-

Algemeen

Sylvana Simons jankt op tv over Vandaag Inside, maar zwijgt over beledigen Ron Brandsteder

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Sylvana Simons is een bekend gezicht in de politiek en de media, maar haar carrière ging niet zonder controverse. De voormalige politica heeft veel te maken gehad met scheldpartijen en verwensingen, iets waar ze in de talkshow Bar Laat uitgebreid over sprak. Toch bleef een bepaald incident, waar Sylvana zelf de dader was, opvallend onbesproken.

Klagen over scheldpartijen

Tijdens haar gastoptreden bij Sophie Hilbrand kreeg Sylvana volop de kans om te praten over de haat die haar als vrouwelijke politicus ten deel viel. In Nederland is het blijkbaar bijzonder moeilijk voor vrouwen in de politiek om te ontkomen aan een stortvloed van haatdragende opmerkingen en scheldpartijen, iets wat Sylvana zelf toeschrijft aan de wijdverspreide haat jegens vrouwelijke politici. “Dit is natuurlijk jarenlang gaande. Ik moet zeggen: het is nu een stuk rustiger, maar tegelijkertijd wil ik het nooit normaal gaan vinden,” verklaarde ze.

Sophie Hilbrand’s ongemakkelijke avond

Het gesprek in Bar Laat verliep niet helemaal zoals Sophie Hilbrand had gehoopt. De presentatrice had duidelijk moeite met de uitzending, wat onder andere bleek uit twee momenten waarop ze met een black-out te maken kreeg. De stilte duurde soms zelfs acht seconden, wat de show een ongemakkelijke draai gaf. Sylvana, die geen onbekende is met mediaoptredens, vulde de stiltes in, wat haar een onverwachte rol als redder in de nood gaf. Het leek er zelfs op dat Sophie misschien last had van stress, gezien de lagere kijkcijfers van haar programma in vergelijking met dat van co-host Jeroen Pauw.

Fragmenten van Johan Derksen en Wilfred Genee

Tijdens het gesprek kregen kijkers fragmenten te zien van Johan Derksen en Wilfred Genee, die zich in het verleden fel uitlieten over Sylvana. De fragmenten toonden hoe beide mannen haar tekeer gingen met opmerkingen als “zo trots als een aapje” en “dat vervelende zelfingenomen kreng.” Deze uitspraken werden door Sylvana gepresenteerd als bewijs van de onderdrukking van vrouwen in de media, iets wat Sophie Hilbrand ook als schrijnend erkende.

Slachtofferrol

Sylvana benadrukte dat zijzelf het slachtoffer is van een grotere maatschappelijke tendens. “In Nederland is er een tendens dat als je ergens oprecht slachtoffer van bent, je dat slachtofferschap niet mag claimen. Dan krijg je te horen: ‘Schiet niet zo in de slachtofferrol.’” Voor haar is het echter belangrijk om te blijven wijzen op de zaken die zij en andere vrouwen daadwerkelijk meemaken, ondanks de kritiek die ze vaak ontvangt.

Het ongemakkelijke stilzwijgen

Hoewel Sylvana zichzelf als slachtoffer van haat en onderdrukking neerzet, blijft er één incident onbesproken. Tijdens het overlijden van Ron Brandsteder noemde ze hem een “zelfingenomen klootzak.” Dit leidde tot veel negatieve reacties, maar het werd opvallend genoeg niet besproken in haar gesprek met Sophie Hilbrand. Het leek erop dat Sophie ervoor koos om dit ongemakkelijke onderwerp te vermijden, waardoor de kritiek die Sylvana zelf heeft geuit over anderen buiten beschouwing bleef.

Het onbesproken onderwerp

De keuze van Sophie om het incident met Ron Brandsteder niet aan te kaarten, roept vragen op. Het is duidelijk dat Sylvana zich gesteund voelt in haar rol als slachtoffer van haat, maar de vraag blijft waarom haar eigen uitlatingen over Brandsteder niet ter sprake komen. Dit blijft een bijzonder pijnlijk punt, zeker gezien de grote publieke verontwaardiging die het veroorzaakte.

