Algemeen
Ria Valk deelt aangrijpend nieuws: “Ik weet nu hoe lang ik nog heb”
Ria Valk (82) opnieuw getroffen door kanker, maar blijft strijdbaar: ‘Elke dag telt’
Ze is al decennialang een geliefd gezicht in de Nederlandse muziek- en televisiewereld: Ria Valk, bekend om haar aanstekelijke lach, vrolijke uitstraling en het iconische liedje Leo. Maar achter haar opgewekte persoonlijkheid schuilt momenteel een ander, aangrijpend verhaal. Op 82-jarige leeftijd is Ria opnieuw getroffen door k*nker. Na eerdere diagnoses van huid- en borstk*nker vecht de zangeres nu opnieuw voor haar gezondheid. Ondanks de fysieke en mentale uitdagingen blijft ze opmerkelijk positief. “Ik probeer elke dag te lachen,” zegt ze strijdvaardig.
Een harde terugkeer
Begin dit jaar ontdekte Ria een knobbeltje onder haar arm. Gealarmeerd door haar eerdere ervaringen wist ze meteen dat het menens kon zijn. “Ik dacht: dit kan toch niet weer gebeuren?” vertelt ze in een openhartig interview. Helaas bleek haar voorgevoel te kloppen: de k*nker was teruggekeerd. “Het sloeg in als een bom. Ik had het gevoel dat de rust die ik na mijn eerdere behandelingen had gevonden, ineens compleet verdwenen was.”
Een vrouw met ervaring en kracht
Voor Ria Valk is dit niet de eerste keer dat ze met deze z!ekte wordt geconfronteerd. In het verleden versloeg ze al zowel huidk*nker als borstk*nker. Ze onderging een borstamputatie en herstelde met bewonderenswaardige veerkracht. “Ik voelde me toen herboren, ik had het overwonnen. Ik dacht dat ik het achter me had gelaten.” Toch weet ze die eerdere strijd nu te benutten als bron van kracht. “Als ik het toen aankon, dan kan ik dit ook,” stelt ze vastbesloten.
Een operatie en herstel in één
Op 31 januari onderging Ria een ingrijpende operatie. Tijdens deze ingreep werd niet alleen het knobbeltje verwijderd, maar werd er ook een reconstructie uitgevoerd met haar eigen lichaamsweefsel. Een dubbel zware ingreep, maar Ria keek er met een verrassend nuchtere blik op terug: “Toen ik in de spiegel keek, dacht ik: dit valt eigenlijk nog mee. Ze hebben dat prachtig gedaan.” De operatie verliep goed, maar zoals bij veel k*nkerpatiënten speelt onzekerheid een grote rol. “Je weet nooit of het echt weg is. Dat blijft altijd in je achterhoofd zitten.”
Dagelijkse bestralingen en vermoeidheid
Na haar operatie moest Ria beginnen aan een intensief bestralingsprogramma. Vijf dagen per week reist ze naar het z!ekenhuis. Voor iemand van 82 is dat een enorme fysieke belasting. “Het is zwaar, zeker op mijn leeftijd,” geeft ze eerlijk toe. Toch weigert ze toe te geven aan somberheid. “Ik kijk niet te ver vooruit. Elke dag probeer ik gewoon te doen wat er moet gebeuren. Niet meer en niet minder.”
Positiviteit als medicijn
Wat Ria Valk onderscheidt van velen, is haar onwrikbare gevoel voor humor. Ondanks de pijn en de vermoeidheid, weet ze zichzelf en anderen aan het lachen te maken. “Zelfs op mijn slechtste dagen probeer ik een grap te maken. Humor is mijn medicijn.” Die houding werkt aanstekelijk. Haar omgeving noemt haar een lichtpunt, iemand die ondanks alle tegenslagen zichzelf blijft. “Je kunt wel bij de pakken neer gaan zitten, maar daar wordt niemand beter van,” zegt ze.
