Algemeen
Collega BN´ers helemaal klaar met André Hazes: ´Weerzinwekkende knul´
Volkszangers André Hazes jr. en Mart Hoogkamer hebben een nieuwe televisieshow op SBS6 waarin ze zich presenteren als het hedendaagse duo Geer & Goor. Net als hun voorgangers nemen ze allerlei klusjes aan, zoals helpen op de boerderij en in verzorgingstehuizen. Maar nog vóór de show echt van start is gegaan, ligt het duo al onder vuur. Vooral Johan Derksen laat in Vandaag Inside geen spaan heel van de eerste beelden.
Geen waardige opvolgers
Volgens Johan Derksen is de poging om Hazes en Hoogkamer neer te zetten als opvolgers van Gerard Joling en Gordon ronduit mislukt. “Dat wordt een slap aftreksel van Geer & Goor,” oordeelt hij scherp. Derksen zag een korte preview van de show waarin de zangers hem ook nog even bespotten. “Ze maken grapjes over mij, dat ze fan van me zijn. Nou, ik ben géén fan van die twee. Ik vind het weerzinwekkende artiestjes.”
René valt hem bij
Ook zijn collega René van der Gijp kan weinig waardering opbrengen voor het nieuwe programma. Hij vat het kort samen met het woord ‘kinderachtig’. De beelden die getoond zijn, overtuigen hem allerminst. Het duo zou volgens hem simpelweg niet passen bij het format en mist de charme en chemie die Geer & Goor wél hadden.
Tv-analiste is ook kritisch
Tina Nijkamp, voormalig zenderbaas van SBS en tegenwoordig regelmatig te zien bij Vandaag Inside, sluit zich aan bij de kritiek van de mannen aan tafel. “Ze doen precies hetzelfde als Gerard en Gordon deden. Ze hadden echt iets origineels moeten bedenken. Nu voelt het gewoon nep. Dat is wat het probleem is.” Volgens haar zijn Hazes en Hoogkamer simpelweg geen geloofwaardige vervangers.
‘Wat hadden we dan verwacht?’
Advocaat en tv-gast Job Knoester reageert luchtig op de mogelijke flop. “Moeten we het echt een teleurstelling noemen als het mislukt? Ze hebben nog niet echt iets groots bereikt op televisie, dus wat is dan de schade?” Knoester suggereert dat de verwachtingen wellicht te hoog gespannen waren voor het muzikale duo.
Verkeerde doelgroep
Volgens Johan Derksen maakt SBS6-baas John de Mol een inschattingsfout. “Ze hebben inderdaad veel fans als zangers, maar dat publiek kijkt geen televisie meer om 20.30 uur. Dat zijn vooral jongeren, en die zitten op TikTok en YouTube. De 40-plussers, die nog wel lineair tv kijken, zitten niet te wachten op deze twee.”
René: ‘Niemand zit hierop te wachten’
René van der Gijp sluit zich daarbij aan. “De mensen die ’s avonds echt nog voor de buis zitten, willen dit helemaal niet zien. Die haken bij het zien van André en Mart meteen af.” Hij voorspelt dat het programma waarschijnlijk snel zal verdwijnen uit de programmering als de kijkcijfers tegenvallen.
‘Zet het maar op YouTube’
Johan Derksen heeft ten slotte nog een suggestie: “Zet het maar op YouTube, dan kan hun eigen publiek er eventueel nog wat van maken.” Een televisiehit lijkt het in elk geval niet te worden als het aan de heren van Vandaag Inside ligt. De kritiek is hard, en de verwachtingen zijn inmiddels bijzonder laag.
Heel Vlaanderen is opnieuw geraakt door een emotioneel bericht van Jean-Marie Pfaff. De voormalige topkeeper en geliefde tv-persoonlijkheid liet met hoorbare emotie weten dat hij afscheid moet nemen van een plek die decennialang het kloppende hart van zijn leven vormde. Geen afscheid van een mens, maar van een thuis dat voor hem symbool staat voor familie, herinneringen en een tijdperk dat onlosmakelijk met zijn naam verbonden is.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij,” zei Jean-Marie, zichtbaar aangeslagen. Het zijn woorden die bij veel Vlamingen meteen iets losmaakten. Want wie opgroeide met de realityreeks De Pfaffs, weet dat het iconische familiehuis veel meer was dan een decor. Het was een plek waar gelachen werd, waar ruzies werden bijgelegd, waar kinderen opgroeiden en kleinkinderen hun eerste stappen zetten. Dat juist dát huis nu verkocht wordt, voelt voor velen als het sluiten van een hoofdstuk.
Een huis vol geschiedenis en emoties
Na jaren van twijfelen, uitstellen en wikken en wegen heeft de familie uiteindelijk de moeilijke knoop doorgehakt: het bekende familiehuis gaat in de verkoop. Voor Jean-Marie is dat geen rationele beslissing, maar een emotionele breuk. “Ik heb hier mijn kinderen zien opgroeien,” liet hij weten. “Dit huis is meer dan bakstenen en muren. Het is mijn leven.”
