Algemeen
Beelden uitvaart Jonnie Boer zorgen voor tranen bij iedereen: ”Daar gaat hij”
Een stad in rouw: Zwolle neemt afscheid van topchef Jonnie Boer met tranen, stilte en ronkende motoren
Op vrijdagochtend kort na tienen was het muisstil in de Assiestraat in Zwolle. Daar, in het hart van de stad en aan de deuren van zijn levenswerk De Librije, nam Nederland op indringende wijze afscheid van Jonnie Boer. De topchef, die vorige week plotseling 0verleed op Bonaire aan de gevolgen van een longembolie, werd begeleid door een stoet van meer dan honderd Harley-Davidson-motorrijders op zijn laatste reis. Wat zich daar afspeelde, was niet zomaar een uitvaart: het was een eerbetoon dat door merg en been ging.
Stilte, muziek en broosheid
De zon scheen zwak door de wolken, maar de sfeer was zwaar. Toen de beschilderde kist met het lichaam van Jonnie Boer uit het restaurant werd gedragen, viel een oorverdovende stilte. Geen geroezemoes, geen gefluister – enkel de klanken van ‘In The Air Tonight’ van Phil Collins vulden de ruimte. De muziek, melancholisch en geladen, zorgde voor kippenvel bij velen.
De kist, in graffitistijl beschilderd – kleurrijk en onconventioneel, net als de man zelf – werd niet in een traditionele rouwauto geplaatst. In plaats daarvan werd hij voorzichtig op een zijspan van een Harley-Davidson gelegd. Daaromheen stonden zijn dierbaren: familie, collega’s, vrienden, personeel. Sommigen hielden elkaar vast, anderen lieten stil hun tranen gaan.
Ronkende motoren, rollende emoties
Zodra de motor zich in beweging zette, begeleid door twee zwarte Porsches, werd de stilte ingeruild voor het diepe, ronkende geluid van tientallen motoren die volgden. Meer dan honderd Harley-rijders vormden een eerbiedige colonne. Het geluid was indrukwekkend – rauw, krachtig, en tegelijkertijd troostend. Een laatste groet aan een man die zelf ook een motorliefhebber was.
Voor de omstanders was het een surrealistisch beeld: de flamboyante chef, pas 60 jaar oud, onderweg naar zijn laatste rustplaats. Mensen op straat stonden stil. Sommigen filmden, maar velen bleven vooral kijken – stil, met vochtige ogen, alsof ze het nog steeds niet konden bevatten.
Een verlies dat de stad raakt
Het verdriet om het 0verlijden van Jonnie Boer is niet beperkt gebleven tot zijn familie of collega’s. In de dagen na zijn d00d kleurde heel Zwolle langzaam in rouw. Voor het sterrenrestaurant werden bloemen neergelegd, kaarsjes gebrand, en kaartjes geschreven. Drie vlaggen aan de gevel hangen sindsdien halfstok, als stil teken van verlies.
Zelfs op Koningsdag, normaal een feestelijk hoogtepunt in de stad, werd een minuut stilte gehouden. Optredens werden onderbroken, muziek ging uit. De stad hield de adem in, alsof men even wilde zeggen: “We vergeten je niet, Jonnie.”
Jeanette Schmiet: “Hij hóórde bij Zwolle”
Voor velen in Zwolle voelt het verlies persoonlijk. Zo ook voor Jeanette Schmiet, die in tranen vertelt:
“Het laat me niet los, ik krijg er echt kippenvel van. Jonnie hóórde bij Zwolle. De manier waarop hij met zoveel liefde kookte, ik weet zeker dat hij dat heeft doorgegeven aan zijn personeel.”
Dat gevoel wordt breed gedragen. Boer was geen afstandelijke topchef; hij was zichtbaar, benaderbaar en betrokken. Hij gaf de stad smaak en karakter, letterlijk en figuurlijk. Wat hij met zijn vrouw Thérèse en team in De Librije opbouwde, was veel meer dan een restaurant. Het was een ambassade van gastvrijheid, van vakmanschap en vooral van menselijkheid.
