumenten van de verdediging, de punten die Santegoeds opvielen, het omstreden dagboek en de discussie over de geloofwaardigheid van verschillende verklaringen. Ook wordt gekeken naar de bredere impact van deze zittingsdag en wat het kan betekenen voor de verdere verloop van de zaak.
De sfeer in de rechtbank: een nieuwe fase van het proces
Vanaf de eerste minuut van de donderdagzitting was duidelijk dat de verdediging een andere strategie volgde dan het 0penbaar Ministerie twee dagen eerder. Waar justitie een groot deel van haar verhaal baseerde op verklaringen van het vermeende slacht0ffer en een aantal ondersteunende documenten, richtte de verdediging zich vooral op inconsistenties, hiaten en onduidelijke details in datzelfde materiaal.
Volgens Santegoeds zat er een opvallende energie in de zaal. Niet omdat het juridisch spektakel was, maar omdat de toon scherp en analytisch werd. Het ging niet langer om algemene beschuldigingen, maar om het apart leggen en onderzoeken van puzzelstukjes die volgens de advocaten helemaal niet passen.
“Het was een gedegen verhaal,” zegt Santegoeds. “Een verhaal dat mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht over wat ik dinsdag hoorde. En dát is natuurlijk precies wat de verdediging wil: laten zien dat er interpretatie, nuance en onzekerheid achter de aangedragen stukken zit.”
Het audiofragment: bekentenis of misverstand?
Een van de grootste punten van discussie in de zaak is het zogenoemde audiofragment, waarin de moeder van het meisje Borsato confronteert met haar beschuldigingen. Justitie stelde dinsdag dat dit gesprek elementen bevatte die op een impliciete bekentenis zouden kunnen wijzen.
Maar volgens de verdediging – en volgens Santegoeds nu ook – is dat beeld te sterk aangezet.
“Wat ik dinsdag hoorde, klonk
alsof er een bekentenis op band stond,” vertelt hij. “Maar vandaag
werd dat vrijwel volledig onderuit gehaald.”
De verdediging wees erop dat:
-
Borsato in het gesprek nooit expliciet toegeeft dat hij grensoverschrijdend heeft gehandeld.
-
Hij vaag reageert, deels geschokt, deels afwerend – maar niet bevestigend.
-
Het gesprek plaatsvond in een gespannen situatie waarin woorden ook anders kunnen worden geïnterpreteerd.
Daarnaast benadrukte de verdediging dat het gesprek is opgenomen onder omstandigheden die op zijn minst vragen oproepen over de context en intentie. Was het een spontane confrontatie of een zorgvuldig geplande actie met een specifiek doel? Die vraag blijft hangen.
Het dagboek: een “verdacht boekje” met één cruciale pagina
Het meest controversiële bewijsstuk in deze zaak is zonder twijfel het dagboek van het meisje. Een schrift van slechts dertig pagina’s, waarin volgens het OM aanwijzingen te vinden zijn voor haar ervaringen met de zanger.
Maar volgens de verdediging – en nu ook volgens Santegoeds – zit dat anders.
Een boekje met één afwijkende pagina
“Het dagboek telt slechts dertig pagina’s,” legt Santegoeds uit. “Maar Marco komt maar op één pagina voor. En die ene pagina lijkt niet geschreven in dezelfde lijn als de rest.”
De verdediging ging nog verder en suggereerde dat:
-
het bewuste deel mogelijk niet door het meisje zelf is geschreven;
-
de toon, stijl en woordkeuze anders zijn dan in de rest van het dagboek;
-
de moeder mogelijk zelf aanpassingen of aanvullingen heeft gedaan.
Dit is een ernstige suggestie en vormt een groot risico voor de geloofwaardigheid van het gehele bewijsstuk.
Waarom noemt Santegoeds het “een verdacht boekje”?
De verslaggever is normaal gesproken voorzichtig met zijn woorden, vooral in zaken waar emoties, reputaties en juridische gevolgen zo zwaar meewegen. Maar in deze zaak zei hij onomwonden:
“Het is geen dagboekje, het is een verdacht boekje.”
Die uitspraak komt niet uit sensatie, maar uit de observatie dat het boekje rommelig, fragmentarisch en opeens zeer specifiek lijkt op het moment dat Borsato erin voorkomt. Dat roept vragen op, en het is precies die twijfel die de verdediging probeert te vergroten.
De kleedkamerkwestie: kon het überhaupt gebeuren?
Een ander punt waarop de verdediging zich richtte, is de beschuldiging dat Marco het meisje zou hebben betast in de kleedkamer van The Voice of Holland. Justitie schetste de situatie alsof hij eenvoudig door de gangen kon wandelen en ongezien ruimtes kon betreden.
Maar volgens Santegoeds klopt dat beeld niet.
Borsato was niet vrij om studio’s in en uit te lopen
“Daar twijfelde ik dinsdag al
aan,” zegt hij.
