Algemeen
Eerste foto’s van graf paus Franciscus vrijgegeven na privébegrafenis
De laatste rustplaats van paus Franciscus: eenvoudig, betekenisvol en trouw aan zijn levensmissie
Na een pontificaat van meer dan tien jaar is paus Franciscus op 88-jarige leeftijd 0verleden. Zijn 0verlijden markeert het einde van een tijdperk binnen de katholieke kerk – een periode die gekenmerkt werd door eenvoud, betrokkenheid en een open houding naar de wereld. Inmiddels zijn ook de eerste foto’s verschenen van zijn laatste rustplaats, en die beelden vertellen misschien wel meer over zijn nalatenschap dan duizend woorden kunnen.
Een vredig einde in het Sint-Martha-huis
Paus Franciscus stierf op maandag in alle rust in zijn kamer in het Sint-Martha-huis, waar hij sinds het begin van zijn pauschap woonde. In tegenstelling tot eerdere pausen, die het apostolisch paleis bewoonden, koos Franciscus bewust voor eenvoud. Hij verbleef liever in een klein pension, waar hij het personeel dagelijks groette en het leven deelde met anderen.
Het 0verlijden werd bekendgemaakt door kardinaal Kevin Farrell, camerlengo van de Heilige Stoel, die in een emotionele verklaring zei:
“Lieve broeders en zusters, met diepe droefheid moet ik jullie het 0verlijden van onze Heilige Vader Franciscus melden. Om 7.35 uur vanochtend is de bisschop van Rome, Franciscus, teruggekeerd naar het huis van de Vader.”
In zijn toespraak roemde Farrell het leven van Franciscus als een voorbeeld van trouw, moed en universele liefde – vooral voor hen die vaak vergeten worden: de armen, de zieken, de vluchtelingen, de eenzamen. Zijn woorden raakten wereldwijd miljoenen mensen die zich de eenvoud en warmte van deze paus zullen blijven herinneren.
Een massaal afscheid op het Sint-Pietersplein
Drie dagen na zijn 0verlijden werd in Rome een indrukwekkende openbare begrafenismis gehouden. Meer dan 250.000 mensen verzamelden zich op het Sint-Pietersplein – gelovigen, wereldleiders, geestelijken en gewone mensen die zich geraakt voelden door zijn woorden en daden. Het plein vulde zich met gebeden, kaarsen en stilte, afgewisseld door momenten van gezang en herinnering.
De dienst werd geleid door kardinalen en bisschoppen van over de hele wereld. De sfeer was ingetogen, maar doordrenkt van dankbaarheid. Kinderen droegen bloemen, er werd voorgelezen uit Franciscus’ encycliek Laudato Si’, en in talloze talen werd zijn naam met respect uitgesproken.
Een andere rustplaats dan verwacht
In tegenstelling tot wat gebruikelijk is voor pausen, werd Franciscus niet bijgezet onder de Sint-Pietersbasiliek, waar onder anderen Johannes Paulus II en Benedictus XVI rusten. In plaats daarvan koos hij voor een bescheiden plek in de Basiliek van Santa Maria Maggiore, een kerk die hij vaak bezocht tijdens zijn pontificaat.
De keuze voor deze locatie was geen toeval. Franciscus had een diepe devotie voor Maria, de moeder van Jezus, en beschouwde deze basiliek als een plek van troost en gebed. Bij belangrijke reizen bad hij er, bij moeilijke momenten zocht hij er stilte, en op feestdagen kwam hij er graag in de vroege ochtend zonder veel omhaal.
Een graf vol symboliek
Zijn laatste rustplaats weerspiegelt de waarden waarvoor paus Franciscus zijn hele leven stond. Op de eenvoudige grafsteen prijkt enkel het woord “Franciscus” in Latijnse letters. Er ligt één witte roos op het graf – geen bloemenzee, geen goud, geen groots monument.
