Algemeen
Natasja Froger in grote shock
Natasja Froger diep geraakt door 0verlijden jeugdvriend Jonnie Boer: ‘Het voelt onwerkelijk en oneerlijk’
Het 0verlijden van topkok Jonnie Boer is hard aangekomen bij veel mensen, maar bij Natasja Froger laat het verlies extra diepe sporen na. Voor haar is het niet alleen het afscheid van een culinaire grootheid, maar ook van een jeugdvriend, een dierbare met wie ze jarenlang een warme band onderhield. In een emotioneel gesprek met RTL Boulevard beschrijft Natasja hoe ze zich voelt sinds het verdrietige nieuws haar bereikte: “Ik ben in shock. Het voelt onwerkelijk. En bovenal: het is zo oneerlijk.”
Een vriendschap met diepe wortels
Natasja en Jonnie leerden elkaar kennen in hun jonge jaren, op een leeftijd waarop de meeste mensen nog dromen over wat ze willen worden. “Hij was mijn eerste liefde,” vertelt Natasja met een glimlach die tegelijkertijd veel weemoed verraadt. “We hadden het ontzettend leuk samen. Uiteindelijk heb ik het uitgemaakt, maar ik zei: ‘Ik wil altijd vrienden blijven.’ En dat zijn we ook echt gebleven. Die band is nooit verbroken.”
De warmte van hun jeugdvriendschap bleef jarenlang overeind, ook toen hun levens elk een andere richting opgingen. Jonnie groeide uit tot een van de meest toonaangevende chefs van Nederland, met drie Michelinsterren op naam. Natasja vond haar weg in de televisiewereld. Maar ondanks hun verschillende levenspaden bleven ze elkaar vinden op belangrijke momenten.
Een verweven leven
Natasja vertelt hoe verweven haar leven en dat van Jonnie en zijn vrouw Thérèse waren. “René zong op hun bruiloft,” herinnert ze zich. “Dat moment symboliseert alles: de verbondenheid, het respect, de liefde.” De families deelden mooie herinneringen, fijne avonden, en bovenal: vertrouwen.
Wat haar het meest raakt, is de liefde tussen Jonnie en Thérèse. “Ze waren nog zó verliefd. Echt net zoals toen ze elkaar net hadden ontmoet. Zo’n diepe connectie, dat zie je zelden. En dan vraag ik me af: waarom moeten die twee nu zonder elkaar verder? Het is niet te bevatten.”
Een rauwe werkelijkheid
Het verdriet van Natasja zit diep, en dat heeft ook te maken met de kinderen van Jonnie en Thérèse. “Waarom moeten Isabelle en Jimmie nu al afscheid nemen van hun vader? Dat breekt mijn hart. Ze hadden nog zoveel voor zich. Zo veel om samen te beleven.” Ze spreekt met bewondering over hoe Jonnie zijn gezin op de eerste plaats zette. “Hij leefde voor hen. Alles draaide om Thérèse en de kinderen. Dat was zijn hart, zijn kracht.”
Jonnie Boer: meer dan een chef
Dat het 0verlijden van Jonnie Boer zo’n brede impact heeft, is niet verrassend. Binnen de wereld van gastronomie stond hij bekend als een visionair. Zijn restaurant De Librije, dat hij samen met Thérèse runde, werd het enige restaurant in Nederland met drie Michelinsterren. Maar Jonnie was veel meer dan een meesterkok. “Hij was een levensgenieter,” zegt Natasja. “Een familieman. Iemand die met passie kookte, maar ook met passie leefde.”
Jonnie’s naam was niet alleen bekend in culinaire kringen. Ook op Curaçao en Bonaire zette hij gastronomische projecten op. Zijn werk was grensverleggend, zijn invloed onmiskenbaar. Toch was het vooral zijn persoonlijkheid die bij mensen bleef hangen. “Hij was warm, toegankelijk, en echt,” zegt Natasja. “Als je hem ontmoette, voelde je je meteen welkom.”
Verlies in de privésfeer én in de samenleving
De impact van zijn 0verlijden is breed voelbaar. Niet alleen onder collega’s en gasten die hem kenden van De Librije, maar ook bij mensen die geraakt werden door zijn manier van zijn. Wendy van Dijk sprak eerder al uit hoe erg het nieuws haar raakte. Veel mensen voelen zich alsof ze een vriend zijn verloren.
Voor Natasja is het verlies extra persoonlijk. Het is een herinnering aan jeugd, aan groei, aan wie ze ooit was en wie Jonnie was. “Er zijn van die mensen die als vanzelf een stukje van jouw levensverhaal worden. Jonnie was zo iemand. Hij zit in mijn jeugd, in mijn herinneringen, in mijn hart.”
R0uw in stilte
Hoewel Natasja open is over haar verdriet, merkt ze dat het r0uwen ook in stilte gebeurt. “Ik denk steeds: dit is gewoon niet eerlijk. En dan probeer ik terug te gaan naar de mooie herinneringen. Naar wie hij was. Want dat gun ik hem: dat we hem herinneren zoals hij écht was. Met zijn lach, zijn passie, zijn liefde.”
De d00d van Jonnie komt voor velen als een donderslag bij heldere hemel. Op woensdag werd bekend dat hij op Bonaire is 0verleden aan de gevolgen van een longembolie. Hij was daar samen met Thérèse, zoals ze zo vaak samen waren, ook voor hun werk. De klap is hard, onverwacht en confronterend.
Een leven dat blijft voortleven
Hoewel Jonnie Boer er fysiek niet meer is, leeft zijn nalatenschap door. In zijn kinderen, die mede-eigenaar zijn van De Librije. In Thérèse, die zijn partner was in leven en werk. En in de herinneringen van talloze mensen die hem hebben gekend of zijn eten hebben geproefd.
Natasja besluit: “Ik ga hem ongelooflijk missen. Niet alleen om wie hij was, maar om wat hij betekende. Voor zijn gezin, voor zijn vak, voor mij.”
Wat achterblijft, is r0uw – maar ook een diep gevoel van dankbaarheid. Voor de herinneringen, voor de momenten, voor de liefde die niet verdwijnt. Want sommige mensen blijven, zelfs als ze er niet meer zijn.
Algemeen
Luchtballon met 22 mensen aan boord vliegt in brand, gillende omstanders filmen de crash. “Dit is niet te bevatten.” Op grote hoogte zijn er ineens vlammen te zien