De onvolledige discussie

Hoewel het gesprek in Bar Laat de nodige stof tot nadenken bood, miste het een belangrijk element. Het is gemakkelijk om jezelf als slachtoffer te positioneren wanneer je zelf ook een geschiedenis van scherpe en soms kwetsende uitspraken hebt. De afwezigheid van enige zelfreflectie in dit gesprek zorgt ervoor dat het beeld van Sylvana als slachtoffer niet helemaal compleet is. Door het ongemakkelijke onderwerp niet te bespreken, lijkt het alsof een essentieel aspect van de discussie werd gemeden.

Algemeen

Circusleeuw was 20 jaar lang opgesloten, kijk zijn reactie als hij wordt vrijgelaten

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Het indrukwekkende reddingsverhaal van Mufasa de bergleeuw: van gevangenschap naar vrijheid

Het verhaal van Mufasa, een volwassen bergleeuw die jarenlang werd vastgehouden in een reizend circus in Peru, raakt tot op de dag van vandaag mensen wereldwijd. Zijn leven begon in gevangenschap en eindigde uiteindelijk in vrijheid. Wat hem overkwam, is helaas geen uitzondering, maar zijn redding is een symbool van hoop en rechtvaardigheid. Mufasa’s transformatie van opgesloten circusdier tot vrije ziel in de jungle laat zien wat er mogelijk is wanneer mensen opkomen voor dieren die dat zelf niet kunnen.

Twintig jaar opgesloten in een vrachtwagen

Mufasa werd als jonge bergleeuw opgenomen in een circus, en bracht maar liefst twintig jaar door in een krappe, metalen kooi achterin een pick-up truck. Zijn leven bestond uit reizen, optredens en wachten in de hitte — zonder bewegingsvrijheid, zonder sociaal contact met soortgenoten en zonder uitzicht op verbetering.

Voor toeschouwers was hij een attractie. Voor zijn eigenaar een bron van inkomsten. Maar voor Mufasa zelf was het een leven vol onderdrukking, angst en isolatie. Hij werd vastgehouden met kettingen, vervoerd over hobbelige wegen, en telkens opnieuw gedwongen tot iets dat tegen zijn natuur inging. Bergleeuwen zijn solitaire roofdieren die leven in uitgestrekte, groene gebieden. Geen enkel aspect van zijn leven in het circus kwam daarbij in de buurt.

Een keerpunt dankzij dierenbeschermers

In 2015 veranderde Mufasa’s leven voorgoed. Dierenrechtenorganisatie Animal Defenders International (ADI) voerde destijds campagne om illegale circussen in Peru te ontmantelen. Tijdens een van hun acties ontdekten ze Mufasa, verstopt achterin een vrachtwagen die dienst deed als zijn permanente kooi. Wat ze aantroffen was schokkend: een oudere, uitgemergelde bergleeuw met doffe ogen, vastgeketend, met nauwelijks ruimte om te bewegen.

De reddingsoperatie verliep niet zonder slag of stoot. De medewerkers van ADI moesten eerst juridische stappen ondernemen, onderhandelen met lokale autoriteiten en het circus overtuigen om afstand te doen van het dier. Maar hun doorzettingsvermogen werd beloond: Mufasa werd uiteindelijk bevrijd.

De eerste stappen in vrijheid

Wat daarna volgde, was even ontroerend als indrukwekkend. Mufasa werd vervoerd naar een opvangcentrum, waar hij medische zorg kreeg, voldoende voeding, en – vooral – rust. In een prachtige video die wereldwijd werd gedeeld, is te zien hoe hij voor het eerst weer contact maakt met de natuur. Hij snuffelt aan het gras, rekt zijn spieren uit en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Voor het eerst in twee decennia hoefde hij niet bang te zijn voor zwepen, lawaai of kooitjes.

Zijn eerste stappen in vrijheid symboliseerden meer dan alleen een fysieke bevrijding. Het was ook een mentale bevrijding: een herontdekking van zijn instincten, zijn waardigheid en zijn recht op een natuurlijk leven.

Een leven in de jungle, zoals het hoort

Na zijn herstel werd Mufasa overgebracht naar een beschermd natuurgebied in Peru, waar hij zijn laatste jaren kon doorbrengen in een omgeving die zoveel mogelijk aansloot bij zijn natuurlijke habitat. Daar had hij bomen, gras, schaduw, water en ruimte — allemaal basisbehoeften die hem jarenlang waren ontzegd.

