Algemeen
KZK-kijkers gaan los: ”Dit kun je gewoon echt niet maken”
Kritiek op ‘Kopen Zonder Kijken’: Kijkers in shock door pijnlijke grap van makelaar Alex
De nieuwste aflevering van het populaire programma Kopen Zonder Kijken heeft voor flink wat opschudding gezorgd. Wat voor veel kijkers een ontroerend en hoopgevend moment had moeten zijn, mondde uit in frustratie, onbegrip en stevige kritiek. Zowel op social media als in de media zelf regent het negatieve reacties, vooral gericht op makelaar Alex. Eindredacteur Robin Heerkens van Veronica Superguide noemt het moment zelfs “volledig misplaatst”.
Een gezin in een kwetsbare situatie
De aflevering draaide om het gezin van Kaj en Lieneke, een stel dat samen met hun twee jonge kinderen al vijf jaar op zoek is naar een geschikte woning. Dat deze zoektocht zo lang duurt, is niet alleen te wijten aan de overspannen woningmarkt, maar ook aan hun privésituatie. Eén van hun kinderen is ernstig ziek, waardoor het gezin al langere tijd onder hoge druk leeft. De zoektocht naar een huis werd daardoor steeds op de lange baan geschoven.
Het programma bood hen een kans op verlichting en een nieuw begin. Kaj en Lieneke hadden hoge verwachtingen van het team van Kopen Zonder Kijken. Hun hoop was dat de hulp van experts zoals makelaar Alex en bouwkundige Bob eindelijk zou leiden tot een fijn en veilig thuis.
‘Alsof we in Dubai wonen’
Toch begint de aflevering direct op een pittige noot. Wanneer het stel hun wensen en voorkeuren voor woonplaatsen deelt, krast makelaar Alex vrijwel meteen de meeste opties weg. Alleen Almere blijft over. De teleurstelling is zichtbaar en voelbaar. Lieneke slikt haar tranen weg, zichtbaar aangeslagen door de plotselinge beperking in mogelijkheden.
Opvallend is ook dat het budget van het stel — 400.000 euro — voor veel mensen als behoorlijk ruim wordt beschouwd. Maar zelfs met dit bedrag blijkt het in de huidige woningmarkt bijzonder lastig om iets passends te vinden. “Alsof we in Dubai wonen,” merkt een kijker cynisch op op social media.
Alex grijpt in
Makelaar Alex ziet zelf ook dat de zoektocht moeizaam verloopt. Daarom besluit hij in te grijpen op een manier die hij zelf als ongebruikelijk omschrijft. “Ik ga iets doen wat ik normaal nooit doe. Als ik niks doe, dan gebeurt er straks helemaal niets,” zegt hij tegen de camera, zichtbaar vastberaden.
Het team gaat aan de slag en uiteindelijk wordt er een woning gevonden. En dan lijkt het tij even te keren.
De omstreden scène: ‘We hebben slecht nieuws’
Wanneer het moment is aangebroken om het stel op de hoogte te brengen van het resultaat van de zoektocht, kiest Alex samen met Bob voor een aanpak die veel mensen als pijnlijk ervaren. In plaats van het nieuws direct te delen, openen ze het gesprek met een somber gezicht en de boodschap dat de zoektocht ‘wellicht moet stoppen’. De toon is ernstig en wekt direct spanning op bij Lieneke en Kaj.
Wat volgt is een emotioneel moment waarin Lieneke in tranen uitbarst. Ze begint te vertellen over de moeilijke periode waarin het gezin verkeert, mede door de zorgen om hun zieke kind. De suggestie dat ook de zoektocht naar een huis zou mislukken, raakt haar zichtbaar diep.
Na minutenlange spanning komt dan plots de wending: “Haha, grapje! We hebben tóch een huis.”
Online storm aan kritiek
De reacties van kijkers laten weinig aan de verbeelding over. Op social media als X (voorheen Twitter), Facebook en Instagram klinkt massaal verontwaardiging. “Zo’n slechte grap, je speelt niet met iemands emoties op zo’n moment,” schrijft een kijker. Een ander stelt: “Ze breekt voor je ogen en jij zit er lachend naast. Hoe haal je het in je hoofd?”
Ook mediacommentatoren laten van zich horen. Robin Heerkens van Veronica Superguide windt er in zijn recensie geen doekjes om: “Als je ziet dat iemand er zó emotioneel op reageert, dan weet je dat je te ver bent gegaan. Dit was geen leuke televisie, dit was ongemakkelijk en onnodig kwetsend.”
De kracht van empathie in televisie
Het incident legt een gevoelige zenuw bloot in het televisie- en entertainmentlandschap. Waar veel reality-tv draait om emoties en onverwachte wendingen, is er ook een duidelijke grens. Kijkers verwachten echtheid en oprechte betrokkenheid — zeker wanneer het gaat om deelnemers in een kwetsbare situatie.
De manier waarop deze scène werd gebracht, voelde voor velen als toneel. “Je hoeft het drama niet op te kloppen als er al genoeg echte emotie is,” klinkt het op verschillende kanalen. In plaats van ontroering bleef bij veel kijkers vooral boosheid hangen.
Waarom deze aflevering zoveel impact had
Wat deze aflevering zo beladen maakt, is de combinatie van factoren. Enerzijds heb je een gezin dat al jarenlang in zwaar weer verkeert en hoopt op een nieuw begin. Anderzijds een team professionals dat gewend is mensen te helpen. Juist die vertrouwensrelatie maakt het des te pijnlijker wanneer het misgaat.
Daarnaast speelt ook de montage en opbouw van het programma een rol. Door het moment zo uit te rekken en de suggestie van mislukking te benadrukken, wordt de spanning maximaal opgevoerd. Voor entertainmentdoeleinden werkt dat soms. Maar in dit geval ging het ten koste van de menselijke waardigheid van de kandidaten, vinden critici.
Leren van kritiek
De reacties op deze aflevering zijn een duidelijk signaal aan de makers. Kijkers zijn begaan met de kandidaten en verwachten dat het programma daar ook naar handelt. Entertainment mag best spanning en verrassing bevatten, maar niet ten koste van oprechte gevoelens.
Er wordt nu al gespeculeerd of er excuses komen van de productie of van de betrokkenen. Tot nu toe is daar nog niets over bekendgemaakt. Wel lijkt de redactie zich bewust van de impact van de uitzending. Op officiële kanalen is het fragment in kwestie opvallend afwezig in de samenvatting.
Hoe nu verder?
Kopen Zonder Kijken is al jaren een kijkcijferhit en staat bekend om zijn warme, menselijke toon. Deze aflevering doet daar echter even van afwijken. Of dit invloed zal hebben op toekomstige afleveringen of de aanpak van het programma, is nog onduidelijk. Wel is het duidelijk dat de trouwste kijkers deze aflevering niet snel zullen vergeten.
#kopenzonderkijken wat een rotstreek.
.— Mister Basuku (@MrBasuku) April 14, 2025
Nee joh zeg dat ze een geintje maken…
Niet bij deze mensen gaat het niet niet lukken verdomme!! 😓 #kopenzonderkijken
— Britt (@BrittBR97) April 14, 2025
Conclusie
Wat bedoeld was als een verrassingsmoment, eindigde in ongemak, verdriet en publieke verontwaardiging. De aflevering van Kopen Zonder Kijken met Lieneke en Kaj laat zien hoe dun de lijn is tussen spanning en respect. Het programma dat normaal harten verwarmt, raakte nu bij velen een gevoelige snaar — en dat is een waardevolle les voor iedereen die werkt met echte mensen en hun echte emoties.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”