Algemeen
Mr. Frank Visser-kijkers gaan helemaal los en zeggen allemaal hetzelfde
Mr. Frank Visser Doet Uitspraak: Tuintjesruzie zorgt voor verontwaardiging bij kijkers
In een opvallende aflevering van Mr. Frank Visser Doet Uitspraak draaide het voor de verandering eens niet om buren die elkaar in de haren vlogen, maar om twee bewoners die samen de strijd aangingen met hun woningcorporatie. Margriet en Alice, twee buurvrouwen uit Den Helder, kwamen lijnrecht tegenover de woningbouwvereniging te staan vanwege een meningsverschil over hun geliefde tuintjes. Wat begon als een ogenschijnlijk klein geschil, groeide uit tot een kwestie die de gemoederen flink bezighoudt – zowel bij de betrokkenen als bij kijkers thuis.
Acht jaar tuinplezier, nu onder vuur
Margriet en Alice wonen al jaren naast elkaar in een wooncomplex in Den Helder. Toen zij acht jaar geleden besloten om hun gezamenlijke buitenruimte wat gezelliger te maken, gingen ze voortvarend aan de slag. Ze legden tuintjes aan met planten, tuinmeubilair en decoraties. Dit deden ze niet op eigen houtje, maar in overleg met de woningbouwvereniging, die destijds mondeling toestemming gaf voor de inrichting van de terrassen.
Jarenlang genoten de vrouwen van hun gezellige tuinen en was er niemand die klaagde. Tot voor kort. Plots kwam de woningbouwvereniging met de mededeling dat de tuinen weg moesten. Reden? Brandveiligheidsregels. Volgens de woningcorporatie vormen de planten, hekjes en andere decoraties een risico in geval van brand. Alles moest verdwijnen – en wel zo snel mogelijk.
‘We worden gepest en getreiterd’
De dames waren verbijsterd. In hun beleving werden ze onterecht aangepakt en voelden ze zich slachtoffer van wat ze omschrijven als pesterijen. “Ze zijn gewoon op zoek naar iets om ons plezier af te pakken,” aldus Margriet. De vrouwen voelen zich niet serieus genomen en vinden dat de woningbouwvereniging hen het leven zuur maakt.
Volgens Alice is het allemaal begonnen sinds er nieuwe mensen bij de corporatie zijn komen werken. “Vroeger was er nooit een probleem. Nu ineens wordt alles wat wij doen gezien als gevaarlijk. Maar er is niets veranderd aan onze tuin. Waarom nu dan ineens?” vraagt ze zich hardop af.
Brandveiligheid als struikelblok
Volgens de woningbouwvereniging is het echter een simpele kwestie van wet- en regelgeving. In het reglement dat inmiddels geldt voor het wooncomplex staat duidelijk omschreven dat er geen brandbare materialen op vluchtroutes mogen staan. Dat betekent concreet dat de plantenbakken, hekjes, tafeltjes en stoelen op het terras niet zijn toegestaan. De regels zijn opgesteld om bewoners te beschermen in geval van nood, stelt de corporatie.
De woningbouw zegt dat ze begrip heeft voor het gevoel van de bewoners, maar dat ze ook verantwoordelijk is voor de veiligheid van álle huurders in het gebouw. “We willen niemand pesten, we voeren gewoon het beleid uit zoals dat is vastgesteld,” aldus een woordvoerder.
Mr. Frank Visser wordt ingeschakeld
Omdat de twee partijen er samen niet uitkomen, wordt de hulp van Mr. Frank Visser ingeschakeld. Hij reist af naar Den Helder om de situatie zelf te bekijken en probeert een juridische oplossing te vinden voor het conflict. Zoals altijd luistert hij aandachtig naar beide kanten van het verhaal en probeert hij rechtvaardig te oordelen.
Tijdens de opnames wordt duidelijk dat het vooral draait om het verschil in interpretatie van de regels. De dames vinden het oneerlijk dat ze nu worden aangepakt voor iets waar eerder toestemming voor is gegeven. De woningbouw blijft echter bij haar standpunt: de regels zijn aangescherpt en moeten nu worden gehandhaafd – ook als dat betekent dat eerdere afspraken komen te vervallen.
Een compromis?
De woningbouwvereniging probeert nog een compromis te sluiten: als de dames twee meter vrije doorgang houden op het terras, mogen ze de rest van hun tuin behouden. Maar dat aanbod stuit op weerstand. “Dat betekent dat we alleen nog maar schaduw hebben en dat onze planten geen zonlicht meer krijgen,” zegt Alice teleurgesteld. Voor de vrouwen is dit geen oplossing, maar eerder een extra beperking.
De uitspraak van Visser
Uiteindelijk komt het oordeel van Mr. Frank Visser. En hoewel hij begrip toont voor het sentiment van de dames, kan hij niet om de regels heen. “De wet is de wet,” stelt hij resoluut. Omdat de woningbouwvereniging de verplichting heeft om aan de brandveiligheidseisen te voldoen, kan ze het gebruik van de buitenruimte reguleren.
Visser stelt de woningbouwvereniging in het gelijk. Alice en Margriet moeten hun geliefde tuintjes afbreken. Een pijnlijke beslissing voor de vrouwen, die zich er moeilijk bij kunnen neerleggen, maar die juridisch gezien onvermijdelijk lijkt.
Kijkers reageren massaal
De aflevering maakt veel los bij de kijkers van het programma. Op social media stromen de reacties binnen. Velen kiezen de kant van Margriet en Alice en uiten hun frustratie over de bureaucratische opstelling van de woningcorporatie.
