Algemeen
Beelden uitvaart Jonnie Boer zorgen voor tranen bij iedereen: ”Daar gaat hij”
Een stad in rouw: Zwolle neemt afscheid van topchef Jonnie Boer met tranen, stilte en ronkende motoren
Op vrijdagochtend kort na tienen was het muisstil in de Assiestraat in Zwolle. Daar, in het hart van de stad en aan de deuren van zijn levenswerk De Librije, nam Nederland op indringende wijze afscheid van Jonnie Boer. De topchef, die vorige week plotseling 0verleed op Bonaire aan de gevolgen van een longembolie, werd begeleid door een stoet van meer dan honderd Harley-Davidson-motorrijders op zijn laatste reis. Wat zich daar afspeelde, was niet zomaar een uitvaart: het was een eerbetoon dat door merg en been ging.
Stilte, muziek en broosheid
De zon scheen zwak door de wolken, maar de sfeer was zwaar. Toen de beschilderde kist met het lichaam van Jonnie Boer uit het restaurant werd gedragen, viel een oorverdovende stilte. Geen geroezemoes, geen gefluister – enkel de klanken van ‘In The Air Tonight’ van Phil Collins vulden de ruimte. De muziek, melancholisch en geladen, zorgde voor kippenvel bij velen.
De kist, in graffitistijl beschilderd – kleurrijk en onconventioneel, net als de man zelf – werd niet in een traditionele rouwauto geplaatst. In plaats daarvan werd hij voorzichtig op een zijspan van een Harley-Davidson gelegd. Daaromheen stonden zijn dierbaren: familie, collega’s, vrienden, personeel. Sommigen hielden elkaar vast, anderen lieten stil hun tranen gaan.
Ronkende motoren, rollende emoties
Zodra de motor zich in beweging zette, begeleid door twee zwarte Porsches, werd de stilte ingeruild voor het diepe, ronkende geluid van tientallen motoren die volgden. Meer dan honderd Harley-rijders vormden een eerbiedige colonne. Het geluid was indrukwekkend – rauw, krachtig, en tegelijkertijd troostend. Een laatste groet aan een man die zelf ook een motorliefhebber was.
Voor de omstanders was het een surrealistisch beeld: de flamboyante chef, pas 60 jaar oud, onderweg naar zijn laatste rustplaats. Mensen op straat stonden stil. Sommigen filmden, maar velen bleven vooral kijken – stil, met vochtige ogen, alsof ze het nog steeds niet konden bevatten.
Een verlies dat de stad raakt
Het verdriet om het 0verlijden van Jonnie Boer is niet beperkt gebleven tot zijn familie of collega’s. In de dagen na zijn d00d kleurde heel Zwolle langzaam in rouw. Voor het sterrenrestaurant werden bloemen neergelegd, kaarsjes gebrand, en kaartjes geschreven. Drie vlaggen aan de gevel hangen sindsdien halfstok, als stil teken van verlies.
Zelfs op Koningsdag, normaal een feestelijk hoogtepunt in de stad, werd een minuut stilte gehouden. Optredens werden onderbroken, muziek ging uit. De stad hield de adem in, alsof men even wilde zeggen: “We vergeten je niet, Jonnie.”
Jeanette Schmiet: “Hij hóórde bij Zwolle”
Voor velen in Zwolle voelt het verlies persoonlijk. Zo ook voor Jeanette Schmiet, die in tranen vertelt:
“Het laat me niet los, ik krijg er echt kippenvel van. Jonnie hóórde bij Zwolle. De manier waarop hij met zoveel liefde kookte, ik weet zeker dat hij dat heeft doorgegeven aan zijn personeel.”
Dat gevoel wordt breed gedragen. Boer was geen afstandelijke topchef; hij was zichtbaar, benaderbaar en betrokken. Hij gaf de stad smaak en karakter, letterlijk en figuurlijk. Wat hij met zijn vrouw Thérèse en team in De Librije opbouwde, was veel meer dan een restaurant. Het was een ambassade van gastvrijheid, van vakmanschap en vooral van menselijkheid.
