Algemeen
Grote kritiek op prinses Amalia tijdens herdenking op de Dam
Prinses Amalia kiest voor ingetogen aanwezigheid tijdens Herdenking: een stil gebaar vol betekenis
Op zaterdagavond 4 mei 2025 stond Nederland stil bij de Nationale Herdenking. Op de Dam in Amsterdam vond, zoals ieder jaar, de plechtigheid plaats waarbij slacht0ffers van oorl0g en gew*ld worden herdacht. Centraal stond opnieuw het besef dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, en dat herdenken waardevol blijft — generatie op generatie.
Zoals gebruikelijk waren koning Willem-Alexander en koningin Máxima zichtbaar aanwezig bij de ceremonie. Zij legden samen een krans bij het Nationaal Monument en stonden tijdens het taptoesignaal en de twee minuten stilte tussen duizenden aanwezigen op het plein. Maar één lid van de koninklijke familie viel op door haar afwezigheid op de voorgrond: prinses Amalia.
De 21-jarige kroonprinses was dit jaar niet op het plein zichtbaar, maar volgde de plechtigheid vanuit het Paleis op de Dam, dat uitkijkt op het monument en het plein. Op enkele discreet genomen beelden is te zien hoe zij voorafgaand aan de herdenking het paleis binnenging, klaar om op haar eigen manier deel te nemen aan dit nationale moment van bezinning.
Een stille vorm van betrokkenheid
Hoewel Amalia tijdens de uitzending niet in beeld werd gebracht, is haar aanwezigheid achter de schermen veelzeggend. Zonder woorden maakte ze duidelijk dat zij onderdeel was van dit belangrijke ritueel, zij het op een rustige, ingetogen manier. Waarom zij ervoor koos de herdenking niet op het plein zelf bij te wonen, is niet officieel toegelicht. Toch kan deze keuze symbool staan voor haar nog altijd terughoudende rol binnen het publieke leven, waarin zij langzaam maar zeker haar plek inneemt als toekomstige koningin.
Veiligheidsredenen, persoonlijke voorkeur of de wens om ruimte te laten aan haar ouders tijdens dit officiële moment — het blijft gissen. Maar de essentie is helder: ook zonder zichtbaar aanwezig te zijn, nam Amalia haar verantwoordelijkheid. In stilte, met respect en in verbinding met het moment.
Herdenken in een veranderende tijd
De jaarlijkse herdenking op 4 mei kent een vast stramien, maar wordt steeds opnieuw ingevuld met actuele thema’s en persoonlijke verhalen. In de Nieuwe Kerk, direct naast de Dam, vond voorafgaand aan de ceremonie de jaarlijkse 4 mei-voordracht plaats. Dit keer was die in handen van journalist en presentator Philip Freriks, die een indrukwekkend en persoonlijk verhaal bracht.
Freriks sprak over zijn broer Jan, die in april 1945 omkwam op slechts negenjarige leeftijd, tijdens een militaire operatie in Groningen. De jonge Jan werd geraakt door zogeheten ‘friendly fire’ van Canadese bevrijders. Freriks vertelde hoe die gebeurtenis het leven van zijn familie voorgoed tekende. Zijn moeder gebruikte het woord ‘gesneuveld’ om betekenis te geven aan het verlies van haar zoon. Daarmee gaf ze hem een plaats binnen het grotere verhaal van vrijheid en bevrijding.
Het verhaal van Freriks raakte zichtbaar veel aanwezigen in de kerk en de mensen die thuis keken. Het liet zien hoe groot het persoonlijke verlies kan zijn binnen het collectieve herdenken. En hoe herinneringen — ook na tachtig jaar — nog springlevend kunnen zijn.
Een bescheiden rol, een duidelijke boodschap
Voor prinses Amalia is haar rol binnen de monarchie de afgelopen jaren langzaam maar zeker gegroeid. Toch kiest ze er regelmatig voor om de achtergrond op te zoeken tijdens plechtige momenten. De Nationale herdenking is een van de meest beladen gebeurtenissen op de koninklijke kalender. Dat zij ervoor koos om deze in stilte vanuit het Paleis op de Dam te volgen, toont haar bewustzijn van het moment én van haar eigen rol daarin.
