Algemeen
Hugo Borst keihard genaaid door Wilfred Genee en is niet blij: ´Hij krijgt er 750 euro voor!´
Hugo Borst was gisteravond voor het eerst te gast bij Vandaag Inside, het populaire praatprogramma met Wilfred Genee, Johan Derksen en René van der Gijp. Aanleiding voor zijn komst was de promotie van een nieuw boek. Hoewel hij geen vaste gast is, heeft Hugo wel een lange geschiedenis met met name Johan Derksen, met wie hij jarenlang heeft samengewerkt bij Voetbal International.
Een band met Derksen
De samenwerking tussen Borst en Derksen is er een van wederzijds respect. Tijdens de uitzending liet Hugo weten dat hij Johan bewondert om zijn volharding en lef. “Ik heb van mannen als Jansma en Derksen veel geleerd,” zei hij. “Het zijn mensen die doorgaan tot ze krijgen wat ze willen. Dat bluffen heb ik van hen opgepikt.” Johan heeft volgens Hugo zelfs zijn succesvolle tv-carrière deels aan hem te danken, omdat hij hem in het verleden heeft aangedragen.
Kritische opmerkingen over het boek
Het gesprek kreeg een luchtige wending toen Wilfred Genee een passage uit Hugo’s boek aanhaalde. Daarin beschrijft Borst dat Johan Derksen vaak vertrouwelijke informatie kreeg die hij vrijwel direct met de anderen aan tafel deelde. “Een kwartier later wist iedereen het,” grapte Wilfred. De sfeer was gemoedelijk, maar het leidde tot een interessante wending in het gesprek.
Vertrouwelijke informatie gedeeld
Hugo reageerde scherp op Wilfreds opmerking en herinnerde hem eraan dat hij ooit zelf iets vertrouwelijks had gedeeld. “Jij hebt dat ook bij mij gedaan,” zei hij. Wilfred keek verbaasd en wist van niets. Maar Hugo hield voet bij stuk: hij vertelde over een moment waarop hij in vertrouwen iets had gedeeld met Wilfred over zijn vergoeding voor een column.
De column in het AD
Volgens Hugo had hij een gesprek met een hoofdredacteur over een column in het Algemeen Dagblad. Tijdens dat gesprek zou Wilfred hebben gevraagd hoeveel hij voor de column kreeg. “Ik zei toen: even onder ons, het is dit bedrag,” aldus Hugo. Dat bedrag bleek 750 euro te zijn. “De eerste zin die jij daarna uitsprak tegen die hoofdredacteur was: ‘Hugo Borst krijgt 750 euro’,” klaagde hij.
Wilfred ontkent herinnering
Wilfred Genee leek zich van geen kwaad bewust. “Ik kan me dat helemaal niet herinneren, Hugo,” zei hij. “Je hebt dat eerder tegen me gezegd, maar het zegt me niks.” Toch bleef hij kalm en lachte het incident weg. “Als het zo is, dan is het zo. Wat maakt het allemaal uit.”
Geen kwaad bloed
Hugo leek het incident inmiddels ook met een korrel zout te nemen. “Wat maakt het uit,” herhaalde hij. “Het is verjaard.” Daarmee doelde hij erop dat het allemaal verleden tijd is en geen reden voor wrok. De toon tussen de twee heren bleef vriendschappelijk en er werd vooral veel gelachen.
Vertrouwen en televisie
Het moment liet wel zien hoe kwetsbaar vertrouwelijke informatie kan zijn in de mediawereld. Zelfs tussen collega’s die elkaar respecteren, kunnen dingen weglekken. Voor Hugo was het duidelijk een voorbeeld van hoe iets kleins een eigen leven kan gaan leiden. Toch leek het de band tussen hem en Wilfred niet te hebben beschadigd.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.