Algemeen
Hartverscheurend laatste gebaar van paus Franciscus aan verpleger voor overlijden
Paus Franciscus heeft tot zijn laatste adem toe zijn kenmerkende mededogen, nederigheid en verbondenheid met de mensen getoond. In zijn laatste uren maakte hij een eenvoudig, maar diep ontroerend gebaar dat inmiddels over de hele wereld wordt gedeeld. Terwijl hij op sterven lag in zijn bed in het Casa Santa Marta, hief hij zijn hand lichtjes omhoog richting zijn trouwe verpleger Massimiliano Strappetti. Het was zijn manier om afscheid te nemen, een stil gebaar dat meer zei dan duizend woorden.
Amper een uur later blies paus Franciscus op 88-jarige leeftijd zijn laatste adem uit. Miljoenen gelovigen wereldwijd rouwen om het verlies van de man die als geen ander symbool stond voor een kerk van compassie en eenvoud. Zijn 0verlijden volgde op een zware periode waarin hij kampte met een dubbele longontsteking en later werd getroffen door een beroerte die leidde tot hartfalen.
De onmisbare rol van Massimiliano Strappetti
Strappetti was de afgelopen weken onafgebroken aan de zijde van de paus te vinden. Tijdens de 38 dagen die Franciscus in het Gemelli-ziekenhuis in Rome doorbracht, was hij er dag en nacht. Zelfs toen de paus terugkeerde naar het Vaticaan, bleef Strappetti voortdurend in de buurt. Hij stond hem bij, ondersteunde hem fysiek én emotioneel, en zorgde ervoor dat de paus op paaszondag nog één keer zijn gelovigen kon begroeten.
Die zondag maakte Franciscus, op eigen initiatief, een laatste rit in de pausmobiel over het Sint-Pietersplein. Hij wilde de mensen zien, ze bedanken, ze bemoedigen. Ondanks zijn broze gezondheid vroeg hij aan Strappetti: “Denk je dat ik het aankan?” Die gaf hem het vertrouwen om het te doen. Het werd een intens moment van wederzijdse liefde tussen paus en volk: kinderen zwaaiden, mensen huilden, en de paus glimlachte – vermoeid, maar aanwezig.
De laatste uren
Na zijn rit in de pausmobiel en het uitspreken van de traditionele paaszegen ‘Urbi et Orbi’, trok Franciscus zich terug. Hij bracht de middag door in rust, genoot van een sobere maaltijd en was omringd door stilte – een sfeer waarin hij zich het prettigst voelde. Maar in de vroege ochtenduren van de volgende dag veranderde alles.
Rond half zes ’s ochtends begonnen de eerste zorgwekkende symptomen zich te tonen. De medische staf reageerde onmiddellijk, maar het was al te laat. Voor hij in coma raakte, keek de paus nog één keer naar Strappetti, stak zijn hand omhoog en glimlachte zwakjes. Dat was het moment waarop hij afscheid nam van deze wereld, op zijn eigen manier – eenvoudig, waardig, en liefdevol.
Een d00d zoals hij had geleefd
Wat zijn 0verlijden zo bijzonder maakt, is de rust waarmee het gebeurde. Geen hectiek, geen publiek drama. Zoals hij altijd zijn gezondheid buiten de schijnwerpers hield, zo koos hij ook voor een discreet einde. Vatican News beschrijft het als ‘een d00d in stilte’, in lijn met wie Franciscus was: een man die grootse dingen deed, maar zich klein opstelde.
Zijn 0verlijden roept wereldwijd diepe emoties op. Niet alleen vanwege zijn rol als geestelijk leider, maar vooral omdat hij een toonbeeld was van menselijkheid. Paus Franciscus bracht de kerk dichter bij de mensen. Hij sprak in eenvoudige woorden, luisterde naar hen die normaal geen stem kregen, en durfde af te wijken van de gevestigde tradities als dat betekende dat hij dichter bij de kern van zijn missie kwam: liefde, vergeving en verbondenheid.
Wie is Massimiliano Strappetti?
