Algemeen
Kopen Zonder Kijken-stel zet woning in de verkoop en probeert dikke winst te maken
Kopen Zonder Kijken-koppel Jaap en Jessica zetten hun huis te koop na gezinsuitbreiding: “We hebben meer ruimte nodig”
De populaire tv-show Kopen Zonder Kijken is alweer volop te zien op maandagavond, en kijkers genieten wekelijks van nieuwe avonturen van stellen die hun woondroom toevertrouwen aan het inmiddels bekende team van experts. Van makelaar Bob Sikkes tot stylist Roos Reedijk en bouwdeskundige Alex van Keulen: het team zet zich iedere aflevering in om het onmogelijke toch mogelijk te maken. Maar hoewel de afleveringen vaak eindigen in tranen van blijdschap, blijven de verhalen van de kandidaten zich ook ná de opnames ontwikkelen.
Een van die verhalen komt nu uit Leidschendam, waar Jaap en Jessica — deelnemers uit het seizoen van 2020 — hun door het programma aangeschafte woning na vijf jaar weer in de verkoop hebben gezet. En daar zit een logische reden achter: het gezin is inmiddels uitgebreid met drie kinderen, waardoor de woning simpelweg te krap is geworden.
Een huis via Kopen Zonder Kijken
In 2020 deden Jaap en Jessica mee aan het programma in de hoop eindelijk hun ideale woning te vinden. De huizenmarkt was toen al niet gemakkelijk, maar het KZK-team wist voor het stel een huis te vinden aan de Graaf Ottolaan in Leidschendam. Voor een bedrag van €340.000 kregen ze een karakteristieke eengezinswoning met vier slaapkamers, een ruime tuin en een moderne badkamer.
Op televisie zagen we hoe Jaap en Jessica blij verrast waren met het resultaat. De locatie, de inrichting en de indeling sloten goed aan bij hun toenmalige wensen. De aflevering eindigde met een enthousiaste ontvangst van het huis en plannen voor de toekomst.
Een ander hoofdstuk
Fast forward naar 2025: het leven is inmiddels veranderd voor het stel. Tegenover RTL Boulevard vertelt Jaap dat hun gezin inmiddels is uitgebreid met drie kinderen: “We hebben nu Teun, Luuk en Benjamin. En daarom hebben we simpelweg meer ruimte nodig.” De woning in Leidschendam, die ooit als ruim werd ervaren, begint inmiddels wat krap te voelen.
Voor het stel was de keuze dan ook duidelijk. Ze besloten hun huidige woning te koop te zetten. De vraagprijs? Een stevige €525.000 — een flink verschil met het bedrag waarvoor ze de woning vijf jaar eerder via het KZK-programma konden aanschaffen. Daarmee lijkt de investering die dankzij het programma werd gedaan ook financieel een goede zet geweest te zijn.
Geen bitter afscheid
Waar sommige koppels in het verleden snel na de aflevering alweer afscheid namen van hun woning — denk bijvoorbeeld aan Diana en Jeffrey, die hun KZK-huis al na één dag in de verkoop zetten vanwege de donkere uitstraling — ligt het bij Jaap en Jessica anders. Hun verhaal is er een van geleidelijke groei en veranderende levensomstandigheden.
Hun beslissing om te verhuizen heeft dan ook niets te maken met ontevredenheid over het huis zelf, maar alles met het feit dat het gezin inmiddels groter is geworden. De vier slaapkamers zijn voor vijf personen nog wel werkbaar, maar Jaap en Jessica kijken liever vooruit. Ze willen hun kinderen meer ruimte geven, en misschien zelf ook wel een extra werkkamer of speelruimte creëren.
Verhuizen, maar dichtbij huis
Hoewel de woning nu op Funda staat en het stel plannen heeft om te verhuizen, betekent dat niet dat ze Leidschendam vaarwel zullen zeggen. “We blijven wel in de buurt,” aldus Jaap. De kinderen hebben hier inmiddels hun school, vriendjes en vaste activiteiten. Een verhuizing verder weg ligt dus niet voor de hand.
Of ze al een nieuwe woning op het oog hebben, is nog niet bekendgemaakt. Wat wel duidelijk is, is dat ze hun beslissing weloverwogen hebben genomen. Het verkopen van een huis dat via een populair programma tot stand kwam, is immers geen lichtvaardige stap.
Positieve herinneringen
Voor Jaap en Jessica blijft hun deelname aan Kopen Zonder Kijken een bijzondere mijlpaal in hun leven. De aflevering bracht niet alleen een woning, maar ook een waardevolle ervaring en herinnering met zich mee. In interviews laten ze weten het programma nog altijd met veel plezier terug te kijken.