Een afscheid dat bij hem past
De uitvaart was niet traditioneel, en dat was precies zoals het moest zijn. Jonnie Boer stond bekend om zijn eigenzinnige smaak en uitgesproken keuzes. Dat hij zou worden uitgezwaaid vanuit zijn eigen keuken, in zijn eigen stad, met motoren en wijn in plaats van zwarte auto’s en strakke pakken – dat had niemand anders kunnen bedenken dan hijzelf.
Bij het afscheid in De Librije was ruimte voor wijn en herinneringen. Sommigen hieven het glas bij zijn portret, anderen legden een hand op zijn kist. Er werd gehuild en gelachen, gesproken en gezwegen. De sfeer was intiem, zonder poespas, maar vol betekenis.
En toen de motorstoet vertrok, stond heel Zwolle stil. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk.
Bekende Nederlanders betonen hun respect
Het 0verlijden van Jonnie Boer bracht ook veel mensen uit de landelijke bekendheid naar Zwolle. Onder de genodigden waren onder meer de z!eke Martijn Krabbé, de familie Froger, tv-persoonlijkheden als Jan Slagter en Humberto Tan, sporticoon Jaap Stam, en chef-kok Herman den Blijker. Hun aanwezigheid maakte duidelijk hoe breed de impact van Jonnie’s werk en persoonlijkheid was.
Op sociale media verschenen talloze berichten van bewondering en verdriet. Velen prezen zijn ambachtelijkheid, zijn bescheidenheid ondanks zijn status, en zijn onmiskenbare invloed op de Nederlandse gastronomie.
Zijn laatste reis
Het moment waarop de motor met de kist zich verwijderde van De Librije was confronterend. Een hoofdstuk werd gesloten, een icoon reed weg. Wat achterbleef, was stilte – én de wetenschap dat zijn invloed nog lang zal blijven doorwerken.
Zijn gezin – Thérèse, Jimmie en Isabelle – bleef tijdens het publieke moment bewust op de achtergrond. Pas later op de dag voegden zij zich bij het gezelschap, om in besloten kring de uitvaart voort te zetten. Een rouwproces dat ruimte kreeg om op eigen manier vorm te vinden.
De erfenis van een culinaire pionier
Wat Jonnie Boer achterlaat, is meer dan een plek in de culinaire geschiedenisboeken. Hij laat een erfenis van kwaliteit, toewijding en lef achter. Zijn keuken was vernieuwend zonder pretentie, zijn stijl verfijnd maar toegankelijk. Hij zette Nederland – en Zwolle – op de kaart, niet alleen als chef, maar ook als mens.
Zijn team in De Librije, onder leiding van chef Nelson Tanate en zijn kinderen, zal zijn werk voortzetten. Niet als imitatie, maar als eerbetoon. De filosofie van Jonnie blijft: koken met aandacht, leven met passie, en altijd blijven vernieuwen.
Slot: Een man die bleef wie hij was
Jonnie Boer was een man van contrasten: groot in zijn vak, maar klein in zijn ego. Wereldberoemd, maar met beide benen op de grond. Hij droeg drie sterren, maar ontving gasten met de warmte van een dorpskok. En juist dat maakt zijn verlies zo schrijnend – maar zijn nalatenschap des te indrukwekkender.
Zijn laatste reis begon met stilte, motorgeronk en tranen. Wat blijft, is liefde. Voor zijn werk, zijn stad, zijn mensen.
Rust zacht, Jonnie. Je hebt je sporen ver voorbij de keukenvloer achtergelaten.
