Algemeen
Linda de Mol krijgt steun van media-experte: ´Ik zit ook boordevol botox!´
Linda de Mol heeft zich in een recent interview kwetsbaar opgesteld over haar uiterlijk en het ouder worden. Ze gaf toe dat ze zich ongemakkelijk voelt bij de kritiek op haar rimpels én op de cosmetische ingrepen die ze ondergaat om die rimpels tegen te gaan. Toch blijft ze behandelen, zoals haar recente halslift op haar zestigste. Tina Nijkamp snapt dat allemaal niet zo goed. Haar boodschap? “Wat kan jou het schelen?!”
“Ik doe het ook allemaal, en ik schaam me nergens voor”
In haar podcast De Mediaweek reageert Tina Nijkamp fel op Linda’s onzekerheden. Zelf is ze 53 en heeft ze naar eigen zeggen ook het nodige laten doen. “Ik heb een ooglift gehad, ik doe botox, ik gebruik fillers… En weet je? Het kan me niks schelen wat anderen daarvan vinden,” zegt ze zonder omhaal. Tina vindt dat Linda gewoon trots mag zijn op wat ze heeft laten doen, zeker als het haar zelfverzekerder maakt.
Schaamte is nergens voor nodig
Volgens Tina zou Linda het hele onderwerp veel luchtiger moeten benaderen. “Ze had gewoon kunnen zeggen: ‘Ik heb een halslift gedaan en ik ben er hartstikke blij mee.’ Waarom zou je je daarvoor schamen?” Ook haar co-host Mark Koster sluit zich daarbij aan en noemt het ‘typisch’ voor Linda dat ze zich schuldig lijkt te voelen over haar ingrepen. Hij ziet een innerlijk conflict tussen haar verlangen om er jonger uit te zien en de wens om ‘naturel’ oud te worden.
“Ik durf niet zonder make-up de deur uit”
Tina vindt het jammer dat iemand als Linda, die zoveel bereikt heeft, zich zo onzeker voelt. Ze verwijst ook naar eerdere uitspraken van Linda waarin ze toegaf zich ongemakkelijk te voelen zonder make-up. “Dan denk ik: meid, kom op. Ik ga gewoon zonder make-up naar de Albert Heijn. Wat maakt het uit?” Tina benadrukt dat zelfvertrouwen van binnenuit moet komen, en niet afhankelijk zou moeten zijn van meningen van buitenaf.
Geen taboe op cosmetische behandelingen
In de podcast vertelt Tina ook openhartig over haar eigen ervaringen met cosmetische behandelingen. Ze gaat twee keer per jaar voor botox en fillers naar Floor Claus in Amsterdam. Vroeger ging ze naar de Bergman-kliniek, maar haar behandelaar daar is gestopt vanwege long covid. “Bij Floor ben ik in goede handen,” zegt Tina. “Tien minuutjes, prikje erin en klaar. Wel duur hoor, en het doet meer pijn dan je denkt.”
“Doe wat je wil, en geniet ervan”
De boodschap van Tina is uiteindelijk duidelijk: laat iedereen vooral doen waar hij of zij zich goed bij voelt. “Als je iets wilt veranderen aan jezelf en je hebt de middelen ervoor, waarom niet? En trek je niets aan van wat anderen vinden.” Ze hoopt dat Linda op den duur ook wat losser met het onderwerp om kan gaan.
Een generatie vrouwen in transitie
Het gesprek tussen Tina en Mark raakt een bredere snaar: veel vrouwen van boven de vijftig worstelen met het spanningsveld tussen ouder worden en het schoonheidsideaal. Waar de een er open over is, voelt de ander schaamte of druk. Tina Nijkamp kiest bewust voor transparantie, en pleit voor minder oordeel, meer begrip – en vooral: meer vrijheid.
Oud worden mag – maar op je eigen voorwaarden
Wat je ook kiest – natuurlijk of geholpen – Tina vindt dat vrouwen vooral zelf de regie moeten houden. Voor haar is het geen kwestie van oppervlakkigheid, maar van eigenwaarde. “Je leeft maar één keer, dus waarom zou je niet het beste uit jezelf halen, zolang jij je er goed bij voelt?” Een boodschap die misschien ook voor Linda de Mol bevrijdend kan zijn.
Het indrukwekkende reddingsverhaal van Mufasa de bergleeuw: van gevangenschap naar vrijheid
Het verhaal van Mufasa, een volwassen bergleeuw die jarenlang werd vastgehouden in een reizend circus in Peru, raakt tot op de dag van vandaag mensen wereldwijd. Zijn leven begon in gevangenschap en eindigde uiteindelijk in vrijheid. Wat hem overkwam, is helaas geen uitzondering, maar zijn redding is een symbool van hoop en rechtvaardigheid. Mufasa’s transformatie van opgesloten circusdier tot vrije ziel in de jungle laat zien wat er mogelijk is wanneer mensen opkomen voor dieren die dat zelf niet kunnen.
Twintig jaar opgesloten in een vrachtwagen
Mufasa werd als jonge bergleeuw opgenomen in een circus, en bracht maar liefst twintig jaar door in een krappe, metalen kooi achterin een pick-up truck. Zijn leven bestond uit reizen, optredens en wachten in de hitte — zonder bewegingsvrijheid, zonder sociaal contact met soortgenoten en zonder uitzicht op verbetering.
Voor toeschouwers was hij een attractie. Voor zijn eigenaar een bron van inkomsten. Maar voor Mufasa zelf was het een leven vol onderdrukking, angst en isolatie. Hij werd vastgehouden met kettingen, vervoerd over hobbelige wegen, en telkens opnieuw gedwongen tot iets dat tegen zijn natuur inging. Bergleeuwen zijn solitaire roofdieren die leven in uitgestrekte, groene gebieden. Geen enkel aspect van zijn leven in het circus kwam daarbij in de buurt.