Massale steunbetuigingen
Vanuit het hele land stromen steunbetuigingen binnen. Fans sturen kaarten, bloemen en berichten via sociale media. “Ik voel me echt gedragen door al die lieve mensen. Dat geeft me energie.” Ook haar behandelaars krijgen van haar een groot compliment. “Ze zijn geduldig, betrokken en nemen de tijd. Ik voel me echt gehoord in het z!ekenhuis, en dat is zó belangrijk.” Die positieve aandacht en betrokkenheid maken voor Ria een wereld van verschil.
Kleine dingen die nu het grootst voelen
Waar haar leven ooit draaide om optredens, televisieopnames en muziek, zijn het nu de kleine momenten die het grootste geluk brengen. “Een cappuccino in de zon, een wandeling door het park, een goed gesprek met een vriendin – dat zijn nu de dingen waar ik het meest van geniet.” Optreden doet ze momenteel niet, maar ze sluit niet uit dat ze ooit weer een intiem concert geeft. “Wie weet, als ik me weer wat sterker voel.”
Over z!ekte praten zonder taboe
Ria is bewust open over haar z!ekte. Niet om medelijden op te wekken, maar om het gesprek op gang te brengen. “Z!ekte hoort bij het leven. Waarom zouden we daar niet over praten?” Volgens haar moet er meer ruimte komen voor openheid, vooral bij ouderen. “Een simpele ‘hoe gaat het met je?’ kan zoveel verschil maken. Stilte doet vaak meer pijn dan een goed bedoeld woord.”
De kracht van herkenning
Veel mensen herkennen zich in Ria’s verhaal. Ze wordt dagelijks overspoeld met reacties van mensen die zelf met z!ekte kampen of iemand in hun omgeving hebben die z!ek is. “Ik krijg berichten van vrouwen die ook net een diagnose hebben gekregen. Ze zeggen: ‘Als jij het kan, kan ik het ook.’ En dat is precies waarom ik mijn verhaal vertel.” Ria’s strijd geeft anderen moed, en dat is voor haar minstens zo waardevol als haar eigen herstel.
Blijvende inspiratie
Ook in de entertainmentwereld wordt Ria Valk geroemd om haar veerkracht. Collega’s noemen haar een voorbeeld en een inspiratie. Artiesten die haar al jaren kennen, spreken vol respect over haar positieve houding. “Ze was er altijd met een lach, zelfs nu nog,” zegt een muzikant die jarenlang met haar optrad. Het publiek dat haar decennialang heeft gevolgd, blijft haar trouw. Ze krijgt berichten van fans van alle leeftijden, die haar hun steun betuigen.
Meer dan een zangeres
Ria Valk is altijd meer geweest dan alleen een zangeres. Ze is een symbool van vrolijkheid, karakter en doorzettingsvermogen. In tijden van z!ekte blijft ze trouw aan zichzelf: ze blijft zingen, blijft lachen, en blijft strijden. “Z!ekte mag je niet definiëren. Ik bén niet mijn z!ekte. Ik ben Ria.” Het is een zin die haar kracht samenvat. Ondanks alles weigert ze zich neer te leggen bij haar situatie.
De toekomst in het nu
Wat de toekomst brengt, weet niemand. Maar voor Ria is het duidelijk dat ze elke dag bewust wil beleven. “Ik leef in het nu. Morgen is morgen. Vandaag is vandaag.” Ze kijkt met hoop naar de dag waarop de bestralingen achter de rug zijn en ze haar normale ritme weer kan oppakken. Tot die tijd telt elke lach, elk lief bericht en elke zonnestraal.
Slotgedachte
Ria Valk laat zien dat je ondanks alles kunt blijven stralen. Dat ouderdom, z!ekte en tegenslag geen reden hoeven zijn om op te geven. Ze geeft betekenis aan wat het is om mens te zijn, in alle facetten – kwetsbaar én sterk, verdrietig én vol humor, z!ek én springlevend. Haar verhaal is een ode aan het leven, aan veerkracht en aan liefde. En dat maakt haar, opnieuw, een inspiratie voor velen.
