Algemeen
Kijkers Married at First Sight in shock door Bjorn: “Kan je dat niet zelf?”
Bjorn uit Married at First Sight krijgt hulp van zijn moeder: kijkers verbijsterd over opgeruimd huis
In Married at First Sight draait alles om liefde op het eerste gezicht – of in elk geval om de hoop daarop. Toch zijn het niet altijd de romantische momenten die het meest blijven hangen bij de kijkers. Soms zorgen juist de alledaagse details voor opschudding, hilariteit of ongemak. Dat is precies wat gebeurde toen Bjorn bezoek kreeg van zijn match Marcella. Zijn huis in Tilburg zag er keurig uit, maar… daar had hij zelf weinig aan gedaan. Tot grote verbazing (en vermaak) van het publiek bleek namelijk dat zijn moeder daarvoor was langsgekomen.
Het resultaat? Een brandschoon toilet, een opgemaakt bed, een glimmende keuken én keurig opgevouwen onderbroeken. En hoewel Marcella oprecht onder de indruk leek van de netheid, voelden veel kijkers aan dat er iets niet klopte.
De moeder-doet-alles-scène: ongemakkelijk of aandoenlijk?
Op het eerste gezicht lijkt het een lief gebaar: een moeder die haar zoon een handje helpt voordat zijn nieuwe vrouw op bezoek komt. Maar toen duidelijk werd hóéveel ze deed – van het schoonmaken van de wc tot het opvouwen van zijn ondergoed – sloeg de toon op sociale media al snel om van begripvol naar kritisch.
“Serieus? Zijn moeder vouwt zijn onderbroeken op?” schreef een kijker op X. Een ander voegde toe: “Als je op je volwassen leeftijd je bed nog niet zelf kunt opmaken, ben je dan wel klaar voor een huwelijk?” Het beeld van Bjorn die samen met zijn moeder de was vouwt, werd hét onderwerp van gesprek. Sommigen vonden het aandoenlijk, maar velen vonden het vooral ongemakkelijk – zeker in de context van een programma dat draait om gelijkwaardigheid, volwassenheid en romantiek.
Marcella merkt het meteen op
Wat de situatie extra pikant maakt, is dat Marcella – zijn match in het programma – opmerkt hoe netjes alles eruitziet. Ze zegt er zelfs iets positiefs over, vermoedelijk zonder te weten dat het niet Bjorn maar zijn moeder is geweest die al het werk heeft verricht. Voor de oplettende kijker was dat hét moment waarop de situatie echt wrang werd: hoe authentiek is een ontmoeting als de eerste indruk gebaseerd is op een façade?
In een programma waar deelnemers intensief worden gematcht op karakter, normen en toekomstvisies, speelt eerlijkheid een grote rol. En hoewel Bjorn geen leugens vertelt, roept het feit dat hij zich zo afhankelijk toont van zijn moeder wel vragen op – bij kijkers én bij Marcella.
Stoere man of moederskindje?
Marcella heeft eerder in het seizoen duidelijk uitgesproken dat ze op zoek is naar een man met initiatief, iemand die stevig in zijn schoenen staat en verantwoordelijkheid neemt. Iemand waar ze tegenop kan kijken – op een positieve manier. De beelden van Bjorn met zijn moeder passen niet echt in dat plaatje.
Hoewel hij zeker niet onvriendelijk of onaardig overkomt, lijkt de afhankelijkheid van zijn moeder voor sommige kijkers een rode vlag. “Dit is niet de stoere man waar Marcella het over had,” klonk het op sociale media. En: “Als je moeder het huis moet opruimen voor je date komt, ben je nog niet klaar voor een serieuze relatie.”
Toch zijn er ook mensen die het opnemen voor Bjorn. “Misschien was het een gebaar van zijn moeder uit liefde,” schrijft een fan. “Ze wil gewoon dat haar zoon een goede indruk maakt.” Dat is zeker een valide punt – ouders willen nu eenmaal het beste voor hun kinderen – maar het roept wel de vraag op: waar ligt de grens tussen steun en bemoeienis?
Genderrollen en verwachtingen: een spiegel voor de kijker
De situatie met Bjorn en zijn moeder raakt aan een breder thema dat regelmatig opspeelt in relatieprogramma’s: traditionele genderrollen. In veel huishoudens zijn moeders jarenlang degene geweest die het huishouden draaiende hielden. Maar in een tijd waarin gelijkwaardigheid in relaties steeds belangrijker wordt, kijken veel mensen daar met andere ogen naar.
