Algemeen
Gerard Joling maakt foute grappen bij graf beste vriend: ´Hij kon erg zuur zijn´

In de nieuwste aflevering van zijn realitysoap Only Joling laat Gerard Joling zich opnieuw van zijn meest eerlijke én ongefilterde kant zien.
Waar de meeste mensen een emotioneel grafbezoek in stilte en met ingetogenheid beleven, weet Gerard zelfs daar zijn typerende humor niet in te houden. Samen met Joke, de weduwe van zijn overleden beste vriend Bert Peters, bezoekt hij voor het eerst diens graf – een moment dat zowel pijnlijk als opmerkelijk verloopt.
Een brok in de keel én een grap op de lippen
In 2024 kreeg Gerard een enorme klap te verwerken toen zijn allerbeste vriend Bert plotseling overleed. De twee hadden nog plannen voor een vakantie, maar daar kwam abrupt een einde aan.
Bert had al een zware tijd achter de rug door chem0 tegen schildklierk@nker, maar het noodlot sloeg onverwachts toe met een fatale combinatie van een l0ng0ntsteking en een interne bloeding. “Ik ben totaal in shock,” vertelde Gerard destijds – en de emoties komen ook in de aflevering van Only Joling weer duidelijk naar boven. Toch besluit Gerard het graf van Bert pas maanden later voor het eerst te bezoeken.
‘Hij merkt het toch niet meer’
“Waarom ik zolang heb gewacht? Hij merkt het toch niet meer,” zegt Gerard zonder blikken of blozen. “Aan de andere kant doe je het ook uit respect.” Het is typisch Gerard: eerlijk, rauw en zonder filter. Maar voor kijkers kan het ook confronterend zijn. Terwijl hij zichtbaar geëmotioneerd is, blijft hij balanceren tussen verdriet en een flinke dosis cynische humor.
Harde woorden voor Frans Molenaar
Tijdens het bezoek aan de begraafplaats lopen Gerard en Joke ook langs het graf van couturier Frans Molenaar. En ook daar houdt Gerard zich niet in. “Voor hem heb ik ook nog modeshows gelopen,” zegt hij luchtig. Maar het blijft daar niet bij. “Ze zeggen altijd: over de doden niets dan goeds. Maar hij kon erg zuur zijn.”
Een opmerking die veel mensen de wenkbrauwen zal doen fronsen – maar voor fans is het ook precies waarom ze van hem houden. Gerard zegt gewoon wat hij denkt.
Zelfs bij een trui geen genade
Wanneer Joke hem eraan herinnert dat hij nog een trui van Molenaar heeft, grapt Gerard meteen: “Ja, die moest ik nog wel afrekenen, ondanks dat ik voor die modeshows niets kreeg.” Het is een typisch staaltje Joling-humor: scherp, gedurfd en voor sommigen misschien nét over het randje. Toch lijkt het voor Gerard een manier om met verdriet om te gaan: met een lach, een traan en een flinke portie sarcasme.
Eén ding is zeker: Gerard laat je nooit koud
Wat je ook van zijn uitspraken vindt, Gerard Joling is allesbehalve saai. Zijn optreden op de begraafplaats zal ongetwijfeld stof doen opwaaien, maar laat ook zien hoe complex rouw kan zijn. Voor Gerard is humor duidelijk een manier om met verlies om te gaan – ongeacht wat anderen daarvan vinden. En dát maakt Only Joling zo herkenbaar en menselijk, hoe controversieel het ook wordt.

Algemeen
Circusleeuw was 20 jaar lang opgesloten, kijk zijn reactie als hij wordt vrijgelaten