Laatste eerbetoon aan Jonnie Boer in Zwolle: Harley-Davidsons begeleiden topkok op zijn laatste reis https://t.co/OkJx10Vuuk
— De Telegraaf (@telegraaf) May 2, 2025
Oud-deelneemster Fleurie over VTWonen: Weer verliefd op je huis: “Je hebt echt meer inspraak dan mensen denken”
Morgenavond staat er weer een nieuwe aflevering van VTWonen: Weer verliefd op je huis op de planning. Het populaire woonprogramma zorgt steevast voor hoge kijkcijfers én voor de nodige gespreksstof. Zo ook vorige week, toen deelnemers Denise en René openlijk hun teleurstelling uitten over het eindresultaat van hun make-over.
Maar niet iedereen kijkt met dezelfde gevoelens terug op het programma. Oud-deelneemster Fleurie deed vier jaar geleden mee met haar partner John en heeft een heel andere ervaring. In gesprek met Veronica Superguide vertelt ze eerlijk over de selectieprocedure, de kosten en de rol van de deelnemers zelf.
Een make-over met lef
Fleurie en John wonen samen met hun twee kinderen in Aalsmeer. Toen ze zich vier jaar geleden aanmeldden voor het programma, woonden ze al geruime tijd in hun huidige woning, maar hun interieur voelde niet meer inspirerend aan.
“Het kon allemaal wel wat frisser en gezelliger,” vertelt Fleurie. “We hadden zelf niet de tijd en inspiratie om het goed aan te pakken, dus toen we zagen hoe mooi het bij onze buren was geworden, dachten we: waarom niet?”
Hun buren waren namelijk eerder te zien geweest in VTWonen: Weer verliefd op je huis, en het eindresultaat had grote indruk gemaakt.
“Het was zó mooi geworden dat we de stoute schoenen aantrokken,” lacht ze.
Waarom kiezen voor televisie in plaats van een stylist?
Veel mensen vragen zich af waarom stellen niet gewoon een interieurstylist inhuren in plaats van op televisie te gaan. Fleurie begrijpt die vraag wel, maar voor haar was het verrassingselement juist de reden om mee te doen.
“Het idee dat je pas op het einde je nieuwe huis ziet, is zó spannend. Dat maakt het ook bijzonder,” legt ze uit. “Je laat het los en vertrouwt erop dat het team er iets prachtigs van maakt.”
Volgens Fleurie hadden ze achteraf dan ook geen moment spijt van hun deelname. Hun ervaring was zelfs zó positief dat ze het programma warm aanbeveelt aan anderen.
“Het was een geweldig avontuur. We hebben er echt een thuisgevoel aan overgehouden.”
“Ik snap niet hoe René door de selectie is gekomen”
Fleurie volgde met verbazing de aflevering van vorige week, waarin deelnemers Denise en René zich teleurgesteld toonden over hun verbouwing. Vooral René uitte stevige kritiek op het resultaat.
“Ik vraag me eerlijk gezegd af hoe iemand als René door de screening is gekomen,” zegt Fleurie. “Hij komt over als iemand die graag alles onder controle houdt. En dat werkt niet goed bij een programma waarin je een groot deel van de regie moet loslaten.”
Volgens haar zou het programma tijdens de selectieprocedure beter kunnen inschatten wat kandidaten verwachten.
“Ze zouden eigenlijk moeten vragen: Wat verwacht u precies? Wanneer bent u tevreden? Als dat helder is, kun je ook beter bepalen of het programma bij iemand past.”
Meer inspraak dan mensen denken
Hoewel veel kijkers denken dat deelnemers nauwelijks iets te zeggen hebben over het eindresultaat, vertelt Fleurie dat het tegendeel waar is.
“Je hebt echt behoorlijk wat inspraak,” benadrukt ze. “We mochten allebei een moodboard maken met onze favoriete stijlen, kleuren en materialen. En je geeft ook door welke spullen belangrijk voor je zijn.”
Bij Fleurie stonden de piano en het lampje van haar oma hoog op de lijst.
“Dat lampje heeft voor mij emotionele waarde, en het team heeft daar rekening mee gehouden. Het stond gewoon weer in de kamer na de make-over.”
Daarnaast mochten ze aangeven wat ze wilden verbeteren.