Een afscheid dat bij hem past
De uitvaart was niet traditioneel, en dat was precies zoals het moest zijn. Jonnie Boer stond bekend om zijn eigenzinnige smaak en uitgesproken keuzes. Dat hij zou worden uitgezwaaid vanuit zijn eigen keuken, in zijn eigen stad, met motoren en wijn in plaats van zwarte auto’s en strakke pakken – dat had niemand anders kunnen bedenken dan hijzelf.
Bij het afscheid in De Librije was ruimte voor wijn en herinneringen. Sommigen hieven het glas bij zijn portret, anderen legden een hand op zijn kist. Er werd gehuild en gelachen, gesproken en gezwegen. De sfeer was intiem, zonder poespas, maar vol betekenis.
En toen de motorstoet vertrok, stond heel Zwolle stil. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk.
Bekende Nederlanders betonen hun respect
Het 0verlijden van Jonnie Boer bracht ook veel mensen uit de landelijke bekendheid naar Zwolle. Onder de genodigden waren onder meer de z!eke Martijn Krabbé, de familie Froger, tv-persoonlijkheden als Jan Slagter en Humberto Tan, sporticoon Jaap Stam, en chef-kok Herman den Blijker. Hun aanwezigheid maakte duidelijk hoe breed de impact van Jonnie’s werk en persoonlijkheid was.
Op sociale media verschenen talloze berichten van bewondering en verdriet. Velen prezen zijn ambachtelijkheid, zijn bescheidenheid ondanks zijn status, en zijn onmiskenbare invloed op de Nederlandse gastronomie.
Zijn laatste reis
Het moment waarop de motor met de kist zich verwijderde van De Librije was confronterend. Een hoofdstuk werd gesloten, een icoon reed weg. Wat achterbleef, was stilte – én de wetenschap dat zijn invloed nog lang zal blijven doorwerken.
Zijn gezin – Thérèse, Jimmie en Isabelle – bleef tijdens het publieke moment bewust op de achtergrond. Pas later op de dag voegden zij zich bij het gezelschap, om in besloten kring de uitvaart voort te zetten. Een rouwproces dat ruimte kreeg om op eigen manier vorm te vinden.
De erfenis van een culinaire pionier
Wat Jonnie Boer achterlaat, is meer dan een plek in de culinaire geschiedenisboeken. Hij laat een erfenis van kwaliteit, toewijding en lef achter. Zijn keuken was vernieuwend zonder pretentie, zijn stijl verfijnd maar toegankelijk. Hij zette Nederland – en Zwolle – op de kaart, niet alleen als chef, maar ook als mens.
Zijn team in De Librije, onder leiding van chef Nelson Tanate en zijn kinderen, zal zijn werk voortzetten. Niet als imitatie, maar als eerbetoon. De filosofie van Jonnie blijft: koken met aandacht, leven met passie, en altijd blijven vernieuwen.
Slot: Een man die bleef wie hij was
Jonnie Boer was een man van contrasten: groot in zijn vak, maar klein in zijn ego. Wereldberoemd, maar met beide benen op de grond. Hij droeg drie sterren, maar ontving gasten met de warmte van een dorpskok. En juist dat maakt zijn verlies zo schrijnend – maar zijn nalatenschap des te indrukwekkender.
Zijn laatste reis begon met stilte, motorgeronk en tranen. Wat blijft, is liefde. Voor zijn werk, zijn stad, zijn mensen.
Rust zacht, Jonnie. Je hebt je sporen ver voorbij de keukenvloer achtergelaten.
