Algemeen
Gerard Joling toont nieuw gezicht voor het eerst in het openbaar, mensen schrikken zich wezenloos
Gerard Joling verrast kijkers: van openhartige reality tot opvallende gezichtsverandering
Gerard Joling is al decennialang een van de bekendste gezichten in de Nederlandse showbizz. Van zijn muzikale carrière tot zijn uitgesproken televisieoptredens: hij weet het publiek altijd te boeien. Toch beleeft de zanger, presentator en persoonlijkheid op zijn 65e een nieuwe piek in zijn roem – en dat is te danken aan zijn eigen realityserie: Only Joling.
In die serie biedt Gerard een open en vaak hilarisch inkijkje in zijn dagelijkse leven. En waar sommigen bij reality nog altijd denken aan ingestudeerde scènes en gelikte editmomenten, bewijst Only Joling dat het ook anders kan: eerlijk, ongefilterd en met een grote dosis zelfspot.
Een serie vol oprechte momenten
Toen Gerard Joling aankondigde dat hij met een eigen realityserie zou komen, waren de reacties wisselend. Hoewel hij bekendstaat als een rasentertainer, klonk er ook scepsis. Zou het wéér zo’n reeks worden vol scripts, ingestudeerde lachjes en handige beeldmontage? Gerard was echter duidelijk: Only Joling zou puur en ongefilterd zijn.
“Bij mij zie je alles, ook als het even niet zo leuk is,” zei hij bij de lancering. En die belofte maakt hij waar.
Op vrijdagavond stemmen honderdduizenden huishoudens in op RTL om de avonturen van Geer te volgen. De kijkcijfers zijn stevig, maar wat nog opvallender is: de positieve reacties. Mensen prijzen zijn zelfspot, zijn nuchtere houding en vooral het feit dat zijn bekendheid hem niet veranderd heeft.
Of het nu gaat om een verloren koffertje op Schiphol, een gênante scène bij de kapper of een emotioneel moment met zijn moeder: Gerard laat zich zien zoals hij is. En dat werkt.
Oprechtheid in een wereld vol opsmuk
Waar veel BN’ers tegenwoordig zorgvuldig werken aan een gepolijst imago op sociale media, lijkt Gerard zich daar nauwelijks mee bezig te houden. Zijn aanpak is eerder het tegenovergestelde: eigenzinnig, spontaan en vol humor, zelfs als hij zichzelf op de hak neemt.
Die oprechtheid is precies wat hem nu extra populair maakt. In een tijd waarin het onderscheid tussen echt en gemaakt soms moeilijk te zien is, biedt Only Joling een verademing. Het is dan ook geen toeval dat fans het programma omschrijven als “menselijk”, “hartverwarmend” en “verrassend eerlijk”.
Een nieuw gezicht voor Gerard
Tussen alle positieve reacties over de show door, is er ook ruimte voor verbazing. En die gaat over Gerards uiterlijk. De zanger, die onlangs zijn 65e verjaardag vierde, heeft namelijk recentelijk een aantal cosmetische ingrepen ondergaan – en dat is te zien.
Gerard onderging een gezichts-, hals- en ooglift, iets waar hij open over is. Hij wilde zich beter voelen in zijn vel en vond het tijd voor een kleine update. In talkshows en interviews vertelde hij met een knipoog: “Ik ben weer als nieuw, schat.”
Toch viel de transformatie op – en zorgde die voor flink wat gesprekken in medialand.
Opmerkingen van de showbizzkenners
Tijdens een uitzending van Shownieuws besprak Bart Ettekoven het onderwerp uitgebreid. Hij wees op de subtiele veranderingen aan Gerards gezicht: “De oplettende kijker zal gezien hebben dat zijn ogen iets anders staan en dat er hier (wijzend op zijn onderkin) een kwabje weg is.”