“Onze woonkamer was vrij donker. We wilden meer licht en rust, omdat we er ook vaak werkten. Dat is precies gelukt.”
Grenzen aangeven hoort erbij
Volgens Fleurie mag je ook duidelijk zeggen wat je absoluut níet wilt.
“Wij hebben meteen gezegd: geen laminaat, alsjeblieft,” zegt ze lachend. “En daar hielden ze zich netjes aan.”
Ze vertelt dat de gesprekken met het team uitgebreid zijn en dat er goed wordt geluisterd.
“Mensen denken dat het een kwestie is van: je geeft de sleutel af en wacht af. Maar in werkelijkheid heb je veel contact. Ze willen echt weten wat bij jou past.”
Keuzevrijheid in stylisten
Bij Fleurie en John kwam styliste Marianne over de vloer — een bewuste keuze. Deelnemers mogen namelijk zelf een voorkeur opgeven voor de stylist die hun huis gaat aanpakken.
“Wij kozen voor Marianne omdat haar stijl goed paste bij ons jaren ’30-huis,” vertelt Fleurie. “Ze combineert klassiek en modern op een rustige manier. Dat sprak ons aan.”
De styliste die bij René en Denise langskwam, was Fietje. Volgens Fleurie zou dat deels de verklaring kunnen zijn voor het verschil in tevredenheid.
“Elke stylist heeft zijn eigen handtekening. Frans, bijvoorbeeld, is veel gedurfder in zijn keuzes. Dat zou ik zelf niet aandurven, maar anderen vinden dat juist geweldig.”
Kosten en bijdrage
Een veelgestelde vraag is hoeveel deelnemers zelf moeten betalen. Fleurie is daar open over.
“Wij betaalden destijds 7.500 euro,” vertelt ze. “Dat was omdat de keuken niet werd aangepakt. Alleen de woonkamer kreeg een make-over.”
Voor dat bedrag kregen ze nieuwe meubels, schilderwerk, accessoires, een maatwerkbureau en zelfs kunst aan de muur.
“Alles bij elkaar genomen zijn wij er eigenlijk nog best goedkoop vanaf gekomen,” zegt ze nuchter.
Tegenwoordig ligt het minimumbedrag voor deelname hoger. Uit het huidige aanmeldformulier blijkt dat kandidaten minstens 15.000 euro moeten bijdragen aan de verbouwing.
“Dat vind ik eerlijk,” zegt Fleurie. “Het is een grote productie, en je krijgt professionele begeleiding, vakmensen en meubels van hoge kwaliteit. Daar hangt nu eenmaal een prijskaartje aan.”
Over de klacht van Denise en René, die naar verluidt 40.000 euro betaalden, wil ze zich niet uitspreken.
“Iedere verbouwing is anders. Wat de een veel vindt, is voor de ander een investering waar je jaren plezier van hebt.”
Een ervaring om nooit te vergeten
Als Fleurie terugdenkt aan hun deelname, overheerst vooral trots.
“Het was zó leuk om dat moment te hebben waarop je voor het eerst binnenstapt. De camera’s, de spanning, de geur van verf — en dan dat gevoel: dit is óns huis, maar dan mooier dan ooit.”
Ze kijkt de afleveringen van het programma nog steeds graag terug.
“Je ziet mensen die soms voor het eerst in jaren weer blij zijn met hun huis. Dat is toch prachtig? Ik snap dat het niet altijd voor iedereen perfect uitpakt, maar voor ons was het een van de leukste ervaringen ooit.”
Spannende aflevering op komst
Of de nieuwe aflevering van morgenavond weer tot discussie zal leiden, is nog maar de vraag. Het programma blijft populair omdat het emoties losmaakt — van bewondering tot verbazing.
Voor Fleurie is er één duidelijke les:
“Als je meedoet, moet je durven loslaten. Vertrouw op het team en onthoud: ze willen het écht mooi voor je maken. Dan wordt het vaak beter dan je zelf had kunnen bedenken.”