Voor veel jongeren is herdenken iets wat ze meekrijgen van ouders, leraren of via televisie. Amalia vertegenwoordigt die jongere generatie — en laat tegelijk zien dat herdenken tijdloos is. Haar aanwezigheid, al is het niet fysiek tussen de mensen op de Dam, bevestigt haar verbondenheid met het verleden én met de plicht om dat verleden niet te vergeten.
Een land staat stil
Op de Dam stonden duizenden mensen in stilte bijeen. Het plein, gevuld met families, veteranen, scholieren en belangstellenden van alle leeftijden, werd even het hart van het herdenken. Twee minuten lang geen verkeer, geen stemmen, geen beweging — alleen stilte. Daarna volgden de nationale hymnes en muziekstukken, afgewisseld met sobere woorden en kransleggingen.
De kracht van 4 mei zit in de eenvoud. Geen groots spektakel, maar respect, reflectie en stilte. Een stilte die verbindt, troost en aanzet tot denken. Dat ook prinses Amalia dit moment op haar manier meebeleefde, benadrukt dat herdenken niet draait om zichtbaarheid, maar om aanwezigheid in de breedste zin van het woord.
Wat het betekent om stil te staan
Herdenking is geen moment van politieke stellingname of historische analyse. Het is een ritueel van her-innering. Een kans om stil te staan bij de offers die werden gebracht, bij mensen die hun vrijheid gaven voor die van ons. Maar ook een moment van bewustwording: dat vrijheid kwetsbaar blijft en dat waakzaamheid nodig is.
Dat besef is vandaag de dag relevanter dan ooit. Met oorl0gen die nog steeds woeden in verschillende delen van de wereld, is de boodschap van 4 mei er een die blijft weerklinken. ‘Opdat wij niet vergeten’ is geen slogan, maar een opdracht.
Toekomstig leiderschap in stilte zichtbaar
Amalia’s afwezigheid op het plein zal ongetwijfeld door sommigen als opvallend zijn ervaren. Maar wie goed kijkt, ziet juist in haar bescheidenheid een vorm van leiderschap. Niet alles hoeft met flair of grote woorden te gebeuren. Soms is aanwezig zijn, luisteren, en ruimte maken voor anderen krachtiger dan welke publieke toespraak ook.
Haar keuze toont aan dat zij zich bewust is van de gevoeligheid van het moment. En dat zij begrijpt dat verantwoordelijkheid ook betekent weten wanneer je op de voorgrond treedt — en wanneer je kiest voor de achtergrond. Voor een toekomstig staatshoofd is dat besef minstens zo belangrijk als het uitspreken van een officiële toespraak.
Het collectieve geheugen levend houden
Herdenking blijft een moment waarop Nederland terugblikt én vooruitkijkt. Het biedt ruimte voor persoonlijke verhalen, voor nieuwe generaties die vragen stellen en antwoorden zoeken. De aanwezigheid van mensen als Freriks en Amalia — ieder op hun eigen manier — verbindt verleden, heden en toekomst.
De ceremonie op de Dam eindigde zoals altijd met muziek, stilte en bloemen. Maar de impact reikte veel verder. In huiskamers, op dorpspleinen, in scholen en in gedachten werd meegedaan met dat ene moment van samenzijn en stilstand.
Prinses Amalia, de jonge vrouw die ooit koningin zal worden, was daar onderdeel van. Niet in het licht van de camera, maar wel in het hart van het ritueel. En misschien is dat wel precies wat dit moment zo krachtig maakt: dat we met z’n allen — zichtbaar of niet — blijven herdenken.
