Algemeen
Chantal Janzen laat zich van haar slechtste kant zien: ´Grote afgunst naar haar stiefkinderen toe´
Het eerste seizoen van Eén Grote Familie werd een onverwacht succes op Videoland, en fans kunnen hun hart ophalen: op 24 mei 2025 verschijnt het tweede seizoen.
Chantal Janzen speelt opnieuw de hoofdrol van stiefmoeder in een samengesteld gezin – een rol die haar op het lijf geschreven is. In een interview met Beau Monde vertelt de presentatrice hoe haar eigen leven als stiefmoeder terugkomt in de serie, inclusief de moeilijke momenten.
Serie bracht gesprekken op gang
Toen het eerste seizoen verscheen, bleek het niet alleen een hit op de streamingsdienst, maar ook een aanleiding voor belangrijke gesprekken binnen gezinnen. “Het grootste compliment dat ik kreeg, was dat ouders en pubers eindelijk met elkaar gingen praten,” zegt Chantal. “Kinderen beseften ineens hoe ingrijpend een scheiding is voor hun ouders. Dat we dat hebben bereikt met een serie maakt me echt trots.”
Zelf onderdeel van samengesteld gezin
Chantal spreekt uit ervaring: al zeventien jaar maakt ze deel uit van een samengesteld gezin. Haar man, Marco Geerartz, had al drie kinderen uit een eerdere relatie. Samen kregen ze later nog twee kinderen. In het begin was dat allerminst eenvoudig, geeft ze toe. “Er kwam ineens een compleet gezin bij, en daar moet je als jonge vrouw van 26 maar mee leren omgaan.”
Moeite met rol als stiefmoeder
In alle eerlijkheid deelt Chantal dat ze zich in het begin jaloers voelde. “Ik was jaloers op de tijd die Marco met zijn kinderen doorbracht,” zegt ze. “Ik voelde me schuldig, want ik dacht: jij bent een volwassen vrouw, zij zijn kinderen. Maar het gevoel was er. En op een gegeven moment moest ik het bespreekbaar maken, ook omdat Marco niet begreep waarom ik zo opstandig deed.”
Onbegrip uit haar omgeving
Begrip kreeg ze lang niet altijd. Velen vonden dat het niet haar probleem was, omdat het ‘niet haar kinderen’ waren. Maar voor Chantal werkte het anders. “Als je voor een man kiest, kies je ook voor zijn kinderen. Je kunt niet meer denken: ik ga gewoon door met mijn leven. Het draait niet meer alleen om jou.”
Groot verlangen naar één huis voor iedereen
Tegenwoordig is de dynamiek in haar gezin een stuk harmonieuzer. Chantal geniet intens van momenten waarop iedereen samen is. “Als ik kon, zou ik een huis kopen waar we met z’n allen onder één dak kunnen wonen, ook Marco’s volwassen kinderen. Dat lijkt me fantastisch.”
Ouder worden en botox
Toch kent ook het ouder worden zijn uitdagingen. Chantal is open over het feit dat ze al sinds haar 33ste botox gebruikt. Niet altijd met succes. “Op een gegeven moment had ik asymmetrische wangen en kon ik niet meer lachen,” vertelt ze met de nodige zelfspot. Ondanks die ervaring blijft ze eerlijk en nuchter over haar uiterlijk, en dat wordt door velen gewaardeerd.
Met het nieuwe seizoen van Eén Grote Familie op komst, laat Chantal opnieuw zien dat fictie en werkelijkheid soms dicht bij elkaar liggen – en dat kwetsbaarheid juist enorm krachtig kan zijn.
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.