Boven het graf hangt een kopie van het borstkruis dat hij dagelijks droeg, symbool van zijn verbondenheid met de armen en de eenvoud van het evangelie. Er schijnt een warm licht op de plek, wat zorgt voor een serene sfeer waarin bezoekers stil kunnen reflecteren.
Sinds de begrafenis komen dagelijks rouwenden langs om in stilte hun respect te betuigen. Geen fanfare, geen toespraken – alleen stilte, gebed en herinnering.
Eenvoud als bewuste keuze
Volgens het Amerikaanse PBS News was de keuze voor deze bescheiden grafplek een directe wens van Franciscus zelf. Hij wilde dat zijn graf niet het middelpunt van de aandacht zou zijn, maar dat de aandacht gericht moest blijven op Maria en op de boodschap van het geloof.
“Zijn hele leven stond in het teken van anderen, niet van zichzelf,” zei aartsbisschop Rolandas Makrickas eerder. “Hij wilde niet herdacht worden als leider, maar als dienaar. Als broer onder broeders.”
Het past bij de man die liever in een pension woonde dan in een paleis, die zijn schoenen zelf poetste, en die altijd zei dat de kerk een veldhospitaal moest zijn voor wie gewond is.
Een geestelijke erfenis die blijft
Met het 0verlijden van paus Franciscus verliest de wereld niet alleen een kerkleider, maar ook een moreel kompas. Hij sprak zich uit tegen ongelijkheid, milieuschade, uitbuiting en uitsluiting. Hij vroeg aandacht voor vluchtelingen, voor de klimaatcrisis, en voor mensen aan de rand van de samenleving.
Zijn woorden, maar vooral zijn daden, hebben talloze mensen geïnspireerd. Hij bezocht vluchtelingenkampen in Griekenland, omhelsde zieken in achterbuurten van Brazilië, en riep herhaaldelijk op tot compassie in plaats van oordeel. Hij brak met tradities als dat nodig was, maar altijd met het oog op liefde en rechtvaardigheid.
Een paus die de wereld dichterbij bracht
Wat paus Franciscus zo bijzonder maakte, was zijn vermogen om verbinding te leggen tussen kerk en samenleving. Hij sprak op een manier die mensen raakte – eenvoudig, oprecht, en zonder omwegen. Zijn taal was niet die van dogma’s, maar van het hart.
Zijn beroemde uitspraak “Wie ben ik om te oordelen?” werd wereldwijd gezien als een teken van openheid, zeker binnen een instituut dat lange tijd als afstandelijk werd ervaren. Daarmee gaf hij velen het gevoel dat er weer ruimte was voor dialoog, voor menselijkheid, voor een geloof dat niet sluit, maar opent.
Een afscheid dat spreekt
De foto’s van het graf van paus Franciscus gaan inmiddels de wereld over. Mensen delen ze op sociale media, niet om te sensationaliseren, maar om te laten zien hoe soberheid en betekenis samen kunnen gaan. Geen praalgraf, geen marmeren beelden, geen pompeuze teksten – alleen een naam, een bloem, en een kruis.
En juist dat raakt mensen. Het is het ultieme bewijs dat Franciscus tot het einde trouw is gebleven aan zijn boodschap: bescheidenheid is geen zwakte, maar kracht. In een wereld die vaak draait om macht en uiterlijk vertoon, koos hij voor eenvoud en oprechte aandacht.
Pope Francis' tomb in a niche in the Basilica of St. Mary Major can now be visited by the faithful, as the Church commemorates the late Pope with the second day of the Novemdiales, or 'nine days' of mourning. pic.twitter.com/AyhukxUtmV
— Vatican News (@VaticanNews) April 27, 2025
Conclusie: een levensverhaal dat blijft inspireren
Het graf van paus Franciscus is geen toeristische trekpleister, maar een plaats van bezinning, stilte en inspiratie. Zijn leven was een voorbeeld van hoe leiderschap ook dienstbaar kan zijn, hoe grootsheid kan schuilen in kleinheid, en hoe liefde voor de ander de essentie is van het geloof.
