Algemeen
Miljoenenjacht-winnares van gisteren reageert op de winst
De jubileumaflevering van Miljoenenjacht van gisteravond zal bij veel kijkers nog lang in het geheugen blijven hangen. Niet alleen vanwege het indrukwekkende bedrag van 10 miljoen euro dat dit keer te winnen viel, maar vooral door de keuzes van finaliste Lies. Terwijl de spanning in de studio steeg en het publiek vol verwachting toekeek, nam Lies een reeks gedurfde beslissingen die leidden tot een uiteindelijk prijzengeld van 61.000 euro. Een flink bedrag, maar ver verwijderd van wat had kunnen zijn. Via Facebook reageert Lies nu op haar deelname – en dat zet aan tot nadenken.
Een vliegende start
De aflevering begon veelbelovend voor Lies. Het spelverloop leek in haar voordeel uit te vallen: de lage bedragen verdwenen razendsnel uit het spel en de felbegeerde 10 miljoen bleef lange tijd over. Linda de Mol, zichtbaar enthousiast, merkte tijdens het spel op: “Misschien ga je straks wel met het hoogste bedrag ooit de deur uit.” En eerlijk is eerlijk, die kans leek even reëel.
Met een duidelijke strategie – gebaseerd op een roze briefje met kofferkeuzes – leek Lies haar zenuwen aardig in bedwang te houden. Ze wist precies welke koffers ze wilde openmaken, wat aanvankelijk goed uitpakte. De zaal hield bij iedere keuze de adem in, terwijl de spanning voelbaar was door het hele programma heen.
Het bod van 750.000 euro
Toen de bank een bod uitbracht van 750.000 euro, was het moment daar: stoppen of doorgaan? Veel kijkers verwachtten dat Lies op de knop zou drukken. Zelfs Linda leek even stil te vallen. Maar Lies keek naar haar man Jan, die naast haar stond. Hij fluisterde: “Nog één keer.” En dat bleek het keerpunt.
Die ‘ene keer’ werd haar uiteindelijk fataal, want in de volgende ronde verdween het koffertje met de 10 miljoen euro uit het spel. Van potentiële multimiljonair naar een stuk minder zeker scenario – en het ging allemaal razendsnel.
De afloop
Na het verlies van de 10 miljoen bleef er nog één spannende ronde over. De enige bedragen die toen nog in het spel zaten, waren 100.000 euro en 1 euro. De bank deed een laatste bod van 61.000 euro. Lies twijfelde, keek Jan aan en besloot dit bod te accepteren.
Toen bleek dat haar eigen koffertje slechts 1 euro bevatte, haalde Lies opgelucht adem. Ze was in ieder geval niet met lege handen naar huis gegaan. Maar voor veel kijkers thuis bleef het gevoel van gemiste kansen knagen. De discussie op sociale media barstte los: had ze moeten stoppen bij 750.000 euro? Had Jan haar beter moeten adviseren?
Kijkers in rep en roer
Op platforms zoals X (voorheen Twitter) en Facebook stroomden de reacties binnen. Van medelijden tot frustratie, de meningen liepen sterk uiteen. “Ik had die knop dwars door het desk geramd bij dat bod,” schreef iemand. Een ander: “Wat een spanning. Maar ook: wat een zonde.”
Sommige kijkers waren harder in hun oordeel. “Je laat gewoon drie kwart miljoen liggen, en dan ga je alsnog door tot het bittere eind?” Terwijl anderen het juist moedig vonden dat ze het spel speelde zoals ze het zelf wilde. “Ze heeft ballen getoond,” klonk het ook.
Lies reageert
Na alle commotie besloot Lies via Facebook te reageren op haar deelname aan Miljoenenjacht. En dat levert een nieuw perspectief op. Ze schrijft dat het haar nooit om de miljoenen te doen was. Samen met haar man Jan koesteren ze al jaren de wens om naar Brabant te verhuizen, dichter bij de kleinkinderen. Met het prijzengeld van 61.000 euro hopen ze die droom nu alsnog deels waar te maken.
Wat misschien nog opvallender is, is dat Lies in haar bericht ook verwijst naar wat de kijker níét gezien heeft. “Er is veel uit de uitzending geknipt,” schrijft ze. Wat ze daarmee bedoelt, laat ze open. Maar het roept wel vragen op: was de uitzending misschien iets te gelikt gemonteerd? Heeft het publiek daardoor een vertekend beeld gekregen van haar beweegredenen?
