Algemeen
Beelden van optreden Claude op podium gaan wereldwijd viraal vanwege ‘Giga-valse stem!’
Claude naar Eurovisiesongfestival 2025: van talentenjacht tot grote podium in Bazel
Claude, de jonge zanger die in Nederland de afgelopen jaren gestaag zijn naam heeft opgebouwd, staat op het punt zijn grootste muzikale avontuur tot nu toe aan te gaan. In 2025 vertegenwoordigt hij Nederland tijdens het Eurovisiesongfestival in het Zwitserse Bazel, met het nummer C’est la vie. Een opvallende keuze, niet alleen vanwege de tweetalige compositie, maar ook vanwege het persoonlijke karakter van het lied.
Zijn deelname werd op 19 december 2024 officieel bevestigd door AVROTROS, waarmee Claude zich in een illuster rijtje van Nederlandse Songfestivaldeelnemers schaart. De verwachtingen zijn hoog, de reacties gemengd — en de ogen van het publiek zijn strak op hem gericht.
Van lokale talentenjacht tot nationale trots
Claude’s muzikale reis begon al op jonge leeftijd. In 2017 won hij een talentenjacht in Enkhuizen met het nummer Uit Elkaar van Yes-R. Het leverde hem vroege erkenning op, maar de weg naar het grote podium was nog lang. In 2019 zagen we hem terug in het achtste seizoen van The Voice Kids, waar hij tijdens de blind auditions indruk maakte met het energieke Papaoutai van Stromae. Hoewel hij de Battles niet wist te overleven, was het voor Claude wél een belangrijke leerschool.
Zijn echte doorbraak kwam via de talentenjacht ARE YOU NEXT?, waar hij een platencontract won bij het gerenommeerde label Cloud 9 Music. Vanaf dat moment ging het snel. Claude ontwikkelde zijn eigen stijl: een mix van pop, urban en Franstalige invloeden. Precies datgene wat hem nu onderscheidt op het internationale Songfestivalpodium.
C’est la vie: een lied met internationale allure
Zijn inzending voor het Eurovisiesongfestival 2025 heet C’est la vie – een tweetalig nummer dat Frans en Engels combineert, zonder Nederlandstalige passages. Een bewuste keuze, zo laat Claude weten, omdat hij zich muzikaal meer thuisvoelt in de Franse taal. Bovendien sluit het aan bij zijn multiculturele achtergrond én bij de Europese sfeer van het Songfestival.
Hoewel het nummer pas op 27 februari officieel zou worden gepresenteerd, lekt het één dag eerder uit. Dat deed de buzz rondom Claude’s deelname alleen maar toenemen. De reacties op de song zijn wisselend, maar veel luisteraars prijzen het ritme, de aanstekelijkheid en het internationale karakter. Het lied past in de lijn van eerdere Franstalige succesnummers op het Eurovisiepodium.
Eerste repetitie roept vragen op
Op 6 mei stond Claude voor het eerst op het Eurovisiepodium voor een technische repetitie. De eerste beelden, gedeeld door AVROTROS, toonden een energieke performance met een strakke choreografie en een opvallende lichtshow in blauwe en gouden tinten.
Toch volgde er kritiek op zijn vocale prestaties. Op sociale media werd zijn zang vergeleken met eerdere Nederlandse inzendingen waarbij het livegeluid niet overtuigde. Sommige kijkers moesten onwillekeurig denken aan de optredens van Mia Nicolai en Dion Cooper in 2023, waar de vocale uitvoering eveneens onder vuur lag.
Reacties als “nog wat onzeker”, “niet helemaal zuiver” en “er is werk aan de winkel” verschenen op X (voorheen Twitter) en Instagram. De toon was kritisch, maar niet vernietigend — veel fans hopen simpelweg dat Claude in de komende dagen muzikaal zal groeien richting de halve finale.
Claude blijft positief: “Dit is mijn moment”
Ondanks de kritieken blijft Claude zelf opvallend rustig en professioneel. “Ik ben dankbaar dat ik hier mag staan,” liet hij na de repetitie weten. “Dit podium is overweldigend, maar ik voel me gesteund door mijn team en mijn fans. We hebben nog een paar dagen om alles aan te scherpen. En ik weet zeker dat ik op dinsdag alles kan geven.”
