Algemeen
Beelden uitvaart Jonnie Boer zorgen voor tranen bij iedereen: ”Daar gaat hij”
Een stad in rouw: Zwolle neemt afscheid van topchef Jonnie Boer met tranen, stilte en ronkende motoren
Op vrijdagochtend kort na tienen was het muisstil in de Assiestraat in Zwolle. Daar, in het hart van de stad en aan de deuren van zijn levenswerk De Librije, nam Nederland op indringende wijze afscheid van Jonnie Boer. De topchef, die vorige week plotseling 0verleed op Bonaire aan de gevolgen van een longembolie, werd begeleid door een stoet van meer dan honderd Harley-Davidson-motorrijders op zijn laatste reis. Wat zich daar afspeelde, was niet zomaar een uitvaart: het was een eerbetoon dat door merg en been ging.
Stilte, muziek en broosheid
De zon scheen zwak door de wolken, maar de sfeer was zwaar. Toen de beschilderde kist met het lichaam van Jonnie Boer uit het restaurant werd gedragen, viel een oorverdovende stilte. Geen geroezemoes, geen gefluister – enkel de klanken van ‘In The Air Tonight’ van Phil Collins vulden de ruimte. De muziek, melancholisch en geladen, zorgde voor kippenvel bij velen.
De kist, in graffitistijl beschilderd – kleurrijk en onconventioneel, net als de man zelf – werd niet in een traditionele rouwauto geplaatst. In plaats daarvan werd hij voorzichtig op een zijspan van een Harley-Davidson gelegd. Daaromheen stonden zijn dierbaren: familie, collega’s, vrienden, personeel. Sommigen hielden elkaar vast, anderen lieten stil hun tranen gaan.
Ronkende motoren, rollende emoties
Zodra de motor zich in beweging zette, begeleid door twee zwarte Porsches, werd de stilte ingeruild voor het diepe, ronkende geluid van tientallen motoren die volgden. Meer dan honderd Harley-rijders vormden een eerbiedige colonne. Het geluid was indrukwekkend – rauw, krachtig, en tegelijkertijd troostend. Een laatste groet aan een man die zelf ook een motorliefhebber was.
Voor de omstanders was het een surrealistisch beeld: de flamboyante chef, pas 60 jaar oud, onderweg naar zijn laatste rustplaats. Mensen op straat stonden stil. Sommigen filmden, maar velen bleven vooral kijken – stil, met vochtige ogen, alsof ze het nog steeds niet konden bevatten.
Een verlies dat de stad raakt
Het verdriet om het 0verlijden van Jonnie Boer is niet beperkt gebleven tot zijn familie of collega’s. In de dagen na zijn d00d kleurde heel Zwolle langzaam in rouw. Voor het sterrenrestaurant werden bloemen neergelegd, kaarsjes gebrand, en kaartjes geschreven. Drie vlaggen aan de gevel hangen sindsdien halfstok, als stil teken van verlies.
Zelfs op Koningsdag, normaal een feestelijk hoogtepunt in de stad, werd een minuut stilte gehouden. Optredens werden onderbroken, muziek ging uit. De stad hield de adem in, alsof men even wilde zeggen: “We vergeten je niet, Jonnie.”
Jeanette Schmiet: “Hij hóórde bij Zwolle”
Voor velen in Zwolle voelt het verlies persoonlijk. Zo ook voor Jeanette Schmiet, die in tranen vertelt:
“Het laat me niet los, ik krijg er echt kippenvel van. Jonnie hóórde bij Zwolle. De manier waarop hij met zoveel liefde kookte, ik weet zeker dat hij dat heeft doorgegeven aan zijn personeel.”
Dat gevoel wordt breed gedragen. Boer was geen afstandelijke topchef; hij was zichtbaar, benaderbaar en betrokken. Hij gaf de stad smaak en karakter, letterlijk en figuurlijk. Wat hij met zijn vrouw Thérèse en team in De Librije opbouwde, was veel meer dan een restaurant. Het was een ambassade van gastvrijheid, van vakmanschap en vooral van menselijkheid.
