-

Algemeen

Bob Sikkens is Kopen Zonder Kijken-kandidaten meer dan beu: ´Voelbare irritatie´

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Het nieuwste seizoen van Kopen Zonder Kijken verloopt allesbehalve voorspelbaar. Afleveringen wisselen elkaar af in kwaliteit en impact, en als kijker word je constant verrast. Onverwachte wendingen, merkwaardige keuzes en zelfs een opvallende fout van Bob Sikkes en Alex van Keulen typeren het seizoen. Wat vooral opvalt, is het gebrek aan consistentie: de ene aflevering grijpt je volledig, terwijl je bij de andere vooral je wenkbrauwen fronst.

Peter en Winny: een opvallende keuze

De aflevering met Peter en Winny past perfect in dit grillige seizoen. Op het eerste gezicht leek het stel weinig noodzaak te hebben om mee te doen. Ze woonden al in een ruime woning van meer dan 100 vierkante meter met vijf kamers. Geen nijpende situatie dus, zoals we die bij eerdere deelnemers wel zagen.

Vragen bij de motivatie

De reden voor deelname? Geen tuin en een matig kindvriendelijke buurt. Begrijpelijk voor jonge ouders, maar het riep wel de vraag op of dat genoeg is om hulp in te schakelen. Bovendien bleek het stel al een huis te hebben gekocht — of toch ‘bijna gekocht’. Dat onduidelijke verhaal maakte het lastig om hun motivatie serieus te nemen, zeker vergeleken met stellen in schrijnendere situaties.

Van hulpbehoevend naar gemakzuchtig?

Het programma leek ooit bedoeld voor mensen die vastzaten op de woningmarkt, maar dit seizoen lijkt de selectie soepeler. Steeds vaker doen koppels mee die het prima zelf zouden kunnen regelen. Dat roept vragen op over de selectiecriteria. Waarom geen focus op mensen zonder financiële of praktische uitweg? Zeker in een overspannen huizenmarkt voelt deelname als een voorrecht, niet als vanzelfsprekendheid.

Een veel te klein zoekgebied

De grootste frustratie ontstond toen Peter en Winny hun zoekgebied opgaven: slechts een paar wijken in Den Haag en twee straten in Delft. Zelfs Martijn Krabbé kon zijn verbazing niet verbergen. Bob was zichtbaar geïrriteerd: “Dit is geen zoekgebied, dit zijn drie straten.” Daarmee werd het hele concept van het programma ondermijnd. Met zulke specifieke wensen verdwijnt elke verrassing en neemt de spanning af.

De concessieklok tikt

Alex van Keulen greep in. Als het zoekgebied niet werd vergroot, zou het team de opdracht teruggeven. Peter schrok zichtbaar van deze waarschuwing. Pas toen de harde consequenties duidelijk werden, kwam er beweging. Het werd duidelijk dat deelname niet vrijblijvend is, en dat het programma alleen werkt als deelnemers ook bereid zijn concessies te doen.

Een geslaagde oplossing

Gelukkig kwam er alsnog een passende woning. In Den Haag vond het team een sfeervolle benedenwoning die perfect werd afgestemd op het jonge gezin. Styliste Roos kon haar creatieve ei kwijt met travertin-tegels, en Bob gaf de woning een complete make-over. De beperkte ruimte werd optimaal benut en leverde een praktisch én stijlvol resultaat op.

Ontroering en waardering

Ondanks de twijfels en kritiek bleef het stel warm en dankbaar. Vooral bij de eindonthulling raakten de emoties zichtbaar. Peter was duidelijk aangedaan en trok Alex in een innige omhelzing. Dat oprechte moment gaf de aflevering onverwachte diepgang. Het herinnert eraan waarom Kopen Zonder Kijken nog steeds weet te raken, zelfs in een seizoen dat alle kanten op vliegt.

Algemeen

Precies 23 jaar na aanslag op Pim Fortuyn wordt koelbloedige dader joggend in park gespot!

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De aanslag op Pim Fortuyn: een politieke schokgolf die Nederland blijvend veranderde

Op 6 mei 2002 werd Nederland opgeschrikt door een gebeurtenis die diepe sporen naliet in de politieke en maatschappelijke geschiedenis van het land. Pim Fortuyn, de omstreden maar charismatische politicus die met zijn eigen lijst storm liep in de peilingen, werd op het Media Park in Hilversum verm00rd. Negen dagen voor de Tweede Kamerverkiezingen werd hij op brute wijze neergesch0ten op een parkeerterrein bij het Audiocentrum, direct na een radio-interview.

De dader: Volkert van der Graaf, een milieuactivist met een achtergrond in het links-extremistische activisme. Hij werd vrijwel onmiddellijk na de m00rd gearr*steerd. Zijn daad was bedoeld, zo verklaarde hij later, om te voorkomen dat Fortuyn naar zijn inzicht kwetsbare groepen in de samenleving zou “demoniseren”. De m00rd werd daarmee niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een aantasting van het democratische proces. Het land r0uwde — en discussieerde.


Een golf van nationale en internationale verontwaardiging

De m00rd op Fortuyn veroorzaakte direct een golf van verbijstering, verdriet en woede. Nooit eerder in de recente Nederlandse geschiedenis was een politicus op deze manier het zwijgen opgelegd. De gebeurtenis haalde wereldwijd het nieuws en werd vergeleken met politieke m00rden zoals die op John F. Kennedy. Binnen Nederland barstte een felle discussie los over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting, de rol van activisme, en de veiligheid van politici.