De 21-jarige zanger benadrukt dat liveoptreden op dit niveau voor hem een nieuw terrein is, maar ook een kans om zichzelf verder te ontwikkelen. “Het is spannend, natuurlijk. Maar dit is mijn moment, en ik ga er alles uithalen.”
Een risico nemen: geen Nederlands in het lied
Een ander punt van discussie is het taalgebruik in Claude’s inzending. C’est la vie bevat uitsluitend Franse en Engelse lyrics. Dat betekent dat er dit jaar geen enkel woord Nederlands in het Eurovisiepodium klinkt namens Nederland. Voor sommigen is dat jammer: zij hadden graag gezien dat onze eigen taal op z’n minst een kleine plek kreeg in het lied.
Toch kiezen steeds meer landen voor internationale talen, om zo een breed publiek aan te spreken. En voor Claude voelt de combinatie van Frans en Engels als de juiste artistieke keuze. “De Franse taal past gewoon bij mijn stem, bij de emotie van dit nummer. En dat is waar ik op vertrouw.”
De halve finale: dinsdag 13 mei wordt cruciaal
Claude zal op dinsdag 13 mei aantreden in de eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival in Bazel. In deze ronde zal blijken of hij met C’est la vie voldoende indruk maakt om door te stromen naar de grote finale op zaterdag 17 mei.
De bookmakers schatten zijn kansen voorlopig in de middenmoot, wat betekent dat het aankomt op de uitvoering en het gevoel dat hij weet over te brengen. Zijn team werkt hard aan vocale coaching, cameraregistratie en scenografie om alles tot in de puntjes te perfectioneren.
Fans hopen op verrassingseffect
Ondanks de kritiek blijven veel fans hopen op een positieve verrassing. Claude’s kracht ligt immers in zijn persoonlijke uitstraling, ritmische nummers en emotionele oprechtheid. Als hij die kwaliteiten weet te vertalen naar een sterk liveoptreden, dan kan hij alsnog hoge ogen gooien.
De komende dagen zijn cruciaal. Met nog een repetitie én de generale repetitie op de planning, heeft Claude de kans om te groeien — zowel muzikaal als mentaal. En dat is precies wat het Eurovisiesongfestival zo uniek maakt: de ruimte om te verrassen, zelfs op het allerlaatste moment.
Conclusie: Claude’s Songfestivalreis is pas net begonnen
Claude heeft al een indrukwekkend pad afgelegd — van talentenjachten tot een platencontract, van nationale bekendheid tot een internationale uitdaging. Zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival 2025 is een nieuw hoofdstuk waarin talent, ambitie en lef samenkomen.
Of C’est la vie de finale haalt, is nog onzeker. Maar één ding staat vast: Claude is een artiest met potentie, en zijn verhaal is nog lang niet af. De komende dagen bieden hem de kans om zijn optreden te verfijnen, het publiek te overtuigen en Europa te laten zien wie hij werkelijk is.
Met zijn positieve instelling, muzikale veelzijdigheid en de steun van zijn fans heeft hij alles in huis om van deze ervaring iets bijzonders te maken. En wie weet? Misschien kleurt Bazel straks tóch een beetje blauw, wit en oranje.
De eerste aflevering van De Oranjewinter heeft meteen laten zien hoe onvoorspelbaar live televisie kan zijn. Nog voordat de gesprekken aan tafel echt op gang kwamen, was er al een ander onderwerp dat de avond domineerde. Niet de actualiteit, niet de gasten en zelfs niet de inhoud van het programma, maar de outfit van presentatrice Hélène Hendriks werd het gesprek van de dag.
Hoewel aan tafel bekende namen zaten als Thomas van Groningen, Ronald Molendijk en Nicky van der Gijp, verschoof de aandacht al snel naar iets heel anders. Op sociale media barstte vrijwel direct een discussie los over de kledingkeuze van Hendriks. Haar topje, dat volgens sommige kijkers “net iets te veel” liet zien, werd binnen enkele minuten trending onderwerp op X, het platform dat voorheen bekendstond als Twitter.
Van talkshow naar kledingdebat
Het is niet de eerste keer dat een presentator of presentatrice onderwerp van gesprek wordt vanwege een opvallende outfit, maar de snelheid waarmee dit nu gebeurde was opmerkelijk. Al tijdens de eerste minuten van de uitzending verschenen er tientallen berichten online. Kijkers deelden hun verbazing, maakten grappen of spraken juist hun bewondering uit. Voor sommigen leidde het de aandacht af van de gesprekken aan tafel, terwijl anderen het zagen als een verfrissende breuk met de vaak veilige, voorspelbare stijl die talkshows kenmerkt.