Dat Bjorn zijn moeder vraagt – of laat – alles voor hem te doen, roept dus niet alleen vragen op over hemzelf, maar ook over hoe volwassen relaties vandaag de dag ingevuld zouden moeten worden. Wat verwacht je van een partner? Wat betekent zelfstandigheid in een relatie? En hoeveel invloed mag familie hebben op je liefdesleven?
Deze vragen worden zelden expliciet besproken in Married at First Sight, maar spelen ongetwijfeld mee in hoe kijkers de deelnemers beoordelen. In het geval van Bjorn: het beeld van een volwassen man die zijn moeder nodig heeft om indruk te maken, schuurt met de verwachtingen die velen van een huwelijkspartner hebben.
Humor en ongemak gaan hand in hand
Toch moeten we niet vergeten dat reality-tv ook bedoeld is om te entertainen. En dat doet deze scène zonder meer. De beelden van Bjorn die zijn onderbroeken staat te vouwen met zijn moeder, leidden tot veel gegniffel – soms ongemakkelijk, soms uit herkenning. Iedereen kent immers wel iemand die net iets te lang op z’n moeder leunde, of die moeite heeft met loslaten.
De kracht van Married at First Sight zit juist in het tonen van dat soort momenten: situaties waarin het menselijke zichtbaar wordt. Het laat zien hoe gewoontes en patronen uit het verleden invloed hebben op nieuwe relaties – ook als het maar om een opgeruimde badkamer gaat.
Kan Marcella hier doorheen kijken?
De grote vraag is nu: hoe reageert Marcella als ze ontdekt wie er achter het perfect opgeruimde huis zat? Ziet ze het als een onschuldig gebaar van een bezorgde moeder, of als een teken dat Bjorn nog niet helemaal op eigen benen staat? De komende afleveringen zullen dat ongetwijfeld duidelijk maken.
Wat we nu al zien, is dat Marcella open en positief blijft – maar ook scherp observeert. Ze lijkt niet snel te oordelen, maar houdt haar ogen open. En terecht: in een experiment waarin je binnen korte tijd moet ontdekken of iemand jouw levenspartner kan zijn, zijn dit soort signalen niet onbelangrijk.
Conclusie: tussen schoongewassen lakens en de liefde
De scène met Bjorn en zijn moeder laat opnieuw zien waarom Married at First Sight zo populair blijft. Het zijn niet alleen de grote momenten van verliefdheid of conflict die blijven hangen, maar juist de kleine details die een inkijkje geven in iemands karakter. Een opgemaakt bed en opgevouwen ondergoed lijken onschuldig – maar zeggen soms meer dan duizend woorden.
Of Marcella en Bjorn een succesvolle match zullen blijken te zijn, moet nog blijken. Maar voor de kijker staat vast: dit is hét gespreksonderwerp van de week. En wie weet? Misschien helpt deze situatie juist om belangrijke gesprekken op gang te brengen – over zelfstandigheid, verwachtingen en wat we echt zoeken in een levenspartner.
Oh Bjorn godjandosie je kan toch wel je eigen bed opmaken zonder mama?! 💀#mafsnl #mafs
— Britt (@BrittBR97) May 6, 2025
Even de was opvouwen met je fanclub😉#mafs pic.twitter.com/a27giPHO6w
— Starbuck (@starbuck68) May 6, 2025
Oeps, Marcella vindt het vast niet aantrekkelijk dat Bjorn in het huishouden “begeleid” wordt door zijn moeder…opnieuw te weinig eigen initiatief 😬#mafs #mafsnl
— !n§r!d (@inkyopdrift) May 6, 2025
Is die knuffel een soort doorgeef tamtam van dit programma?!
Hugsie was vorig jaar ook aanwezig toch… #mafsnl #mafs
— Britt (@BrittBR97) May 6, 2025
Hoe oud ze ook zijn, je blijft toch moeder he…🤭🥰 #mafs #mafsnl pic.twitter.com/xpvd35umOH
— 🅣🅐🅢🅢🅘🅔🥳𝒂𝒌𝒂 𝒌𝒂𝒕𝒕𝒆𝒏𝒗𝒓𝒐𝒖𝒘𝒕𝒋𝒆 (@Poppetje0906) May 6, 2025
Nou als Jeff Marcella hoort dat Bjorn niet zelf zijn speelgoed kan opruimen maar dat zijn moeser het doet… Is het helemaal einde oefening. #mafs
— Astrid (@Astrid13063758) May 6, 2025
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”