Laatste eerbetoon aan Jonnie Boer in Zwolle: Harley-Davidsons begeleiden topkok op zijn laatste reis https://t.co/OkJx10Vuuk
— De Telegraaf (@telegraaf) May 2, 2025
Prinses Beatrix neemt met weemoed afscheid van de Cariben: een reis die voelt als een laatste hoofdstuk
De recente reis van prinses Beatrix naar de Caribische delen van het Koninkrijk blijkt meer te zijn geweest dan zomaar een officieel bezoek. Volgens insiders en aanwezigen ter plaatse voelde de trip als een mogelijk laatste afscheid van regio’s die haar al decennialang nauw aan het hart liggen. De prinses straalde zichtbaar tijdens haar verblijf, maar bij het vertrek kwam een andere kant naar boven: een diep gevoel van dankbaarheid, maar ook weemoed.
De reis, die vorige week werd afgesloten, bracht haar langs Bonaire, Sint-Maarten en Sint Eustatius. Dat zijn eilanden met een rijke geschiedenis en een warme band met het Koninklijk Huis, een band die Beatrix tijdens haar regeerperiode verder heeft versterkt. Het bezoek had een officieel karakter, maar het was duidelijk dat het ook persoonlijk veel voor haar betekende.
Drie eilanden, drie verhalen: de warmte van de Cariben
Prinses Beatrix staat bekend om haar betrokkenheid bij alle delen van het Koninkrijk, en haar bezoeken aan de Cariben zijn altijd met veel enthousiasme ontvangen. Ook dit keer werd ze met open armen verwelkomd. De prinses nam uitgebreid de tijd om bewoners te ontmoeten, lokale projecten te bekijken en zich te verdiepen in natuur en cultuur.
Bonaire: natuur en historie hand in hand
Op Bonaire richtte het bezoek zich sterk op natuurbeheer. De prinses sprak met organisaties die zich inzetten voor natuurbehoud, onder meer op het gebied van zeeleven en koraalherstel. Ze liet zich rondleiden door gebieden waar vrijwilligers en experts al jaren werken aan het toekomstbestendig maken van het eiland. Bewoners omschrijven haar als “oprecht geïnteresseerd” en “steeds bereid om door te vragen”.
Sint-Maarten: veerkracht in beeld
Op Sint-Maarten stond vooral de veerkracht van de bevolking centraal. Beatrix bezocht plekken die de afgelopen jaren veel uitdagingen hebben gekend en sprak met bewoners die werken aan herstel en vooruitgang. De prinses is altijd onder de indruk geweest van de kracht en de verbondenheid van de eilanden, en dat werd tijdens dit bezoek opnieuw duidelijk.
Sint Eustatius: het eiland dat haar hart stal
De reis eindigde op Sint Eustatius, waar de sfeer bijzonder warm en persoonlijk was. De bewoners noemen haar al jaren “hun prinses” vanwege haar betrokkenheid bij de natuur en cultuur van het eiland. De laatste dag stond in het teken van de unieke landschappen en de historische plekken die Sint Eustatius zo speciaal maken.
Het waren vooral deze momenten die later een extra lading bleken te hebben.
Een afscheid dat onverwacht zwaar leek te vallen
Tijdens het officiële moment van vertrek vanaf Sint Eustatius sprak prinses Beatrix de aanwezigen toe. De woorden die ze gebruikte maakten indruk, niet alleen omdat ze vriendelijk en liefdevol waren, maar omdat er een ondertoon in zat die nieuw was.
Beatrix zei:
“Ik heb ontzettend
genoten. Het is altijd fantastisch en heerlijk om hier te
zijn.”
Die warmte kennen we van haar. Maar daarna kwam een zin die inmiddels veel wordt aangehaald door media:
“Het is nu echt vaarwel. Ik ben zo blij dat ik dit nog heb mogen doen.”
Die laatste woorden werden door omstanders omschreven als “zacht, maar veelbetekenend”. Het voelde alsof ze niet alleen de reis afrondde, maar ook een periode van haar leven.
