Algemeen
Belangrijke tip over vermiste kinderen Emma (8) en Jeffrey (10): Hier zoekt de politie nu
Heel Nederland leeft mee met vermissing van Emma (8) en Jeffrey (10): z0ektocht in volle gang
Heel Nederland houdt de adem in sinds het nieuws naar buiten kwam over de zorgwekkende vermissing van de achtjarige Emma en haar tienjarige broer Jeffrey. De twee kinderen zijn sinds zaterdagmiddag spoorloos. Hun vader, de 67-jarige Klaas Bijl, wordt in deze zaak officieel als verdachte aangemerkt. De autoriteiten spreken van een ernstige situatie, en de inzet is inmiddels maximaal.
Een Amber Alert is inmiddels verstuurd, en ook over de grens met Duitsland wordt gezocht naar het drietal. In korte tijd is de vermissing uitgegroeid tot een zaak die velen diep raakt – vanwege de jonge leeftijd van de kinderen, de omstandigheden en de onzekerheid waarin familie en samenleving verkeren.
Laatste teken van leven: zaterdagmiddag in Beerta
De vermissing van Emma en Jeffrey begon op zaterdagmiddag rond 15.30 uur, toen zij voor het laatst werden gezien in de omgeving van Beerta, een dorp in het uiterste noordoosten van de provincie Groningen. Sindsdien ontbreekt ieder spoor. Hun vader, Klaas Bijl, wordt ervan verdacht hen zonder toestemming te hebben meegenomen naar een onbekende locatie.
Volgens de p0litie is Bijl mogelijk vertrokken in een grijze Toyota Avensis met het kenteken 77-NLV-4. De p0litie heeft beelden van het voertuig verspreid, in de hoop dat iemand de auto heeft zien rijden of geparkeerd heeft zien staan.
Het feit dat Klaas Bijl zich niet gemeld heeft en het contact met de kinderen volledig is verbroken, geeft de zaak een extra urgent karakter. Er is sprake van onttrekking aan het ouderlijk gezag, en dat betekent dat het verblijf van de kinderen tegen wettelijke afspraken in is.
Amber Alert en signalement
Op maandagochtend werd een Amber Alert verspreid: een zeldzame maatregel die alleen wordt ingezet bij directe zorgen over het welzijn van een vermist kind. Kort daarna deelde de p0litie ook een foto van de vader met naam en toenaam, om het publiek zo veel mogelijk te betrekken bij de opsporing.
De p0litie roept op om vooral uit te kijken naar:
-
De grijze Toyota Avensis (kenteken: 77-NLV-4)
-
Klaas Bijl, 67 jaar oud
-
Twee jonge kinderen: Emma (8) en Jeffrey (10)
Wie iets heeft gezien of informatie heeft die mogelijk van belang is, wordt met klem gevraagd direct contact op te nemen via 0800-6070 of het online tipformulier op politie.nl.
Z0ekactie rond Finsterwolde
Op vrijdagochtend is bevestigd dat er een grote z0ekactie is gestart in de omgeving van de Carel Coenraadpolder, een gebied nabij Finsterwolde, op slechts enkele kilometers van Beerta. Het gebied ligt vlakbij de grens met Duitsland en wordt momenteel intensief doorzocht.
De po0itie heeft hier een Team Grootschalige Opsporing (TGO) ingezet, dat zich bezighoudt met complexe en urgente zaken. Ook het Veteranen Search Team, dat bestaat uit ervaren vrijwilligers met een militaire achtergrond, helpt actief mee.
Volgens beelden die inmiddels zijn vrijgegeven, is een aanzienlijke p0litiemacht ter plaatse, met speurhonden, drones en terreinwagens. De actie is zichtbaar serieus van opzet, en toont hoe groot de inzet op dit moment is.
Ook Duitse p0litie betrokken bij de z0ektocht
Vanwege de geografische ligging van Beerta en Finsterwolde – vlakbij de Duitse grens – werkt de Nederlandse p0litie nauw samen met de Duitse autoriteiten. Er wordt niet uitgesloten dat Klaas Bijl met de kinderen de grens is overgestoken. In Duitsland is inmiddels ook een opsporingsbericht uitgegaan.
“De kinderen veilig terugvinden is onze hoogste prioriteit,” aldus een woordvoerder van de p0litie. “We houden rekening met meerdere scenario’s en volgen elk bruikbaar spoor.”