De naam Massimiliano Strappetti is voor veel mensen onbekend gebleven – precies zoals hij het zelf wilde. Deze 54-jarige verpleegkundige heeft een indrukwekkende staat van dienst. Hij begon zijn carrière op de intensive care van het Gemelli-z!ekenhuis en werkte met meerdere pausen: Johannes Paulus II, Benedictus XVI en Franciscus.
In 2022 werd hij officieel aangesteld als persoonlijke zorgassistent van paus Franciscus. Sindsdien was hij de stille kracht achter de schermen, degene die ervoor zorgde dat de paus veilig, verzorgd en in staat was om zijn taken te blijven uitvoeren. Zijn rol ging echter verder dan medische zorg. Hij werd een vertrouwenspersoon, een vriend, en in de laatste momenten: de enige aan wie de paus zijn laatste woorden richtte.
Een paus die zijn volk tot het einde diende
Het moment waarop paus Franciscus vroeg of hij het Sint-Pietersplein nog een keer kon bezoeken, was meer dan een fysieke uitdaging. Het was een diepe innerlijke wens: om zijn volk te zien, ze te zegenen, en hen nog één keer te laten voelen dat ze er niet alleen voor staan. Zelfs op het randje van de d00d wilde hij verbinding maken.
Hij koos ervoor om zijn laatste publieke daad niet in pracht en praal te volbrengen, maar in contact en eenvoud. Die keuze typeert zijn hele pontificaat. Geen gouden mantels, geen afstandelijke toespraken – maar oprechte betrokkenheid, aandacht voor vluchtelingen, armen en z!eken, en een kerk die meer luistert dan preekt.
Zijn laatste woorden: een levenssamenvatting
De laatste woorden van Franciscus – “Bedankt dat je me weer naar het plein hebt gebracht” – zijn krachtiger dan ze op het eerste gezicht lijken. Ze drukken niet alleen dankbaarheid uit aan Strappetti, maar ook aan de wereld. Ze vatten samen wat hij als paus wilde zijn: een dienaar van het volk, tot het einde toe.
Zijn d00d, zoals zijn leven, was een voorbeeld van overgave, vertrouwen en liefde. Hij liet de wereld niet alleen achter met herinneringen, maar met een boodschap. Dat leiderschap geen machtspel hoeft te zijn, dat kwetsbaarheid geen zwakte is, en dat afscheid nemen ook een daad van liefde kan zijn.
Terugblik op een leven van betekenis
Met de d00d van paus Franciscus sluit de wereld een hoofdstuk van diepe menselijke betrokkenheid. Zijn leven laat een nalatenschap na die veel verder reikt dan dogma’s en rituelen. Hij bracht mensen bij elkaar. Niet door te overtuigen, maar door te verbinden. Niet door regels, maar door compassie.
In zijn laatste momenten koos hij, net als in zijn hele leven, voor eenvoud, liefde en trouw aan zijn overtuigingen. Een groter eerbetoon aan zijn missie had hij zelf niet kunnen regisseren.
Zijn hand, opgeheven tot afscheid, was geen gebaar van zwakte – het was de ultieme uiting van zijn kracht. Paus Franciscus, een man van het volk, zei vaarwel zoals hij leefde: bescheiden, verbonden en met het hart op de juiste plaats.
📌 #PapaFrancesco ha nominato Massimiliano Strappetti suo "assistente sanitario personale". Infermiere coordinatore della direzione di Sanita' ed igiene del #Vaticano, da oggi Strappetti entra a Santa Marta per occuparsi a tempo pieno del Pontefice. ✅ pic.twitter.com/EXIB1027N5
— VatiVision (@VatiVision) August 4, 2022
Oos Kesbeke ontroert Nederland in Het Perfecte Plaatje: “Hij fotografeerde met zijn hart”
De nieuwste aflevering van
Het Perfecte
Plaatje heeft heel Nederland weten te raken. Geen glitter,
geen competitiegeest, maar pure emotie en menselijkheid stonden
centraal.
