Algemeen
Storm van kritiek om veel te strak truitje van Dionne Stax: ´Dit kan echt niet meer´
Het uiterlijk van televisiepresentatoren is al jarenlang een stilzwijgend gespreksonderwerp. In de televisiewereld draait het niet alleen om wat iemand zegt, maar ook om hoe het wordt gepresenteerd. Stemgebruik, lichaamstaal en vooral kledingkeuze spelen een grote rol. Vrouwelijke presentatoren ondervinden hier vaak meer druk van dan hun mannelijke collega’s. Een treffend voorbeeld daarvan is Dionne Stax.
Dionne Stax als vertrouwd gezicht
Dionne Stax begon haar carrière bij het NOS Journaal en groeide uit tot een vaste waarde op televisie. Haar heldere presentatiestijl en rustige uitstraling zorgen voor vertrouwen bij kijkers. Toch gaat het bij Dionne niet alleen over inhoud. Haar kledingstijl wordt minstens zo vaak besproken als haar journalistieke prestaties, en dat zegt veel over hoe de media en het publiek omgaan met vrouwelijke gezichten op tv.
Modekeuzes onder vergrootglas
Dionne kiest doorgaans voor klassieke, stijlvolle kleding in neutrale tinten. Denk aan elegante jurken en goed passende blouses die professionaliteit uitstralen. Ondanks deze zorgvuldige keuzes kan één outfit al snel tot ophef leiden. Dat bleek opnieuw toen ze in een nauwsluitende trui op televisie verscheen en de reacties op sociale media niet uitbleven.
Reacties op sociale media
Binnen enkele uren na haar optreden ontstond er discussie. Sommige kijkers prezen haar uitstraling, terwijl anderen zich afvroegen of haar outfit wel geschikt was voor een nieuwsprogramma. Wat begon als een modieuze opmerking, groeide uit tot een bredere discussie over wie Dionne is en hoe ze zich presenteert. Het illustreert hoe kleding bij vrouwen vaak onterecht zwaarder weegt dan de boodschap die ze overbrengen.
Vrouwen worden strenger beoordeeld
De reacties laten zien dat vrouwen in de media systematisch op hun uiterlijk worden beoordeeld. Een man in een strak pak blijft onbesproken, terwijl een vrouw met een nette trui ineens onderwerp van debat is. Die scheve beoordeling is hardnekkig en benadrukt hoe ongelijk de lat wordt gelegd tussen mannen en vrouwen op televisie.
Dionne blijft dicht bij zichzelf
Dionne Stax laat zich echter niet uit het veld slaan. In interviews benadrukt ze dat ze kleding draagt waarin zij zich prettig voelt. Voor haar is kleding geen afleiding, maar een verlengstuk van wie zij is. Ze laat zich niet leiden door kritiek van buitenaf, en dat maakt haar des te geloofwaardiger.
Andere presentatoren reageren ook
Niet alleen Dionne spreekt zich uit over deze ongelijkheid. Ook presentator Astrid Kersseboom kaartte het onderwerp aan. Zij benadrukte dat kleding altijd reacties oproept, of je dat nu wilt of niet. Ze riep op tot meer begrip en minder snelle oordelen. De recente kritiek op Dionne laat zien dat deze oproep nog steeds hard nodig is.
Tijd voor bewustwording
Kleding is meer dan bescherming tegen de kou; het is een vorm van expressie. Dionne’s stijl is ingetogen, maar doordacht. Haar uitstraling en professionaliteit versterken elkaar. Het is tijd dat kijkers zich meer richten op de inhoud dan het uiterlijk. Pas dan ontstaat er ruimte voor een eerlijke beoordeling van iemands werk.
Voor miljoenen Nederlanders is Robert ten Brink al decennia lang het gezicht van de liefde op televisie. Maar achter de schermen van All You Need Is Love speelt zich nu een veel pijnlijker verhaal af. Robert en zijn gezin rouwen om het verlies van Ike Cialona-Janszen, zijn geliefde schoonmoeder, die op 11 april overleed in haar geboortestad Amsterdam. Haar overlijden laat een groot gat achter in het leven van de familie.
Een bijzonder familielid
Ike Cialona-Janszen was de moeder van Roos Cialona, Roberts echtgenote met wie hij al meer dan 44 jaar samen is. Samen kregen ze vijf dochters: Nina, Emma, Charlotte, Isabel en Suus. De rouwadvertentie waarin haar overlijden werd aangekondigd spreekt boekdelen: “Onze unieke, levenslustige, briljante, geestige, eigenzinnige en lieve (oma) Ike heeft ons verlaten.” Woorden die de warmte en het karakter van Ike onderstrepen, en die de leegte voelbaar maken die zij achterlaat.
Afscheid in intieme kring
Op 22 april heeft de familie afscheid genomen van Ike. Een dag die in het teken stond van herinneringen, liefde en het samen herdenken van een vrouw die voor velen een baken was. De impact van haar overlijden is groot. Niet alleen voor Robert en Roos, maar ook voor hun dochters en de rest van de familie. Ike speelde een centrale rol in hun leven en was zichtbaar geliefd bij jong en oud.
Een huwelijk dat lief en leed deelt
Hoewel het verdriet momenteel overheerst, kunnen Robert en Roos elkaar tot steun zijn. Hun huwelijk, dat al ruim vier decennia standhoudt, staat bekend om zijn stabiliteit en diepe verbondenheid. In een recent interview met De Telegraaf liet Robert zich daar nog over uit: “Waar ik niet in geloof, is dat mensen zeggen: ‘Je moet er wel aan blijven werken.’ Ik denk echt dat het vanzelf moet gaan.” Die vanzelfsprekende liefde blijkt nu onmisbaar in tijden van verlies.
Televisiecarrière even op de achtergrond
De timing van het verdrietige nieuws is extra wrang: juist nu stond er weer een nieuwe, veelbelovende uitzending van All You Need Is Love gepland. De Australië-special, een aflevering waar Robert doorgaans reikhalzend naar uitkijkt, moet nu plaatsmaken voor rouw en bezinning. Hoewel hij gewend is liefde te vieren op televisie, dringt het besef zich op dat ook liefde verliezen onderdeel is van het leven.
Een voorbeeld voor velen
Robert ten Brink wordt vaak ‘Dr. Love’ genoemd, maar deze periode laat zien dat zelfs de grootmeester van romantiek wordt geconfronteerd met het harde verdriet van afscheid. Toch blijft zijn houding bewonderenswaardig: in stilte en met waardigheid zoekt hij steun bij zijn gezin, en vindt hij kracht in de liefde die hem met Roos verbindt.
Liefde kent vele gezichten
Het overlijden van Ike herinnert ons eraan dat liefde niet alleen te vinden is in rozenblaadjes en verrassingsreizen, maar ook in gedeelde stilte, een arm om de schouder en het gezamenlijk verwerken van verlies. Voor Robert, Roos en hun dochters is het nu vooral dat laatste wat telt: samen rouwen, samen herinneren, en samen doorgaan.