Algemeen
Winter Vol Liefde-Denise bevestigt breuk met Mike en vertelt iets waar veel mensen van schrikken
Het sprookje tussen Winter Vol Liefde-Mike en Denise voorbij: zij doorbreekt de stilte en vertelt waarom het écht misliep
Het leek even alsof de liefde tussen Mike uit Winter Vol Liefde en Denise een nieuw begin had gekregen, maar achter de schermen bleek de werkelijkheid ingewikkelder dan kijkers ooit konden vermoeden. Maandenlang deden geruchten de ronde dat de twee uit elkaar zouden zijn, maar geen van beiden wilde daar een verklaring over geven. Tot nu. In gesprek met weekblad Story bevestigt Denise de breuk en deelt ze een aantal opvallende inzichten die laten zien hoe complex de relatie was.
Haar woorden zijn eerlijk, kwetsbaar en laten weinig aan de verbeelding over: ze voelt zich gekwetst, buitengesloten en vooral teleurgesteld. “Er zijn spelletjes gespeeld,” zegt ze. En dat raakt.
Denise gaf alles op voor de liefde
Kijkers van Winter Vol Liefde weten nog hoe het begon. Mike, de voormalig skileraar in de dertig, was op zoek naar een nieuwe start in de liefde. In eerste instantie leek hij voor Antine te kiezen, maar dat liep al snel stuk. Daarna kwam Denise — opnieuw — in beeld.
Voor haar voelde het alsof ze eindelijk een kans kreeg om te bouwen aan iets moois. Zonder twijfel zegde ze haar baan op, pakte haar spullen en vertrok naar Seefeld, waar Mike destijds woonde. Niet veel later verhuisden Mike, zijn moeder Monique en zijn vader gezamenlijk naar het Spaanse Altea. Ook daar sloot Denise zich bij hen aan, in de hoop dat de grote stap de basis zou vormen voor een nieuw leven samen.
Het leek een romantisch avontuur, maar in werkelijkheid werd het een turbulente periode waarin veel meer speelde dan de buitenwereld kon zien.
Geruchten over een breuk: stilte van Mike, woorden van moeder Monique
Enkele maanden geleden ontstonden op sociale media de eerste vermoedens dat het niet meer goed ging tussen Mike en Denise. De twee verschenen minder samen op foto’s en hun online activiteiten deden vermoeden dat er afstand was ontstaan.
Mike gaf geen enkele uitleg, en ook Denise zweeg in eerste instantie. Verrassend genoeg was het Mike’s moeder Monique die wél reageerde op de geruchten. Zij beweerde dat alles “dik aan” was tussen de twee en dat er niets aan de hand zou zijn.
Toch bleek nu dat de waarheid een stuk anders lag dan wat er naar buiten werd gebracht.
Denise doorbreekt de stilte: “Ik heb heel veel liefdesverdriet”
Tegenover Story vertelt Denise voor het eerst eerlijk over wat er is gebeurd. De relatie is al “een paar maanden” voorbij, maar de pijn is nog lang niet verdwenen.
Ze benadrukt dat zij degene niet was die de relatie beëindigde. Sterker nog: ze werd overvallen door hoe alles liep.
“Als het gaat om gezondheid of om relaties, dan mag je niet spelen met gevoelens,” vertelt ze. “Ik heb heel veel emoties, en daar moet je zorgvuldig mee omgaan. Dat is niet gebeurd. Ik moest stil blijven, niets zeggen, alles midden houden. Dat vond ik heel moeilijk.”
Voor Denise voelde het alsof gedeelde emoties ineens privé werden gemaakt, terwijl zij juist eerlijkheid en duidelijkheid wilde. De situatie zorgde voor veel verwarring, verdriet en een gevoel van machteloosheid.
“Er is iets verborgen gehouden”
In haar verhaal hint Denise op momenten waarop dingen niet volledig uitgesproken zijn. Ze vertelt dat er ‘spelletjes’ zijn gespeeld, iets wat haar bijzonder geraakt heeft.
Ze zegt:
“Gevoelens zijn geen spel. Als je iemand liefhebt en samen iets
opbouwt, dan ben je eerlijk tegen elkaar. Er zijn dingen
weggelaten, verzwegen of in het midden gelaten. Dat doet pijn, want
ik ben iemand die alles vanuit emotie beleeft.”
