-

Algemeen

Kijkers Married at First Sight in shock door Bjorn: “Kan je dat niet zelf?”

Avatar foto

Gepubliceerd

8 maanden geleden

op

Bjorn uit Married at First Sight krijgt hulp van zijn moeder: kijkers verbijsterd over opgeruimd huis

In Married at First Sight draait alles om liefde op het eerste gezicht – of in elk geval om de hoop daarop. Toch zijn het niet altijd de romantische momenten die het meest blijven hangen bij de kijkers. Soms zorgen juist de alledaagse details voor opschudding, hilariteit of ongemak. Dat is precies wat gebeurde toen Bjorn bezoek kreeg van zijn match Marcella. Zijn huis in Tilburg zag er keurig uit, maar… daar had hij zelf weinig aan gedaan. Tot grote verbazing (en vermaak) van het publiek bleek namelijk dat zijn moeder daarvoor was langsgekomen.

Het resultaat? Een brandschoon toilet, een opgemaakt bed, een glimmende keuken én keurig opgevouwen onderbroeken. En hoewel Marcella oprecht onder de indruk leek van de netheid, voelden veel kijkers aan dat er iets niet klopte.

De moeder-doet-alles-scène: ongemakkelijk of aandoenlijk?

Op het eerste gezicht lijkt het een lief gebaar: een moeder die haar zoon een handje helpt voordat zijn nieuwe vrouw op bezoek komt. Maar toen duidelijk werd hóéveel ze deed – van het schoonmaken van de wc tot het opvouwen van zijn ondergoed – sloeg de toon op sociale media al snel om van begripvol naar kritisch.

“Serieus? Zijn moeder vouwt zijn onderbroeken op?” schreef een kijker op X. Een ander voegde toe: “Als je op je volwassen leeftijd je bed nog niet zelf kunt opmaken, ben je dan wel klaar voor een huwelijk?” Het beeld van Bjorn die samen met zijn moeder de was vouwt, werd hét onderwerp van gesprek. Sommigen vonden het aandoenlijk, maar velen vonden het vooral ongemakkelijk – zeker in de context van een programma dat draait om gelijkwaardigheid, volwassenheid en romantiek.

Marcella merkt het meteen op

Wat de situatie extra pikant maakt, is dat Marcella – zijn match in het programma – opmerkt hoe netjes alles eruitziet. Ze zegt er zelfs iets positiefs over, vermoedelijk zonder te weten dat het niet Bjorn maar zijn moeder is geweest die al het werk heeft verricht. Voor de oplettende kijker was dat hét moment waarop de situatie echt wrang werd: hoe authentiek is een ontmoeting als de eerste indruk gebaseerd is op een façade?

In een programma waar deelnemers intensief worden gematcht op karakter, normen en toekomstvisies, speelt eerlijkheid een grote rol. En hoewel Bjorn geen leugens vertelt, roept het feit dat hij zich zo afhankelijk toont van zijn moeder wel vragen op – bij kijkers én bij Marcella.

Stoere man of moederskindje?

Marcella heeft eerder in het seizoen duidelijk uitgesproken dat ze op zoek is naar een man met initiatief, iemand die stevig in zijn schoenen staat en verantwoordelijkheid neemt. Iemand waar ze tegenop kan kijken – op een positieve manier. De beelden van Bjorn met zijn moeder passen niet echt in dat plaatje.

Hoewel hij zeker niet onvriendelijk of onaardig overkomt, lijkt de afhankelijkheid van zijn moeder voor sommige kijkers een rode vlag. “Dit is niet de stoere man waar Marcella het over had,” klonk het op sociale media. En: “Als je moeder het huis moet opruimen voor je date komt, ben je nog niet klaar voor een serieuze relatie.”

Toch zijn er ook mensen die het opnemen voor Bjorn. “Misschien was het een gebaar van zijn moeder uit liefde,” schrijft een fan. “Ze wil gewoon dat haar zoon een goede indruk maakt.” Dat is zeker een valide punt – ouders willen nu eenmaal het beste voor hun kinderen – maar het roept wel de vraag op: waar ligt de grens tussen steun en bemoeienis?