Volgens Ettekoven zou Joling geopereerd zijn door Joost Staudt, een gerenommeerd plastisch chirurg die eerder ook bekend werd als ex-man van presentatrice Nicolette Kluijver.
Hoewel de ingreep netjes is uitgevoerd, valt de verandering op – vooral omdat Gerard altijd bekendstond om zijn uitgesproken mimiek en herkenbare gezicht.
Aran Bade: “Ik schrok me wezenloos”
Ook showbizzverslaggever Aran Bade van RTL Boulevard liet zich uit over de transformatie van Gerard. Hij bezocht recentelijk een evenement waar de zanger aanwezig was en schrok van zijn verschijning.
“Ik dacht echt: wat is hier gebeurd? Het leek even alsof ik naar een wassen beeld keek,” aldus Aran.
Volgens hem is het gezicht van Gerard nog niet volledig hersteld. “Het moet nog uitharden,” zei hij. En dat lijkt ook de reden te zijn waarom het management van Gerard naar verluidt eerst heeft geprobeerd hem te ontmoedigen de operatie te ondergaan.
Bade sprak met het management en meldde: “Ze zijn een beetje geschrokken. Het is tenslotte niet zonder risico. De ingreep heeft zes uur geduurd.”
Zelfs Patty Brard schrikt
Wanneer zelfs een doorgewinterde mediapersoonlijkheid als Patty Brard schrikt van een cosmetische ingreep, weet je dat er iets opvalt. Brard, die zelf niet vies is van een beetje hulp van de chirurg, zou volgens insiders “flink geschrokken” zijn toen ze Gerard weer zag.
Toch overheerst bij de meeste fans geen kritiek, maar bewondering voor Gerards eerlijkheid. Waar veel BN’ers cosmetische ingrepen geheim houden of bagatelliseren, is Gerard daar volkomen open over. Hij schaamt zich er niet voor – en dat maakt het verschil.
De balans tussen ijdelheid en zelfspot
Gerard Joling is nooit verlegen geweest om een beetje ijdelheid. Al sinds de jaren ’80 besteedt hij veel zorg aan zijn uiterlijk en kleding. Toch weet hij die ijdelheid altijd in balans te brengen met zelfspot en relativeringsvermogen.
In een tijd waarin het streven naar een jeugdige uitstraling vaak krampachtig overkomt, weet Gerard zijn keuze op een luchtige manier te presenteren. En misschien is dat wel waarom het publiek hem blijft omarmen – met of zonder rimpels.
Van hitmachine tot realityheld
Met Only Joling laat Gerard zien dat hij nog lang niet uitgespeeld is. Waar sommige artiesten na hun zestigste langzaam uit beeld verdwijnen, weet Gerard zich telkens opnieuw uit te vinden – zonder zichzelf te verliezen.
Hij heeft zijn plek gevonden als een entertainer pur sang, die het publiek meeneemt in zijn leven, zonder schaamte, zonder filter, maar met een flinke dosis charme. De combinatie van toegankelijkheid, eerlijkheid en humor maakt hem tot een van de meest geliefde BN’ers van dit moment.
Conclusie: Gerard blijft Gerard – maar dan met een fris gezicht
Of je nu kijkt voor de humor, de herkenbaarheid of de nostalgie: Only Joling biedt precies wat je verwacht – én meer. Gerard Joling laat zich van al zijn kanten zien: vrolijk, kwetsbaar, ijdel en ontwapenend eerlijk.
Zijn recente transformatie is misschien even wennen, maar laat ook zien dat hij durft te kiezen voor wat hem goed laat voelen – mét een knipoog naar de wereld. En dat maakt hem, zelfs op 65-jarige leeftijd, nog altijd een publiekslieveling.
Met miljoenen kijkers, een goedlopende show én een opgefrist gezicht staat Gerard Joling opnieuw midden in de spotlights. Niet als karikatuur, maar als mens. En dat, in een wereld vol poses, is misschien wel zijn grootste kracht.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.