Zijn laatste rustplaats is daarmee niet alleen een graf, maar een levend symbool van alles waarvoor hij stond. En zolang zijn woorden en daden voortleven in mensen die compassie, eenvoud en rechtvaardigheid nastreven, is zijn nalatenschap springlevend.
De Hanslers op de Playa: eerste aflevering zorgt meteen voor storm aan reacties
De langverwachte start van De Hanslers: van de Piste naar de Playa heeft eindelijk op televisie plaatsgevonden. Al maanden wordt er gesproken over de realitysoap rondom Mike, zijn moeder Monique, vader Peter en natuurlijk de inmiddels ex-vriendin Denise. De verwachtingen waren hoog, maar dat het zoveel los zou maken na afloop van de eerste aflevering, had zelfs de grootste critici niet zien aankomen.
Al in de weken vóór de première werd duidelijk dat dit geen doorsnee familieserie zou worden. De online discussie rondom Monique, de recente relatiebreuk tussen Mike en Denise en de verschillende voorstukjes die door Talpa werden gedeeld, zorgden ervoor dat kijkers al vóór de start sterk verdeeld waren. Maar één ding staat vast: de familie Hansler laat niemand onberoerd.
Een rommelige aanloop naar de eerste aflevering
Dat de familie Hansler het televisieseizoen niet met een schone lei begon, is inmiddels duidelijk. Nog voordat de eerste minuut van de serie was uitgezonden, maakte Denise — die tijdens de opnames nog samen was met Mike — bekend dat hun relatie voorbij was. Het nieuws sloeg in als een bom, juist omdat de serie de indruk wekt dat de twee nog gelukkig samen waren.
Op dat moment mengde ook Monique zich in de discussie. Zij leek het opmerkelijk te vinden dat Denise uitgerekend vóór de start van de serie met het nieuws naar buiten kwam. Volgens Monique was het onverwacht en “lastig te plaatsen” dat Denise die timing koos. Daarmee werd de sfeer rondom de première er niet bepaald rustiger op.
Bovendien waren Mike en Monique vorige week te zien bij Shownieuws. Dat optreden leverde meer vragen dan antwoorden op. De presentatoren stelden kritische vragen over de breuk, Monique’s rol in het leven van Mike en de totstandkoming van de serie. Zowel Mike als Monique vonden het moeilijk om volledig helder uit te leggen waarom dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen. Online werd dat optreden breed besproken — en zeker niet altijd positief.
Het voorstukje dat de vlam opnieuw in de pan deed slaan
Alsof de spanning nog niet hoog genoeg was, deelde Talpa eerder deze week een scène uit de eerste aflevering waarin Monique botst met Denise. In het fragment zien we hoe een simpele alledaagse handeling — zoals uien snijden — uitmondt in commentaar van Monique. Zelfs de manier waarop Denise sprak, riep bij haar bezwaren op. De toon was scherp, de sfeer gespannen.
Kijkers reageerden massaal op het voorstukje. Veel mensen vonden Monique’s houding te direct, te kritisch of zelfs onnodig scherp. Op social media werd ze stevig aangepakt. Dat zorgde ervoor dat Monique — die gewend is om zich openlijk uit te spreken — op Instagram reageerde met een duidelijke boodschap: wie het programma niet wil kijken, hoeft niet te kijken. Volgens haar is zappen altijd een optie, en dat is iets waar ze volledig achter staat.
De eerste aflevering: het oordeel van het publiek
Toen de klok om 20.30 uur de start van de reeks aankondigde, zat heel kijkend Nederland klaar. Niet alleen fans en vaste volgers van realityprogramma’s, maar ook mensen die nieuwsgierig waren geworden door de storm van geruchten en commentaren.