“Je zal maar bij zo’n woningcorporatie werken en dit standpunt moeten verdedigen,” schrijft iemand op X (voorheen Twitter). Een ander reageert: “Dit is echt treurigheid ten top. Brandveiligheid gebruiken als excuus om gezellige tuintjes te slopen. Je zou bijna denken dat ze gewoon geen zin hebben in blije bewoners.”
Ook wordt er flink uitgehaald naar het gebrek aan maatwerk. “Waarom niet gewoon kijken naar een creatieve oplossing in plaats van alles plat te slaan met regeltjes?” stelt een andere kijker.
Toch zijn er ook mensen die begrip hebben voor de woningbouw. “Regels zijn er met een reden. In geval van brand moet je snel kunnen vluchten. Daar wil je geen obstakels op de route,” luidt een genuanceerde reactie.
Wat een treurigheid om brandveiligheid als argument te gebruiken. Dat los je op door simpel de hekjes weg te halen. Die regelzucht is zó vermoeiend #mrFrankVisser
— Gonny (@gon78ny) April 3, 2025
Je wordt toch helemaal schijtziek van die zielige betutteling. Met je struikelgevaar.#mrfrankvisser
— wilfred (@wilfredvleeuwen) April 3, 2025
Ambtenaren en woningbouwverenigingen denken in problemen, niet in oplossingen of aan maatwerk..kan niet, bestaat niet, komt niet in ze op..kunnen ze niks aan doen=beroepsdeformatie! 😂 #mrfrankvisser
— Antoine (@AntoineBongers) April 3, 2025
Tuintjes met een traan
Wat resteert is een bitter einde voor twee vrouwen die met liefde en zorg hun buitenruimte hadden ingericht. De uitspraak van Mr. Frank Visser is duidelijk, maar laat een zure nasmaak achter – niet alleen bij Alice en Margriet, maar ook bij veel kijkers die zich afvragen waar het gezond verstand gebleven is in onze samenleving.
Hoewel Mr. Frank Visser juridisch gezien weinig anders kon doen, laat deze aflevering zien hoe kil beleid soms kan uitpakken in de praktijk. Voor twee buurvrouwen die jarenlang plezier haalden uit een paar planten, is het einde van hun tuintje vooral het einde van een stukje geluk.
Algemeen
Beelden: Woeste Frans Timmermans verliest zelfbeheersing op partijcongres en begint ineens te schreeuwen
Frans Timmermans emotioneel op partijcongres: “Laat elkaar nooit los”
Tijdens het partijcongres van GroenLinks-PvdA heeft partijleider Frans Timmermans zondag op indringende wijze een beroep gedaan op zijn achterban om de eenheid binnen de partij te bewaren, ook bij gevoelige onderwerpen zoals het conflict in het Midden-Oosten. Zijn toespraak was emotioneel, krachtig en riep gemengde reacties op – zowel in de zaal als op sociale media.
Spanningen binnen de partij over Israël-motie
De directe aanleiding voor Timmermans’ felle oproep was de motie van Tweede Kamerlid Kati Piri om een tijdelijke stop op wapenleveranties aan Israël in te stellen. De motie werd ondertekend door 35 leden van GroenLinks-PvdA en veroorzaakte zowel binnen als buiten de partij discussie. De motie kreeg geen meerderheid, maar bracht wel bestaande spanningsvelden binnen de partij scherp in beeld.
Onder andere prominente partijleden als Lodewijk Asscher, Job Cohen en Ad Melkert uitten hun zorgen. Zij vinden dat Israël het recht moet behouden zich te verdedigen tegen aanvallen, en vrezen dat een wapenstop contraproductief kan zijn. Die zorgen worden breed gedeeld onder leden en kiezers die vrezen dat het standpunt van GroenLinks-PvdA te ver doorschiet.
“Nederland mag geen wapens leveren aan een land dat oorlogsmisdaden pleegt”
Timmermans verdedigde op het congres met vuur het principe achter de motie. Volgens hem moet Nederland, als voorvechter van het internationaal recht, consequent zijn in zijn handelen. “Als we vaststellen dat er oorlogsmisdaden worden gepleegd, dan mogen we geen wapens leveren. Ook geen defensieve.”
Hij voegde daar echter meteen aan toe dat hij begrijpt dat dit pijn en verdeeldheid veroorzaakt. “De redenering voor beide standpunten is sluitend,” aldus Timmermans. “Daarom moeten we het gesprek blijven voeren. We moeten elkaar blijven zien, ook als we het oneens zijn.”
Een emotionele oproep tot eenheid
Het moment dat het congres het meest raakte, was toen Timmermans zijn toon verhoogde en zichtbaar geëmotioneerd zijn oproep deed:
“Wij zijn de sociale meerderheid in Nederland. Houd elkaar vast en laat elkaar nooit los!”
Die woorden, uitgesproken met krachtige stem, werden door het publiek met gemengd gevoel ontvangen. Sommigen zagen het als een oprechte poging om bruggen te bouwen binnen een partij die worstelt met uiteenlopende visies. Anderen vonden het te emotioneel, of zelfs onhandig.
Reacties op sociale media: verdeeld en fel
De toespraak van Timmermans bleef ook buiten het congres niet onopgemerkt. Op sociale media werd zijn optreden breed besproken. Kritische geluiden waren er volop. Sommigen noemden zijn optreden “dramatisch” of “politiek onhandig”, en uitten hun zorgen over het electorale effect. Anderen vonden juist dat hij leiderschap toonde door zich kwetsbaar op te stellen en de discussie niet uit de weg te gaan.
Op X (voorheen Twitter) schreven verschillende gebruikers:
-
“Dit soort retoriek kost hem zetels. Veel mensen haken af bij zo’n toon.”
-
“Timmermans is dapper dat hij zijn rug recht houdt in zo’n gevoelig dossier.”
-
“Emotie is prima, maar dit was eerder verwarrend dan verbindend.”
