Algemeen
Zogenaamde dierenvriend Monique Westenberg zwaar onder vuur: ´Principes ineens verdwenen!´
Monique Westenberg straalt van blijdschap op Instagram. Haar vriendin krijgt namelijk puppy’s, en dat nieuws deelt ze dolenthousiast met haar volgers. Ze post een foto met de tekst: „Mijn vriendin is zwanger!” en doelt daarmee natuurlijk op de drachtige hond Lima, een Polisch Monster Bully. Maar in plaats van enkel felicitaties, oogst haar bericht vooral kritiek. De reden? De hond op de foto heeft gecoupeerde oren.
“Ik leg m’n matras wel in de tuin”
Monique ziet haar bezoekjes aan de puppy’s al helemaal voor zich. Ze schrijft: „Ik kan niet wachten om op puppybezoek te komen. Elke week. Elke dag. Misschien leg ik wel gewoon mijn matras in hun tuin.” De liefde voor dieren spat van haar woorden, maar de afbeelding vertelt volgens veel volgers een ander verhaal. Want de hond Lima heeft duidelijk gecoupeerde oren – iets wat in Nederland verboden is.
Verbod op couperen: niet zonder reden
In Nederland is het couperen van oren en staarten bij honden sinds 2001 verboden. De ingreep wordt als dieronvriendelijk beschouwd en gebeurt doorgaans puur om esthetische redenen. Het wegnemen van delen van het oor of de staart brengt niet alleen pijn, maar ook mogelijke gezondheidsrisico’s met zich mee. En dat terwijl het geen medische noodzaak dient.
“Principes ineens verdwenen?”
Juicekanaal Realityfbi en talloze volgers laten op social media van zich horen. Ze wijzen op de dubbele moraal van Monique. „Volgens mij zijn dit honden met gecoupeerde oren… Onze grote dierenvriend Monique,” sneert een volger. Realityfbi doet er nog een schepje bovenop: „Voor bekenden gaan principes overboord.” De boodschap is duidelijk: als je je dierenvriend noemt, kun je volgens velen niet juichen voor pups afkomstig van een hond die een verboden ingreep heeft ondergaan.
Bekende Nederlanders vaker onder vuur
Monique is niet de enige BN’er die kritiek krijgt vanwege haar liefde voor zogenoemde ‘designer dogs’. Vooral Bully-rassen zijn populair op social media, met hun gespierde uiterlijk en ‘stoere’ uitstraling. Maar vaak gaan deze uiterlijkheden gepaard met omstreden ingrepen, zoals couperen, en dat valt bij veel dierenliefhebbers helemaal verkeerd.
Imago van dierenvriend staat onder druk
Monique heeft zich in het verleden meermaals positief uitgesproken over dierenwelzijn. Juist daarom komt deze situatie extra hard aan bij haar volgers. Het lijkt alsof haar principes ondergeschikt worden gemaakt aan haar enthousiasme voor de puppy’s. Of het nu haar hond is of die van een vriendin, de keuze om deze ingreep te omarmen – of op z’n minst te negeren – wordt haar niet in dank afgenomen.
Hypocrisie of onwetendheid?
Sommigen vragen zich af of Monique zich überhaupt bewust is van het feit dat het couperen van oren in Nederland verboden is. Maar zelfs als dat zo is, blijft de publieke verontwaardiging bestaan. Want ook onwetendheid ontslaat een BN’er niet van verantwoordelijkheid, vinden velen. Zeker niet als je je profileert als dierenvriend.
Een onschuldige foto met grote gevolgen
Wat begon als een vrolijke Instagram-post over schattige puppy’s, is uitgemond in een felle discussie over dierenwelzijn, principes en hypocrisie. De vraag die blijft hangen: kun je jezelf nog een dierenvriend noemen als je openlijk blij bent met pups afkomstig van een hond met gecoupeerde oren? Monique heeft in ieder geval onbedoeld een gevoelige snaar geraakt – en de reacties liegen er niet om.
Het indrukwekkende reddingsverhaal van Mufasa de bergleeuw: van gevangenschap naar vrijheid
Het verhaal van Mufasa, een volwassen bergleeuw die jarenlang werd vastgehouden in een reizend circus in Peru, raakt tot op de dag van vandaag mensen wereldwijd. Zijn leven begon in gevangenschap en eindigde uiteindelijk in vrijheid. Wat hem overkwam, is helaas geen uitzondering, maar zijn redding is een symbool van hoop en rechtvaardigheid. Mufasa’s transformatie van opgesloten circusdier tot vrije ziel in de jungle laat zien wat er mogelijk is wanneer mensen opkomen voor dieren die dat zelf niet kunnen.
Twintig jaar opgesloten in een vrachtwagen
Mufasa werd als jonge bergleeuw opgenomen in een circus, en bracht maar liefst twintig jaar door in een krappe, metalen kooi achterin een pick-up truck. Zijn leven bestond uit reizen, optredens en wachten in de hitte — zonder bewegingsvrijheid, zonder sociaal contact met soortgenoten en zonder uitzicht op verbetering.
Voor toeschouwers was hij een attractie. Voor zijn eigenaar een bron van inkomsten. Maar voor Mufasa zelf was het een leven vol onderdrukking, angst en isolatie. Hij werd vastgehouden met kettingen, vervoerd over hobbelige wegen, en telkens opnieuw gedwongen tot iets dat tegen zijn natuur inging. Bergleeuwen zijn solitaire roofdieren die leven in uitgestrekte, groene gebieden. Geen enkel aspect van zijn leven in het circus kwam daarbij in de buurt.
