Algemeen
Bijzondere onthulling: Dit is waarom Henny Huisman plotseling verdwenen is van tv
Henny Huisman: van tv-icoon tot vergeten held — waar bleef het applaus?
Er was een tijd dat de Nederlandse televisie niet zonder Henny Huisman kon. Met zijn energieke presentatie, warme uitstraling en oprechte betrokkenheid groeide hij in de jaren ’80 en ’90 uit tot een van de meest geliefde gezichten van de buis. Programma’s als De Mini-playbackshow, De Soundmixshow en later Korenslag bereikten miljoenen kijkers en vormden het hart van menig zaterdagavond.
Maar vandaag is het oorverdovend stil rond de man die ooit het gezicht van de Nederlandse familieshows was. Hoe is het mogelijk dat iemand met zo’n indrukwekkende staat van dienst zo plots uit beeld verdween? En wat zegt dat over hoe we in Nederland omgaan met onze televisie-erfgoed?
De hoogtijdagen: warmte, muziek en herkenning
Wie in de jaren ‘80 en ‘90 opgroeide, kan er niet omheen: de herkenbare stem van Henny, zijn vriendelijke gezicht en zijn danspasjes tijdens de aankondiging van een jonge playbackartiest of onbekende zanger. De Soundmixshow was een kweekvijver voor talent, met namen als Marco Borsato en Edsilia Rombley als blijvende herinnering aan zijn invloed.
Het geheim van zijn succes? Oprechtheid. Henny was geen showbizzdiva of gelikte presentator, maar een man van het volk. Zijn empathie voor deelnemers, zijn vrolijke toon en zijn vermogen om jong en oud te raken maakten hem uniek. Hij vertegenwoordigde een televisietijdperk waarin verbinding centraal stond.
De val van het doek: plots stil aan het Mediapark
Na het succes volgde echter iets wat bijna niemand had zien aankomen: radiostilte. Geen nieuwe shows, geen vaste plek meer bij omroepen, geen terugkerende formats. In een interview met AD Magazine in 2019 liet Henny blijken zelf ook nauwelijks te begrijpen hoe het zover kon komen.
“Ze zien me als een relikwie,” zei hij. “Alsof ik bij het oude meubilair hoor, terwijl ik nog steeds ideeën heb — en de energie om ze uit te voeren.”
Volgens Huisman begon zijn terugtrekking uit de tv-wereld bij de EO, waar hij tussen 2007 en 2009 het programma Korenslag presenteerde. Een opmerking over de geaardheid van een apostel — bedoeld als grap — werd hem niet in dank afgenomen. De samenwerking eindigde abrupt, en sindsdien bleef het opvallend stil rond de presentator.
Niet meer welkom, geen nieuwe kans
Het pijnlijke voor Henny is niet alleen het gebrek aan opdrachten, maar vooral de complete afwezigheid van dialoog. In 2021 liet hij in een interview met Story weten dat hij nog steeds vol ideeën zit. Maar omroepen tonen geen interesse. Zelfs een uitnodiging om zijn ideeën te pitchen aan de koffietafels van het Mediapark blijft uit.
En dat terwijl formats als The Masked Singer, Holland’s Got Talent en The Voice overduidelijk schatplichtig zijn aan het genre dat Henny groot maakte: muzikale shows waarin gewone mensen hun talent tonen.
Het televisielandschap is veranderd
Een deel van de verklaring ligt in de snelle veranderingen binnen de mediawereld. Waar familieshows vroeger de standaard waren, draait televisie nu om jong, snel, digitaal. Streamingdiensten, reality-tv en influencers hebben de plaats ingenomen van lineaire tv-presentatoren.
Henny Huisman, met zijn gemoedelijke stijl en rustige aanpak, past niet langer in het profiel waar omroepen vandaag op mikken: flitsend, jeugdig en viraal potentieel. Dat hij ooit miljoenen kijkers trok, lijkt ineens niet meer relevant. Alsof ervaring en impact uit het verleden niets meer waard zijn in de jacht op clicks en trending topics.