Er ontstonden ook snel complottheorieën. Was Van der Graaf wel alleen? Had de staat gefaald in haar taak om Fortuyn te beschermen? Er verschenen tal van boeken en documentaires die deze vragen onderzochten. Hoewel de officiële lezing nooit is weerlegd, is het wantrouwen bij een deel van de bevolking tot op de dag van vandaag voelbaar.


Fortuyns politieke erfenis en verkiezingssucces

Ondanks zijn overlijden bleef Fortuyn op de kieslijst staan voor de Tweede Kamerverkiezingen van 15 mei 2002. Het resultaat was historisch: zijn partij, de Lijst Pim Fortuyn (LPF), behaalde met 1.358.942 stemmen maar liefst 26 zetels. Nog nooit had een nieuwe partij bij haar debuut zo’n groot aandeel in de Kamer veroverd.

Toch bleek het succes kortstondig. De LPF had moeite zich te organiseren zonder haar leider, en interne conflicten domineerden het nieuws. Bij de verkiezingen van 2006 keerde de partij niet meer terug in de Tweede Kamer. Toch wordt Fortuyns naam nog vaak genoemd in het politieke debat. Veel thema’s die hij aansneed — zoals immigratie, integratie en bestuurlijke openheid — zijn vandaag de dag nog steeds actueel.


De rechtszaak tegen Volkert van der Graaf

Op 15 april 2003 werd Volkert van der Graaf veroordeeld tot 18 jaar gev*ngenisstraf. De rechtbank oordeelde dat de m00rd weliswaar schokkend was en op br*te wijze werd gepleegd, maar vond de inbreuk op het democratisch proces “niet ernstig genoeg” om een levenslange c*lstraf te rechtvaardigen. De kans op herhaling werd volgens een psychiatrisch rapport als klein ingeschat.

Toch woog de rechtbank wel degelijk zwaar mee dat de rechtsorde ernstig was geschokt. Naast moord werd Van der Graaf ook veroordeeld voor verboden w*penbezit en het bedreigen van Hans Smolders, Fortuyns chauffeur en lijfwacht, die de dader direct na de aansl*g achterna zat.

De strafmaat leidde tot publieke discussie. Was 18 jaar genoeg voor zo’n daad? Had levenslang niet meer recht gedaan aan de ernst van het feit en de maatschappelijke gevolgen?


Vroegtijdige vrijlating en een ongemakkelijk beeld

Na het uitzitten van twee derde van zijn straf — 12 jaar — kwam Van der Graaf in 2014 voorwaardelijk vrij. Hij kreeg te maken met diverse beperkingen, waaronder een meldplicht, contactverbod met media en een locatieverbod voor het Media Park en politieke bijeenkomsten. In 2020 kwamen deze beperkingen te vervallen. Sindsdien leeft Van der Graaf als vrij man, zonder toezicht van justitie.

Op 6 mei 2025, exact 23 jaar na de m00rd, werd Van der Graaf gesignaleerd tijdens een wandeling door een park in Apeldoorn. Op sociale media leidde dit tot veel beroering. Sommigen uitten hun afkeer over het feit dat de m00rdenaar van Fortuyn ogenschijnlijk ongestoord van zijn vrijheid geniet op de herdenkingsdag van zijn daad. Anderen riepen juist op tot kalmte en verwezen naar de rechtsstaat, die hem volgens de wet een tweede kans heeft gegeven.


De impact op nabestaanden en de samenleving

Voor de familie van Pim Fortuyn, zijn vrienden en zijn trouwe aanhang is de pijn nog altijd voelbaar. Elk jaar wordt er rond 6 mei een moment van herdenking gehouden bij het standbeeld van Fortuyn in Rotterdam. De herinnering aan zijn bijdrage aan het politieke debat blijft levend, net als de schok die zijn d00d teweegbracht.

Voor velen blijft het confronterend dat Van der Graaf inmiddels in volledige vrijheid leeft. De vraag hoe een samenleving omgaat met veroordeelden van zware misdr!jven — zeker met een duidelijke politieke lading — is geen makkelijke. Het raakt aan diepere vragen over straf, vergiffenis, veiligheid en rechtvaardigheid.


De herdenking en zijn laatste rustplaats

Fortuyn werd op 10 mei 2002 begraven op begraafplaats Westerveld in zijn geboortedorp Driehuis, na een indrukwekkende requiemmis in de Kathedraal van Rotterdam. Op 20 juli 2002 werden zijn st0ffelijke resten overgebracht naar een praalgraf in het Italiaanse Provesano, waar Fortuyn een vakantiewoning bezat. De herbegrafenis gebeurde op verzoek van zijn familie, in alle rust, ver weg van de hectiek van de Nederlandse politiek.


Conclusie: een open wond in de Nederlandse geschiedenis

De m00rd op Pim Fortuyn markeert een kantelpunt in de moderne Nederlandse geschiedenis. Het was niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een aanv*l op het vrije politieke debat. De discussie over de balans tussen vrijheid van meningsuiting, veiligheid en activisme leeft tot op de dag van vandaag voort.

Dat Volkert van der Graaf inmiddels zonder beperkingen door het leven gaat, roept bij velen emotie en onbegrip op — zeker rond de herdenkingsdatum van de m00rd. Maar het herinnert ons er ook aan hoe complex de werking van een rechtsstaat is. Want zelfs voor wie onherstelbaar leed veroorzaakte, geldt uiteindelijk het principe van straf, herstel en — hoe moeilijk ook — wederopname in de samenleving.

Lees verder