Hoewel ze niet inhoudelijk kan zeggen wat er precies is gebeurd, maakt ze duidelijk dat de periode zwaar was. De turbulentie zat volgens haar niet in de leuke momenten, maar juist in de dingen die niet gezegd mochten worden.
De realityserie: waarom Denise nu niet alles kan vertellen
Een belangrijk punt dat Denise aanhaalt, is dat ze momenteel niet vrij is om volledig open te zijn. Over een paar weken verschijnt namelijk een realityserie waarin Mike, moeder Monique én Denise te zien zijn. De productie wil uiteraard dat de kijkers het verhaal volgen via het programma — niet via interviews.
Daardoor voelt Denise zich beperkt in wat ze mag zeggen. “Je wordt een soort monddood gemaakt,” legt ze uit.
Zelf had ze het liever anders
gezien.
“Als een relatie eindigt, dan communiceer je dat samen. Maar ik
mocht niets bekendmaken totdat de serie uitgezonden is. Dat voelt
heel onprettig, zeker als je zelf nog midden in je verdriet
zit.”
Voor haar is het vooruitzicht om straks zichzelf op tv te zien in scènes waarin ze nog verliefd was, ronduit pijnlijk. “Hoe wij samen waren… dat ga ik terugzien. En dat gaat zeer doen.”
“We hebben het ook echt leuk gehad, maar het was turbulent”
Ondanks alles kijkt Denise niet alleen met teleurstelling terug op de relatie. Ze benadrukt dat ze veel mooie momenten hebben gedeeld en dat er echte liefde was.
“We hebben het echt leuk gehad,” zegt ze. “Maar het was ook turbulent. Er gebeurde veel in korte tijd. Verhuizen, alles opgeven, nieuwe situaties… Dat is intens. En sommige dingen zijn gewoon niet goed gegaan.”
Denise laat daarmee zien hoe complex de dynamiek tussen twee mensen kan zijn, zeker wanneer er camera’s, families, verhuizingen en publieke verwachtingen bij komen kijken.
De emotionele nasleep: liefdesverdriet is ook een vorm van pijn
Wat vooral opvalt, is de manier waarop Denise haar gevoel omschrijft. Ze legt uit dat liefdesverdriet volgens haar bijna voelt als een aandoening — iets dat je volledig kan overnemen en waar je niet zomaar van herstelt.
“Liefdesverdriet is ook een vorm van pijn,” vertelt ze. “En daar kun je niet mee spotten. Het is iets dat je raakt, lichamelijk en geestelijk. Het slokt je op als je het niet serieus neemt.”
Voor haar is het een proces, iets dat tijd nodig heeft. Maar ze blijft hopen dat het delen van haar kant van het verhaal een stukje verlichting geeft.
Wat gaat er nu gebeuren?
De komende maanden zal de nieuwe realityserie ongetwijfeld voor veel gesprek zorgen. Kijkers zullen Mike, Denise en moeder Monique opnieuw volgen — maar dit keer met kennis van de breuk en de emoties die daarachter schuilgaan.
Voor Denise betekent het opnieuw doorleven van fragmenten uit een periode die zowel liefdevol als pijnlijk was. Toch hoopt ze dat mensen begrijpen dat achter de vrolijke beelden ook echte gevoelens schuilgingen.
Een hoofdstuk afgesloten, maar het verhaal nog niet helemaal verteld
Hoewel de relatie voorbij is, is het duidelijk dat voor Denise het verhaal nog niet helemaal afgerond voelt. De serie moet nog komen, de emoties zijn nog vers en de toekomst nog onduidelijk.
Toch is haar openheid bewonderenswaardig. Zeker in een wereld waarin reality-tv de grenzen tussen echt en gespeeld voortdurend vervaagt, is het verfrissend wanneer iemand eerlijk durft te vertellen wat er in haar hart omgaat.
Wat er precies gebeurd is, blijft voor nu nog even in het midden — maar één ding is duidelijk: dit hoofdstuk heeft diepe indruk gemaakt.