Algemeen
Dokters willen vrouw van beademing halen – dan opent ze mond en zegt 4 woorden die man nooit zal vergeten
Het wonder van Jill: hoe een afscheid veranderde in een nieuw begin
Soms zijn er van die momenten die alles in het leven op z’n kop zetten. Voor Ryan Finley was zo’n moment een zaterdag in mei 2007. Wat begon als een gewone dag, eindigde in een nachtmerrie. En toch… ergens in dat diepe dal vond zich een wonder plaats dat zelfs artsen tot op de dag van vandaag met verbazing achterlaat.
Ryan en zijn vrouw Jill Finley leidden een rustig leven samen in hun woning in de Verenigde Staten. Tot die bewuste ochtend. Ryan werd wakker en merkte dat zijn vrouw nog steeds in bed lag. Toen hij dichterbij kwam, trof hij haar levenloos aan. Ze lag op de grond, zonder zichtbare verwondingen. Geen tekenen van een 0ngeluk, geen bl0ed. Alleen stilte. En paniek.
Een man alleen met de d00d
Zonder te aarzelen begon Ryan met rean!meren. Terwijl hij met trillende handen het noodnummer belde, probeerde hij haar leven terug te brengen. Alles gebeurde in een waas. De minuten kropen voorbij, maar er kwam geen reactie. Geen hartslag. Geen ademhaling. Ryan gaf niet op, bleef doorgaan, bleef hopen.
Toen de ambulance arriveerde, namen de hulpverleners het van hem over. Met behulp van een defibrillator slaagden ze erin Jills hart weer op gang te krijgen. Maar het was te laat om te juichen: door het zuurstoftekort had haar brein flinke schade opgelopen. In het z!ekenhuis werd Jill in een kunstmatige coma gebracht om haar lichaam rust te geven. Wat toen volgde, was een dagenlange waakperiode waarin Ryan zijn vrouw geen enkel teken van bewustzijn zag geven.
De moeilijkste beslissing van zijn leven
De dagen werden weken. Artsen kwamen steeds met hetzelfde verhaal: de kans op herstel was minimaal, hooguit 1 tot 2 procent. Jill zou, als ze überhaupt nog wakker werd, waarschijnlijk nooit meer de vrouw zijn die Ryan kende. Ze lag stil, levenloos, zonder enige respons. De artsen stelden voor om de beademing te staken.
Ryan stond voor een hartverscheurende keuze. In zijn dagboek schreef hij: “Vandaag is misschien wel de slechtste dag van mijn leven. Ik moet beslissen of ze gaat sterven of niet.” Hij overlegde met specialisten, vroeg om advies, huilde, bad. En uiteindelijk, na veel wikken en wegen, besloot hij dat het misschien beter was haar te laten gaan.
En toen gebeurde het onvoorstelbare
Op het moment dat de beademingsapparatuur werd uitgeschakeld, verwachtten de artsen dat haar hart vanzelf zou stoppen. Maar dat gebeurde niet. Jill bleef ademen. En wat daarna gebeurde, tartte elke medische logica: haar lippen begonnen te bewegen.
Om 23.45 uur diezelfde avond, hoorde Ryan voor het eerst sinds weken weer haar stem.
Vier woorden. Vier simpele woorden die alles veranderden.
“Haal me hier weg,” fluisterde Jill.
Ryan was met stomheid geslagen. Hij twijfelde of hij het zich had verbeeld. Maar Jill herhaalde haar woorden en voegde er iets aan toe dat hem kippenvel bezorgde: ze wilde naar haar favoriete restaurant om te eten.
Artsen konden hun ogen niet geloven
Voor de dokters was het een medisch raadsel. Hoe kon iemand, bij wie het brein ernstig beschadigd leek, ineens wakker worden en coherent praten? Jill bleek in de dagen erna steeds meer bij kennis te komen. Ze herkende mensen, stelde vragen, en begon zelfs weer voorzichtig te bewegen.
Hoewel haar herstel tijd vergde, bleek al snel dat Jill opnieuw moest leren lopen en spreken. Toch kon ze, tot verbazing van de artsen, steeds meer taken zelfstandig oppakken. Vandaag de dag leeft ze weer volop – een toekomst die op het randje van verdwijnen stond.
Een tweede kans op het leven
Voor Ryan en Jill veranderde deze ervaring alles. Hun kijk op het leven, op tijd, op liefde – niets is meer vanzelfsprekend. “We waarderen nu elke dag, elke minuut, elk uur,” vertelde Jill aan de Amerikaanse nieuwssite TODAY. Elk klein gebaar telt. Elk moment samen is een cadeau.
Jill noemt haar tweede leven een geschenk. Ryan noemt het een wonder. “Ik weet dat het misschien gek klinkt,” zei hij, “maar op dat moment, toen ze me aankeek en vroeg of we konden gaan eten, wist ik dat alles anders was. Ze was terug. Mijn Jill was terug.”
