Algemeen
Gerard Joling haalt uit na kritiek op nieuw uiterlijk
Gerard Joling populairder dan ooit dankzij Only Joling en openhartigheid over zijn nieuwe look
Gerard Joling is al decennialang een vaste waarde in de Nederlandse showbizz, maar door zijn nieuwe realityserie Only Joling stijgt zijn populariteit opnieuw tot grote hoogten. Kijkcijfers schieten omhoog, fans spreken van een “verfrissende eerlijkheid” en zelfs critici moeten toegeven: Gerard weet oprechte televisie te maken. Toch zorgt niet alleen zijn succes op het scherm voor gesprekstof — ook zijn recente uiterlijke verandering levert volop reacties op.
Met zijn herkenbare humor, openhartigheid en nuchtere kijk op roem laat Gerard zien dat succes hem niet naar het hoofd is gestegen. En juist dát maakt hem volgens velen zo geliefd. Maar wat is het geheim achter zijn nieuwe mediapiek?
Only Joling scoort wekelijks hoge kijkcijfers
Sinds de start van zijn realityserie Only Joling op RTL 5 is duidelijk dat Gerard opnieuw een snaar raakt bij het grote publiek. De serie biedt een inkijkje in zijn dagelijks leven, waarbij hij zichzelf laat zien zoals hij is: uitgesproken, energiek en met een flinke dosis zelfspot. En dat werkt.
Wekelijks trekken honderdduizenden kijkers naar hun televisie op de vrijdagavond om te genieten van zijn avonturen. Van optredens en vriendenbezoekjes tot huiselijke momenten — Only Joling toont het allemaal. Het succes ligt volgens fans juist in die toegankelijkheid: Gerard blijft dicht bij zichzelf.
Eerlijkheid boven imago: “Alles is echt”
Voorafgaand aan de lancering van zijn serie benadrukte Gerard dat Only Joling niet zou draaien om perfectie, maar om echtheid. “Geen scripts, geen ingestudeerde scènes,” beloofde hij. In tegenstelling tot sommige andere BN’er-realityseries, waarin flink wordt geknipt en geplakt, wilde Gerard vooral laten zien wie hij écht is.
Aanvankelijk werd die belofte met een vleugje scepsis ontvangen. “Hij zal niet de eerste zijn die zegt dat het allemaal echt is, maar dat achteraf toch blijkt dat er is gemonteerd om hem gunstig te laten overkomen,” klonk het online. Maar al snel werd duidelijk: Gerard heeft woord gehouden. De serie voelt authentiek aan, iets wat kijkers én critici weten te waarderen.
Verrassende transformatie: Gerard in een nieuw jasje
Toch was het niet alleen zijn televisieserie die de aandacht trok. Tijdens zijn recente verjaardagsfeest, waar veel bekende Nederlanders aanwezig waren, maakte Gerard zijn opwachting met een opvallend nieuw uiterlijk. De zanger en presentator had een esthetische ingreep ondergaan en liet trots het resultaat zien.
Voor veel aanwezigen kwam zijn verschijning als een verrassing. RTL Boulevard-verslaggever Aran Bade vertelde openlijk over zijn reactie: “Ik schrok er echt van. We stonden even met Gerard te praten en je kijkt toch onwillekeurig even goed: wat is er veranderd? Het had iets weg van een wassen beeld. Alsof je in Madame Tussauds stond.”
Ook binnen Gerards eigen entourage klonk verbazing. Aran meldde dat het management van de zanger niet onverdeeld enthousiast was over zijn besluit om de operatie te ondergaan. “Ze hebben hem geadviseerd het niet te doen. Het was een ingrijpende ingreep die zo’n zes uur duurde bij plastisch chirurg Joost Staudt,” aldus de verslaggever.
Gerard reageert: “Dit is een cadeau aan mezelf”
De reacties op zijn nieuwe uiterlijk lieten niet lang op zich wachten. Op sociale media werd zijn look uitvoerig besproken, met uiteenlopende meningen. Waar sommigen het “strak” en “verzorgd” vonden, vroegen anderen zich af waarom zo’n transformatie nodig was.
Gerard besloot zelf ook te reageren. In een interview gaf hij aan dat het vooral een persoonlijke keuze was. “Ik ben er blij mee. Dit is het resultaat, en ik zie het als een cadeau aan mezelf,” aldus de zanger.
Hij benadrukte dat het voor hem niet ging om er per se jonger uit te willen zien. “Het is geen poging om terug in de tijd te gaan. Het is een soort verrissing — zoals ik dat noem. Gewoon iets nieuws, voor mezelf.”
Geen spijt, wél realisme
In tegenstelling tot sommige beroemdheden die na een ingreep liever de lippen op elkaar houden, kiest Gerard voor openheid. Hij is zich bewust van de risico’s én van de publieke reacties. Maar dat weerhoudt hem er niet van om trouw te blijven aan zijn keuzes.
“Ik snap dat mensen schrikken,” erkende hij. “Maar uiteindelijk gaat het erom dat je jezelf goed voelt.” Die boodschap resoneert bij veel fans, die in hem juist waarderen dat hij durft te kiezen voor zichzelf, ongeacht wat de buitenwereld daarvan vindt.
De kracht van Gerard: toegankelijk én glamoureus
Wat Gerard Joling uniek maakt, is zijn vermogen om het gewone en het buitengewone moeiteloos te combineren. Enerzijds is hij de volkszanger die op het podium staat bij Toppers in Concert, anderzijds is hij de buurman met wie je op vrijdagavond op de bank wil zitten.
Die balans maakt hem herkenbaar én bewonderenswaardig. Met zijn recente tv-serie laat hij zien dat roem niet hoeft te leiden tot afstand, en met zijn persoonlijke keuzes toont hij lef — ook als dat leidt tot publieke discussie.
Toekomstplannen en groeiende fanbasis
De combinatie van de succesvolle realityserie en de publieke belangstelling voor zijn uiterlijk zorgt ervoor dat Gerard opnieuw volop in de belangstelling staat. Zijn fanbase groeit, ook onder jongere kijkers die hem eerder alleen als jurylid of zanger kenden.
Of er een tweede seizoen van Only Joling komt, is nog niet bevestigd, maar gezien de kijkcijfers en positieve reacties lijkt die kans groot. Zelf sluit Gerard niets uit: “Zolang het leuk is om te doen en mensen ervan genieten, gaan we door.”
Conclusie: Gerard Joling blijft zichzelf — en dat werkt
Gerard Joling bewijst opnieuw dat authenticiteit loont. Met Only Joling levert hij een realityserie af die zowel vermakelijk als oprecht is. En met zijn openheid over zijn uiterlijk laat hij zien dat zelfexpressie geen leeftijd kent.
Wat je ook vindt van zijn keuzes: Gerard blijft trouw aan zichzelf. En dat is precies waarom heel Nederland hem omarmt — al decennia lang.
Wat vind jij van Gerard Jolings nieuwe look en realityserie? Deel je mening op onze Facebookpagina!
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.