Algemeen
Josje van K3 eindelijk openhartig over ruzie met Karen en Kristel: ´Duidelijke taal!´
De K3-reüniekoorts stijgt snel nu de originele leden Karen Damen, Kristel Verbeke en Kathleen Aerts zich opmaken voor een reeks nostalgische concerten. Zowel Ahoy als Het Sportpaleis staan klaar om gevuld te worden met meezingende fans. Toch is er één opvallende afwezige: Josje Huisman. De voormalig K3-zangeres, bekend als opvolgster van Kathleen, kijkt vanaf de zijlijn toe. En dat valt haar zichtbaar zwaar.
Een kleine steek onder water
Josje spreekt zich inmiddels openlijk uit over haar gemis. “Ja, ik had het ook leuk gevonden om even een liedje te zingen,” zegt ze. Ze wil geen geheim maken van haar teleurstelling en kiest voor transparantie. De geruchten over spanningen met haar ex-collega’s zijn inmiddels flink op gang gekomen, maar Josje kaatst die luchtig weg. “We kunnen nog door dezelfde deur, tenminste als die breed genoeg is,” zegt ze met een knipoog. Zo laat ze merken dat er geen ruzie is, maar wel wat sarcasme over de situatie.
Geen plaats binnen het reünieconcept
De reden voor haar afwezigheid ligt volgens Josje simpelweg in het concept van de reünie. “Het concept is ‘the originals’, en officieel hoor ik daar niet bij. Dus dat is helemaal oké.” Ze maakt duidelijk dat het artistieke uitgangspunt van de show bepalend is geweest, niet persoonlijke verhoudingen. Toch is haar teleurstelling voelbaar, want ergens hoopt ze nog op een herkansing in de toekomst: “Wie weet gebeurt het ooit toch nog.”
Contact verwaterd, maar nog hartelijk
Over de band met haar voormalige collega’s is Josje eerlijk. “We leiden elk ons eigen leven, dus ja, het contact is minder geworden.” Maar van een breuk is geen sprake. Ze beschrijft een recente ontmoeting met Karen tijdens een fashion event. Daar stonden ze ieder met hun eigen merk – Karen met haar kledinglijn Kristina, Josje met haar hoedenmerk Cornelia. “Dan is het meteen weer lachen, alsof de tijd heeft stilgestaan,” zegt Josje. Dat bevestigt dat er geen spanningen spelen, ondanks de afstand.
Buitengesloten gevoel
Dat Josje zich enigszins buitengesloten voelt, is begrijpelijk. Zelfs K3-bedenker Gert Verhulst erkent haar gevoel. Toch blijft hij vasthouden aan het oorspronkelijke trio als hét gezicht van de reünie. Zijn boodschap is helder: er is maar één originele K3, en daar hoort Josje simpelweg niet bij. Dat lijkt misschien hard, maar het verklaart wel waarom zij er niet bij is, ondanks haar belangrijke rol in de geschiedenis van de groep.
Goudblonde nostalgie
Hoewel Josje een gouden stem en opvallende blonde lokken meebracht in haar tijd bij K3, lijkt nostalgie zwaarder te wegen dan populariteit of zangkwaliteiten. De focus ligt nu volledig op de ‘oermoeders’ van het fenomeen. Fans zullen wellicht Josje’s stem missen, maar de reünie richt zich op een ander tijdperk – een tijdperk waar zij geen deel van uitmaakte.
Hoop op toekomstige samenwerking
Toch laat Josje de deur op een kier. Ze sluit niet uit dat er ooit wél een moment komt waarop zij op het podium mag terugkeren. Voor nu blijft ze aan de zijlijn, met een gezonde dosis realisme én hoop. Haar elegante houding en luchtige humor maken indruk, zelfs zonder microfoon in de hand.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.