Algemeen
Ophef in The Passion door Mike en Monique: ‘Ik ben bij je’ krijgt plots een andere betekenis
The Passion 2025 krijgt onverwachte wending door komst van Mike en Monique uit Winter Vol Liefde
Wat bedoeld was als een ingetogen moment in een jaarlijks terugkerende televisietraditie, veranderde op donderdagavond in een onderwerp van nationale discussie. Tijdens de vijftiende editie van The Passion verschenen Mike en zijn moeder Monique – bekend van het populaire datingprogramma Winter Vol Liefde – kort op het podium. Hun verschijning was misschien slechts enkele zinnen lang, maar de reacties die erop volgden waren allesbehalve klein.
De aankondiging kwam pas op de middag van de uitzending, wat het verrassingseffect alleen maar groter maakte. De keuze om de twee realitysterren een plek te geven in het doorgaans serieuze en muzikale paasevenement leidde al snel tot een golf aan reacties op sociale media, in columns én bij tv-recensenten.
Verbazing en discussie tijdens de uitzending
Kijkers die hadden afgestemd op The Passion – dat ieder jaar op Witte Donderdag wordt uitgezonden en traditiegetrouw het lijdensverhaal van Jezus vertelt in een eigentijds jasje – wisten even niet wat ze zagen toen plots Mike en Monique op het podium verschenen. Hun bijdrage bestond uit een korte tekstpassage, passend binnen het verhaal, maar hun verschijning deed bij velen de wenkbrauwen fronsen.
Hoewel het moment inhoudelijk klein was, werd het onmiddellijk opgemerkt. Velen deelden screenshots van het fragment op X (voorheen Twitter), Instagram en TikTok. De reacties varieerden van verbazing tot cynisme. Sommige kijkers vroegen zich af of The Passion nu vooral mikt op “talk value”, meer dan op spirituele of muzikale inhoud.
Kritiek op de programmamakers: “Waar is de lijn?”
De meeste kritiek richtte zich niet zozeer op Mike en Monique zelf, maar op de makers van The Passion. Waarom werd gekozen voor deelname van twee personen die hun bekendheid vooral danken aan reality-tv? Was het een bewuste poging om een jonger, digitaal publiek te bereiken? Of juist een wanhopige poging om relevant te blijven in een steeds competitiever televisielandschap?
In talkshows en columns werden de vragen openlijk gesteld. Had een programma met een religieus en cultureel karakter als The Passion niet beter kunnen kiezen voor deelnemers met een inhoudelijke of artistieke achtergrond?
De programmaredactie heeft vooralsnog geen officiële reactie gegeven op de keuze voor Mike en Monique, maar het is duidelijk dat de beslissing in elk geval tot brede aandacht heeft geleid.
Veronica Superguide-columnist noemt het “het meest gênante tv-moment van 2025”
De scherpste kritiek kwam van Robin Heerkens, hoofdredacteur van Veronica Superguide. In zijn wekelijkse column spaarde hij de makers van The Passion niet:
“In een wanhopige poging om een viral-momentje te creëren, mochten Winter Vol Liefde-sterren Mike en zijn moeder Monique een paar woorden opdreunen bij het podium,” schreef hij.
Heerkens ging verder door te stellen dat het moment niet alleen onnodig was, maar ook ten koste ging van de toon en het karakter van het programma:
“We hoeven niet meer verder te zoeken: het meest gênante tv-moment van 2025 zat in The Passion.”
Zijn column werd breed gedeeld via entertainmentplatforms en zette de discussie nog verder op scherp. Veel lezers sloten zich aan bij zijn kritiek, terwijl anderen het juist opnamen voor de inclusieve en moderne benadering van het programma.
Ironie rondom het thema van het jaar
Het thema van deze editie van The Passion was “Ik ben bij je” – een boodschap van troost en nabijheid, passend bij het paasverhaal. Die boodschap kreeg echter een onverwacht ironische lading toen Monique samen met haar zoon op het podium verscheen.
Heerkens speelde hier in zijn column subtiel op in:
“Monique past overigens wel héél goed bij het thema ‘Ik ben bij je’. Dat neemt ze heel letterlijk, weet zoon Mike uit jarenlange ervaring.”
Deze opmerking – bedoeld als humoristische prik – werd door velen op sociale media overgenomen, wat zorgde voor een stroom aan memes, gevatte reacties en ludieke video’s. Of het nu terecht was of niet, feit is dat Monique’s aanwezigheid het thema van het jaar onbedoeld een dubbele laag gaf.
Online reacties: van humor tot afkeuring
Op X, Instagram en TikTok lieten kijkers massaal van zich horen. Sommige reacties waren speels van toon, anderen ronduit kritisch.
“Waren alle echte acteurs ineens bezet?” schreef iemand cynisch.
Een ander vroeg zich af: “Volgend jaar Giel de Winter als Judas?”
Ook veelvoorkomend: “Kan iemand me uitleggen waarom Mike en Monique in hemelsnaam een rol hebben in The Passion?”
Toch waren er ook geluiden die opriepen tot nuance. Sommige kijkers gaven aan dat The Passion juist altijd zoekt naar verbinding en actualiteit, en dat daar ruimte is voor een breed scala aan stemmen en gezichten. “Of je nou van reality-tv houdt of niet, het zijn óók mensen met een verhaal,” aldus één van de reacties.
Caststrategie of media-experiment?
De vraag blijft hangen: was de keuze voor Mike en Monique onderdeel van een bewuste mediastrategie? Wilde de redactie het programma een virale boost geven door herkenbare gezichten uit een andere tv-wereld te introduceren?
In het verleden werden vaker verrassende keuzes gemaakt voor de cast van The Passion, maar deze editie lijkt een nieuwe grens te hebben verkend. De snelle verspreiding van het fragment en de hoeveelheid aandacht die het opleverde, wijst erop dat die strategie op z’n minst effect had – al is het nog maar de vraag of dat positief uitpakt voor de reputatie van het programma.
Een uitzending die mensen bezighoudt
Los van de inhoudelijke discussies is één ding zeker: The Passion 2025 laat niemand onberoerd. Of je nu fan bent van het paasspektakel of juist sceptisch kijkt, het programma wist wederom de aandacht te trekken van een breed publiek. De buzz die ontstond rondom de aanwezigheid van Mike en Monique bewijst dat televisie anno 2025 nog steeds in staat is om het gesprek van de dag te bepalen.
De komende tijd zal moeten uitwijzen of dit moment The Passion blijvend verandert, of dat het wordt gezien als een eenmalige, discutabele keuze. Wat de uitkomst ook is: het gesprek over de balans tussen cultuur, religie, entertainment en relevantie is geopend – en dat is misschien wel het belangrijkste resultaat van deze editie.
Blijf ons volgen voor meer achtergrondverhalen over televisie, media en BN’ers die het gesprek van de dag bepalen.
Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?
Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.