Het was vooral Oos
Kesbeke, beter bekend als de “Augurkenkoning”, die voor de
meest indrukwekkende momenten zorgde. Zijn fotoshoot met
Jayden, een
sportieve jongen met een beperking, bezorgde kijkers kippenvel — en
een herinnering die nog lang zal blijven hangen.
Een opdracht vol betekenis
De aflevering draaide deze week om een bijzonder thema: sportende kinderen met een beperking. De kandidaten kregen de opdracht om een foto te maken die kracht, plezier en trots uitstraalt. Niet het medelijden moest centraal staan, maar juist de energie en levenslust van de jonge sporters.
Voor Oos was dat geen eenvoudige taak. Fotografie is voor hem nog nieuw, en hij wist dat dit geen gewone opdracht zou worden. Toch ging hij er met open hart in. Hij werd gekoppeld aan Jayden, een achtjarige jongen met een dwarslaesie die dol is op zwemmen.
Vanaf het eerste moment klikte het tussen de twee. Jayden straalde, en Oos voelde meteen een oprechte band. “Wat een bijzondere kerel,” zei hij met een glimlach die zijn ontroering nauwelijks kon verbergen.
Meer dan een foto
Wat deze opdracht zo krachtig maakte, was de onderliggende boodschap. De fotoshoot draaide niet om beperking, maar om talent en karakter. Jayden mocht niet worden neergezet als iemand die iets níet kon, maar als een jonge sportheld die plezier en doorzettingsvermogen uitstraalt.
Oos begreep dat instinctief. “Ik wil laten zien wat hij wél kan,” zei hij tijdens de opnames. “Dit gaat niet over medelijden, maar over trots.”
Die houding bleek doorslaggevend. Waar andere kandidaten soms worstelden met het vinden van balans tussen emotie en techniek, voelde Oos precies aan wat het moment vroeg: echtheid.
Humor en warmte
De band tussen Oos en Jayden groeide tijdens de shoot uit tot iets bijzonders. Er was ruimte voor grapjes, voor vrolijkheid en ontspanning.
“Dus jij bent de
zwemkampioen?” vroeg Oos met zijn karakteristieke
glimlach.
Jayden lachte breeduit en antwoordde: “Ja, en ik win
altijd!”
Toen Oos hem vroeg of hij ook “boos kon kijken” voor de camera,
lagen ze allebei in een deuk.
Het leverde niet alleen vrolijke momenten op, maar ook een gevoel van vertrouwen en verbinding. Oos wist met zijn natuurlijke charme een sfeer te creëren waarin Jayden zich vrij voelde om zichzelf te zijn.
Geen regie, geen show, geen geforceerde emotie — alleen twee mensen die elkaar echt zagen.
De foto die iedereen stil kreeg
Onder begeleiding van
sportfotograaf Ingrid van
Heteren werkten de kandidaten aan hun
portret.
Oos besloot Jayden te fotograferen met een trofee in zijn hand, alsof hij net
een belangrijke wedstrijd had gewonnen.
Het eindresultaat was indrukwekkend: een foto vol energie, kleur en betekenis. De achtergrond — in koele blauwtinten — gaf het beeld een frisse en sportieve uitstraling, terwijl Jayden’s blik sprak van kracht en trots.
Toen de foto in de studio werd getoond, viel er een moment van stilte. Zelfs de jury leek zichtbaar geraakt.
Oos keek met vochtige ogen naar het beeld en zei zacht:
“Je ziet hoeveel plezier die kinderen beleven aan sport. Dan smelt je hart echt.”
Het was een uitspraak die de sfeer van de aflevering perfect samenvatte.
Kijkers geraakt tot tranen toe
Op sociale media barstte het los van de reacties. Kijkers noemden de aflevering “de mooiste van het seizoen” en spraken over tranen van ontroering.
“Dit is televisie zoals het
bedoeld is,” schreef iemand op X.
Een ander voegde toe: “Oos laat zien wat menselijkheid is. Geen
camera’s nodig om te zien dat dit echt is.”
Ook op Instagram kreeg Oos talloze berichten van mensen die zijn aanpak roemden. “Jij hebt gefotografeerd met je hart,” schreef een fan. “En dat zie je.”