Een boodschap die raakt
Het verhaal van Jill en Ryan heeft wereldwijd mensen geraakt. Niet alleen vanwege het medische aspect, maar vooral omdat het de kracht van hoop laat zien. Ryan gaf niet op, bleef tot het laatste moment aan haar zijde, zelfs toen de wetenschap haar had opgegeven. Zijn liefde, geduld en geloof werden onverwacht beloond.
Mensen die het verhaal horen, stellen zichzelf vragen: wat zou ik doen in zo’n situatie? Zou ik de stekker eruit trekken als alle hoop vervlogen lijkt? Het antwoord is voor iedereen anders, maar één ding is zeker: het verhaal van Jill en Ryan toont dat zelfs op de donkerste momenten het onmogelijke kan gebeuren.
Een wonder met impact
Vandaag genieten Jill en Ryan opnieuw van de kleine dingen: samen ontbijten, wandelen, lachen. De video van hun verhaal is inmiddels miljoenen keren bekeken en de reacties stromen binnen. Mensen spreken hun bewondering uit, hun ontroering, maar ook hun hoop.
Want in een wereld die soms overweldigend lijkt, is het verhaal van Jill Finley een herinnering dat het leven grillig is, kwetsbaar – maar ook vol onverwachte wendingen. Zelfs als alles verloren lijkt, kan er een sprankje hoop zijn. Soms genoeg om alles te veranderen.
En voor Ryan en Jill? Zij beseffen als geen ander: elke dag samen is een overwinning.
Algemeen
Nieuwe virusuitbraak nog maar één vliegreis verwijderd: Patiënten delen horrorfoto’s van de symptomen
Bezorgdheid groeit: grootste uitbraak ooit van chikungunya-virus in China
De internationale bezorgdheid over het chikungunya-virus neemt snel toe. China meldt inmiddels de grootste uitbraak van het virus in zijn geschiedenis, met al meer dan 10.000 bevestigde besmettingen. Het virus, dat wordt overgedragen door bepaalde muggensoorten, heeft zich inmiddels niet alleen binnen China verspreid, maar ook sporen nagelaten in Taiwan, Hongkong, delen van Europa en onder reizigers in de Verenigde Staten.
Snel oplopende cijfers
Alleen al in de afgelopen week kwamen daar nog eens 1.387 nieuwe gevallen bij. Het merendeel van deze besmettingen is vastgesteld in de zuidelijke industriestad Foshan, een dichtbevolkte regio waar het warm en vochtig klimaat gunstig is voor de voortplanting van de muggen die het virus verspreiden.
De lokale autoriteiten hebben beelden vrijgegeven die de impact van het virus zichtbaar maken. Patiënten kampen met hoge koorts en hevige gewrichtspijn. Deze klachten kunnen, in sommige gevallen, maanden of zelfs jaren aanhouden. Chinese media tonen daarnaast foto’s van mensen met een opvallende rood gevlekte huiduitslag die zich over het hele lichaam kan verspreiden.
Horror pics of 'new Chinese pandemic' emerge as quarantine imposed after 10,000 caseshttps://t.co/RfZBX0EfdI pic.twitter.com/bARMeHNOsb
— Daily Star (@dailystar) August 12, 2025
Strenge maatregelen om verspreiding te stoppen
In een poging het virus onder controle te krijgen, worden besmette personen geïsoleerd in z!ekenhuizen. Pas wanneer zij minimaal zeven dagen opgenomen zijn geweest of een negatieve test hebben afgelegd, mogen ze naar huis.
Daarnaast hebben de autoriteiten in Foshan nieuwe regels ingevoerd om de muggenpopulatie terug te dringen. Huishoudens die stilstaand water – de ideale broedplek voor muggen – niet verwijderen, riskeren een boete. Inwoners worden bovendien opgeroepen om muggenwierook te branden, klamboes te gebruiken en horren te plaatsen voor ramen en deuren.
Ook krijgen bewoners het advies om buiten lichte, lange kleding te dragen en zich goed in te smeren met muggenwerend middel. Deze maatregelen zijn bedoeld om het risico op nieuwe besmettingen te verkleinen.
Nog geen ernstige z!ektegevallen, maar zorgen blijven
Volgens de Chinese gezondheidsdienst zijn er op dit moment geen gevallen van ernstige z!ekte en zijn er geen 0verlijdens gemeld. Toch groeit de roep om nationale actie. Deskundigen vrezen dat het virus zich snel genoeg kan verspreiden om een epidemie te veroorzaken als er niet tijdig wordt ingegrepen.
De aanpak in sommige Chinese steden doet denken aan de periode van de coronapandemie. Straten worden besproeid met desinfectiemiddel, en drones worden ingezet om vanuit de lucht insecticiden te verspreiden. Daarnaast laten de autoriteiten zogeheten ‘kannibaalmuggen’ en speciale vissen los die zich voeden met muggenlarven.
Waarschuwingen vanuit de overheid
In een officiële boodschap in de Chinese media wordt het publiek gewaarschuwd voor de risico’s van chikungunya. De z!ekte wordt omschreven als een acute infectie die wordt overgedragen door de Aedes-mug, waarvoor op dit moment geen specifieke behandeling bestaat.