“Een spelletje, mensen”
Lies benadrukt dat het om een spel gaat. En inderdaad: veel van de kritiek die ze ontvangt, lijkt te vergeten dat Miljoenenjacht in de kern entertainment is. Achteraf weet iedereen het beter, maar op het moment zelf is de druk immens. “Als ik op 750.000 had gedrukt, hadden mensen me waarschijnlijk hebberig genoemd,” schrijft ze. “En nu ik doorspeel, ben ik weer ‘dom’. Het is nooit goed.”
Wat ze vooral hoopt, is dat mensen zich realiseren dat haar keuzes bewust waren – ingegeven door intuïtie en overleg met haar man. En dat ze tevreden is met wat ze heeft gewonnen. “We zijn gezond, we hebben lieve kleinkinderen en we gaan straks hopelijk een mooi huisje vinden. Wat wil een mens nog meer?”
Jan gaat viraal
Hoewel Lies de kandidate was, is het haar man Jan die onverwacht viraal ging na de uitzending. Zijn gezichtsuitdrukking bij het horen van het uiteindelijke bedrag van 61.000 euro leverde talloze memes op. Van ‘de blik van Jan’ tot ‘de man die even 689.000 euro zag verdwijnen’, het internet had er lol in.
Toch is het duidelijk dat het stel een hechte band heeft. In interviews na de uitzending en via Facebook laten ze weten dat ze blij zijn met de uitkomst en elkaar niks kwalijk nemen. “We hebben genoten van het avontuur,” aldus Lies. “En we gunnen het ieder ander ook.”
Symbolische waarde
Lies sluit haar bericht op Facebook af met een bijzondere gedachte. Ze zegt dat het voelt alsof ze “bijna zeven ton heeft laten terugvloeien naar goede doelen.” En dat dat op zichzelf al iets waard is. Een opmerking die door veel mensen met instemming werd ontvangen. Want uiteindelijk blijft Miljoenenjacht een programma waarbij niet alleen de finalisten winnen, maar ook het publiek en diverse goede doelen profiteren van de opbrengst.
De erfenis van Lies
Of Lies nu het ‘slechtste geval’ of juist een heldin is, blijft voor discussie vatbaar. Maar één ding is zeker: ze is één van de meest besproken kandidaten in de geschiedenis van Miljoenenjacht. Haar lef, haar keuzes, en haar openhartigheid zorgen ervoor dat haar verhaal nog lang onderwerp van gesprek zal zijn.
De uitzending was spannend, meeslepend en vol verrassingen — precies zoals het hoort bij een jubileumeditie. En Lies? Die laat zich niet gek maken. Ze speelt het spel op haar eigen manier, en dat alleen al verdient applaus.
Wat vond jij van Lies haar keuzes? Zou jij op de knop hebben gedrukt bij 750.000 euro? Laat het weten in een reactie op Facebook!
Heel Vlaanderen is opnieuw geraakt door een emotioneel bericht van Jean-Marie Pfaff. De voormalige topkeeper en geliefde tv-persoonlijkheid liet met hoorbare emotie weten dat hij afscheid moet nemen van een plek die decennialang het kloppende hart van zijn leven vormde. Geen afscheid van een mens, maar van een thuis dat voor hem symbool staat voor familie, herinneringen en een tijdperk dat onlosmakelijk met zijn naam verbonden is.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij,” zei Jean-Marie, zichtbaar aangeslagen. Het zijn woorden die bij veel Vlamingen meteen iets losmaakten. Want wie opgroeide met de realityreeks De Pfaffs, weet dat het iconische familiehuis veel meer was dan een decor. Het was een plek waar gelachen werd, waar ruzies werden bijgelegd, waar kinderen opgroeiden en kleinkinderen hun eerste stappen zetten. Dat juist dát huis nu verkocht wordt, voelt voor velen als het sluiten van een hoofdstuk.
Een huis vol geschiedenis en emoties
Na jaren van twijfelen, uitstellen en wikken en wegen heeft de familie uiteindelijk de moeilijke knoop doorgehakt: het bekende familiehuis gaat in de verkoop. Voor Jean-Marie is dat geen rationele beslissing, maar een emotionele breuk. “Ik heb hier mijn kinderen zien opgroeien,” liet hij weten. “Dit huis is meer dan bakstenen en muren. Het is mijn leven.”
Die woorden raken een gevoelige snaar. Het huis was jarenlang een vaste waarde, niet alleen voor de familie zelf, maar ook voor het publiek. De camera’s volgden het dagelijkse leven, met al zijn kleine en grote momenten. Voor kijkers voelde het alsof ze een stukje mee mochten leven in het gezin Pfaff. Dat maakt het afscheid voor velen bijna persoonlijk.
