Algemeen
Josje van K3 eindelijk openhartig over ruzie met Karen en Kristel: ´Duidelijke taal!´
De K3-reüniekoorts stijgt snel nu de originele leden Karen Damen, Kristel Verbeke en Kathleen Aerts zich opmaken voor een reeks nostalgische concerten. Zowel Ahoy als Het Sportpaleis staan klaar om gevuld te worden met meezingende fans. Toch is er één opvallende afwezige: Josje Huisman. De voormalig K3-zangeres, bekend als opvolgster van Kathleen, kijkt vanaf de zijlijn toe. En dat valt haar zichtbaar zwaar.
Een kleine steek onder water
Josje spreekt zich inmiddels openlijk uit over haar gemis. “Ja, ik had het ook leuk gevonden om even een liedje te zingen,” zegt ze. Ze wil geen geheim maken van haar teleurstelling en kiest voor transparantie. De geruchten over spanningen met haar ex-collega’s zijn inmiddels flink op gang gekomen, maar Josje kaatst die luchtig weg. “We kunnen nog door dezelfde deur, tenminste als die breed genoeg is,” zegt ze met een knipoog. Zo laat ze merken dat er geen ruzie is, maar wel wat sarcasme over de situatie.
Geen plaats binnen het reünieconcept
De reden voor haar afwezigheid ligt volgens Josje simpelweg in het concept van de reünie. “Het concept is ‘the originals’, en officieel hoor ik daar niet bij. Dus dat is helemaal oké.” Ze maakt duidelijk dat het artistieke uitgangspunt van de show bepalend is geweest, niet persoonlijke verhoudingen. Toch is haar teleurstelling voelbaar, want ergens hoopt ze nog op een herkansing in de toekomst: “Wie weet gebeurt het ooit toch nog.”
Contact verwaterd, maar nog hartelijk
Over de band met haar voormalige collega’s is Josje eerlijk. “We leiden elk ons eigen leven, dus ja, het contact is minder geworden.” Maar van een breuk is geen sprake. Ze beschrijft een recente ontmoeting met Karen tijdens een fashion event. Daar stonden ze ieder met hun eigen merk – Karen met haar kledinglijn Kristina, Josje met haar hoedenmerk Cornelia. “Dan is het meteen weer lachen, alsof de tijd heeft stilgestaan,” zegt Josje. Dat bevestigt dat er geen spanningen spelen, ondanks de afstand.
Buitengesloten gevoel
Dat Josje zich enigszins buitengesloten voelt, is begrijpelijk. Zelfs K3-bedenker Gert Verhulst erkent haar gevoel. Toch blijft hij vasthouden aan het oorspronkelijke trio als hét gezicht van de reünie. Zijn boodschap is helder: er is maar één originele K3, en daar hoort Josje simpelweg niet bij. Dat lijkt misschien hard, maar het verklaart wel waarom zij er niet bij is, ondanks haar belangrijke rol in de geschiedenis van de groep.
Goudblonde nostalgie
Hoewel Josje een gouden stem en opvallende blonde lokken meebracht in haar tijd bij K3, lijkt nostalgie zwaarder te wegen dan populariteit of zangkwaliteiten. De focus ligt nu volledig op de ‘oermoeders’ van het fenomeen. Fans zullen wellicht Josje’s stem missen, maar de reünie richt zich op een ander tijdperk – een tijdperk waar zij geen deel van uitmaakte.
Hoop op toekomstige samenwerking
Toch laat Josje de deur op een kier. Ze sluit niet uit dat er ooit wél een moment komt waarop zij op het podium mag terugkeren. Voor nu blijft ze aan de zijlijn, met een gezonde dosis realisme én hoop. Haar elegante houding en luchtige humor maken indruk, zelfs zonder microfoon in de hand.
Jade Kops deelt aangrijpend bericht over haar gezondheid: “Het was heftig, verdrietig, onwerkelijk en goed tegelijk”
De jonge influencer Jade Kops (18) heeft via Instagram opnieuw openhartig gedeeld over haar strijd met een ernstige z!ekte. In een emotionele post vertelt ze dat er voor het eerst een uitvaartverzorger bij haar thuis is geweest om haar wensen en ideeën te bespreken. Het gesprek markeert een moeilijk, maar belangrijk moment in haar leven — en ze kiest ervoor om die kwetsbare realiteit met haar volgers te delen.