Ze zijn zich ervan bewust dat het format van het programma — waarbij stellen hun volledige vertrouwen geven aan wildvreemde experts — iets is dat niet voor iedereen werkt. Toch heeft het voor hen goed uitgepakt. Dat ze na vijf jaar afscheid nemen van het huis doet daar niets aan af.
De woning zelf
De woning die Jaap en Jessica nu van de hand doen, is een typische gezinswoning met veel licht, moderne afwerkingen en een gezellige tuin. De foto’s op Funda laten een goed onderhouden huis zien, met vier slaapkamers, een ruime badkamer, een open keuken en een prettige ligging in een rustige woonwijk.
Met een vraagprijs van €525.000 is het huis aanzienlijk duurder dan de oorspronkelijke koopprijs van €340.000. Of die stijging volledig het gevolg is van marktomstandigheden of ook van de verbeteringen die in de woning zijn aangebracht, is niet bekend. Maar het laat wel zien hoe waardevol een goede woning kan zijn — ook op lange termijn.
Terugblik: eerdere verkochte KZK-woningen
Dat deelnemers van Kopen Zonder Kijken hun woning soms na verloop van tijd weer verkopen, is niet uniek. Eerder kwam het koppel Diana en Jeffrey al in het nieuws, omdat zij hun woning al direct na de aflevering weer verkochten. Hun grootste bezwaar was het gebrek aan lichtinval en een interieur dat ze als ‘te kil’ omschreven. Ze gaven het huis zelfs de bijnaam “de grafsteen”.
Bij Jaap en Jessica is dat dus beslist niet het geval. Zij kijken met warme gevoelens terug op de woning, maar zijn door hun gezinsgroei simpelweg toe aan de volgende stap.
Wat zegt dit over Kopen Zonder Kijken?
Dat deelnemers hun woning uiteindelijk weer verkopen, roept bij sommige kijkers vragen op. Is het format wel zo duurzaam? Of zijn de oplossingen die het team biedt soms slechts tijdelijk houdbaar? Toch laten veel verhalen — waaronder dat van Jaap en Jessica — zien dat het programma gezinnen daadwerkelijk op weg helpt. Niet elk huis is voor het leven, maar het is vaak wel een belangrijke schakel in een groter geheel.
Conclusie
Jaap en Jessica’s verhaal is er één van verandering, groei en vooruitkijken. Wat begon met een zoektocht naar een geschikt huis werd een televisie-avontuur en uiteindelijk een thuis voor een groeiend gezin. Nu hun levensfase verandert, verandert ook hun woonbehoefte.
Met hun huis op Funda en plannen om in de buurt te blijven, zetten ze een nieuwe stap. En wie weet: misschien zijn ze in de toekomst nog eens te zien in een ander woonprogramma — of geven ze ooit zelf advies aan nieuwe KZK-deelnemers.
Ben jij benieuwd naar hun voormalige woning? Neem dan een kijkje op Funda en oordeel zelf: was dit ook voor jou een droomhuis geweest?
Hevige politieke en publieke reacties op nieuwe Kamervoorzitter: keuze leidt tot felle discussie
De verkiezing van een nieuwe Kamervoorzitter, normaal gesproken een procedurele stap in het parlementaire proces, groeide dit keer uit tot een moment dat Den Haag en de rest van het land in beroering bracht. Na drie stemrondes werd Thom van Campen gekozen als nieuwe voorzitter, terwijl Martin Bosma – die in de eerste twee rondes duidelijk de meeste stemmen kreeg – uiteindelijk aan de kant werd geschoven.
Wat volgde was een golf van reacties. In de Kamer, op sociale media en in talkshows werd druk gediscussieerd over de vraag of deze uitkomst het gevolg was van een eerlijke afweging van kwaliteiten, of van politieke strategie die de geloofwaardigheid van het proces onder druk zette.
Een stemronde die meer vragen opriep dan antwoorden gaf
Het contrast tussen de eerste twee rondes en de uiteindelijke uitslag viel veel mensen meteen op. Bosma stond aanvankelijk ruim bovenaan, maar bleek in de beslissende ronde niet langer de voorkeurskandidaat.
Volgens critici leek het erop dat de procedure minder draaide om het kiezen van de meest ervaren of meest natuurlijke voorzitter, maar vooral om het voorkomen van een ongewenste uitkomst. Voorstanders van Bosma benadrukten dat hij de afgelopen jaren herhaaldelijk had laten zien dat hij Kamerdebatten ordelijk en rustig kon leiden. Zelfs politieke tegenstanders roemden zijn kalme stijl en heldere manier van voorzitten.
Toch kreeg hij niet het vertrouwen van een meerderheid. Dat maakte deze voorzittersverkiezing tot een bron van debat: gaat het in zo’n functie om vakmanschap, of om politieke comfortzones?