Die woorden raken een gevoelige snaar. Het huis was jarenlang een vaste waarde, niet alleen voor de familie zelf, maar ook voor het publiek. De camera’s volgden het dagelijkse leven, met al zijn kleine en grote momenten. Voor kijkers voelde het alsof ze een stukje mee mochten leven in het gezin Pfaff. Dat maakt het afscheid voor velen bijna persoonlijk.
Waarom nu, na al die jaren?
Volgens mensen uit de omgeving van de familie speelde er niet één duidelijke reden, maar een combinatie van factoren. Het onderhoud van het grote huis werd steeds zwaarder. De kinderen wonen inmiddels allemaal elders en het huis staat vaker leeg dan vol leven. Daarbovenop komen de stijgende kosten en de praktische realiteit dat het leven verandert.
Toch blijft het voor Jean-Marie een verscheurende beslissing. “Hij wilde nog jaren blijven,” vertelt een naaste. “Maar op een bepaald moment moet je erkennen dat het niet meer haalbaar is.” Dat besef kwam niet plots, maar groeide langzaam. En toch doet het pijn, juist omdat het afscheid voelt alsof het te vroeg komt.
Een laatste rondgang vol herinneringen
Volgens ingewijden maakte Jean-Marie onlangs nog een laatste, bewuste wandeling door het huis. Van de keuken, waar Carmen jarenlang de maaltijden bereidde, tot de tuin waar de kleinkinderen speelden: elke ruimte bracht herinneringen terug. Het was geen vluchtige rondgang, maar een afscheid met aandacht.
Toen hij de oude trofeeënkamer betrad, zou het hem te veel zijn geworden. “Hier begon het allemaal voor mij,” fluisterde hij. “Hoe laat je zoiets los?” Het is een vraag die veel mensen herkennen. Want wie afscheid neemt van een huis dat zo’n groot deel van zijn leven omvat, neemt ook afscheid van een stuk identiteit.
De familie achter de beslissing
Binnen de familie heerst vooral steun, maar ook schuldgevoel. Kelly Pfaff liet weten hoe moeilijk haar vader het ermee heeft. “Papa wil sterk blijven, maar dit raakt hem diep,” zei ze. “We proberen hem gerust te stellen, maar we zien hoe zwaar dit voor hem is.” Ook Dorien gaf aan dat het moment liever was uitgesteld. “We hadden dit graag nog even laten duren, maar dat kon niet meer.”
Die openheid maakt duidelijk dat deze beslissing niet lichtvaardig is genomen. Het is geen zakelijke transactie, maar een emotioneel proces waarin iedereen zijn eigen tempo heeft.
Vlaanderen leeft massaal mee
Op sociale media stroomden de reacties binnen. Veel mensen spreken van “het einde van een tijdperk” en delen herinneringen aan De Pfaffs. Anderen steken Jean-Marie een hart onder de riem en bedanken hem voor de jaren van plezier en herkenbaarheid die hij Vlaanderen gaf.
Tegelijkertijd is er ook discussie. Sommigen vragen zich af of het huis niet behouden had moeten blijven als een soort cultureel erfgoed. Anderen begrijpen juist dat het leven verdergaat en dat herinneringen niet vastzitten aan stenen. Die verdeeldheid is tekenend voor de impact die de familie Pfaff altijd heeft gehad: ze roept emoties op, meningen, betrokkenheid.
Wat betekent dit voor Jean-Marie?
Voor Jean-Marie zelf betekent dit afscheid vooral tijd nemen om te verwerken. Vrienden beschrijven hem als een vechter, iemand die veel heeft meegemaakt en altijd recht bleef staan. Maar dit raakt hem op een andere manier. “Dit komt recht in het hart,” zei een oude ploegmaat.
Jean-Marie zelf verwoordde het eenvoudig, maar veelzeggend: “Ik had nog niet willen vertrekken… maar soms beslist het leven voor jou.” Het is een zin die blijft hangen, omdat ze zo herkenbaar is. Iedereen kent momenten waarop je liever nog even blijft, maar moet loslaten.
Een hoofdstuk dat sluit, maar niet verdwijnt
Met de verkoop van het familiehuis verdwijnt geen geschiedenis. Die leeft voort in herinneringen, beelden en verhalen. Voor Jean-Marie, voor zijn familie en voor de vele kijkers die zich verbonden voelen met dat stukje televisiegeschiedenis.
Het voelt alsof Vlaanderen afscheid neemt van meer dan een huis. Het is het loslaten van een periode die voor velen vertrouwd was. En misschien is dat precies waarom de woorden van Jean-Marie zo hard binnenkomen.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij.”
Het zijn woorden die blijven nazinderen. En heel Vlaanderen lijkt ze te voelen.