“Een ochtend met een zwarte én een fijne rand”
Jade begint haar bericht met een eerlijke beschrijving van hoe intens de dag was.
“Vanochtend was een ochtend met een zwarte rand, maar tegelijkertijd ook met een fijne rand,” schrijft ze. “Er kwam namelijk voor de eerste keer een uitvaartverzorger bij ons thuis om kennis te maken en mijn wensen en ideeën te bespreken.”
Het zijn woorden die bij veel van haar volgers binnenkomen. Jade vertelt dat ze erg tegen het gesprek had opgezien, maar dat het achteraf gezien ook een vorm van rust bracht.
“Ik zag hier ontzettend tegenop, maar achteraf gezien was het ergens ook fijn,” vervolgt ze. “Van de week plaats ik een post met meer uitleg en gevoelens, maar even kort gezegd: het was heftig, verdrietig, onwerkelijk en goed tegelijkertijd.”
De jonge vrouw probeert, ondanks haar omstandigheden, op een eerlijke en waardige manier te praten over alles wat bij haar z!ekte komt kijken. Dat maakt haar Instagram-account inmiddels voor duizenden volgers een plek van inspiratie en herkenning.
Een brief aan haar “lieve, vervelende tumor”
Slechts een week eerder deelde Jade een andere ontroerende boodschap: een open brief aan haar z!ekte, die ze liefdevol maar scherp richtte aan haar “lieve, vervelende tumor”.
Daarin blikte ze terug op de afgelopen jaren — op haar behandelingen, op haar hoop, en op de bijzondere momenten die ondanks alles waardevol zijn gebleven.
“Het is alweer vierenhalf jaar geleden dat jij onverwacht mijn keel binnenkwam,” schreef ze. “Sinds dat moment is negentig procent van mijn leven heftig, verdrietig, onwerkelijk en angstig. Alle normale dingen zijn veranderd in een grote droom.”
In haar bericht vertelt Jade dat haar leven sinds de diagnose vol uitdagingen is, maar ook vol betekenis. Ze benadrukt dat ze nog altijd intens gelukkig is, ondanks de beperkingen die haar z!ekte met zich meebrengt.
De realiteit van uitbehandeld zijn
In haar brief schreef Jade openlijk dat ze inmiddels uitbehandeld is. De medische mogelijkheden zijn uitgeput, maar ze richt haar blik niet op wat ze verliest — ze kiest bewust om te leven dag voor dag.
“Je (de tumor) bent en blijft mijn grootste vijand,” schreef ze, “maar tegelijkertijd leven we nog met een redelijk goede kwaliteit. Samen. Dag voor dag en stap voor stap. Mijn kloppende hart is een onbetaalbaar cadeau.”
Die laatste zin raakte veel mensen diep. Ze benadrukt de kracht van aanvaarding zonder op te geven — een evenwicht dat ze met veel moed weet te vinden.
Hoewel haar gezondheid kwetsbaar is, straalt haar toon iets krachtigs uit: een bewuste keuze voor leven, liefde en aanwezigheid.
Vriendschap en steun
Jade is niet alleen bekend van haar open berichten, maar ook van haar vriendschap met zangeres Emma Kok. De twee jonge vrouwen delen een hechte band en begrijpen elkaars realiteit op een dieper niveau.
Emma, die zelf een langdurige medische geschiedenis heeft, sprak eerder al met bewondering over Jades kracht en optimisme. Hun vriendschap laat zien hoe belangrijk verbinding en begrip zijn in moeilijke tijden.
In de reacties onder haar berichten stromen dagelijks steunbetuigingen binnen. Mensen schrijven dat ze geraakt zijn door haar woorden, haar nuchtere blik en haar vermogen om zelfs in de donkerste momenten licht te vinden.