Emotionele reacties uit het hele land
Sinds het versturen van het Amber Alert is de betrokkenheid vanuit de samenleving enorm. Op sociale media delen duizenden mensen berichten over de vermissing, in de hoop dat het bereik zo groot mogelijk wordt.
Veel mensen leven intens mee met de familie van de kinderen. In reacties wordt vaak de hoop uitgesproken dat Emma en Jeffrey snel en in goede gezondheid worden gevonden. Tegelijkertijd groeit de onrust, nu er al dagen geen teken van leven is geweest.
“Je hoopt altijd dat dit soort dingen je nooit overkomt. En nu zie je het in je eigen provincie gebeuren. Vreselijk,” schrijft een inwoner van Groningen. “Ik kijk overal waar ik rijd of ik die auto zie.”
Wat kun je doen als burger?
De p0litie benadrukt dat het publiek een cruciale rol speelt in zaken als deze. Daarom worden burgers opgeroepen om:
-
Alert te blijven op het kenteken en signalement
-
Bij verdachte situaties of waarnemingen onmiddellijk 112 te bellen
-
Geen eigen acties te ondernemen, maar alles direct te melden bij de p0litie
Bovendien wordt gevraagd om beelden of observaties uit dashcams of bewakingscamera’s te delen als die zijn opgenomen in de regio Beerta, Finsterwolde of daarbuiten, zeker in de periode tussen zaterdag en nu.
Discretie én doortastendheid
Hoewel de zaak volop in de belangstelling staat, blijft de p0litie voorzichtig met het delen van specifieke details over de achtergronden. Dit wordt gedaan om de privacy van de betrokken kinderen te beschermen én om de z0ektocht niet te bemoeilijken.
Wat wel duidelijk is: de situatie is ernstig en zorgwekkend. De leeftijd van de kinderen, het feit dat zij volledig zijn verdwenen en de betrokkenheid van een ouder maken dat het onderzoek wordt aangestuurd met de hoogste prioriteit.
Hoop op een veilige terugkeer
Ondanks de onzekerheid en emoties blijft de hoop levend. De samenwerking tussen p0litieteams, vrijwilligers en internationale eenheden is sterk. Elke actie is gericht op één doel: de veilige terugkeer van Emma en Jeffrey.
De komende dagen zijn cruciaal. De p0litie roept op om informatie te blijven delen, hoe klein of onbeduidend die ook lijkt. Soms is het juist een klein detail dat een doorbraak betekent in een vermissingszaak.
Heeft u informatie over deze
vermissing?
Neem contact op met de opsporingstiplijn via 0800-6070 of gebruik het
online
tipformulier op politie.nl.
Heel Vlaanderen is opnieuw geraakt door een emotioneel bericht van Jean-Marie Pfaff. De voormalige topkeeper en geliefde tv-persoonlijkheid liet met hoorbare emotie weten dat hij afscheid moet nemen van een plek die decennialang het kloppende hart van zijn leven vormde. Geen afscheid van een mens, maar van een thuis dat voor hem symbool staat voor familie, herinneringen en een tijdperk dat onlosmakelijk met zijn naam verbonden is.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij,” zei Jean-Marie, zichtbaar aangeslagen. Het zijn woorden die bij veel Vlamingen meteen iets losmaakten. Want wie opgroeide met de realityreeks De Pfaffs, weet dat het iconische familiehuis veel meer was dan een decor. Het was een plek waar gelachen werd, waar ruzies werden bijgelegd, waar kinderen opgroeiden en kleinkinderen hun eerste stappen zetten. Dat juist dát huis nu verkocht wordt, voelt voor velen als het sluiten van een hoofdstuk.
Een huis vol geschiedenis en emoties
Na jaren van twijfelen, uitstellen en wikken en wegen heeft de familie uiteindelijk de moeilijke knoop doorgehakt: het bekende familiehuis gaat in de verkoop. Voor Jean-Marie is dat geen rationele beslissing, maar een emotionele breuk. “Ik heb hier mijn kinderen zien opgroeien,” liet hij weten. “Dit huis is meer dan bakstenen en muren. Het is mijn leven.”
Die woorden raken een gevoelige snaar. Het huis was jarenlang een vaste waarde, niet alleen voor de familie zelf, maar ook voor het publiek. De camera’s volgden het dagelijkse leven, met al zijn kleine en grote momenten. Voor kijkers voelde het alsof ze een stukje mee mochten leven in het gezin Pfaff. Dat maakt het afscheid voor velen bijna persoonlijk.