Waarom nu, na al die jaren?
Volgens mensen uit de omgeving van de familie speelde er niet één duidelijke reden, maar een combinatie van factoren. Het onderhoud van het grote huis werd steeds zwaarder. De kinderen wonen inmiddels allemaal elders en het huis staat vaker leeg dan vol leven. Daarbovenop komen de stijgende kosten en de praktische realiteit dat het leven verandert.
Toch blijft het voor Jean-Marie een verscheurende beslissing. “Hij wilde nog jaren blijven,” vertelt een naaste. “Maar op een bepaald moment moet je erkennen dat het niet meer haalbaar is.” Dat besef kwam niet plots, maar groeide langzaam. En toch doet het pijn, juist omdat het afscheid voelt alsof het te vroeg komt.
Een laatste rondgang vol herinneringen
Volgens ingewijden maakte Jean-Marie onlangs nog een laatste, bewuste wandeling door het huis. Van de keuken, waar Carmen jarenlang de maaltijden bereidde, tot de tuin waar de kleinkinderen speelden: elke ruimte bracht herinneringen terug. Het was geen vluchtige rondgang, maar een afscheid met aandacht.
Toen hij de oude trofeeënkamer betrad, zou het hem te veel zijn geworden. “Hier begon het allemaal voor mij,” fluisterde hij. “Hoe laat je zoiets los?” Het is een vraag die veel mensen herkennen. Want wie afscheid neemt van een huis dat zo’n groot deel van zijn leven omvat, neemt ook afscheid van een stuk identiteit.
De familie achter de beslissing
Binnen de familie heerst vooral steun, maar ook schuldgevoel. Kelly Pfaff liet weten hoe moeilijk haar vader het ermee heeft. “Papa wil sterk blijven, maar dit raakt hem diep,” zei ze. “We proberen hem gerust te stellen, maar we zien hoe zwaar dit voor hem is.” Ook Dorien gaf aan dat het moment liever was uitgesteld. “We hadden dit graag nog even laten duren, maar dat kon niet meer.”
Die openheid maakt duidelijk dat deze beslissing niet lichtvaardig is genomen. Het is geen zakelijke transactie, maar een emotioneel proces waarin iedereen zijn eigen tempo heeft.
Vlaanderen leeft massaal mee
Op sociale media stroomden de reacties binnen. Veel mensen spreken van “het einde van een tijdperk” en delen herinneringen aan De Pfaffs. Anderen steken Jean-Marie een hart onder de riem en bedanken hem voor de jaren van plezier en herkenbaarheid die hij Vlaanderen gaf.
Tegelijkertijd is er ook discussie. Sommigen vragen zich af of het huis niet behouden had moeten blijven als een soort cultureel erfgoed. Anderen begrijpen juist dat het leven verdergaat en dat herinneringen niet vastzitten aan stenen. Die verdeeldheid is tekenend voor de impact die de familie Pfaff altijd heeft gehad: ze roept emoties op, meningen, betrokkenheid.
Wat betekent dit voor Jean-Marie?
Voor Jean-Marie zelf betekent dit afscheid vooral tijd nemen om te verwerken. Vrienden beschrijven hem als een vechter, iemand die veel heeft meegemaakt en altijd recht bleef staan. Maar dit raakt hem op een andere manier. “Dit komt recht in het hart,” zei een oude ploegmaat.
Jean-Marie zelf verwoordde het eenvoudig, maar veelzeggend: “Ik had nog niet willen vertrekken… maar soms beslist het leven voor jou.” Het is een zin die blijft hangen, omdat ze zo herkenbaar is. Iedereen kent momenten waarop je liever nog even blijft, maar moet loslaten.
Een hoofdstuk dat sluit, maar niet verdwijnt
Met de verkoop van het familiehuis verdwijnt geen geschiedenis. Die leeft voort in herinneringen, beelden en verhalen. Voor Jean-Marie, voor zijn familie en voor de vele kijkers die zich verbonden voelen met dat stukje televisiegeschiedenis.
Het voelt alsof Vlaanderen afscheid neemt van meer dan een huis. Het is het loslaten van een periode die voor velen vertrouwd was. En misschien is dat precies waarom de woorden van Jean-Marie zo hard binnenkomen.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij.”
Het zijn woorden die blijven nazinderen. En heel Vlaanderen lijkt ze te voelen.