Suzan & Freek door het diepste dal: ‘We zijn nog lang niet klaar’
Een week nadat Nederland werd opgeschrikt door het emotionele nieuws dat Freek, de helft van het populaire muzikale duo Suzan & Freek, te maken heeft met een ernstige en uitgezaaide vorm van longk*nker, delen de twee een hoopvolle update. In een openhartige en ontroerende boodschap via hun sociale media vertellen ze hoe het nu met hen gaat, hoe Freek zich fysiek voelt en wat de toekomst nog in petto heeft. Hun woorden raken diep – niet alleen door de ernst van de situatie, maar ook door de liefde en de kracht die eruit spreekt.
Een onverwachte klap
Acht dagen geleden stond de wereld van Suzan en Freek plotseling stil. Na drie uitverkochte concerten in de Ziggo Dome kondigden ze abrupt aan dat ze de rest van hun geplande optredens moesten annuleren. De reden: Freek was kort daarvoor gediagnosticeerd met uitgezaaide longk*nker. De boodschap sloeg in als een bom, bij fans, collega’s en media. Niemand had dit zien aankomen.
In de dagen die volgden werden ze overspoeld door steunbetuigingen. Kaarten, bloemen, digitale knuffels en ontelbaar veel berichten stroomden binnen. En hoewel het nieuws nog altijd als onwerkelijk voelt, besloten Suzan & Freek nu, een week later, hun volgers opnieuw bij te praten.
‘Even naar de dokter’
In hun update vertellen ze hoe het allemaal begon – ogenschijnlijk onschuldig. “We gingen ‘even’ naar de dokter,” schrijft Suzan. Freek kampte al maanden met een aanhoudend hoestje. Niets verontrustends, leek het. Zoals zoveel mensen dacht hij dat het vanzelf wel over zou gaan. Maar toen het bleef aanhouden, besloot hij toch een afspraak te maken. “Een check, meer niet,” dachten ze.
Maar wat begon als een routinematig doktersbezoek, eindigde in een keiharde diagnose. Uitgebreid onderzoek bracht iets veel ernstigers aan het licht: longk*nker, en in een vergevorderd stadium. “Plotseling zat alles anders. De plannen, de toekomst, de muziek – alles kreeg een andere kleur.”
Medicatie, geen chemotherapie
Ondanks de heftige diagnose, is er ook hoop. Freek is inmiddels gestart met levensverlengende medicatie. “Gelukkig geen chemotherapie,” schrijft Suzan. De behandeling is erop gericht om de z!ekte af te remmen en, in het beste geval, voor langere tijd stabiel te houden.
En er is meer positief nieuws. Sinds Freek met de medicatie is begonnen, voelt hij zich lichamelijk beter. “Het hoestje is weg, en hij is weer wat kilo’s aangekomen,” klinkt het opgelucht. Over een tijdje volgt er een nieuwe ronde z!ekenhuisonderzoeken. Die moeten uitwijzen of de medicijnen ook daadwerkelijk het gewenste effect hebben. Als dat zo is, kan er mogelijk voor meerdere jaren stabiliteit zijn.
“We weten dat de cellen op termijn resistent worden,” schrijven ze, “maar voor nu houden we ons vast aan de verhalen van mensen die al jaren vooruit kunnen met deze medicatie. En ondertussen hopen we heel hard op een wonder.”
De kracht van samen
In hun bericht leggen Suzan & Freek de nadruk op hun band. Sinds de diagnose is hun leven volledig veranderd, maar één ding staat vast: ze gaan dit samen aan. “We proberen deze keiharde klap samen een plek te geven. En we zoeken naar een richting in deze bizarre situatie.”
