Algemeen
Bijzondere onthulling: Dit is waarom Henny Huisman plotseling verdwenen is van tv
Henny Huisman: van tv-icoon tot vergeten held — waar bleef het applaus?
Er was een tijd dat de Nederlandse televisie niet zonder Henny Huisman kon. Met zijn energieke presentatie, warme uitstraling en oprechte betrokkenheid groeide hij in de jaren ’80 en ’90 uit tot een van de meest geliefde gezichten van de buis. Programma’s als De Mini-playbackshow, De Soundmixshow en later Korenslag bereikten miljoenen kijkers en vormden het hart van menig zaterdagavond.
Maar vandaag is het oorverdovend stil rond de man die ooit het gezicht van de Nederlandse familieshows was. Hoe is het mogelijk dat iemand met zo’n indrukwekkende staat van dienst zo plots uit beeld verdween? En wat zegt dat over hoe we in Nederland omgaan met onze televisie-erfgoed?
De hoogtijdagen: warmte, muziek en herkenning
Wie in de jaren ‘80 en ‘90 opgroeide, kan er niet omheen: de herkenbare stem van Henny, zijn vriendelijke gezicht en zijn danspasjes tijdens de aankondiging van een jonge playbackartiest of onbekende zanger. De Soundmixshow was een kweekvijver voor talent, met namen als Marco Borsato en Edsilia Rombley als blijvende herinnering aan zijn invloed.
Het geheim van zijn succes? Oprechtheid. Henny was geen showbizzdiva of gelikte presentator, maar een man van het volk. Zijn empathie voor deelnemers, zijn vrolijke toon en zijn vermogen om jong en oud te raken maakten hem uniek. Hij vertegenwoordigde een televisietijdperk waarin verbinding centraal stond.
De val van het doek: plots stil aan het Mediapark
Na het succes volgde echter iets wat bijna niemand had zien aankomen: radiostilte. Geen nieuwe shows, geen vaste plek meer bij omroepen, geen terugkerende formats. In een interview met AD Magazine in 2019 liet Henny blijken zelf ook nauwelijks te begrijpen hoe het zover kon komen.
“Ze zien me als een relikwie,” zei hij. “Alsof ik bij het oude meubilair hoor, terwijl ik nog steeds ideeën heb — en de energie om ze uit te voeren.”
Volgens Huisman begon zijn terugtrekking uit de tv-wereld bij de EO, waar hij tussen 2007 en 2009 het programma Korenslag presenteerde. Een opmerking over de geaardheid van een apostel — bedoeld als grap — werd hem niet in dank afgenomen. De samenwerking eindigde abrupt, en sindsdien bleef het opvallend stil rond de presentator.
Niet meer welkom, geen nieuwe kans
Het pijnlijke voor Henny is niet alleen het gebrek aan opdrachten, maar vooral de complete afwezigheid van dialoog. In 2021 liet hij in een interview met Story weten dat hij nog steeds vol ideeën zit. Maar omroepen tonen geen interesse. Zelfs een uitnodiging om zijn ideeën te pitchen aan de koffietafels van het Mediapark blijft uit.
En dat terwijl formats als The Masked Singer, Holland’s Got Talent en The Voice overduidelijk schatplichtig zijn aan het genre dat Henny groot maakte: muzikale shows waarin gewone mensen hun talent tonen.
Het televisielandschap is veranderd
Een deel van de verklaring ligt in de snelle veranderingen binnen de mediawereld. Waar familieshows vroeger de standaard waren, draait televisie nu om jong, snel, digitaal. Streamingdiensten, reality-tv en influencers hebben de plaats ingenomen van lineaire tv-presentatoren.
Henny Huisman, met zijn gemoedelijke stijl en rustige aanpak, past niet langer in het profiel waar omroepen vandaag op mikken: flitsend, jeugdig en viraal potentieel. Dat hij ooit miljoenen kijkers trok, lijkt ineens niet meer relevant. Alsof ervaring en impact uit het verleden niets meer waard zijn in de jacht op clicks en trending topics.
Een echo van gemis: nostalgie bij het publiek
Toch blijft Henny Huisman in het collectieve geheugen gegrift. Onder zijn generatie fans leeft een diepe vorm van nostalgie. Op sociale media wordt zijn naam nog vaak genoemd als symbool voor “de tijd dat televisie nog echt verbond”.
“Henny bracht gezinnen samen voor de buis,” schrijft een fan op Facebook. “Dat zie je nu nauwelijks nog. Alles is gefragmenteerd, vluchtig. Maar hij was écht.”
Ook in regionale interviews of nostalgische terugblikken komt zijn naam vaak naar boven als een voorbeeld van een presentator met hart en ziel. Iemand die zijn deelnemers oprecht behandelde, die stond voor positiviteit, en die niet bang was voor een beetje vrolijke gekkigheid.
