Algemeen
Grote kritiek op prinses Amalia tijdens herdenking op de Dam
Prinses Amalia kiest voor ingetogen aanwezigheid tijdens Herdenking: een stil gebaar vol betekenis
Op zaterdagavond 4 mei 2025 stond Nederland stil bij de Nationale Herdenking. Op de Dam in Amsterdam vond, zoals ieder jaar, de plechtigheid plaats waarbij slacht0ffers van oorl0g en gew*ld worden herdacht. Centraal stond opnieuw het besef dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, en dat herdenken waardevol blijft — generatie op generatie.
Zoals gebruikelijk waren koning Willem-Alexander en koningin Máxima zichtbaar aanwezig bij de ceremonie. Zij legden samen een krans bij het Nationaal Monument en stonden tijdens het taptoesignaal en de twee minuten stilte tussen duizenden aanwezigen op het plein. Maar één lid van de koninklijke familie viel op door haar afwezigheid op de voorgrond: prinses Amalia.
De 21-jarige kroonprinses was dit jaar niet op het plein zichtbaar, maar volgde de plechtigheid vanuit het Paleis op de Dam, dat uitkijkt op het monument en het plein. Op enkele discreet genomen beelden is te zien hoe zij voorafgaand aan de herdenking het paleis binnenging, klaar om op haar eigen manier deel te nemen aan dit nationale moment van bezinning.
Een stille vorm van betrokkenheid
Hoewel Amalia tijdens de uitzending niet in beeld werd gebracht, is haar aanwezigheid achter de schermen veelzeggend. Zonder woorden maakte ze duidelijk dat zij onderdeel was van dit belangrijke ritueel, zij het op een rustige, ingetogen manier. Waarom zij ervoor koos de herdenking niet op het plein zelf bij te wonen, is niet officieel toegelicht. Toch kan deze keuze symbool staan voor haar nog altijd terughoudende rol binnen het publieke leven, waarin zij langzaam maar zeker haar plek inneemt als toekomstige koningin.
Veiligheidsredenen, persoonlijke voorkeur of de wens om ruimte te laten aan haar ouders tijdens dit officiële moment — het blijft gissen. Maar de essentie is helder: ook zonder zichtbaar aanwezig te zijn, nam Amalia haar verantwoordelijkheid. In stilte, met respect en in verbinding met het moment.
Herdenken in een veranderende tijd
De jaarlijkse herdenking op 4 mei kent een vast stramien, maar wordt steeds opnieuw ingevuld met actuele thema’s en persoonlijke verhalen. In de Nieuwe Kerk, direct naast de Dam, vond voorafgaand aan de ceremonie de jaarlijkse 4 mei-voordracht plaats. Dit keer was die in handen van journalist en presentator Philip Freriks, die een indrukwekkend en persoonlijk verhaal bracht.
Freriks sprak over zijn broer Jan, die in april 1945 omkwam op slechts negenjarige leeftijd, tijdens een militaire operatie in Groningen. De jonge Jan werd geraakt door zogeheten ‘friendly fire’ van Canadese bevrijders. Freriks vertelde hoe die gebeurtenis het leven van zijn familie voorgoed tekende. Zijn moeder gebruikte het woord ‘gesneuveld’ om betekenis te geven aan het verlies van haar zoon. Daarmee gaf ze hem een plaats binnen het grotere verhaal van vrijheid en bevrijding.
Het verhaal van Freriks raakte zichtbaar veel aanwezigen in de kerk en de mensen die thuis keken. Het liet zien hoe groot het persoonlijke verlies kan zijn binnen het collectieve herdenken. En hoe herinneringen — ook na tachtig jaar — nog springlevend kunnen zijn.
Een bescheiden rol, een duidelijke boodschap
Voor prinses Amalia is haar rol binnen de monarchie de afgelopen jaren langzaam maar zeker gegroeid. Toch kiest ze er regelmatig voor om de achtergrond op te zoeken tijdens plechtige momenten. De Nationale herdenking is een van de meest beladen gebeurtenissen op de koninklijke kalender. Dat zij ervoor koos om deze in stilte vanuit het Paleis op de Dam te volgen, toont haar bewustzijn van het moment én van haar eigen rol daarin.
Voor veel jongeren is herdenken iets wat ze meekrijgen van ouders, leraren of via televisie. Amalia vertegenwoordigt die jongere generatie — en laat tegelijk zien dat herdenken tijdloos is. Haar aanwezigheid, al is het niet fysiek tussen de mensen op de Dam, bevestigt haar verbondenheid met het verleden én met de plicht om dat verleden niet te vergeten.
Een land staat stil
Op de Dam stonden duizenden mensen in stilte bijeen. Het plein, gevuld met families, veteranen, scholieren en belangstellenden van alle leeftijden, werd even het hart van het herdenken. Twee minuten lang geen verkeer, geen stemmen, geen beweging — alleen stilte. Daarna volgden de nationale hymnes en muziekstukken, afgewisseld met sobere woorden en kransleggingen.