Genderrollen en verwachtingen: een spiegel voor de kijker

De situatie met Bjorn en zijn moeder raakt aan een breder thema dat regelmatig opspeelt in relatieprogramma’s: traditionele genderrollen. In veel huishoudens zijn moeders jarenlang degene geweest die het huishouden draaiende hielden. Maar in een tijd waarin gelijkwaardigheid in relaties steeds belangrijker wordt, kijken veel mensen daar met andere ogen naar.

Dat Bjorn zijn moeder vraagt – of laat – alles voor hem te doen, roept dus niet alleen vragen op over hemzelf, maar ook over hoe volwassen relaties vandaag de dag ingevuld zouden moeten worden. Wat verwacht je van een partner? Wat betekent zelfstandigheid in een relatie? En hoeveel invloed mag familie hebben op je liefdesleven?

Deze vragen worden zelden expliciet besproken in Married at First Sight, maar spelen ongetwijfeld mee in hoe kijkers de deelnemers beoordelen. In het geval van Bjorn: het beeld van een volwassen man die zijn moeder nodig heeft om indruk te maken, schuurt met de verwachtingen die velen van een huwelijkspartner hebben.

Humor en ongemak gaan hand in hand

Toch moeten we niet vergeten dat reality-tv ook bedoeld is om te entertainen. En dat doet deze scène zonder meer. De beelden van Bjorn die zijn onderbroeken staat te vouwen met zijn moeder, leidden tot veel gegniffel – soms ongemakkelijk, soms uit herkenning. Iedereen kent immers wel iemand die net iets te lang op z’n moeder leunde, of die moeite heeft met loslaten.

De kracht van Married at First Sight zit juist in het tonen van dat soort momenten: situaties waarin het menselijke zichtbaar wordt. Het laat zien hoe gewoontes en patronen uit het verleden invloed hebben op nieuwe relaties – ook als het maar om een opgeruimde badkamer gaat.

Kan Marcella hier doorheen kijken?

De grote vraag is nu: hoe reageert Marcella als ze ontdekt wie er achter het perfect opgeruimde huis zat? Ziet ze het als een onschuldig gebaar van een bezorgde moeder, of als een teken dat Bjorn nog niet helemaal op eigen benen staat? De komende afleveringen zullen dat ongetwijfeld duidelijk maken.

Wat we nu al zien, is dat Marcella open en positief blijft – maar ook scherp observeert. Ze lijkt niet snel te oordelen, maar houdt haar ogen open. En terecht: in een experiment waarin je binnen korte tijd moet ontdekken of iemand jouw levenspartner kan zijn, zijn dit soort signalen niet onbelangrijk.

Conclusie: tussen schoongewassen lakens en de liefde

De scène met Bjorn en zijn moeder laat opnieuw zien waarom Married at First Sight zo populair blijft. Het zijn niet alleen de grote momenten van verliefdheid of conflict die blijven hangen, maar juist de kleine details die een inkijkje geven in iemands karakter. Een opgemaakt bed en opgevouwen ondergoed lijken onschuldig – maar zeggen soms meer dan duizend woorden.

Of Marcella en Bjorn een succesvolle match zullen blijken te zijn, moet nog blijken. Maar voor de kijker staat vast: dit is hét gespreksonderwerp van de week. En wie weet? Misschien helpt deze situatie juist om belangrijke gesprekken op gang te brengen – over zelfstandigheid, verwachtingen en wat we echt zoeken in een levenspartner.

Gerelateerd:

Algemeen

Humberto Tan zwaar onder vuur na interview met Martijn Krabbé

Avatar foto

Gepubliceerd

5 uur geleden

op

24 december 2025

Door

RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.

Een gesprek dat niemand onberoerd liet

Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.

Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.

Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’

Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.

Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.

Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.

Net zo veel steun en bewondering

Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.

Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.

Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.

Angst, maar ook levenslust

In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.

Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.

Terugblik op zijn carrière

Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.

Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.

De staande ovatie die bleef hangen

Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.

Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.

Waar ligt de grens?

Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?

Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.

Een gesprek dat blijft nazinderen

Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.

Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.

Lees verder