Een leven in rust, maar niet zonder plannen
Inmiddels woont Henny Huisman in het Friese Twijzelerheide, ver weg van de hectiek van de Randstad en het Mediapark. Af en toe duikt hij nog op in een programma als Adieu God?, waar hij openhartig sprak over zijn geloofsreis. In 2020 haalde hij kort het nieuws met zijn strijd tegen prostaatkanker, die hij gelukkig goed doorstond.
Op zijn sociale media laat hij zich nu en dan horen, vaak met een kwinkslag of nostalgische terugblik. Maar de vurige wens om weer iets te doen op televisie lijkt nog steeds springlevend.
“Ik heb nog formats liggen. Dingen die écht iets kunnen toevoegen aan het huidige tv-landschap,” zei hij eerder.
Waarom een tweede kans gerechtvaardigd is
De vraag rijst: waarom krijgt iemand als Henny Huisman geen tweede kans? In een tijd waarin omroepen worstelen met verbinding, vertrouwen en vernieuwing, lijkt iemand met zijn kwaliteiten en geschiedenis juist van grote waarde.
Een programma dat draait om menselijke verhalen, muziek, interactie en positiviteit — het zou zomaar kunnen aanslaan, juist nu. In een medialandschap vol snelle prikkels verlangen veel kijkers naar eenvoud en oprechtheid.
Bovendien zouden jongere generaties Henny kunnen ontdekken als de presentator die je even laat glimlachen, zonder dat je hoeft te scrollen of te swipen.
Wat Henny vertegenwoordigt
Meer dan een televisiepersoonlijkheid, is Henny Huisman een symbool van een tijdperk. Een tijd waarin je met je gezin voor de tv ging zitten, waarin applaus oprecht voelde, waarin kandidaten nog geen sterren waren maar mensen met een droom.
Zijn verdwijning zegt dan ook meer dan alleen iets over hem persoonlijk. Het zegt iets over hoe snel we iconen vergeten. Hoe weinig ruimte er is voor verleden, ervaring, en de waarde van herkenning in een overvolle mediamarkt.
Conclusie: verdwijnt de ziel van de televisie met hem?
Henny Huisman mag dan niet meer wekelijks op tv zijn, in de herinnering van miljoenen leeft hij voort. Zijn programma’s vormden bakens van verbinding, herkenning en positiviteit in een snel veranderende wereld. En dat is misschien precies wat we vandaag opnieuw nodig hebben.
Of hij ooit terugkeert op het scherm, blijft de vraag. Maar één ding staat vast: zijn plek in de Nederlandse televisiegeschiedenis is onuitwisbaar. En misschien is het tijd dat we als kijkers en omroepen die waarde opnieuw gaan erkennen.
Wat vind jij? Zou een Henny Huisman-comeback welkom zijn in deze tijd van snelle tv en korte aandachtsspanne? Deel je mening en discussieer mee op onze Facebookpagina!
Nino van der Meijde, bekend als dj en inmiddels ook als gezicht in de realityserie Andy en Melisa, heeft voor het eerst uitgebreid gesproken over een onderwerp dat bij veel mensen vragen oproept: wie is zijn biologische vader, en hoe ziet die relatie eruit? Hoewel de informatie al jaren online te vinden is, blijkt dat het grote publiek dit verhaal nauwelijks kent. In een openhartig gesprek met radiozender FunX besloot Nino er nu zelf duidelijkheid over te geven.
Een vraag die blijft terugkomen
Voor Nino is het geen nieuw onderwerp. Hij krijgt al jaren vragen over zijn afkomst, vooral op sociale media. Toch koos hij er meestal voor om er niet op in te gaan. Niet omdat het een geheim is, benadrukt hij, maar omdat hij zijn privéleven niet voortdurend wil toelichten. Nu hij vaker in de publieke belangstelling staat, voelt hij zich wel comfortabeler om zijn verhaal in zijn eigen woorden te vertellen.
“Mijn biologische vader is Okkie Durham,” vertelt Nino zonder omwegen. “Dat staat al jaren online, dus iedereen kan het vinden. Maar Andy voelt gewoon als mijn vader.” Met die ene zin schetst hij direct het onderscheid dat voor hem essentieel is: biologisch vaderschap en emotioneel vaderschap zijn niet altijd hetzelfde.
Wie zijn vaderfiguur écht is
Andy van der Meijde, oud-international en voormalig profvoetballer, is al sinds Nino’s jeugd een vaste waarde in zijn leven. Hij voedde hem op, was aanwezig in belangrijke momenten en speelde de rol die Nino associeert met ‘vader zijn’. “Andy heeft mij opgevoed,” legt hij uit. “Dus zo zie ik hem ook. Dat gevoel verandert niet.”
Dat betekent niet dat er geen contact is met zijn biologische vader. Integendeel: Nino spreekt openlijk over een goede band. “Ik heb contact met mijn vader en dat is ook goed,” zegt hij. “We spreken elkaar en er is geen ruzie of afstand.” Toch benadrukt hij dat het vaderschap voor hem niet alleen draait om bloedbanden, maar vooral om wie er daadwerkelijk voor je was.