De kracht van 4 mei zit in de eenvoud. Geen groots spektakel, maar respect, reflectie en stilte. Een stilte die verbindt, troost en aanzet tot denken. Dat ook prinses Amalia dit moment op haar manier meebeleefde, benadrukt dat herdenken niet draait om zichtbaarheid, maar om aanwezigheid in de breedste zin van het woord.
Wat het betekent om stil te staan
Herdenking is geen moment van politieke stellingname of historische analyse. Het is een ritueel van her-innering. Een kans om stil te staan bij de offers die werden gebracht, bij mensen die hun vrijheid gaven voor die van ons. Maar ook een moment van bewustwording: dat vrijheid kwetsbaar blijft en dat waakzaamheid nodig is.
Dat besef is vandaag de dag relevanter dan ooit. Met oorl0gen die nog steeds woeden in verschillende delen van de wereld, is de boodschap van 4 mei er een die blijft weerklinken. ‘Opdat wij niet vergeten’ is geen slogan, maar een opdracht.
Toekomstig leiderschap in stilte zichtbaar
Amalia’s afwezigheid op het plein zal ongetwijfeld door sommigen als opvallend zijn ervaren. Maar wie goed kijkt, ziet juist in haar bescheidenheid een vorm van leiderschap. Niet alles hoeft met flair of grote woorden te gebeuren. Soms is aanwezig zijn, luisteren, en ruimte maken voor anderen krachtiger dan welke publieke toespraak ook.
Haar keuze toont aan dat zij zich bewust is van de gevoeligheid van het moment. En dat zij begrijpt dat verantwoordelijkheid ook betekent weten wanneer je op de voorgrond treedt — en wanneer je kiest voor de achtergrond. Voor een toekomstig staatshoofd is dat besef minstens zo belangrijk als het uitspreken van een officiële toespraak.
Het collectieve geheugen levend houden
Herdenking blijft een moment waarop Nederland terugblikt én vooruitkijkt. Het biedt ruimte voor persoonlijke verhalen, voor nieuwe generaties die vragen stellen en antwoorden zoeken. De aanwezigheid van mensen als Freriks en Amalia — ieder op hun eigen manier — verbindt verleden, heden en toekomst.
De ceremonie op de Dam eindigde zoals altijd met muziek, stilte en bloemen. Maar de impact reikte veel verder. In huiskamers, op dorpspleinen, in scholen en in gedachten werd meegedaan met dat ene moment van samenzijn en stilstand.
Prinses Amalia, de jonge vrouw die ooit koningin zal worden, was daar onderdeel van. Niet in het licht van de camera, maar wel in het hart van het ritueel. En misschien is dat wel precies wat dit moment zo krachtig maakt: dat we met z’n allen — zichtbaar of niet — blijven herdenken.
The Masked Singer zorgt opnieuw voor spektakel: twee verrassende onthullingen bezorgen panel en publiek kippenvel
De nieuwe aflevering van The Masked Singer bracht opnieuw die herkenbare mix van glitter, mysterie en spanning waar het publiek al seizoenenlang voor inschakelt. Dit keer betraden vijf fonkelnieuwe karakters het podium, klaar om hun zangkunsten te laten horen zonder ook maar een spoortje van hun identiteit prijs te geven. Maar zoals altijd kon niet iedereen blijven. Na een avond vol optredens, speculaties en ingehouden adem moest het publiek afscheid nemen van twee deelnemers: het vrolijke Kuiken en de eigenzinnige Ezel. En de onthullingen zorgden voor grote ogen in zowel het panel als de zaal.
Het Kuiken zet een feestelijk optreden neer — maar redt het niet
Eén van de meest kleurrijke kostuums van de avond was zonder twijfel het Kuiken. Met een energiek optreden van Sha La La, I Need You wist het pluizige karakter niet alleen een glimlach op de gezichten van de jury te toveren, maar ook het publiek in beweging te krijgen. Het was vrolijk, het was enthousiast en het zat muzikaal verrassend sterk in elkaar.
Toch bleek het uiteindelijk niet genoeg om door te gaan naar de volgende ronde. Wanneer de stemmen zijn geteld, komt het Kuiken als afvaller uit de bus. Meteen schiet het panel in de speculatiemodus. De namen vliegen over tafel:
-
Olga Commandeur, vanwege de sportieve energie
-
Fatima Moreira de Melo, vanwege de houding en de stemkleur
-
Sylvia Geersen, vanwege de elegante uitstraling
Maar geen van deze namen blijkt juist.
Wanneer het masker afgaat, klinkt een scherpe ademhaling door de studio. Want daar staat Estelle Cruijff.
Estelle Cruijff: “Ik was bang dat jullie mijn stem zouden herkennen”
De verbazing in de studio is
groot. Carlo Boszhard, die al jarenlang bekendstaat om zijn scherpe
speurneus, valt bijna van zijn stoel. Met een verbaasde blik richt
hij zich tot Estelle:
“Hoe kan je mij dit nou
aandoen?”
Estelle zelf glundert onder haar Kuiken-pluimen.
“Ik dacht echt dat jullie mijn stem zouden horen en me meteen zouden herkennen,” vertelt ze lachend. “Maar het is gelukt om me te verstoppen. En dat vond ik echt fantastisch.”