Een keerpunt dankzij dierenbeschermers
In 2015 veranderde Mufasa’s leven voorgoed. Dierenrechtenorganisatie Animal Defenders International (ADI) voerde destijds campagne om illegale circussen in Peru te ontmantelen. Tijdens een van hun acties ontdekten ze Mufasa, verstopt achterin een vrachtwagen die dienst deed als zijn permanente kooi. Wat ze aantroffen was schokkend: een oudere, uitgemergelde bergleeuw met doffe ogen, vastgeketend, met nauwelijks ruimte om te bewegen.
De reddingsoperatie verliep niet zonder slag of stoot. De medewerkers van ADI moesten eerst juridische stappen ondernemen, onderhandelen met lokale autoriteiten en het circus overtuigen om afstand te doen van het dier. Maar hun doorzettingsvermogen werd beloond: Mufasa werd uiteindelijk bevrijd.
De eerste stappen in vrijheid
Wat daarna volgde, was even ontroerend als indrukwekkend. Mufasa werd vervoerd naar een opvangcentrum, waar hij medische zorg kreeg, voldoende voeding, en – vooral – rust. In een prachtige video die wereldwijd werd gedeeld, is te zien hoe hij voor het eerst weer contact maakt met de natuur. Hij snuffelt aan het gras, rekt zijn spieren uit en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Voor het eerst in twee decennia hoefde hij niet bang te zijn voor zwepen, lawaai of kooitjes.
Zijn eerste stappen in vrijheid symboliseerden meer dan alleen een fysieke bevrijding. Het was ook een mentale bevrijding: een herontdekking van zijn instincten, zijn waardigheid en zijn recht op een natuurlijk leven.
Een leven in de jungle, zoals het hoort
Na zijn herstel werd Mufasa overgebracht naar een beschermd natuurgebied in Peru, waar hij zijn laatste jaren kon doorbrengen in een omgeving die zoveel mogelijk aansloot bij zijn natuurlijke habitat. Daar had hij bomen, gras, schaduw, water en ruimte — allemaal basisbehoeften die hem jarenlang waren ontzegd.
Hoewel Mufasa al op leeftijd was en zijn gezondheid tekenen van slijtage vertoonde door de jarenlange gevangenschap, genoot hij zichtbaar van zijn nieuwe thuis. Hij kon eindelijk leven zoals het bedoeld is voor een wild dier: in rust, met respect voor zijn autonomie en zonder dwang of exploitatie.
De bredere boodschap: dieren horen niet thuis in circussen
Het verhaal van Mufasa raakt niet alleen vanwege zijn persoonlijke lijden en herstel, maar ook omdat het een symbool is voor duizenden dieren wereldwijd die nog steeds onder soortgelijke omstandigheden leven. In circussen, illegale shows en soms zelfs in particuliere tuinen worden wilde dieren vastgehouden, vaak zonder vergunning en zonder het welzijn van het dier in acht te nemen.
Veel van deze dieren worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, getraind met harde hand en jarenlang vastgehouden in onnatuurlijke situaties. Ruimte om te rennen, jagen of klimmen ontbreekt vaak volledig. Ook worden ze in veel gevallen slecht gevoed en onvoldoende medisch verzorgd.
Mufasa’s redding heeft bijgedragen aan de bewustwording rondom dit thema. Dankzij campagnes zoals die van ADI hebben meerdere landen inmiddels wetgeving ingevoerd die het houden van wilde dieren in circussen verbiedt — waaronder Peru, waar Mufasa uiteindelijk gered werd.
Kleine stappen, grote impact
De impact van Mufasa’s verhaal is niet te onderschatten. Zijn video werd miljoenen keren bekeken en gedeeld, en bracht mensen van over de hele wereld in beweging. Van petities tot donaties, van politieke aandacht tot onderwijsprogramma’s — het begon allemaal met de blik van een bergleeuw die voor het eerst in jaren weer bomen zag in plaats van tralies.
Dierenorganisaties gebruiken zijn verhaal nog steeds als krachtig voorbeeld van waarom inzet loont. De redding van één dier lijkt misschien klein, maar het kan het begin zijn van structurele veranderingen die veel verder reiken.
Waarom dit verhaal blijft raken
Wat Mufasa’s verhaal zo krachtig maakt, is de herkenbare strijd voor vrijheid en waardigheid. Hij had geen stem, geen keuze en geen manier om aan zijn situatie te ontsnappen. Maar dankzij de inzet van betrokken mensen werd zijn lot toch gekeerd. Het herinnert ons eraan dat we als samenleving verantwoordelijkheid dragen voor hoe we met dieren omgaan — en dat verandering mogelijk is, zelfs na twintig jaar onrecht.
Zijn verhaal roept belangrijke vragen op: Hoe willen we als mensen omgaan met dieren? Wat vinden we belangrijker: vermaak of welzijn? En welke keuzes kunnen wij maken om bij te dragen aan een wereld waarin geen enkel dier nog hoeft te leven in een kooi?
Wat jij kunt doen
Het verhaal van Mufasa is een oproep tot actie. Er zijn talloze manieren waarop je kunt bijdragen aan een wereld met meer respect voor dieren:
-
Ondersteun dierenorganisaties die opkomen voor wilde dieren en werken aan wetgeving en opvang.
-
Bezoek geen circussen of shows waarin dieren worden gebruikt voor entertainment.
-
Deel verhalen zoals dat van Mufasa om bewustzijn te vergroten in je eigen omgeving.
-
Leer kinderen over dierenwelzijn en het belang van vrije leefruimte voor wilde dieren.