Waarom nu, na al die jaren?
Volgens mensen uit de omgeving van de familie speelde er niet één duidelijke reden, maar een combinatie van factoren. Het onderhoud van het grote huis werd steeds zwaarder. De kinderen wonen inmiddels allemaal elders en het huis staat vaker leeg dan vol leven. Daarbovenop komen de stijgende kosten en de praktische realiteit dat het leven verandert.
Toch blijft het voor Jean-Marie een verscheurende beslissing. “Hij wilde nog jaren blijven,” vertelt een naaste. “Maar op een bepaald moment moet je erkennen dat het niet meer haalbaar is.” Dat besef kwam niet plots, maar groeide langzaam. En toch doet het pijn, juist omdat het afscheid voelt alsof het te vroeg komt.
Een laatste rondgang vol herinneringen
Volgens ingewijden maakte Jean-Marie onlangs nog een laatste, bewuste wandeling door het huis. Van de keuken, waar Carmen jarenlang de maaltijden bereidde, tot de tuin waar de kleinkinderen speelden: elke ruimte bracht herinneringen terug. Het was geen vluchtige rondgang, maar een afscheid met aandacht.
Toen hij de oude trofeeënkamer betrad, zou het hem te veel zijn geworden. “Hier begon het allemaal voor mij,” fluisterde hij. “Hoe laat je zoiets los?” Het is een vraag die veel mensen herkennen. Want wie afscheid neemt van een huis dat zo’n groot deel van zijn leven omvat, neemt ook afscheid van een stuk identiteit.
De familie achter de beslissing
Binnen de familie heerst vooral steun, maar ook schuldgevoel. Kelly Pfaff liet weten hoe moeilijk haar vader het ermee heeft. “Papa wil sterk blijven, maar dit raakt hem diep,” zei ze. “We proberen hem gerust te stellen, maar we zien hoe zwaar dit voor hem is.” Ook Dorien gaf aan dat het moment liever was uitgesteld. “We hadden dit graag nog even laten duren, maar dat kon niet meer.”
Die openheid maakt duidelijk dat deze beslissing niet lichtvaardig is genomen. Het is geen zakelijke transactie, maar een emotioneel proces waarin iedereen zijn eigen tempo heeft.
Vlaanderen leeft massaal mee
Op sociale media stroomden de reacties binnen. Veel mensen spreken van “het einde van een tijdperk” en delen herinneringen aan De Pfaffs. Anderen steken Jean-Marie een hart onder de riem en bedanken hem voor de jaren van plezier en herkenbaarheid die hij Vlaanderen gaf.
Tegelijkertijd is er ook discussie. Sommigen vragen zich af of het huis niet behouden had moeten blijven als een soort cultureel erfgoed. Anderen begrijpen juist dat het leven verdergaat en dat herinneringen niet vastzitten aan stenen. Die verdeeldheid is tekenend voor de impact die de familie Pfaff altijd heeft gehad: ze roept emoties op, meningen, betrokkenheid.
Wat betekent dit voor Jean-Marie?
Voor Jean-Marie zelf betekent dit afscheid vooral tijd nemen om te verwerken. Vrienden beschrijven hem als een vechter, iemand die veel heeft meegemaakt en altijd recht bleef staan. Maar dit raakt hem op een andere manier. “Dit komt recht in het hart,” zei een oude ploegmaat.
Jean-Marie zelf verwoordde het eenvoudig, maar veelzeggend: “Ik had nog niet willen vertrekken… maar soms beslist het leven voor jou.” Het is een zin die blijft hangen, omdat ze zo herkenbaar is. Iedereen kent momenten waarop je liever nog even blijft, maar moet loslaten.
Een hoofdstuk dat sluit, maar niet verdwijnt
Met de verkoop van het familiehuis verdwijnt geen geschiedenis. Die leeft voort in herinneringen, beelden en verhalen. Voor Jean-Marie, voor zijn familie en voor de vele kijkers die zich verbonden voelen met dat stukje televisiegeschiedenis.
Het voelt alsof Vlaanderen afscheid neemt van meer dan een huis. Het is het loslaten van een periode die voor velen vertrouwd was. En misschien is dat precies waarom de woorden van Jean-Marie zo hard binnenkomen.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij.”
Het zijn woorden die blijven nazinderen. En heel Vlaanderen lijkt ze te voelen.