Algemeen
Bijzondere onthulling: Dit is waarom Henny Huisman plotseling verdwenen is van tv
Henny Huisman: van tv-icoon tot vergeten held — waar bleef het applaus?
Er was een tijd dat de Nederlandse televisie niet zonder Henny Huisman kon. Met zijn energieke presentatie, warme uitstraling en oprechte betrokkenheid groeide hij in de jaren ’80 en ’90 uit tot een van de meest geliefde gezichten van de buis. Programma’s als De Mini-playbackshow, De Soundmixshow en later Korenslag bereikten miljoenen kijkers en vormden het hart van menig zaterdagavond.
Maar vandaag is het oorverdovend stil rond de man die ooit het gezicht van de Nederlandse familieshows was. Hoe is het mogelijk dat iemand met zo’n indrukwekkende staat van dienst zo plots uit beeld verdween? En wat zegt dat over hoe we in Nederland omgaan met onze televisie-erfgoed?
De hoogtijdagen: warmte, muziek en herkenning
Wie in de jaren ‘80 en ‘90 opgroeide, kan er niet omheen: de herkenbare stem van Henny, zijn vriendelijke gezicht en zijn danspasjes tijdens de aankondiging van een jonge playbackartiest of onbekende zanger. De Soundmixshow was een kweekvijver voor talent, met namen als Marco Borsato en Edsilia Rombley als blijvende herinnering aan zijn invloed.
Het geheim van zijn succes? Oprechtheid. Henny was geen showbizzdiva of gelikte presentator, maar een man van het volk. Zijn empathie voor deelnemers, zijn vrolijke toon en zijn vermogen om jong en oud te raken maakten hem uniek. Hij vertegenwoordigde een televisietijdperk waarin verbinding centraal stond.
De val van het doek: plots stil aan het Mediapark
Na het succes volgde echter iets wat bijna niemand had zien aankomen: radiostilte. Geen nieuwe shows, geen vaste plek meer bij omroepen, geen terugkerende formats. In een interview met AD Magazine in 2019 liet Henny blijken zelf ook nauwelijks te begrijpen hoe het zover kon komen.
“Ze zien me als een relikwie,” zei hij. “Alsof ik bij het oude meubilair hoor, terwijl ik nog steeds ideeën heb — en de energie om ze uit te voeren.”
Volgens Huisman begon zijn terugtrekking uit de tv-wereld bij de EO, waar hij tussen 2007 en 2009 het programma Korenslag presenteerde. Een opmerking over de geaardheid van een apostel — bedoeld als grap — werd hem niet in dank afgenomen. De samenwerking eindigde abrupt, en sindsdien bleef het opvallend stil rond de presentator.
Niet meer welkom, geen nieuwe kans
Het pijnlijke voor Henny is niet alleen het gebrek aan opdrachten, maar vooral de complete afwezigheid van dialoog. In 2021 liet hij in een interview met Story weten dat hij nog steeds vol ideeën zit. Maar omroepen tonen geen interesse. Zelfs een uitnodiging om zijn ideeën te pitchen aan de koffietafels van het Mediapark blijft uit.
En dat terwijl formats als The Masked Singer, Holland’s Got Talent en The Voice overduidelijk schatplichtig zijn aan het genre dat Henny groot maakte: muzikale shows waarin gewone mensen hun talent tonen.
Het televisielandschap is veranderd
Een deel van de verklaring ligt in de snelle veranderingen binnen de mediawereld. Waar familieshows vroeger de standaard waren, draait televisie nu om jong, snel, digitaal. Streamingdiensten, reality-tv en influencers hebben de plaats ingenomen van lineaire tv-presentatoren.
Henny Huisman, met zijn gemoedelijke stijl en rustige aanpak, past niet langer in het profiel waar omroepen vandaag op mikken: flitsend, jeugdig en viraal potentieel. Dat hij ooit miljoenen kijkers trok, lijkt ineens niet meer relevant. Alsof ervaring en impact uit het verleden niets meer waard zijn in de jacht op clicks en trending topics.