Jury vol lof
De jury van
Het Perfecte
Plaatje was unaniem lovend over de foto.
Fotograaf William
Rutten zei:
“Ik word hier echt vrolijk van. Jayden staat in zijn kracht. Dit is een heldenfoto.”
Ook Cynthia Boll was onder de indruk:
“Echt een winnaar. Geen zieligheid, alleen trots en kracht. Precies zoals het hoort.”
De woorden raakten Oos zichtbaar. Zijn bescheiden glimlach en nederige reactie maakten het moment alleen maar intenser.
“Ik heb gewoon gedaan wat goed voelde,” zei hij. “De rest kwam vanzelf.”
De groei van Oos als fotograaf
Wie Oos Kesbeke dit seizoen
volgt, ziet hoe hij stap
voor stap groeit.
Waar hij in de eerste afleveringen nog zoekend was naar zijn stijl,
lijkt hij inmiddels zijn eigen stem te hebben gevonden — een stem
die warmte, eerlijkheid en humor uitstraalt.
Zijn foto’s zijn niet altijd technisch perfect, maar ze raken wél het hart. En dat is precies wat kijkers waardeerden in deze aflevering.
“Hij is echt de verrassing van het seizoen,” schreef een fan. “Een man die laat zien dat talent niet alleen in techniek zit, maar ook in gevoel.”
Een nieuwe passie ontdekt
Na afloop van de uitzending vertelde Oos in Shownieuws dat hij serieus overweegt om verder te gaan met fotografie.
“Ik ga zelf zo’n camera aanschaffen,” zei hij enthousiast. “Dit is echt iets wat ik wil blijven doen.”
Voor iemand die jarenlang bekendstond als de charismatische augurkenmaker, lijkt een nieuw hoofdstuk te beginnen. Zijn liefde voor mensen, verhalen en echtheid blijkt zich moeiteloos te vertalen naar beelden.
Fans hopen zelfs dat hij een eigen fotoproject start, bijvoorbeeld gericht op kinderen en sport.
“Oos heeft een groot hart,” schreef een kijker. “Dat zie je niet alleen in zijn woorden, maar in elke foto die hij maakt.”
Een aflevering die blijft hangen
De uitzending wordt door velen nu al beschouwd als een van de hoogtepunten van het seizoen. Niet omdat er iets spectaculairs gebeurde, maar juist omdat alles zo echt voelde.
De kracht van de aflevering lag in de eenvoud: een kind dat straalt, een man die geraakt wordt, en een foto die laat zien hoe sterk mensen kunnen zijn — ongeacht hun beperking.
Jayden groeide uit tot een symbool van positiviteit en doorzettingsvermogen, terwijl Oos liet zien wat het betekent om met respect en liefde te kijken.
De kracht van echtheid
In een tijd waarin televisie vaak draait om sensatie en competitie, bewees Oos Kesbeke dat het anders kan. Zijn foto ging niet over winnen, maar over verbinden.
Geen show, geen opsmuk — alleen echtheid.
Zijn manier van werken raakte iets bij het publiek wat zeldzaam is in de entertainmentwereld: echte emotie.
“Hij fotografeerde niet met zijn camera, maar met zijn hart,” zei een jurylid na afloop.
En dat is precies waarom deze aflevering nog lang zal blijven hangen — bij Oos, bij Jayden, en bij iedereen die keek.
Slot
Wat begon als een
televisieopdracht, groeide uit tot een moment van menselijkheid dat
Nederland samenbracht.
De ontmoeting tussen Oos en Jayden liet zien dat beeld meer is dan
pixels of techniek — het is een vorm van taal, een manier van
voelen.
Het Perfecte Plaatje bewees deze week dat
televisie nog steeds kan ontroeren. En Oos Kesbeke?
Die bewees dat de mooiste foto’s niet alleen in het hoofd ontstaan,
maar vooral in het hart.
💬 Wat vond jij van de aflevering van Het Perfecte Plaatje met Oos Kesbeke en Jayden? Deel je mening op onze Facebookpagina en laat weten welk beeld jou het meest raakte.