Algemeen
Josje van K3 eindelijk openhartig over ruzie met Karen en Kristel: ´Duidelijke taal!´
De K3-reüniekoorts stijgt snel nu de originele leden Karen Damen, Kristel Verbeke en Kathleen Aerts zich opmaken voor een reeks nostalgische concerten. Zowel Ahoy als Het Sportpaleis staan klaar om gevuld te worden met meezingende fans. Toch is er één opvallende afwezige: Josje Huisman. De voormalig K3-zangeres, bekend als opvolgster van Kathleen, kijkt vanaf de zijlijn toe. En dat valt haar zichtbaar zwaar.
Een kleine steek onder water
Josje spreekt zich inmiddels openlijk uit over haar gemis. “Ja, ik had het ook leuk gevonden om even een liedje te zingen,” zegt ze. Ze wil geen geheim maken van haar teleurstelling en kiest voor transparantie. De geruchten over spanningen met haar ex-collega’s zijn inmiddels flink op gang gekomen, maar Josje kaatst die luchtig weg. “We kunnen nog door dezelfde deur, tenminste als die breed genoeg is,” zegt ze met een knipoog. Zo laat ze merken dat er geen ruzie is, maar wel wat sarcasme over de situatie.
Geen plaats binnen het reünieconcept
De reden voor haar afwezigheid ligt volgens Josje simpelweg in het concept van de reünie. “Het concept is ‘the originals’, en officieel hoor ik daar niet bij. Dus dat is helemaal oké.” Ze maakt duidelijk dat het artistieke uitgangspunt van de show bepalend is geweest, niet persoonlijke verhoudingen. Toch is haar teleurstelling voelbaar, want ergens hoopt ze nog op een herkansing in de toekomst: “Wie weet gebeurt het ooit toch nog.”
Contact verwaterd, maar nog hartelijk
Over de band met haar voormalige collega’s is Josje eerlijk. “We leiden elk ons eigen leven, dus ja, het contact is minder geworden.” Maar van een breuk is geen sprake. Ze beschrijft een recente ontmoeting met Karen tijdens een fashion event. Daar stonden ze ieder met hun eigen merk – Karen met haar kledinglijn Kristina, Josje met haar hoedenmerk Cornelia. “Dan is het meteen weer lachen, alsof de tijd heeft stilgestaan,” zegt Josje. Dat bevestigt dat er geen spanningen spelen, ondanks de afstand.
Buitengesloten gevoel
Dat Josje zich enigszins buitengesloten voelt, is begrijpelijk. Zelfs K3-bedenker Gert Verhulst erkent haar gevoel. Toch blijft hij vasthouden aan het oorspronkelijke trio als hét gezicht van de reünie. Zijn boodschap is helder: er is maar één originele K3, en daar hoort Josje simpelweg niet bij. Dat lijkt misschien hard, maar het verklaart wel waarom zij er niet bij is, ondanks haar belangrijke rol in de geschiedenis van de groep.
Goudblonde nostalgie
Hoewel Josje een gouden stem en opvallende blonde lokken meebracht in haar tijd bij K3, lijkt nostalgie zwaarder te wegen dan populariteit of zangkwaliteiten. De focus ligt nu volledig op de ‘oermoeders’ van het fenomeen. Fans zullen wellicht Josje’s stem missen, maar de reünie richt zich op een ander tijdperk – een tijdperk waar zij geen deel van uitmaakte.
Hoop op toekomstige samenwerking
Toch laat Josje de deur op een kier. Ze sluit niet uit dat er ooit wél een moment komt waarop zij op het podium mag terugkeren. Voor nu blijft ze aan de zijlijn, met een gezonde dosis realisme én hoop. Haar elegante houding en luchtige humor maken indruk, zelfs zonder microfoon in de hand.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.