Algemeen
Dochter (45) Bas van Toor plotseling heengegaan
Clown Bassie (Bas van Toor) deelt intens verdriet: “Het verlies van mijn dochter blijft ondraaglijk”
Bas van Toor, voor velen beter bekend als clown Bassie, hoopt in september zijn 90e verjaardag te vieren. Achter het kleurrijke televisiepersonage schuilt een man die de afgelopen jaren veel heeft moeten doorstaan. Naast zijn langdurige gezondheidsproblemen heeft hij recent een diep persoonlijk verlies gedeeld waarover hij tot nu toe zweeg: het plotselinge 0verlijden van zijn dochter Ilona, inmiddels twee jaar geleden.
Een leven vol tegenslagen – en veerkracht
Bas van Toor kampt al jaren met gezondheidsproblemen. Negen jaar geleden belandde hij in een rolstoel na een z!ekenhuisopname die ingrijpender bleek dan gedacht. Wat begon als een relatief eenvoudige medische ingreep, eindigde met blijvende schade.
Tijdens een operatie aan zijn halsslagader in een Rotterdams z!ekenhuis ontstond een complicatie op de intensive care. Een zwelling in zijn hals belemmerde zijn luchtwegen en slokdarm, waardoor hij op het nippertje aan verstikking ontsnapte. Sindsdien is zijn mobiliteit ernstig beperkt en is zelfs spreken moeilijk geworden. Toch bleef Bas, bekend om zijn optimisme, altijd vechten.
Groot persoonlijk verlies: dochter Ilona 0verleden
Naast zijn eigen fysieke uitdagingen kreeg Bas van Toor te maken met een verlies dat zijn hele gezin raakte. In een openhartig interview met De Telegraaf deelt hij voor het eerst dat zijn dochter Ilona twee jaar geleden is 0verleden. Het verdriet was zó groot dat de familie ervoor koos om het verlies in besloten kring te verwerken.
Zijn dochter Liesbeth (61) vertelt dat nierfalen Ilona uiteindelijk fataal werd. “Het is nog steeds ontzettend moeilijk om het erover te hebben,” zegt ze. “We waren allemaal kapot van haar 0verlijden, en dat gevoel is eigenlijk nooit helemaal weggegaan.”
De familie besloot pas nu naar buiten te treden met het nieuws, omdat het r0uwproces tijd nodig had. “We vonden het te pijnlijk om er eerder over te praten. Maar we voelen nu dat het moment gekomen is om dit met anderen te delen,” aldus Liesbeth.
“Mijn ouders zijn ongelooflijk sterk”
Ondanks de tegenslagen, waaronder de kwetsbare gezondheid van Bas en het verlies van Ilona, bewondert Liesbeth de kracht van haar ouders. “Het 0verlijden van mijn zus heeft hen niet gebroken. Ze zijn nog altijd even verbonden met elkaar en hebben een ongelofelijke innerlijke kracht. Ik ben trots op mijn ouders. Ze hebben ons laten zien hoe je blijft doorgaan, zelfs als het leven zwaar wordt.”
Een intieme familieband
De familie Van Toor koos er bewust voor om het verdriet rond Ilona’s 0verlijden niet eerder publiek te maken. Niet uit schaamte, maar uit bescherming. “Soms heeft een gezin tijd nodig om in stilte te r0uwen. Om elkaar vast te houden zonder dat de buitenwereld meekijkt,” legt Liesbeth uit.
De band tussen Bas, zijn vrouw en hun kinderen is door de jaren heen alleen maar sterker geworden. Ook al is Ilona er fysiek niet meer, haar aanwezigheid wordt nog elke dag gevoeld binnen de familie.
Hoopvol vooruitkijken naar 90ste verjaardag
Bas van Toor hoopt in september 90 jaar te worden. Een bijzondere mijlpaal voor een man die generaties heeft doen lachen, maar zelf ook diepe dalen heeft gekend. Zijn familie hoopt dat deze verjaardag niet alleen een viering van zijn leven wordt, maar ook van zijn kracht, liefde en doorzettingsvermogen.