Een keerpunt dankzij dierenbeschermers
In 2015 veranderde Mufasa’s leven voorgoed. Dierenrechtenorganisatie Animal Defenders International (ADI) voerde destijds campagne om illegale circussen in Peru te ontmantelen. Tijdens een van hun acties ontdekten ze Mufasa, verstopt achterin een vrachtwagen die dienst deed als zijn permanente kooi. Wat ze aantroffen was schokkend: een oudere, uitgemergelde bergleeuw met doffe ogen, vastgeketend, met nauwelijks ruimte om te bewegen.
De reddingsoperatie verliep niet zonder slag of stoot. De medewerkers van ADI moesten eerst juridische stappen ondernemen, onderhandelen met lokale autoriteiten en het circus overtuigen om afstand te doen van het dier. Maar hun doorzettingsvermogen werd beloond: Mufasa werd uiteindelijk bevrijd.
De eerste stappen in vrijheid
Wat daarna volgde, was even ontroerend als indrukwekkend. Mufasa werd vervoerd naar een opvangcentrum, waar hij medische zorg kreeg, voldoende voeding, en – vooral – rust. In een prachtige video die wereldwijd werd gedeeld, is te zien hoe hij voor het eerst weer contact maakt met de natuur. Hij snuffelt aan het gras, rekt zijn spieren uit en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Voor het eerst in twee decennia hoefde hij niet bang te zijn voor zwepen, lawaai of kooitjes.
Zijn eerste stappen in vrijheid symboliseerden meer dan alleen een fysieke bevrijding. Het was ook een mentale bevrijding: een herontdekking van zijn instincten, zijn waardigheid en zijn recht op een natuurlijk leven.
Een leven in de jungle, zoals het hoort
Na zijn herstel werd Mufasa overgebracht naar een beschermd natuurgebied in Peru, waar hij zijn laatste jaren kon doorbrengen in een omgeving die zoveel mogelijk aansloot bij zijn natuurlijke habitat. Daar had hij bomen, gras, schaduw, water en ruimte — allemaal basisbehoeften die hem jarenlang waren ontzegd.
Hoewel Mufasa al op leeftijd was en zijn gezondheid tekenen van slijtage vertoonde door de jarenlange gevangenschap, genoot hij zichtbaar van zijn nieuwe thuis. Hij kon eindelijk leven zoals het bedoeld is voor een wild dier: in rust, met respect voor zijn autonomie en zonder dwang of exploitatie.
De bredere boodschap: dieren horen niet thuis in circussen
Het verhaal van Mufasa raakt niet alleen vanwege zijn persoonlijke lijden en herstel, maar ook omdat het een symbool is voor duizenden dieren wereldwijd die nog steeds onder soortgelijke omstandigheden leven. In circussen, illegale shows en soms zelfs in particuliere tuinen worden wilde dieren vastgehouden, vaak zonder vergunning en zonder het welzijn van het dier in acht te nemen.
Veel van deze dieren worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, getraind met harde hand en jarenlang vastgehouden in onnatuurlijke situaties. Ruimte om te rennen, jagen of klimmen ontbreekt vaak volledig. Ook worden ze in veel gevallen slecht gevoed en onvoldoende medisch verzorgd.
Mufasa’s redding heeft bijgedragen aan de bewustwording rondom dit thema. Dankzij campagnes zoals die van ADI hebben meerdere landen inmiddels wetgeving ingevoerd die het houden van wilde dieren in circussen verbiedt — waaronder Peru, waar Mufasa uiteindelijk gered werd.
Kleine stappen, grote impact
De impact van Mufasa’s verhaal is niet te onderschatten. Zijn video werd miljoenen keren bekeken en gedeeld, en bracht mensen van over de hele wereld in beweging. Van petities tot donaties, van politieke aandacht tot onderwijsprogramma’s — het begon allemaal met de blik van een bergleeuw die voor het eerst in jaren weer bomen zag in plaats van tralies.
Dierenorganisaties gebruiken zijn verhaal nog steeds als krachtig voorbeeld van waarom inzet loont. De redding van één dier lijkt misschien klein, maar het kan het begin zijn van structurele veranderingen die veel verder reiken.
Waarom dit verhaal blijft raken
Wat Mufasa’s verhaal zo krachtig maakt, is de herkenbare strijd voor vrijheid en waardigheid. Hij had geen stem, geen keuze en geen manier om aan zijn situatie te ontsnappen. Maar dankzij de inzet van betrokken mensen werd zijn lot toch gekeerd. Het herinnert ons eraan dat we als samenleving verantwoordelijkheid dragen voor hoe we met dieren omgaan — en dat verandering mogelijk is, zelfs na twintig jaar onrecht.
Zijn verhaal roept belangrijke vragen op: Hoe willen we als mensen omgaan met dieren? Wat vinden we belangrijker: vermaak of welzijn? En welke keuzes kunnen wij maken om bij te dragen aan een wereld waarin geen enkel dier nog hoeft te leven in een kooi?
Wat jij kunt doen
Het verhaal van Mufasa is een oproep tot actie. Er zijn talloze manieren waarop je kunt bijdragen aan een wereld met meer respect voor dieren:
-
Ondersteun dierenorganisaties die opkomen voor wilde dieren en werken aan wetgeving en opvang.
-
Bezoek geen circussen of shows waarin dieren worden gebruikt voor entertainment.
-
Deel verhalen zoals dat van Mufasa om bewustzijn te vergroten in je eigen omgeving.
-
Leer kinderen over dierenwelzijn en het belang van vrije leefruimte voor wilde dieren.