Een afscheid dat bij hem past
De uitvaart was niet traditioneel, en dat was precies zoals het moest zijn. Jonnie Boer stond bekend om zijn eigenzinnige smaak en uitgesproken keuzes. Dat hij zou worden uitgezwaaid vanuit zijn eigen keuken, in zijn eigen stad, met motoren en wijn in plaats van zwarte auto’s en strakke pakken – dat had niemand anders kunnen bedenken dan hijzelf.
Bij het afscheid in De Librije was ruimte voor wijn en herinneringen. Sommigen hieven het glas bij zijn portret, anderen legden een hand op zijn kist. Er werd gehuild en gelachen, gesproken en gezwegen. De sfeer was intiem, zonder poespas, maar vol betekenis.
En toen de motorstoet vertrok, stond heel Zwolle stil. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk.
Bekende Nederlanders betonen hun respect
Het 0verlijden van Jonnie Boer bracht ook veel mensen uit de landelijke bekendheid naar Zwolle. Onder de genodigden waren onder meer de z!eke Martijn Krabbé, de familie Froger, tv-persoonlijkheden als Jan Slagter en Humberto Tan, sporticoon Jaap Stam, en chef-kok Herman den Blijker. Hun aanwezigheid maakte duidelijk hoe breed de impact van Jonnie’s werk en persoonlijkheid was.
Op sociale media verschenen talloze berichten van bewondering en verdriet. Velen prezen zijn ambachtelijkheid, zijn bescheidenheid ondanks zijn status, en zijn onmiskenbare invloed op de Nederlandse gastronomie.
Zijn laatste reis
Het moment waarop de motor met de kist zich verwijderde van De Librije was confronterend. Een hoofdstuk werd gesloten, een icoon reed weg. Wat achterbleef, was stilte – én de wetenschap dat zijn invloed nog lang zal blijven doorwerken.
Zijn gezin – Thérèse, Jimmie en Isabelle – bleef tijdens het publieke moment bewust op de achtergrond. Pas later op de dag voegden zij zich bij het gezelschap, om in besloten kring de uitvaart voort te zetten. Een rouwproces dat ruimte kreeg om op eigen manier vorm te vinden.
De erfenis van een culinaire pionier
Wat Jonnie Boer achterlaat, is meer dan een plek in de culinaire geschiedenisboeken. Hij laat een erfenis van kwaliteit, toewijding en lef achter. Zijn keuken was vernieuwend zonder pretentie, zijn stijl verfijnd maar toegankelijk. Hij zette Nederland – en Zwolle – op de kaart, niet alleen als chef, maar ook als mens.
Zijn team in De Librije, onder leiding van chef Nelson Tanate en zijn kinderen, zal zijn werk voortzetten. Niet als imitatie, maar als eerbetoon. De filosofie van Jonnie blijft: koken met aandacht, leven met passie, en altijd blijven vernieuwen.
Slot: Een man die bleef wie hij was
Jonnie Boer was een man van contrasten: groot in zijn vak, maar klein in zijn ego. Wereldberoemd, maar met beide benen op de grond. Hij droeg drie sterren, maar ontving gasten met de warmte van een dorpskok. En juist dat maakt zijn verlies zo schrijnend – maar zijn nalatenschap des te indrukwekkender.
Zijn laatste reis begon met stilte, motorgeronk en tranen. Wat blijft, is liefde. Voor zijn werk, zijn stad, zijn mensen.
Rust zacht, Jonnie. Je hebt je sporen ver voorbij de keukenvloer achtergelaten.
Laatste eerbetoon aan Jonnie Boer in Zwolle: Harley-Davidsons begeleiden topkok op zijn laatste reis https://t.co/OkJx10Vuuk
— De Telegraaf (@telegraaf) May 2, 2025
Raymond van Barneveld verrast in ‘Sterren op het Doek’: een nieuwe uitstraling, een nieuwe gezondheid en een nieuw hoofdstuk
De recente verschijning van Raymond van Barneveld in het televisieprogramma Sterren op het Doek zorgde direct voor verbaasde reacties. Kijkers merkten meteen dat de vijfvoudig wereldkampioen er anders uitzag dan ze in jaren hadden gezien. Een frisser gezicht, een energiekere houding en een aanzienlijk slanker postuur: het totaalplaatje viel op.