“Het verdriet blijft, maar de herinneringen zijn kostbaar”
Voor de familie is Ilona’s afwezigheid nog dagelijks voelbaar, maar de liefde voor haar blijft bestaan. “Ze was een bijzondere vrouw, warm en betrokken,” aldus Liesbeth. “We praten nog vaak over haar. Dat helpt ons, en het houdt haar dichtbij.”
Bas van Toor leeft toe naar zijn negentigste verjaardag komende september. Helemaal na alles wat er de laatste tijd is gebeurd, en de strijd die hij heeft moeten leveren, is hij vastbesloten die leeftijd te halen.https://t.co/GigmXs5I20
— De Telegraaf (@telegraaf) May 10, 2025
Met dit eerlijke en ingetogen verhaal laten de Van Toors zien dat achter een glimlach soms een wereld van verdriet schuilgaat – maar ook van liefde, verbondenheid en hoop.
Wil je meer verhalen lezen over de levens van bekende Nederlanders achter de schermen? Volg ons op Facebook en blijf op de hoogte van menselijke en inspirerende nieuwsberichten. 💛
Het jaarlijkse kerstpraatje van koning Willem-Alexander heeft ook dit jaar veel losgemaakt. In een toespraak die tegelijk ingetogen en indringend was, richtte de koning zich niet alleen op het hier en nu, maar vooral op de toekomst. Zijn boodschap was helder: wie vandaag leeft, draagt verantwoordelijkheid voor morgen. En die verantwoordelijkheid gaat verder dan individuele keuzes; ze raakt aan hoe wij samenleven, hoe wij omgaan met verschillen en hoe wij de wereld achterlaten voor de generaties na ons.
Een wereld in beweging, maar niet altijd in de goede richting
Volgens Koning Willem-Alexander staat de wereld onder druk. Conflicten, polarisatie, klimaatproblemen en onzekerheid over democratische waarden maken dat het vertrouwen in de toekomst bij veel mensen wankelt. De koning benoemde dat zonder dramatiek, maar ook zonder het te verbloemen. Hij stelde dat het misschien niet goed gaat met de wereld, maar dat dat niet betekent dat we machteloos zijn.
Juist in tijden van onzekerheid, zo benadrukte hij, is het van belang om niet te vervallen in cynisme of apathie. Kleine stappen, dicht bij huis, kunnen samen een groot verschil maken. Dat begint volgens hem met zorg dragen voor wat ons verbindt: onze democratie, onze rechtsstaat, onze vrijheid en onze verantwoordelijkheid voor elkaar.
Verantwoordelijkheid begint dichtbij
De koning wees erop dat verantwoordelijkheid geen abstract begrip is. Het gaat niet alleen om grote politieke beslissingen of internationale afspraken, maar om hoe mensen elkaar dagelijks behandelen. Luisteren naar elkaar, oog hebben voor verschillen en bereid zijn elkaar te helpen, vormen volgens hem de basis van een gezonde samenleving.
Weerbaarheid en zelfredzaamheid noemde hij daarbij essentiële vaardigheden. Niet als individualistische idealen, maar juist als eigenschappen die binnen een gemeenschap tot bloei komen. Zonder onderlinge verbondenheid, zo waarschuwde hij, verliest een samenleving haar samenhang.
De rol van opvoeding en voorbeeldgedrag
Een belangrijk deel van de toespraak richtte zich op kinderen en jongeren. Volgens de koning is het cruciaal dat zij van jongs af aan meekrijgen wat het betekent om respectvol en verantwoordelijk in de wereld te staan. Niet door hen voortdurend te beoordelen of af te rekenen, maar door ruimte te bieden om te leren, fouten te maken en te groeien.
Hij sprak zijn zorg uit over een samenleving waarin vergissingen keihard worden afgestraft en waarin jonge mensen zich voortdurend bekeken en beoordeeld voelen. Of het nu gaat om uiterlijk, achtergrond, seksuele gerichtheid of prestaties: angst om te falen kan verlammend werken. De koning pleitte daarom voor meer mildheid en begrip, zodat jongeren de vrijheid ervaren om zichzelf te ontwikkelen.
Polarisatie en verharding als risico
Ook het toenemende wij-zij-denken kwam aan bod. Willem-Alexander waarschuwde voor een wereld waarin meningsverschillen steeds verder worden aangescherpt en conflicten direct escaleren. Online en offline ziet hij hoe mensen elkaar verdacht maken, bedreigen of wegzetten, vaak zonder echt naar elkaar te luisteren.