Hoewel Mufasa al op leeftijd was en zijn gezondheid tekenen van slijtage vertoonde door de jarenlange gevangenschap, genoot hij zichtbaar van zijn nieuwe thuis. Hij kon eindelijk leven zoals het bedoeld is voor een wild dier: in rust, met respect voor zijn autonomie en zonder dwang of exploitatie.

De bredere boodschap: dieren horen niet thuis in circussen

Het verhaal van Mufasa raakt niet alleen vanwege zijn persoonlijke lijden en herstel, maar ook omdat het een symbool is voor duizenden dieren wereldwijd die nog steeds onder soortgelijke omstandigheden leven. In circussen, illegale shows en soms zelfs in particuliere tuinen worden wilde dieren vastgehouden, vaak zonder vergunning en zonder het welzijn van het dier in acht te nemen.

Veel van deze dieren worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, getraind met harde hand en jarenlang vastgehouden in onnatuurlijke situaties. Ruimte om te rennen, jagen of klimmen ontbreekt vaak volledig. Ook worden ze in veel gevallen slecht gevoed en onvoldoende medisch verzorgd.

Mufasa’s redding heeft bijgedragen aan de bewustwording rondom dit thema. Dankzij campagnes zoals die van ADI hebben meerdere landen inmiddels wetgeving ingevoerd die het houden van wilde dieren in circussen verbiedt — waaronder Peru, waar Mufasa uiteindelijk gered werd.

Kleine stappen, grote impact

De impact van Mufasa’s verhaal is niet te onderschatten. Zijn video werd miljoenen keren bekeken en gedeeld, en bracht mensen van over de hele wereld in beweging. Van petities tot donaties, van politieke aandacht tot onderwijsprogramma’s — het begon allemaal met de blik van een bergleeuw die voor het eerst in jaren weer bomen zag in plaats van tralies.

Dierenorganisaties gebruiken zijn verhaal nog steeds als krachtig voorbeeld van waarom inzet loont. De redding van één dier lijkt misschien klein, maar het kan het begin zijn van structurele veranderingen die veel verder reiken.

Waarom dit verhaal blijft raken

Wat Mufasa’s verhaal zo krachtig maakt, is de herkenbare strijd voor vrijheid en waardigheid. Hij had geen stem, geen keuze en geen manier om aan zijn situatie te ontsnappen. Maar dankzij de inzet van betrokken mensen werd zijn lot toch gekeerd. Het herinnert ons eraan dat we als samenleving verantwoordelijkheid dragen voor hoe we met dieren omgaan — en dat verandering mogelijk is, zelfs na twintig jaar onrecht.

Zijn verhaal roept belangrijke vragen op: Hoe willen we als mensen omgaan met dieren? Wat vinden we belangrijker: vermaak of welzijn? En welke keuzes kunnen wij maken om bij te dragen aan een wereld waarin geen enkel dier nog hoeft te leven in een kooi?

Wat jij kunt doen

Het verhaal van Mufasa is een oproep tot actie. Er zijn talloze manieren waarop je kunt bijdragen aan een wereld met meer respect voor dieren:

  • Ondersteun dierenorganisaties die opkomen voor wilde dieren en werken aan wetgeving en opvang.

  • Bezoek geen circussen of shows waarin dieren worden gebruikt voor entertainment.

  • Deel verhalen zoals dat van Mufasa om bewustzijn te vergroten in je eigen omgeving.

  • Leer kinderen over dierenwelzijn en het belang van vrije leefruimte voor wilde dieren.


Conclusie: vrijheid is geen luxe, maar een recht

Het leven van Mufasa laat ons zien dat het nooit te laat is om goed te doen. Na twintig jaar gevangenschap kreeg hij uiteindelijk wat elk dier verdient: vrijheid, rust en een natuurlijke omgeving. Zijn eerste stappen in het gras, zijn blik omhoog naar de lucht, zijn zachte sprongen door de bladeren — het zijn beelden die blijven hangen.

Mufasa is inmiddels niet meer onder ons, maar zijn verhaal leeft voort. Als herinnering, als les en vooral als inspiratie om dieren een stem te geven. Want geen enkel dier zou ooit in een kooi mogen leven, enkel voor menselijk plezier.

Lees verder