De waarschuwing luidt:
“Symptomen kunnen bestaan uit aanhoudende hoge koorts (boven de 39°C), hevige gewrichtspijn en huiduitslag. Sommige patiënten kunnen chronische pijn of ernstige complicaties ontwikkelen, wat hun gezondheid en levenskwaliteit ernstig aantast. Preventie en bestrijding is ieders verantwoordelijkheid. In deze stille strijd moeten we als één front optreden om de verspreiding van het virus te stoppen en ons gezamenlijke thuis te beschermen.”
Internationale onrust
De uitbraak in China blijft niet onopgemerkt in de rest van de wereld. In de Verenigde Staten volgen gezondheidsautoriteiten de situatie nauwlettend. Zij waarschuwen dat het virus slechts “één vliegtuigreis verwijderd” is van het bereiken van Amerikaanse bodem. Reizigers die terugkeren uit gebieden waar het virus voorkomt, worden gevraagd alert te zijn op symptomen en zich te laten testen bij klachten.
Ook het Britse UK Health Security Agency (HSA) heeft inmiddels een waarschuwing uitgegeven. Reizigers naar regio’s waar de chikungunya-mug voorkomt, wordt aangeraden voorzorgsmaatregelen te nemen, zoals het dragen van bedekkende kleding en het gebruik van insectenwerende middelen.
Volgens het HSA zijn er in 2024 112 bevestigde en waarschijnlijke gevallen van chikungunya vastgesteld bij reizigers die terugkeerden naar Engeland, Wales en Noord-Ierland. Dat is bijna anderhalf keer zoveel als het aantal in 2023, wat de toename van internationale verspreiding onderstreept.
Wat is het chikungunya-virus precies?
Het chikungunya-virus wordt overgedragen door muggen van de Aedes-familie, dezelfde soort die ook het dengue- en zika-virus verspreidt. De naam ‘chikungunya’ komt uit het Makonde, een taal uit Oost-Afrika, en betekent vrij vertaald “die zich krom buigt”. Dat verwijst naar de typische voorovergebogen houding die veel patiënten aannemen vanwege de intense gewrichtspijn.
De incubatietijd – de periode tussen besmetting en het verschijnen van symptomen – bedraagt meestal 2 tot 12 dagen. Hoewel de meeste mensen volledig herstellen, kan een deel langdurige gewrichtsklachten houden. Een specifiek vaccin of medicijn bestaat momenteel niet; behandeling richt zich op het verlichten van de symptomen.
Waarom juist nu zo’n grote uitbraak?
Experts wijzen op een combinatie van factoren die deze grote uitbraak in China mogelijk hebben gemaakt:
-
Klimaatverandering zorgt voor langere warme en vochtige periodes, waarin muggen sneller en in grotere aantallen voortplanten.
-
Urbanisatie en bevolkingsdichtheid maken het makkelijker voor het virus om zich te verspreiden.
-
Internationaal reisverkeer kan ervoor zorgen dat het virus nieuwe gebieden bereikt, ook buiten de tropen.
Vooral het zuidelijke deel van China, waar Foshan ligt, heeft een klimaat dat gunstig is voor de Aedes-mug.
Lessen uit eerdere virusuitbraken
Hoewel chikungunya al langer bekend is, kwam het virus tot voor kort zelden voor in grootschalige uitbraken in China. Landen in Afrika, Azië en het Caribisch gebied hebben in het verleden vaker te maken gehad met epidemieën van deze z!ekte.
De huidige situatie wordt door gezondheidsautoriteiten ook gebruikt om te testen of maatregelen die effectief waren tijdens de coronapandemie opnieuw kunnen worden ingezet tegen andere infectiez!ekten. Het snelle gebruik van drones, grootschalige voorlichting en lokale boetes voor nalatigheid zijn daar voorbeelden van.
De rol van burgers in de bestrijding
Een belangrijk verschil met sommige andere virusuitbraken is dat de verspreiding van chikungunya direct kan worden beïnvloed door gedrag van mensen zelf. Door stilstaand water te verwijderen, horren te plaatsen en insectenwerende middelen te gebruiken, kan het aantal muggenbeten aanzienlijk worden verminderd.
In China worden burgers actief betrokken bij de bestrijding. Lokale overheden verspreiden informatie via posters, social media en buurtbijeenkomsten. Er wordt benadrukt dat preventie geen taak is van de overheid alleen, maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Blijvende alertheid nodig
Hoewel er op dit moment geen melding is van ernstige complicaties of overlijdens, blijft de boodschap vanuit zowel Chinese als internationale gezondheidsinstanties hetzelfde: blijf alert. Het virus mag dan in de meeste gevallen niet levensbedreigend zijn, de langdurige gewrichtspijn en het risico op internationale verspreiding maken het een serieuze bedreiging voor de volksgezondheid.
Met meer dan 10.000 besmettingen en een duidelijke stijging in nieuwe gevallen is het chikungunya-virus voorlopig nog niet verdwenen. De komende weken zullen cruciaal zijn om te zien of de maatregelen in Foshan en andere getroffen gebieden voldoende zijn om de uitbraak onder controle te krijgen – en om te voorkomen dat het virus op wereldschaal een groter probleem wordt.