Volgens de koning is dat een gevaarlijke ontwikkeling. Niet alleen omdat het relaties onder druk zet, maar ook omdat het de fundamenten van de democratie aantast. Een samenleving kan verschillen verdragen, zo stelde hij, maar alleen als er ruimte blijft voor dialoog en wederzijds respect.
Vrijheid onder druk
In zijn toespraak keek de koning ook verder dan de Nederlandse grenzen. Hij benoemde de opkomst van autoritaire regimes en het afbrokkelen van democratische waarden in delen van de wereld. Hij sprak over dictators die terrein winnen en over samenlevingen waarin vrijheid steeds verder wordt ingeperkt.
Daarnaast waarschuwde hij voor een toekomst waarin mensen zich kritiekloos laten leiden door technologie en algoritmes “zonder ziel”. Technologie kan veel goeds brengen, erkende hij, maar mag nooit de plaats innemen van menselijke waarden, ethiek en verantwoordelijkheid.
Zorg voor de leefomgeving
Een ander belangrijk thema was de staat van onze leefomgeving. Willem-Alexander noemde vervuiling en klimaatverandering expliciet als bedreigingen voor toekomstige generaties. Hij stelde dat we onze kinderen geen wereld moeten nalaten waarin de natuurlijke basis onder het leven is aangetast.
Daarmee riep hij niet alleen op tot grote internationale oplossingen, maar ook tot bewustwording op individueel en lokaal niveau. Hoe we omgaan met energie, natuur en ruimte is volgens hem direct verbonden met de vraag wat voor wereld we doorgeven.
Het persoonlijke perspectief van een vader
Een van de meest persoonlijke momenten in de toespraak was toen de koning sprak over zijn eigen ervaring als vader. Hij herinnerde zich nog goed hoe zijn wereld veranderde op het moment dat hij zijn dochters voor het eerst in zijn armen hield. Alles werd relatief, behalve dat kleine leven waarvoor hij verantwoordelijkheid voelde.
Hij beschreef dat gevoel als een oergevoel: de drang om te beschermen, om geluk te bieden en om het kwaad zoveel mogelijk buiten te houden. Zelfs tijdens gebroken nachten, zo gaf hij toe, bleef dat gevoel dominant. Die persoonlijke ervaring gebruikte hij om te laten zien dat zorg voor de toekomst niet abstract is, maar diep menselijk.
Denken voorbij het eigen leven
De kern van het kerstpraatje was uiteindelijk een oproep om voorbij het eigen leven te denken. Niet alleen bezig zijn met vandaag, maar ook met de vraag hoe onze keuzes doorwerken in de levens van anderen, nu en later. Iedere generatie, zo stelde de koning, heeft de plicht om de wereld in iets betere staat over te dragen dan zij haar aantrof.
Dat hoeft niet perfect te zijn. Het gaat om intentie, om verantwoordelijkheid en om bereidheid om samen te werken. Juist in een tijd waarin problemen groot en complex lijken, is het volgens Willem-Alexander belangrijk om te blijven geloven in de kracht van menselijke verbondenheid.
Een boodschap van hoop, zonder naïviteit
Hoewel de toespraak kritische noten bevatte, was het geen somber verhaal. Integendeel: de koning sprak vanuit een voorzichtig optimisme. Hij erkende de problemen, maar benadrukte dat mensen niet machteloos zijn. Door aandacht te hebben voor elkaar, door ruimte te bieden aan verschillen en door verantwoordelijkheid te nemen voor de toekomst, kan er volgens hem wel degelijk iets veranderen.
Zijn kerstboodschap was daarmee geen simpele wens, maar een uitnodiging tot reflectie. Een uitnodiging om stil te staan bij wat ons bindt, wat we belangrijk vinden en welke wereld we willen nalaten. Niet alleen voor onze eigen kinderen, maar voor iedereen die na ons komt.
In een tijd van snelle veranderingen en onzekerheden riep koning Willem-Alexander op tot iets ogenschijnlijk eenvoudigs, maar fundamenteels: menselijkheid. Want juist daarin, zo maakte hij duidelijk, schuilt de kracht om de toekomst vorm te geven.