Ze vertelt dat ze altijd al heeft genoten van The Masked Singer en dat ze nooit had verwacht zelf deel te nemen.
“Ik heb mijn naam zo vaak voorbij horen komen in het programma. Toen dacht ik: waarom niet gewoon een keer proberen? Give it a try.”
Voor Estelle was het avontuur vooral één groot feest. Een kans om uit haar comfortzone te stappen, ongezien te zingen en vooral te lachen onder een enorme laag veren.
Daarna valt ook de Ezel af — en zorgt opnieuw voor een verrassende ontmaskering
Niet veel later moet nóg een karakter zijn masker afzetten: de Ezel. Het optreden was eigenzinnig, ritmisch en zat vol humor. Het panel ziet er meteen een cabaretier in. Vrijwel unaniem wordt gedacht aan Ruben van der Meer. Het lijkt bijna zeker: het is hem. De houding, de bewegingen, de sfeer — alles wijst zijn kant op.
Maar ook hier worden jury en publiek op het verkeerde been gezet.
Wanneer de Ezel het masker verwijdert, verschijnt daar niemand minder dan Roué Verveer.
Buddy Vedder roept
spontaan:
“Nee! Dit meen je
niet!”
Het publiek barst uit in gejuich, want Roué is een naam die vooraf nauwelijks werd genoemd.
Roué Verveer over zijn avontuur: “Je moet zoveel tegelijk doen”
Roué kijkt terug op het avontuur met een grote glimlach. Hij geeft toe dat meedoen aan The Masked Singer behoorlijk pittig is, vooral vanwege het kostuum.
“Het grootste probleem is dat kleine bewegingen totaal niet zichtbaar zijn,” legt hij uit. “Alles moet groot, groter, het moet bijna overdreven. Tegelijk moet je zingen — en ik kan dat niet, dus je staat daar maar te multitasken.”
Hij vertelt dat hij het avontuur vooral grappig vond. Niet in de laatste plaats omdat het thuis nauwelijks opviel dat hij ineens “verdween” voor opnames.
“Ik moet eerlijk zeggen: het interesseert ze thuis totaal niet waar ik heen ga,” grapt hij. “Dus ik hoefde niets eens te verbergen. Dat was het makkelijkste onderdeel.”
Het brengt een lach in de studio en laat zien hoe luchtig Roué met de hele ervaring omgaat.
Een avond vol mysterie, verwarring en plezier
Wat deze aflevering van The Masked Singer opnieuw laat zien, is waarom het programma zo’n enorm succes is.
Het draait niet alleen om
zang.
Het draait niet alleen om kostuums.
Het draait niet alleen om raden.
Het draait om het gevoel van mysterie, samen lachen en samen verbaasd zijn. Dat bijzondere groepsgevoel dat ontstaat wanneer een masker afgaat — dat maakt het format uniek.
In deze aflevering kwamen alle elementen samen:
-
Verrassing: niemand had Estelle Cruijff of Roué Verveer op de radar.
-
Humor: zowel de Ezel als het Kuiken zorgden voor luchtige momenten.
-
Spanning: panelleden die elkaar tegenspreken, zoeken, twijfelen en toch miszitten.
-
Emotie: de oprechte reacties van de deelnemers bij hun onthulling.
Het is die combinatie die elke vrijdagavond honderdduizenden kijkers trekt.
Het panel zat ernaast — en dat maakt het alleen maar leuker
Een opvallend element aan deze aflevering was dat het panel er compleet naast zat bij beide onthullingen. Hoewel ze Roué wel in de cabarethoek zochten, vielen de namen van Jörgen Raymann en Rayen Panday vaker dan die van Verveer.
Bij Estelle was niemand zelfs maar in de buurt.
En dat is precies wat The Masked Singer zo charmant houdt: zelfs professionals met jarenlange ervaring, een goed gehoor en een scherp instinct laten zich misleiden door een kostuum en een vervormde stem.
Het maakt de uiteindelijke onthulling niet alleen verrassend, maar ook ronduit hilarisch.
De magie van verborgen identiteit
Veel deelnemers noemen steeds dezelfde charme van het programma: de anonimiteit. De mogelijkheid om even iemand anders te zijn. Om te zingen zonder dat je beoordeeld wordt als “die BN’er die niet kan zingen”, maar puur als karakter. Ook voor Estelle en Roué bleek dat bevrijdend.
Ze mochten springen, dansen, zingen en gek doen zonder dat hun naam op het spel stond.
En voor het publiek zat er elke minuut een puzzel in verstopt, één die deze aflevering tot het einde spannend bleef.
Wat brengt de volgende aflevering?
Nu het Kuiken en de Ezel het veld moeten ruimen, blijft de competitie spannend. Nieuwe karakters dienen zich aan, nieuwe theorieën zullen worden gedeeld en het panel zal zich opnieuw vastbijten in hints, loopjes, lichaamstaal en verborgen details.
Als deze aflevering iets bewijst, is het wel dat werkelijk iedereen onder dat masker kan zitten — zelfs namen die niemand durft te noemen.