Twee werelden naast elkaar
Het verhaal van Nino laat zien dat familie soms complexer is dan het klassieke plaatje. Hij staat met één been in de wereld van entertainment en reality-tv, en met het andere in een persoonlijk verleden dat door velen met nieuwsgierigheid wordt bekeken. Juist daarom kiest hij nu voor openheid: niet om te choqueren, maar om misverstanden weg te nemen.
“Het is geen geheim en ook geen drama,” lijkt zijn boodschap te zijn. “Het is gewoon hoe mijn leven is gelopen.” Die nuchtere benadering past bij de manier waarop hij zich ook in andere interviews presenteert: recht door zee, zonder sensatie.
Reality-tv brengt alles dichterbij
Nino is momenteel regelmatig te zien in Andy en Melisa, een realityserie die het dagelijks leven van Andy van der Meijde en zijn gezin volgt. De camera’s draaien mee tijdens alledaagse momenten, maar schuwen ook de moeilijkere onderwerpen niet. Juist daardoor leren kijkers het gezin van een andere kant kennen.
Binnen de serie wordt duidelijk hoe hecht de familieband is. Nino maakt daar vanzelfsprekend deel van uit. De kijker ziet niet alleen de vrolijke kanten, maar ook hoe familieleden met elkaar omgaan tijdens spanningen of persoonlijke uitdagingen. Het onderwerp van zijn biologische vader komt in de serie niet expliciet naar voren, maar zijn plaats binnen het gezin is onmiskenbaar.
De naam die nieuwsgierigheid oproept
Dat Nino’s biologische vader Okkie Durham is, maakt het verhaal voor veel mensen extra beladen. Durham, voluit Octave Durham, werd begin jaren 2000 een bekende naam door een kunstroof die internationaal de aandacht trok. Samen met een handlanger wist hij twee schilderijen uit het Van Gogh Museum in Amsterdam weg te nemen: Zeegezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen.
De roof zorgde wereldwijd voor opschudding. Jarenlang bleef onduidelijk waar de schilderijen waren gebleven. Pas in 2016, veertien jaar later, werden ze teruggevonden in Italië, in handen van de Napolitaanse Camorra. Inmiddels zijn de werken weer veilig terug in Nederland.
Een verleden dat niet alles bepaalt
Hoewel die geschiedenis onlosmakelijk verbonden is aan de naam Durham, benadrukt Nino dat dit niet definieert wie hij zelf is. Hij heeft zijn eigen pad gekozen, los van de reputatie of daden van anderen. “Ik ben gewoon mezelf,” lijkt hij daarmee te zeggen. Zijn focus ligt op muziek, creativiteit en het opbouwen van zijn eigen carrière.
Als dj timmert hij al geruime tijd aan de weg en heeft hij een groeiende fanbase. Muziek is voor hem een manier om zichzelf te uiten, los van labels of familiegeschiedenis. Dat hij daarnaast nu ook op televisie te zien is, ziet hij vooral als een extra platform, niet als zijn kernidentiteit.
Loyaliteit en dankbaarheid
Wat in het gesprek met FunX vooral opvalt, is de loyaliteit die Nino uitspreekt richting Andy van der Meijde. Hij spreekt met respect en dankbaarheid over de rol die Andy in zijn leven heeft gespeeld. “Hij was er,” zegt hij impliciet, “en dat is wat telt.”
Die houding laat zien dat familie voor Nino draait om nabijheid, zorg en betrokkenheid. Biologische banden zijn belangrijk, maar niet doorslaggevend. Het is een boodschap die voor veel mensen herkenbaar is, zeker in samengestelde gezinnen.
Openheid zonder sensatie
Met zijn verhaal kiest Nino niet voor drama, maar voor helderheid. Hij maakt duidelijk hoe de verhoudingen liggen, zonder iemand te veroordelen of te verheerlijken. Die balans maakt zijn openheid geloofwaardig en respectvol.
Voor kijkers en luisteraars biedt het gesprek vooral inzicht in hoe iemand met een bijzondere achtergrond daar zelf tegenaan kijkt. Geen groot conflict, geen schokkende onthullingen, maar een persoonlijke uitleg die rust brengt in plaats van vragen oproept.
Een eigen toekomst
Nino van der Meijde lijkt vastberaden om zijn eigen koers te blijven varen. Met muziek, media-optredens en een duidelijke kijk op familie bouwt hij aan een toekomst die niet wordt bepaald door het verleden van anderen. Zijn verhaal laat zien dat identiteit meer is dan afkomst alleen.
Door nu zelf het woord te nemen, sluit hij een hoofdstuk af dat voor buitenstaanders misschien mysterieus leek, maar voor hem al lang helder was. En juist die nuchtere eerlijkheid maakt zijn verhaal krachtig en menselijk.