De aflevering zelf bevatte precies wat velen verwachtten: een mix van humor, vakantieperikelen, familiedynamiek en een goede dosis ongemakkelijke situaties. En toch… de manier waarop die dynamiek zichtbaar werd, leidde tot reacties die nog feller waren dan vooraf gedacht.
Online platforms, vooral X (het voormalige Twitter), werden overspoeld met meningen. Dat sommige reacties veel te ver gingen, mag duidelijk zijn. De toon in een aantal berichten was hard en persoonlijk, soms zelfs ronduit respectloos. Toch laten die uitingen vooral zien hoeveel emoties deze familie bij een deel van het publiek losmaakt.
Waar de één meeleeft met Denise en haar situatie, benadrukt de ander dat Monique misschien vooral onhandig, direct of uitgesproken is. Maar objectief gezien: de uitzending maakte indruk. Het gesprek online barstte meteen los.
Waarom deze serie zóveel losmaakt
Realityseries over families zijn niet nieuw. Maar De Hanslers is anders: de kijker heeft Monique en Mike eerst leren kennen in Winter Vol Liefde, waardoor er een gevoel van betrokkenheid is ontstaan. Mensen denken mee, voelen mee en hebben ideeën over hoe de dynamiek zou moeten zijn. Wanneer zo’n band eenmaal bestaat, reageren kijkers sneller — en emotioneler — op dingen die op televisie gebeuren.
Bovendien is de rol van Monique als moeder, adviseur, toeschouwer én soms katalysator van spanningen een dankbaar onderwerp voor discussie. Waar de één haar ziet als een bezorgde, directe vrouw, ziet de ander haar als te aanwezig of te kritisch.
Tegelijkertijd raakt Denise veel kijkers in het hart omdat zij zichtbaar zoekende is: hoe ga je om met een relatie die je probeert te redden, terwijl de omstandigheden — en schoonfamilie — dat niet altijd makkelijk maken? Die kwetsbaarheid heeft ervoor gezorgd dat veel mensen haar steunen.
De grens tussen kritiek en respect
Hoewel kritiek onderdeel is van reality-tv, waren veel reacties op sociale media buitengewoon fel. Sommige opmerkingen over Monique gingen zó ver dat andere kijkers opriepen tot meer respect en nuance. De grens tussen een mening geven en iemand persoonlijk aanvallen, lijkt soms dun te zijn wanneer het om televisiefiguren gaat.
Wat echter opvalt: onder de harde woorden schuilt vaak ook iets anders — namelijk frustratie over onmachtige situaties die veel mensen herkennen. Denk aan lastige familierelaties, schoonmoeder-kind spanningen of de complexiteit van nieuwe liefdes in samengestelde situaties.
Het blijft de vraag in hoeverre kijkers boos zijn op Monique, of vooral geraakt worden door wat ze in haar dynamiek met Mike en Denise herkennen.
Monique’s boodschap: ‘Zappen is altijd een optie’
Ondanks alle kritiek blijft Monique bij haar standpunt: niemand hoeft de serie te kijken. Ze begrijpt dat haar persoonlijkheid — uitgesproken, direct, soms confronterend — niet bij iedereen past. Toch benadrukt ze dat ze zichzelf blijft en dat haar intenties nooit kwaad zijn.
Ze laat duidelijk merken dat ze het jammer vindt wanneer haar woorden verkeerd vallen, maar wil niet veranderen voor de camera. Dat maakt haar tegelijkertijd een bron van controverse én een onmisbaar onderdeel van het programma.
Hoe nu verder?
Met nog vele afleveringen te gaan, lijkt De Hanslers uit te groeien tot één van de meest besproken realityseries van het jaar. Of kijkers blijven hangen, is nog maar de vraag. Sommigen kijken uit sensatie, sommigen uit nieuwsgierigheid en anderen omdat ze hopen dat de dynamiek tussen Monique en Denise alsnog zal verbeteren.
Eén ding staat wel vast: deze serie zorgt voor gesprek, emoties en veel online activiteit — en dat is precies waarom reality-tv zo populair blijft.