Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?
Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.
Ophef rond Monique in De Hanslers: Van de Playa naar de Piste: kijkers spreken schande van opvallende actie
De nieuwste aflevering van De Hanslers: Van de Playa naar de Piste heeft opnieuw voor flinke discussies gezorgd. Waar de realityserie wekelijks goed scoort qua kijkcijfers, groeit tegelijkertijd de kritiek op één persoon in het bijzonder: moeder Monique. In de meest recente uitzending ging zij volgens veel kijkers opnieuw een grens over, wat leidde tot een stortvloed aan reacties op sociale media. “Hoe haal je het in je hoofd?”, klinkt het verontwaardigd.
Van onbekend gezin naar kijkcijferhit
Tot ongeveer een jaar geleden had vrijwel niemand van de familie Hansler gehoord. Daar kwam verandering in toen zoon Mike zich aanmeldde voor het populaire datingprogramma Winter Vol Liefde. Vanaf de allereerste aflevering viel niet alleen Mike op, maar vooral zijn moeder Monique. Haar uitgesproken aanwezigheid, directe opmerkingen en sterke bemoeienis met het liefdesleven van haar zoon maakten haar al snel tot een opvallende persoonlijkheid binnen het programma.
Bij veel kijkers ontstond toen al het gevoel dat Monique een zeer dominante rol innam. Niet alleen in het leven van haar zoon, maar ook in hoe situaties in beeld werden gebracht. Dat zorgde direct voor verdeeldheid: waar de één haar “eerlijk en uitgesproken” noemde, vond de ander haar “overheersend en grensoverschrijdend”.
Relaties onder een vergrootglas
Mike eindigde Winter Vol Liefde aanvankelijk met Antine. Tijdens de reünie werd echter duidelijk dat deze relatie geen stand had gehouden. Niet veel later dook een nieuwe naam op: Denise. Ook deze relatie bleek van korte duur. Kort voor de start van De Hanslers: Van de Playa naar de Piste gaf Denise in een interview al aan dat het contact met Mike inmiddels voorbij was.
Toch besloot Talpa het gezin Hansler een eigen realityserie te geven. Dat besluit werd met gemengde gevoelens ontvangen. Veel kijkers gaven vooraf aan weinig behoefte te hebben aan “weer een nieuwe familiesoap”. Toch bleek al snel dat de serie verrassend goed bekeken werd. Sterker nog: de kijkcijfers liggen volgens insiders zelfs hoger dan die van sommige gevestigde realityformats.
Kritiek blijft, kijkers blijven ook kijken
Ondanks – of misschien juist dankzij – de voortdurende ophef rondom Monique, blijft het publiek massaal inschakelen. Elke aflevering levert nieuwe gesprekstof op. Monique krijgt wekelijks kritiek, maar lijkt tegelijkertijd een belangrijke motor achter het succes van het programma.
In de aflevering van deze week liep de spanning opnieuw op. Kijkers zagen hoe Monique besloot een kijkje te nemen in de slaapkamer van Mike en Denise. Wat begon als een ogenschijnlijk onschuldige inspectie, mondde uit in een moment dat bij veel mensen verkeerd viel.
Een rommelige kamer en een gevoelige grens
Tijdens haar inspectie trof Monique een rommelige kamer aan. Ze liet aan de camera’s zien dat er kleding lag, stof zichtbaar was en dat het volgens haar “niet netjes” was. Dat Monique allergisch is voor rommel, is inmiddels bekend bij vaste kijkers. Toch was het niet haar commentaar op de kamer die de meeste boosheid opriep.
Wat volgde, zorgde voor ophef: Monique opende de kledingkast van Denise en begon deze te bekijken. Voor veel kijkers voelde dat als een stap te ver. Op sociale media werd massaal gereageerd, waarbij mensen hun onbegrip en frustratie uitten.
Sociale media ontploffen
Binnen enkele minuten na de uitzending verschenen er tientallen reacties op X (voorheen Twitter), Instagram en Facebook. Veel kijkers vonden dat Monique zich bemoeide met zaken die haar niet aangingen. “Dit is toch privé?”, vroeg iemand zich af. Een ander schreef: “Iedereen heeft recht op een eigen ruimte, zelfs in een realityserie.”
De algemene teneur was duidelijk: volgens veel kijkers overschreed Monique een persoonlijke grens. Niet alleen richting Denise, maar ook richting het publiek, dat steeds vaker het gevoel krijgt dat privacy ondergeschikt wordt gemaakt aan controle.
De rol van Monique in de serie
De kritiek roept opnieuw de vraag op welke rol Monique precies inneemt binnen De Hanslers. Is zij de bezorgde moeder die het beste wil voor haar zoon? Of is zij uitgegroeid tot de dominante spil waar alles om draait?
Realitykenners wijzen erop dat sterke persoonlijkheden vaak worden uitvergroot in dit soort programma’s. “Het format draait om dynamiek en conflict,” aldus een televisiedeskundige. “Monique zorgt voor reuring, en dat houdt kijkers vast.” Tegelijkertijd schuilt daar ook een risico in: als het publiek zich structureel stoort, kan sympathie omslaan in afkeer.
Waarom blijven kijkers toch kijken?
Opvallend is dat, ondanks de aanhoudende kritiek, de kijkcijfers stabiel blijven. Dat fenomeen is niet nieuw binnen reality-tv. Kijkers kunnen zich ergeren, maar blijven toch terugkomen uit nieuwsgierigheid, verbazing of omdat ze willen weten “wat er nu weer gebeurt”.
Bij De Hanslers speelt ook mee dat het programma inspeelt op herkenbare familiedynamieken: bemoeizuchtige ouders, moeizame relaties en botsende persoonlijkheden. Veel kijkers herkennen daar elementen uit hun eigen leven in, wat het gesprek verder aanwakkert.
Stilte vanuit de familie
Tot nu toe heeft Monique zelf niet publiekelijk gereageerd op de kritiek rondom deze aflevering. Ook vanuit Talpa is er geen inhoudelijke reactie gekomen. Dat is niet ongebruikelijk: vaak laten zenders de storm op sociale media vanzelf overwaaien.
Of Monique zich iets aantrekt van de reacties, blijft onduidelijk. In eerdere afleveringen leek zij zich weinig aan te trekken van publieke opinie en bleef ze trouw aan haar eigen manier van doen.
Blijft dit goed gaan?
De grote vraag is hoe lang deze balans standhoudt. Realityseries leven bij de gratie van spanning, maar wanneer kijkers structureel het gevoel krijgen dat grenzen worden overschreden, kan dat effect hebben op de reputatie van het programma.
Voorlopig lijkt De Hanslers: Van de Playa naar de Piste echter nog stevig in het zadel te zitten. De combinatie van hoge kijkcijfers, sociale media-discussies en uitgesproken hoofdpersonen zorgt ervoor dat de serie volop in gesprek blijft.
Eén ding is zeker: zolang Monique blijft doen wat ze doet, zal de serie niet onopgemerkt voorbijgaan. De vraag is alleen of die aandacht op de lange termijn positief blijft – of dat de kritiek uiteindelijk zwaarder gaat wegen dan de nieuwsgierigheid van de kijker.