De woorden ademen liefde, veerkracht en strijdlust. “We hebben besloten om samen de schouders eronder te zetten. We gaan er alles aan doen om de uitzondering te worden.” Hun update wordt afgesloten met een hartje en een biddende emoji, symbolen van hoop in een tijd waarin niets meer vanzelfsprekend is.
Zwangerschap: hun lichtpunt
Tussen al het verdriet en de onzekerheid is er ook een straal van licht: de zwangerschap. Suzan is zwanger van hun eerste kindje. En ondanks alles gaat het goed met haar en de baby. “Daar focussen we ons nu zoveel mogelijk op,” schrijven ze. “Onze allergrootste droom.”
Suzan is inmiddels het eerste trimester gepasseerd en voelt zich naar omstandigheden goed. De echo’s zijn tot nu toe positief: “De baby stuitert vrolijk op en neer,” delen ze met een glimlach. “Daar halen we nu al ons geluk uit.”
Het stel geniet zelfs van de kleine momenten: “Tijdens onze optredens lachten we vaak om de crackers en andere snacks die we op het podium hadden verstopt voor Suus, om haar cravings te stillen.” Het laat zien hoe sterk ze proberen vast te houden aan het normale leven, hoe moeilijk ook.
Positiviteit als kracht
Opvallend is de manier waarop Suzan & Freek ondanks alles blijven zoeken naar positiviteit. “We proberen vooral niet te stoppen met leven,” schrijven ze. Muziek blijft daarbij een belangrijke rol spelen. “Tot nu toe maken we elke dag nog samen muziek, en dat voelt zó fijn. We zijn nog lang niet klaar!”
Het stel vraagt hun volgers om tips voor het inrichten van de babykamer, waarmee ze duidelijk maken dat ze – ondanks de onzekerheid – naar de toekomst blijven kijken. “Kom maar door met die leuke ideeën!” Hun oproep wordt massaal beantwoord met steun, adviezen en hartverwarmende reacties.
Massale steun
De steun vanuit het publiek is overweldigend. Niet alleen fans, maar ook collega-artiesten en BN’ers lieten van zich horen. Radioshows draaien hun nummers non-stop, social media stroomt over van liefdevolle berichten, en het nummer ‘Lichtje Branden’ werd zelfs spontaan een hit. Als een soort muzikaal kaarsje voor het stel, opgezet door fans, radiomakers en vrienden.
Het tekent hoeveel Suzan & Freek voor veel mensen betekenen. Hun liedjes, vaak over liefde, verlies en hoop, krijgen in deze situatie een diepere lading. En nu het verhaal omgekeerd is – zij de troost nodig hebben – staat heel Nederland voor ze klaar.
Een intiem dagboek
De manier waarop ze hun proces delen, voelt als het lezen van een dagboek. Open, eerlijk en kwetsbaar. Het is geen gelikt persbericht, maar een menselijke oproep: dit is onze realiteit, we weten niet wat er komt, maar we gaan ervoor.
De combinatie van het slechte nieuws, hun liefde voor elkaar, de komst van hun kindje en hun doorzettingsvermogen maakt dit tot een verhaal dat mensen raakt. Niet omdat het alleen verdrietig is, maar omdat het hoop geeft. Aan iedereen die ook te maken heeft met z!ekte, verlies of angst voor de toekomst.
Dankbaarheid
Tot slot nemen Suzan & Freek uitgebreid de tijd om iedereen te bedanken. “Dankjewel voor al jullie liefde en lichtjes ❤️❤️❤️❤️❤️”, schrijven ze. Het is die stroom van positieve energie die hen zichtbaar kracht geeft.
Wat de toekomst ook brengt, het muzikale duo laat zien dat liefde, verbondenheid en hoop onmisbare brandstoffen zijn – zeker als alles op losse schroeven komt te staan. En zolang ze samen muziek kunnen maken, zolang hun kindje groeit, en zolang er mensen zijn die een lichtje voor hen laten branden, is hun verhaal nog lang niet ten einde.