“Gaat het nog over de inhoud, of kijken we allemaal naar hetzelfde topje?” schreef een kijker. Een ander merkte cynisch op dat de stylist van Hendriks “waarschijnlijk een avondje vrij had genomen”. Tegelijkertijd klonken er ook positieve reacties. Sommige kijkers prezen haar lef en vonden dat ze zich niets moest aantrekken van de kritiek. “Eindelijk eens iets anders dan het standaardpakje,” was een veelgehoorde reactie.
Verdeelde meningen, één gesprek
Wat vooral opviel, was hoe verdeeld de meningen waren. Waar de ene helft van de kijkers vond dat de outfit niet paste bij een talkshow over sport, politiek en actualiteit, zag de andere helft het juist als een persoonlijke keuze die geen invloed zou moeten hebben op de inhoud. Dat spanningsveld is kenmerkend voor discussies over uiterlijk in de media. Vrouwelijke presentatoren worden nog altijd vaker beoordeeld op hun kleding dan hun mannelijke collega’s, en deze aflevering van De Oranjewinter maakte dat opnieuw pijnlijk zichtbaar.
Toch was de discussie niet uitsluitend kritisch. Er waren ook kijkers die benadrukten dat Hendriks al jaren bekendstaat om haar zelfverzekerde uitstraling en dat haar kleding daar een verlengde van is. “Ze zit daar niet om een modepolitie tevreden te houden,” schreef iemand. “Ze presenteert en dat doet ze goed.”
De impact op het programma
Los van de inhoudelijke discussie over stijl en uitstraling, had het kledingdebat één onmiskenbaar effect: De Oranjewinter stond meteen volop in de schijnwerpers. Op sociale media werd het programma massaal genoemd, gedeeld en besproken. Voor een eerste aflevering is dat goud waard. In televisieland geldt immers vaak: zolang er over je gepraat wordt, besta je.
De buzz rondom Hendriks’ outfit zorgde ervoor dat ook mensen die normaal misschien niet zouden kijken, nieuwsgierig werden. Fragmenten circuleerden online, screenshots werden gedeeld en de naam van het programma dook op in uiteenlopende discussies. Of die aandacht uiteindelijk structureel leidt tot hogere kijkcijfers, zal de komende weken moeten blijken, maar de start was in elk geval allesbehalve geruisloos.
Afleiding of slimme marketing?
De vraag die na afloop bleef hangen, was of deze aandacht de inhoud van het programma overschaduwde of juist versterkte. Critici vonden dat het jammer was dat de gesprekken aan tafel ondergesneeuwd raakten door een kledingdiscussie. Zij vrezen dat de show daardoor minder serieus wordt genomen. Anderen zagen het juist als een slimme, zij het onbedoelde, vorm van marketing. In een tijd waarin programma’s vechten om aandacht, kan een onverwacht moment het verschil maken.
Hendriks zelf liet zich tijdens de uitzending niet uit over de reacties en presenteerde zoals altijd professioneel en ontspannen. Dat werd door sommige kijkers juist gewaardeerd. “Ze liet zich niet afleiden en deed gewoon haar werk,” klonk het. Dat onderstreepte voor velen dat de ophef vooral buiten de studio plaatsvond.
Meer dan alleen een outfit
Uiteindelijk zegt de discussie misschien meer over het publiek en de tijdgeest dan over Hendriks zelf. In een mediatijdperk waarin alles direct wordt becommentarieerd, kan één detail uitgroeien tot het hoofdonderwerp van de avond. De Oranjewinter kreeg daardoor een start die niemand had voorspeld: niet door een spraakmakend debat of een felle discussie aan tafel, maar door een kledingkeuze die emoties losmaakte.
Of de outfit van Hélène Hendriks nu als geslaagd of misplaatst wordt gezien, één ding staat vast: de eerste aflevering van De Oranjewinter werd niet genegeerd. En in televisieland is aandacht vaak de belangrijkste valuta. De komende afleveringen zullen moeten uitwijzen of het programma die aandacht weet vast te houden met inhoud, of dat deze avond vooral herinnerd zal worden als het moment waarop een topje de show stal.