De kracht van delen
Dat Jade haar reis publiek deelt, is volgens haarzelf geen zoektocht naar medelijden, maar naar echte verbinding. Door open te spreken over onderwerpen die vaak worden weggestopt, hoopt ze het taboe te doorbreken rond z!ekte, angst en afscheid.
“Ik weet dat het voor anderen misschien moeilijk is om te lezen,” schreef ze eerder, “maar voor mij voelt het goed om eerlijk te zijn. Dit is mijn leven, en ik wil het delen zoals het is — niet mooier of makkelijker dan de werkelijkheid.”
Die openheid maakt haar account tot een bijzondere plek op sociale media. Tussen de luchtige posts en dagelijkse updates van leeftijdsgenoten, vormt Jades stem een menselijk en eerlijk tegengeluid — eentje dat hoop geeft, juist omdat het zo echt is.
Een blik op de toekomst
Ondanks het zware onderwerp blijft Jade niet hangen in somberheid. Ze vertelt dat ze nog mooie plannen heeft voor de komende tijd, zolang haar gezondheid dat toelaat.
Haar motto blijft duidelijk: leven zolang het kan, en genieten van wat er is. In een van haar eerdere berichten schreef ze:
“Ik leef omdat ik wil leven. Het liefst nog dagen, maanden en jarenlang.”
Die zin is voor veel van haar volgers uitgegroeid tot een soort mantra. Het benadrukt de kracht van de menselijke wil om te blijven hopen, ook als de toekomst onzeker is.
De reacties: “Wat een bijzondere jonge vrouw”
Onder haar meest recente post regent het reacties van vrienden, volgers en onbekenden die geraakt zijn door haar eerlijkheid.
“Wat een dappere en mooie ziel ben jij,” schrijft iemand. “Je woorden zetten alles in perspectief.”
Een ander reageert:
“Dankjewel dat je dit deelt. Het herinnert ons eraan hoe kostbaar het leven is.”
Ook andere jongeren laten weten dat Jades openheid hen helpt om met meer dankbaarheid naar hun eigen leven te kijken.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een dag vol emoties, maar ook rust
Het bezoek van de uitvaartverzorger was voor Jade ongetwijfeld zwaar. Toch beschrijft ze de ervaring niet als louter verdrietig, maar ook als verhelderend. Het gesprek gaf haar ruimte om zelf keuzes te maken over zaken waar ze eerder niet aan durfde te denken.
“Het voelde onwerkelijk,” schrijft ze, “maar ook goed. Alsof ik een stukje regie terugkreeg.”
Die balans tussen verdriet en kracht typeert haar houding sinds het begin van haar z!ekte. Ze weigert om haar leven enkel door angst te laten bepalen. In plaats daarvan zoekt ze telkens opnieuw naar rust in het onzekere.
Hoop als leidraad
Wie door Jades posts scrolt, ziet niet alleen verdriet, maar vooral leven. Ze deelt foto’s van momenten met vrienden, van kleine uitstapjes, van bloemen, zonlicht en koffie. Alles wat het leven kleur geeft, blijft belangrijk voor haar.
Die aandacht voor het gewone maakt haar verhaal herkenbaar voor iedereen — z!ek of gezond. Want haar woorden raken aan iets universeels: het besef dat elke dag waarde heeft, hoe moeilijk die soms ook is.
“Het voelt alsof elke ochtend zowel een dreiging als een wonder is,” schreef ze in haar brief. “Maar één ding blijft zeker: ik geef niet op.”
Een boodschap die blijft hangen
Met haar openheid, kracht en woorden vol gevoel heeft Jade Kops in korte tijd een grote indruk gemaakt. Haar posts worden gedeeld, besproken en geprezen — niet om het verdriet dat ze beschrijft, maar om de hoop en menselijkheid die eruit spreken.
Ze laat zien dat praten over moeilijke onderwerpen niet per se zwaar hoeft te zijn, zolang het met eerlijkheid en liefde gebeurt. En dat zelfs in de donkerste dagen, iets moois kan schuilen: verbinding, begrip en de moed om te blijven ademen, dag na dag.