Volgens weekblad Weekend zou dit zomaar haar laatste bezoek aan de Cariben kunnen zijn. Niet omdat de wens ontbreekt, maar omdat de prinses inmiddels 87 jaar is en haar gezondheid en energie vanzelfsprekend kwetsbaarder worden. Reizen naar verre bestemmingen is intensief, zeker met een officieel programma vol ontmoetingen, rondleidingen en verplichtingen.
Waarom deze reis zo’n speciale betekenis had
Voor prinses Beatrix hebben de Caribische eilanden altijd een bijzondere plek ingenomen in haar hart. Tijdens haar jaren als koningin reisde ze er regelmatig naartoe. Ze bezocht scholen, sprak met bewoners, woonde culturele evenementen bij en was betrokken bij talloze projecten.
Ze staat bekend als iemand met echte belangstelling voor cultuur, historie en natuur. De eilanden boden haar altijd ruimte om die interesse te delen en te verdiepen.
Dat ze tijdens haar afscheid zo emotioneel klonk, kan volgens kenners daarom op meerdere manieren worden verklaard:
1. Dankbaarheid voor decennia van reizen
Ze heeft tientallen jaren lang de eilanden gezien groeien, veranderen en ontwikkelen. Die geschiedenis maakt haar band met de regio hechter dan velen zich realiseren.
2. Bewustzijn van leeftijd en gezondheid
Reizen is voor haar nog steeds mogelijk, maar zwaar. Het is niet vanzelfsprekend dat ze dit nog vaak kan doen.
3. Een gevoel van afronding
De timing van deze reis, gecombineerd met haar woorden, doet vermoeden dat ze voelt dat een hoofdstuk afsluit.
Wat zegt het Koninklijk Huis?
Het Koninklijk Huis zelf doet geen uitspraken over privédetails of komende reizen van de prinses. Wel is duidelijk dat prinses Beatrix haar publieke rol de laatste jaren heeft afgezwakt. Ze is nog aanwezig bij officiële gelegenheden, maar minder frequent dan vroeger. De verwachting is dat ze haar activiteiten blijft invullen zolang ze dat zelf wil en kan, maar met meer rustmomenten tussendoor.
Dat maakt deze Caribenreis niet per se haar allerlaatste, maar wel een reis met grote symbolische waarde.
Reacties op de eilanden: warm, dankbaar en emotioneel
Op alle drie de eilanden leidde haar vertrek tot veel reacties. Bewoners deelden foto’s en video’s van haar bezoek, schreven berichten op social media en spraken met journalisten over hoe bijzonder haar aanwezigheid aanvoelde.
Voor veel mensen is Beatrix niet alleen een voormalig staatshoofd, maar ook iemand die zich altijd toegankelijk, warm en betrokken opstelt. Dat zij zich bij haar afscheid zo kwetsbaar toonde, maakte diepe indruk.
Een bewoner van Sint Eustatius zei tegen lokale media:
“Het voelde alsof ze een stukje van zichzelf hier achterliet. Voor ons was het niet zomaar een bezoek.”
Een reis die meer was dan een officieel bezoek
Wat deze reis zo bijzonder maakte, is niet het formele programma, maar wat er tussen de regels door gebeurde. De warmte, de glimlach van de prinses, de gesprekken met bewoners, de momenten dat ze langer bleef staan om iemand te woord te staan — het maakte duidelijk dat deze reis persoonlijker was dan veel van haar eerdere werkbezoeken.
En misschien juist daarom werd het afscheid zo emotioneel.
Wat brengt de toekomst voor prinses Beatrix?
Hoewel niemand met zekerheid kan zeggen of dit echt haar laatste bezoek aan de Cariben was, lijkt de prinses zelf bewust stil te staan bij de mogelijkheid. Ze blijft graag actief, maar kiest haar activiteiten zorgvuldig.
We weten dat prinses Beatrix houdt van natuur, kunst, cultuur en verbinding. Die passie zal ze waarschijnlijk blijven volgen, misschien iets dichter bij huis, maar met dezelfde betrokkenheid die we al die jaren van haar kennen.