Een echo van gemis: nostalgie bij het publiek
Toch blijft Henny Huisman in het collectieve geheugen gegrift. Onder zijn generatie fans leeft een diepe vorm van nostalgie. Op sociale media wordt zijn naam nog vaak genoemd als symbool voor “de tijd dat televisie nog echt verbond”.
“Henny bracht gezinnen samen voor de buis,” schrijft een fan op Facebook. “Dat zie je nu nauwelijks nog. Alles is gefragmenteerd, vluchtig. Maar hij was écht.”
Ook in regionale interviews of nostalgische terugblikken komt zijn naam vaak naar boven als een voorbeeld van een presentator met hart en ziel. Iemand die zijn deelnemers oprecht behandelde, die stond voor positiviteit, en die niet bang was voor een beetje vrolijke gekkigheid.
Een leven in rust, maar niet zonder plannen
Inmiddels woont Henny Huisman in het Friese Twijzelerheide, ver weg van de hectiek van de Randstad en het Mediapark. Af en toe duikt hij nog op in een programma als Adieu God?, waar hij openhartig sprak over zijn geloofsreis. In 2020 haalde hij kort het nieuws met zijn strijd tegen prostaatkanker, die hij gelukkig goed doorstond.
Op zijn sociale media laat hij zich nu en dan horen, vaak met een kwinkslag of nostalgische terugblik. Maar de vurige wens om weer iets te doen op televisie lijkt nog steeds springlevend.
“Ik heb nog formats liggen. Dingen die écht iets kunnen toevoegen aan het huidige tv-landschap,” zei hij eerder.
Waarom een tweede kans gerechtvaardigd is
De vraag rijst: waarom krijgt iemand als Henny Huisman geen tweede kans? In een tijd waarin omroepen worstelen met verbinding, vertrouwen en vernieuwing, lijkt iemand met zijn kwaliteiten en geschiedenis juist van grote waarde.
Een programma dat draait om menselijke verhalen, muziek, interactie en positiviteit — het zou zomaar kunnen aanslaan, juist nu. In een medialandschap vol snelle prikkels verlangen veel kijkers naar eenvoud en oprechtheid.
Bovendien zouden jongere generaties Henny kunnen ontdekken als de presentator die je even laat glimlachen, zonder dat je hoeft te scrollen of te swipen.
Wat Henny vertegenwoordigt
Meer dan een televisiepersoonlijkheid, is Henny Huisman een symbool van een tijdperk. Een tijd waarin je met je gezin voor de tv ging zitten, waarin applaus oprecht voelde, waarin kandidaten nog geen sterren waren maar mensen met een droom.
Zijn verdwijning zegt dan ook meer dan alleen iets over hem persoonlijk. Het zegt iets over hoe snel we iconen vergeten. Hoe weinig ruimte er is voor verleden, ervaring, en de waarde van herkenning in een overvolle mediamarkt.
Conclusie: verdwijnt de ziel van de televisie met hem?
Henny Huisman mag dan niet meer wekelijks op tv zijn, in de herinnering van miljoenen leeft hij voort. Zijn programma’s vormden bakens van verbinding, herkenning en positiviteit in een snel veranderende wereld. En dat is misschien precies wat we vandaag opnieuw nodig hebben.
Of hij ooit terugkeert op het scherm, blijft de vraag. Maar één ding staat vast: zijn plek in de Nederlandse televisiegeschiedenis is onuitwisbaar. En misschien is het tijd dat we als kijkers en omroepen die waarde opnieuw gaan erkennen.
Wat vind jij? Zou een Henny Huisman-comeback welkom zijn in deze tijd van snelle tv en korte aandachtsspanne? Deel je mening en discussieer mee op onze Facebookpagina!
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.