Presentator Özcan Akyol zag het als eerste. Niet alleen het uiterlijk van de darter leek veranderd, maar ook zijn energie, zijn houding en zelfs de manier waarop hij naar zichzelf keek. In de aflevering vertelde Van Barneveld openhartig hoe die verandering tot stand kwam — en waarom het noodzakelijk was om zijn leven volledig om te gooien.
Een dringend signaal van zijn lichaam
De ommekeer begon niet bij een spontane wens om gezonder te leven, maar bij een ontstekend alarm in zijn lichaam. De darter kreeg de diagnose suikerziekte en diabetes type 2, iets wat hem confronteerde met de realiteit dat zijn toenmalige levensstijl niet langer houdbaar was.
Hij woog op dat moment meer dan 140 kilo. Dat punt voelde als een grens die hij niet wilde overschrijden. Het werd een duidelijke waarschuwing: als hij op die voet doorging, zou zijn gezondheid er onherroepelijk onder lijden. Dat besef zette alles in beweging.
Stap voor stap begon Van Barneveld zijn levensstijl aan te passen. Geen extreme diëten, geen haastige beslissingen, maar rustige, haalbare stappen die uiteindelijk indrukwekkende resultaten opleverden. De kilo’s verdwenen langzaam maar gestaag. Toen hij op 96 kilo uitkwam, realiseerde hij zich dat hij maar liefst 44 kilo kwijt was geraakt. Pas toen zag hij hoe groot de verandering eigenlijk was.
Het ging niet om een cosmetische ingreep of een plotselinge transformatie. Het ging om gezondheid. Om dagelijks beter functioneren. Om kunnen ademen zonder moeite. Om weer controle voelen.
Uiterlijke aanpassingen als bijkomend effect
Hoewel de focus op gezondheid lag, vertelde Van Barneveld ook dat er een paar uiterlijke verbeteringen plaatsvonden. Hij is al jaren gewend om zijn haar jaarlijks te laten opfrissen door middel van een speciale behandeling. Dit zorgt voor een verzorgd uiterlijk zonder overdreven veranderingen.
Daarnaast liet hij zijn gebit vernieuwen, iets waar hij met een glimlach op terugblikt. In de aflevering vertelde hij dat deze verandering hem zelfs een nieuwe liefde bracht, een opmerking die door Özcan met een grijns werd ontvangen. Achter de luchtigheid schuilt echter een duidelijk signaal: zijn verbeterde gezondheid en uiterlijke zelfzorg hebben hem ook op persoonlijk vlak meer zelfvertrouwen gegeven.
Maar telkens wanneer Özcan hem complimenteert, benadrukt de darter dat het er vooral om gaat hoe hij zich vanbinnen voelt: rustiger, energieker en minder belemmerd door een lichaam dat te zwaar voor hem werd.
Weer vrij kunnen bewegen: een wereld van verschil
De dartlegende vertelde dat alledaagse handelingen steeds moeilijker werden toen hij het hoogste gewicht bereikte. Veters strikken lukte alleen nog met zijn voet op een stoel. Een kleine wandeling zorgde al voor een zweetaanval. Traplopen voelde als een topprestatie.
Hij merkte dat hij begon te leven om zijn lichaam heen. Dingen die voorheen vanzelfsprekend waren, werden kleine obstakels die hem dagelijks frustreerden. Daardoor voelde hij zich steeds minder zichzelf.
Nu zijn gewicht gezakt is, ervaart hij een enorme fysieke opluchting. Hij kan zich vrijer bewegen. Hij heeft meer lucht. Hij voelt zich sterker. Dat is misschien wel de grootste winst: niet de cijfers op de weegschaal, maar het gevoel dat terugkwam.