Online ontstond direct een storm van verontwaardiging
Binnen enkele minuten nadat de uitslag bekend werd gemaakt, barstte op sociale media een golf van woede en ongeloof los. Oud-Kamerlid Harm Beertema merkte op dat de derde ronde eerder leek op een blokkade dan op een zorgvuldige beoordeling. Zijn analyse werd duizenden keren gedeeld en onderschreven.
Veel berichten klonken in dezelfde lijn: hoe kan iemand die twee rondes bovenaan staat in de slotfase toch worden weggestemd, zonder duidelijke inhoudelijke reden?
Onder de reacties zat een voelbare frustratie over het idee dat gevestigde partijen elkaar vasthouden om een bepaalde politieke richting te voorkomen. Volgens veel commentatoren aangaf dit moment een bredere zorg: dat het parlement niet altijd aansluit bij de wens van een groot deel van de kiezers.
Ook Elbertus van Lagen uitte zorgen over het groeiende wantrouwen in de politiek. Zijn uitspraak dat het vertrouwen nóg verder zou kunnen dalen, raakte een gevoelige snaar bij veel burgers.
Journalisten zien een patroon in deze gang van zaken
De discussie bleef niet beperkt tot sociale media. Verschillende journalisten reageerden kritisch op de stemprocedure. Bart Nijman omschreef de situatie als een ‘politiek onderonsje’, een verwijzing naar het idee dat partijen soms vooral bezig zijn elkaar intern te beschermen in plaats van de beste kandidaat naar voren te schuiven.
Zijn woorden kregen veel bijval. Voor een grote groep kijkers voelde de verkiezing inderdaad als een proces waarin de uitkomst al min of meer was bepaald voordat de rondes begonnen. Niet door open debat of door inhoudelijke afweging, maar door afspraken achter de schermen.
Daardoor ervoer een deel van het publiek de uitkomst als een gemiste kans voor transparantie en professionaliteit.
Een gevoel van buitensluiting bij veel kiezers
Voor veel mensen ging de discussie niet alleen over de functie van de nieuwe Kamervoorzitter. Het voelde ook als een symbolische gebeurtenis waarin zichtbaar werd hoe grote groepen kiezers zich niet vertegenwoordigd voelen.
Na de verkiezingen, waarin de rechtse partijen een grote overwinning behaalden, leek dit moment dat gevoel verder te versterken. De boodschap die sommige burgers eruit haalden: zelfs wanneer een kandidaat op basis van stemmen en ervaring een logische keuze lijkt, kunnen politieke afspraken alsnog bepalen dat hij niet wordt gekozen.
In gesprekken rond het Binnenhof viel te horen dat de keuze mogelijk voortkomt uit een reflex die al jarenlang te zien is: het proberen te behouden van vertrouwde verhoudingen binnen het politieke midden. Het resultaat is dat veel burgers de indruk krijgen dat hun stem minder invloed heeft dan ze hopen.
Een gemiste kans om vertrouwen te herstellen
De derde stemronde werd door veel politieke analisten gezien als een belangrijk moment om te laten zien dat kwaliteit boven partijgrenzen kan worden gesteld. Dat gebeurde niet, en juist daardoor werd een kans gemist om vertrouwen bij het publiek te versterken.
Doordat de keuze uiteindelijk vooral werd gezien als een strategisch besluit, is de kloof tussen politiek en burger opnieuw zichtbaar geworden. Mensen die de stemmingen live volgden, zagen hoe een kandidaat met veel ervaring en brede erkenning toch aan de kant werd gezet.
Voor burgers die al langer twijfelen aan de manier waarop de politiek functioneert, gaf dit moment nieuwe aanleiding om zich af te vragen of het parlement werkelijk handelt op basis van transparantie en inhoud.
Het debat over vertrouwen in de politiek laait verder op
De intense reacties van burgers, journalisten en oud-politici laten zien dat de behoefte aan een opener en eerlijker politiek proces groot is. De voorzittersverkiezing werd daardoor meer dan een procedurele stap: het werd een moment waarin het grotere vraagstuk van vertrouwen opnieuw centraal kwam te staan.
Veel mensen hopen dat dit geen gesprek is dat snel wegzakt. Het is juist een kans om te bespreken hoe democratische processen beter kunnen worden bewaakt en hoe de afstand tussen burgers en politiek kan worden verkleind.
Het zou waardevol zijn als er ruimte komt voor een breed gesprek over representatie, transparantie en de rol van politieke strategie bij belangrijke beslissingen.
Praat mee over deze politieke ontwikkeling
Hoe kijk jij naar deze gang
van zaken?
Vond je de keuze logisch, of zie je het – net als veel anderen –
als een gemiste kans voor geloofwaardig leiderschap?
Deel jouw mening op onze Facebookpagina en praat mee over een onderwerp dat veel Nederlanders bezighoudt.