Een echo van gemis: nostalgie bij het publiek
Toch blijft Henny Huisman in het collectieve geheugen gegrift. Onder zijn generatie fans leeft een diepe vorm van nostalgie. Op sociale media wordt zijn naam nog vaak genoemd als symbool voor “de tijd dat televisie nog echt verbond”.
“Henny bracht gezinnen samen voor de buis,” schrijft een fan op Facebook. “Dat zie je nu nauwelijks nog. Alles is gefragmenteerd, vluchtig. Maar hij was écht.”
Ook in regionale interviews of nostalgische terugblikken komt zijn naam vaak naar boven als een voorbeeld van een presentator met hart en ziel. Iemand die zijn deelnemers oprecht behandelde, die stond voor positiviteit, en die niet bang was voor een beetje vrolijke gekkigheid.
Een leven in rust, maar niet zonder plannen
Inmiddels woont Henny Huisman in het Friese Twijzelerheide, ver weg van de hectiek van de Randstad en het Mediapark. Af en toe duikt hij nog op in een programma als Adieu God?, waar hij openhartig sprak over zijn geloofsreis. In 2020 haalde hij kort het nieuws met zijn strijd tegen prostaatkanker, die hij gelukkig goed doorstond.
Op zijn sociale media laat hij zich nu en dan horen, vaak met een kwinkslag of nostalgische terugblik. Maar de vurige wens om weer iets te doen op televisie lijkt nog steeds springlevend.
“Ik heb nog formats liggen. Dingen die écht iets kunnen toevoegen aan het huidige tv-landschap,” zei hij eerder.
Waarom een tweede kans gerechtvaardigd is
De vraag rijst: waarom krijgt iemand als Henny Huisman geen tweede kans? In een tijd waarin omroepen worstelen met verbinding, vertrouwen en vernieuwing, lijkt iemand met zijn kwaliteiten en geschiedenis juist van grote waarde.
Een programma dat draait om menselijke verhalen, muziek, interactie en positiviteit — het zou zomaar kunnen aanslaan, juist nu. In een medialandschap vol snelle prikkels verlangen veel kijkers naar eenvoud en oprechtheid.
Bovendien zouden jongere generaties Henny kunnen ontdekken als de presentator die je even laat glimlachen, zonder dat je hoeft te scrollen of te swipen.
Wat Henny vertegenwoordigt
Meer dan een televisiepersoonlijkheid, is Henny Huisman een symbool van een tijdperk. Een tijd waarin je met je gezin voor de tv ging zitten, waarin applaus oprecht voelde, waarin kandidaten nog geen sterren waren maar mensen met een droom.
Zijn verdwijning zegt dan ook meer dan alleen iets over hem persoonlijk. Het zegt iets over hoe snel we iconen vergeten. Hoe weinig ruimte er is voor verleden, ervaring, en de waarde van herkenning in een overvolle mediamarkt.
Conclusie: verdwijnt de ziel van de televisie met hem?
Henny Huisman mag dan niet meer wekelijks op tv zijn, in de herinnering van miljoenen leeft hij voort. Zijn programma’s vormden bakens van verbinding, herkenning en positiviteit in een snel veranderende wereld. En dat is misschien precies wat we vandaag opnieuw nodig hebben.
Of hij ooit terugkeert op het scherm, blijft de vraag. Maar één ding staat vast: zijn plek in de Nederlandse televisiegeschiedenis is onuitwisbaar. En misschien is het tijd dat we als kijkers en omroepen die waarde opnieuw gaan erkennen.
Wat vind jij? Zou een Henny Huisman-comeback welkom zijn in deze tijd van snelle tv en korte aandachtsspanne? Deel je mening en discussieer mee op onze Facebookpagina!
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.