Hij legt uit:
-
Marco had een eigen kleedkamer.
-
Hij werkte vrijwel altijd samen met visagist Leco van Zadelhoff.
-
Beveiliging en productie lieten niet toe dat coaches ongecontroleerd door backstage-gebieden liepen.
-
Alles achter de schermen bij grote tv-producties is strak georganiseerd.
Als die omstandigheden kloppen, wordt de beschuldiging minder waarschijnlijk.
Waarom Leco nooit is verhoord, blijft een mysterie
Het meest opvallende is dat Leco van Zadelhoff, die bijna constant bij Marco was in zijn kleedkamer, nooit door het OM is verhoord.
Santegoeds verbaasde zich daar zichtbaar over:
“Waarom heeft justitie dat niet gedaan? Als iemand kon bevestigen wat er in die kleedkamer gebeurde, was het Leco.”
Volgens hem kan dit maar twee dingen betekenen:
-
Het OM heeft bewust afgezien van het verhoor, omdat het mogelijk ontlastend zou zijn.
-
Het verhoor had geen meerwaarde voor hun scenario, wat vragen oproept over de kracht van dat scenario.
Voor Santegoeds is dit een van de grootste hiaten in de zaak tot nu toe.
Veranderende verklaringen: onduidelijkheid of onbetrouwbaarheid?
Tijdens de zitting van donderdag stelde de verdediging ook vragen over de consistentie van de verklaringen van het meisje. Volgens hen veranderen bepaalde details van haar verhaal door de tijd heen.
Santegoeds vatte het samen als een cruciale vraag:
“Waarom veranderen de verhalen van het meisje steeds?”
De verdediging gaf twee mogelijke verklaringen:
-
Ze kan zich niet alles goed herinneren – een bekend fenomeen in traumagerelateerde zaken.
-
Het is niet gebeurd zoals wordt beweerd, en de inconsistentie komt voort uit het creëren van nieuwe details wanneer eerdere versies onder druk komen te staan.
In elk scenario is er onduidelijkheid – en onduidelijkheid leidt tot twijfel. En twijfel leidt juridisch gezien al snel tot de conclusie dat er onvoldoende hard bewijs is.
Een kantelpunt? De impact van de verdediging
Voor Santegoeds voelde donderdag als een mogelijke omslag in het proces. Niet omdat er ineens een definitieve conclusie in zicht komt, maar omdat de verdediging overtuigend heeft laten zien dat verschillende cruciale onderdelen van de zaak kunnen worden betwist.
Hij zei:
“Ik hoop dat heel duidelijk wordt of hij er nou echt is ingeluisd door de twee of niet.”
Dat laatste – het idee dat Borsato mogelijk doelbewust in een fuik is gelokt – is een theorie die in sommige kringen al langer rondgaat. De verdediging gebruikt die gedachte niet expliciet, maar suggereert wel dat bepaalde elementen in het dossier zijn gemanipuleerd of bewust anders gepresenteerd.
Wat de waarheid is, blijft vooralsnog onbekend.
De bredere vraag: kan deze zaak nog één kant op vallen?
Na deze dag rijst de vraag of de zaak juridisch nog helder genoeg is om tot één duidelijke uitspraak te komen. De advocaten van Borsato hebben laten zien:
-
dat fysiek bewijs ontbreekt;
-
dat verklaringen variëren;
-
dat het dagboek vraagtekens oproept;
-
dat getuigen ontbreken of niet zijn gehoord;
-
dat cruciale situaties logistiek onwaarschijnlijk zijn.
Justitie heeft tegelijkertijd laten zien:
-
dat het meisje haar verhaal meerdere malen consequent heeft verteld;
-
dat er ondersteunende aanwijzingen zijn;
-
dat het audiofragment volgens hun interpretatie significant is;
-
dat er gedragingen van Borsato zijn die volgens hen wijzen op grensoverschrijdend gedrag.
Het blijft daarmee een zaak waarin interpretatie, overtuiging en nuance centraal komen te staan.
Conclusie: een zaak die alle kanten op kan, maar donderdag veranderde het speelveld
De tweede zittingsdag heeft één ding duidelijk gemaakt: deze zaak is niet zwart-wit. Er zijn geen keiharde bewijzen in de vorm van opnames, foto’s of DNA. Wat resteert zijn menselijke verhalen, emoties, herinneringen, twijfels en interpretaties.
Voor de rechtbank betekent dit dat de lat hoog ligt. Voor het publiek betekent het dat de verdeeldheid groot blijft. Voor de betrokkenen betekent het dat de spanning richting de uitspraak – op 4 december – alleen maar groter zal worden.
Wat donderdag heeft laten zien, is dat de verdediging zeer krachtig is in het neerzetten van twijfel. En twijfel is in het strafrecht een machtig juridisch wapen.
De komende weken zullen uitwijzen of die twijfel voldoende weegt.