Algemeen
De 32-jarige Roxeanne Hazes laat Instagram ontploffen met snoeihete bikinifoto: ‘Halleluja en amen, wat een figuur!’
Terwijl de media druk blijven speculeren over de relatieperikelen tussen André Hazes en Monique Westenberg, kiest Roxeanne Hazes voor rust en ontspanning tijdens een welverdiende vakantie. Terwijl haar broer en diens ex-vriendin de roddelpagina’s vullen met geruchten, trekt Roxeanne zich terug met haar gezin en focust zich op de kleine, mooie momenten van het leven. Op sociale media deelt ze ontspannen foto’s en geeft ze een inkijkje in haar zonnige uitje, ver weg van de schijnwerpers die haar familie vaak vergezellen.
Op Instagram laat Roxeanne haar volgers weten dat ze geniet van zon, zee en samenzijn. In plaats van in te gaan op de familiehectiek, deelt ze liever positieve energie. Ze plaatst een foto waarop ze straalt in een zomerse outfit, met als onderschrift: “Even opladen met mijn liefsten.” De foto oogst veel lof: fans reageren enthousiast op haar natuurlijke uitstraling en nuchtere houding. “Jij blijft gewoon jezelf, en dat bewonder ik zo aan je,” schrijft een volger. Een ander zegt: “Wat fijn om je zo ontspannen te zien!”
Hoewel het merendeel van de media-aandacht gericht is op André en zijn turbulente relatie met Monique, weten trouwe volgers dat ook Roxeanne een bijzonder verhaal heeft. Al sinds haar jeugd staat ze in de schijnwerpers, al kiest ze zelf voor een veel rustigere en stabielere route dan haar broer. Op 16 maart 2007 maakte ze haar tv-debuut als zangeres in het programma So You Wanna Be a Popstar op SBS6. Destijds was ze nog maar zestien jaar oud, wat ervoor zorgde dat de arbeidsinspectie een oogje in het zeil hield. In samenwerking met SBS6 werd afgesproken dat ze maximaal vijftien keer mocht optreden en dat haar tv-optredens vóór 22.30 uur zouden eindigen.
In het programma werd ze begeleid door coach Tom Peters. Hoewel ze niet als winnaar uit de bus kwam – ze verloor uiteindelijk in een sing-off van Sascha Visser en eindigde als vierde – zette ze zichzelf definitief op de kaart als jonge artiest met potentie. Sindsdien heeft ze een muzikale carrière opgebouwd die zich kenmerkt door oprechtheid en een eigenzinnige stijl. Ze houdt vast aan haar muzikale identiteit en laat zich nauwelijks meeslepen door de roem of de schandalen die soms rondom haar achternaam zweven.
Roxeanne is inmiddels 32 jaar en heeft een indrukwekkend palmares opgebouwd, zowel muzikaal als persoonlijk. Ze trad op in uitverkochte zalen, bracht diverse succesvolle singles uit en kreeg waardering voor haar eigen sound en persoonlijke teksten. Tegelijkertijd koos ze bewust voor een leven waarin haar gezin centraal staat. Haar partner en hun zoon vormen haar thuisbasis. In interviews laat ze regelmatig weten dat deze balans tussen werk en privé essentieel voor haar is. “Ik ben op mijn gelukkigst als ik thuis ben, met mijn gezin. Muziek is mijn passie, maar mijn familie is mijn anker,” zei ze onlangs in een gesprek met een lifestylemagazine.
Waar veel familieleden zich laten meeslepen door het ritme van de roddelpers, blijft Roxeanne bewust op afstand. Ze heeft een duidelijke keuze gemaakt: ze focust zich op haar eigen leven en laat de storm van speculaties rondom anderen aan zich voorbijgaan. Juist die keuze wordt gewaardeerd door haar fans en volgers. Haar authenticiteit en rust vormen een welkome tegenhanger in een wereld vol ophef en headlines.
De vakantiefoto die ze onlangs deelde, laat zien dat die benadering werkt. Op de foto is te zien hoe ze, zichtbaar ontspannen, geniet van de zon. De reacties liegen er niet om: “Wat zie je er goed uit! Je straalt rust uit,” schrijft een volger. Een ander merkt op: “Fijn dat jij je niet laat meeslepen door alle Hazes-hectiek.”
Ondertussen blijven de geruchten rondom haar broer André en zijn ex Monique de headlines domineren. Showbizzcommentator Evert Santegoeds suggereerde zelfs dat er op vakantie een huwelijksaanzoek had plaatsgevonden, al is daar vooralsnog geen enkel bewijs voor. Het officiële statement dat André en Monique momenteel ‘op een andere plek in elkaars leven staan’ doet vermoeden dat de koek definitief op is. Desondanks verblijven de twee wel samen op vakantie, samen met hun zoontje en familieleden, waaronder Roxeanne en haar partner Erik.
Wat daar precies speelt, laat Roxeanne wijselijk in het midden. Ze plaatst geen foto’s van groepsmomenten en reageert niet op vragen of geruchten. Haar profiel is een bron van positiviteit, met foto’s van de natuur, lekkere maaltijden en kleine momenten van geluk. Daarmee bouwt ze gestaag aan een ander imago: dat van een nuchtere artieste met hart voor haar gezin, gevoel voor stijl en liefde voor muziek.
In het najaar staat er weer nieuwe muziek op de planning. Roxeanne liet eerder dit jaar weten dat ze bezig is met een nieuw album, waarin ze persoonlijke verhalen wil verwerken. “Het worden liedjes over vrouw-zijn, moeder-zijn, en over opgroeien in de schaduw van bekendheid,” verklapte ze al. Veel fans kijken reikhalzend uit naar deze nieuwe muzikale fase, waarin ze naar eigen zeggen nog dichter bij zichzelf wil blijven.
Wat haar toekomstplannen ook zijn, één ding is duidelijk: Roxeanne Hazes bewandelt haar eigen pad. In een familie waarin roem en rumoer vaak hand in hand gaan, is zij het toonbeeld van kalmte en zelfbeheersing. Haar vakantie is daarvan het beste bewijs: geen ophef, geen headlines, maar zon, rust en liefde. Soms is dat precies wat een mens nodig heeft.
De komende weken blijft het afwachten wat er verder bekend wordt over de familie Hazes en de onderlinge verhoudingen. Maar zolang Roxeanne zich blijft richten op haar eigen koers, lijkt ze de stormen moeiteloos te trotseren. En dat is misschien wel haar grootste kracht. Terwijl anderen worden meegesleurd door geruchten, blijft zij stilstaan bij wat echt telt: haar muziek, haar gezin, en het leven dat ze zelf vormgeeft, buiten het zicht van de roddelbladen.
Voor haar 400.000 volgers is dat een verademing. En voor zichzelf misschien wel de sleutel tot duurzaam geluk.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.