De schaduw uit zijn jeugd: onzekerheid die nooit volledig wegging
Naast alle fysieke veranderingen deelt Van Barneveld ook een kwetsbaar verhaal over zijn jeugd. Hij vertelt hoe hij opgroeide in een omgeving zonder vrienden in de buurt. Terwijl leeftijdsgenoten naar de film gingen, buiten speelden of samen tijd doorbrachten, was dat voor hem niet vanzelfsprekend.
Die periode liet diepe sporen achter. Hij leerde al jong hoe isolatie voelt, en dat vormde zijn zelfbeeld. Het idee dat dingen “niet zouden lukken” nestelde zich in zijn gedachten en zou nog jaren met hem meegaan.
Deze onzekerheden verdwenen niet toen hij later sportief succes behaalde. Ze bleven sluimeren op de achtergrond, vaak net buiten beeld, maar altijd voelbaar.
Een wereldkampioen met een menselijke kwetsbaarheid
Darten gaf hem een veilige plek. In die wereld kon hij schitteren, ontspannen en boven zichzelf uitstijgen. Met vier wereldtitels bij de BDO en één bij de PDC groeide hij uit tot een icoon binnen de sport. Maar ook tijdens die gloriedagen bleven momenten van twijfel en verdriet zichtbaar.
Bekende interviews na verliespartijen — waarin Van Barneveld geëmotioneerd was of zichzelf tekort vond schieten — tonen aan hoe hardnekkig dat innerlijke stemmetje soms bleef. Özcan benoemde in het gesprek dat jonge mensen allemaal mislukkingen ervaren, maar Van Barneveld legde uit dat zijn onzekerheden dieper geworteld waren.
Deze openheid maakte grote indruk op kijkers. Het liet zien dat zelfs een topsporter met een indrukwekkende carrière niet immuun is voor twijfel, faalangst of oude wonden.
Screenshot
Een nieuw hoofdstuk richting het WK
Nu Van Barneveld fysiek en mentaal sterker in het leven staat, kijkt hij vol nieuwe energie naar de toekomst. De komende editie van het WK, waar hij begint tegen Stefan Bellmont, voelt anders dan eerdere toernooien. Niet omdat de druk weg is, maar omdat hij zichzelf opnieuw heeft leren kennen.
Hij geeft aan dat hij meer rust ervaart, beter herstelt en helder in zijn hoofd is. Dat alles vergroot zijn focus, een belangrijke factor in de dartsport waarin concentratie allesbepalend is.
De aflevering van Sterren op het Doek, die zaterdag wordt uitgezonden, laat precies dat zien: de mens achter de sportheld, iemand die niet alleen strijdt op het podium, maar ook achter de schermen. Iemand die zichzelf opnieuw moest uitvinden.
Hoe zijn verhaal kijkers raakt
Het verhaal van Van Barneveld roept veel reacties op. Niet omdat hij met een spectaculaire transformatie kwam, maar omdat zijn ontwikkeling zo herkenbaar en menselijk is.
Hij spreekt over gezondheid, discipline, tegenslagen, angst, liefde, hoop en doorzetten. Dat maakt de dartlegende opeens geen mythisch figuur, maar een mens met een verhaal dat bij velen binnenkomt.
Zijn openheid nodigt uit tot een gesprek over:
-
het belang van tijdig ingrijpen bij gezondheidsklachten
-
mentale veerkracht en zelfbeeld
-
veranderingen die tijd, moed en geduld vergen
-
hoe verleden en toekomst elkaar blijven beïnvloeden
Dartsliefhebbers en kijkers van Sterren op het Doek reageren dan ook massaal op sociale media.
Een inspirerende boodschap
Het nieuwe hoofdstuk van Raymond van Barneveld laat zien dat een ommekeer mogelijk is, zelfs wanneer je denkt dat een bepaald patroon al jaren vastzit. Zijn verhaal gaat niet alleen over afvallen, maar over het hervinden van waardigheid, lucht, ruimte en vertrouwen in het eigen lichaam.
Het is een herinnering dat gezondheidskeuzes soms zwaar zijn, maar altijd waardevol. En dat ook mensen die aan de top hebben gestaan, opnieuw moeten leren hoe ze in hun kracht kunnen komen.