Het indrukwekkende reddingsverhaal van Mufasa de bergleeuw: van gevangenschap naar vrijheid
Het verhaal van Mufasa, een volwassen bergleeuw die jarenlang werd vastgehouden in een reizend circus in Peru, raakt tot op de dag van vandaag mensen wereldwijd. Zijn leven begon in gevangenschap en eindigde uiteindelijk in vrijheid. Wat hem overkwam, is helaas geen uitzondering, maar zijn redding is een symbool van hoop en rechtvaardigheid. Mufasa’s transformatie van opgesloten circusdier tot vrije ziel in de jungle laat zien wat er mogelijk is wanneer mensen opkomen voor dieren die dat zelf niet kunnen.
Twintig jaar opgesloten in een vrachtwagen
Mufasa werd als jonge bergleeuw opgenomen in een circus, en bracht maar liefst twintig jaar door in een krappe, metalen kooi achterin een pick-up truck. Zijn leven bestond uit reizen, optredens en wachten in de hitte — zonder bewegingsvrijheid, zonder sociaal contact met soortgenoten en zonder uitzicht op verbetering.
Voor toeschouwers was hij een attractie. Voor zijn eigenaar een bron van inkomsten. Maar voor Mufasa zelf was het een leven vol onderdrukking, angst en isolatie. Hij werd vastgehouden met kettingen, vervoerd over hobbelige wegen, en telkens opnieuw gedwongen tot iets dat tegen zijn natuur inging. Bergleeuwen zijn solitaire roofdieren die leven in uitgestrekte, groene gebieden. Geen enkel aspect van zijn leven in het circus kwam daarbij in de buurt.
Een keerpunt dankzij dierenbeschermers
In 2015 veranderde Mufasa’s leven voorgoed. Dierenrechtenorganisatie Animal Defenders International (ADI) voerde destijds campagne om illegale circussen in Peru te ontmantelen. Tijdens een van hun acties ontdekten ze Mufasa, verstopt achterin een vrachtwagen die dienst deed als zijn permanente kooi. Wat ze aantroffen was schokkend: een oudere, uitgemergelde bergleeuw met doffe ogen, vastgeketend, met nauwelijks ruimte om te bewegen.
De reddingsoperatie verliep niet zonder slag of stoot. De medewerkers van ADI moesten eerst juridische stappen ondernemen, onderhandelen met lokale autoriteiten en het circus overtuigen om afstand te doen van het dier. Maar hun doorzettingsvermogen werd beloond: Mufasa werd uiteindelijk bevrijd.
De eerste stappen in vrijheid
Wat daarna volgde, was even ontroerend als indrukwekkend. Mufasa werd vervoerd naar een opvangcentrum, waar hij medische zorg kreeg, voldoende voeding, en – vooral – rust. In een prachtige video die wereldwijd werd gedeeld, is te zien hoe hij voor het eerst weer contact maakt met de natuur. Hij snuffelt aan het gras, rekt zijn spieren uit en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Voor het eerst in twee decennia hoefde hij niet bang te zijn voor zwepen, lawaai of kooitjes.
Zijn eerste stappen in vrijheid symboliseerden meer dan alleen een fysieke bevrijding. Het was ook een mentale bevrijding: een herontdekking van zijn instincten, zijn waardigheid en zijn recht op een natuurlijk leven.
Een leven in de jungle, zoals het hoort
Na zijn herstel werd Mufasa overgebracht naar een beschermd natuurgebied in Peru, waar hij zijn laatste jaren kon doorbrengen in een omgeving die zoveel mogelijk aansloot bij zijn natuurlijke habitat. Daar had hij bomen, gras, schaduw, water en ruimte — allemaal basisbehoeften die hem jarenlang waren ontzegd.
Hoewel Mufasa al op leeftijd was en zijn gezondheid tekenen van slijtage vertoonde door de jarenlange gevangenschap, genoot hij zichtbaar van zijn nieuwe thuis. Hij kon eindelijk leven zoals het bedoeld is voor een wild dier: in rust, met respect voor zijn autonomie en zonder dwang of exploitatie.
De bredere boodschap: dieren horen niet thuis in circussen
Het verhaal van Mufasa raakt niet alleen vanwege zijn persoonlijke lijden en herstel, maar ook omdat het een symbool is voor duizenden dieren wereldwijd die nog steeds onder soortgelijke omstandigheden leven. In circussen, illegale shows en soms zelfs in particuliere tuinen worden wilde dieren vastgehouden, vaak zonder vergunning en zonder het welzijn van het dier in acht te nemen.
Veel van deze dieren worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, getraind met harde hand en jarenlang vastgehouden in onnatuurlijke situaties. Ruimte om te rennen, jagen of klimmen ontbreekt vaak volledig. Ook worden ze in veel gevallen slecht gevoed en onvoldoende medisch verzorgd.
Mufasa’s redding heeft bijgedragen aan de bewustwording rondom dit thema. Dankzij campagnes zoals die van ADI hebben meerdere landen inmiddels wetgeving ingevoerd die het houden van wilde dieren in circussen verbiedt — waaronder Peru, waar Mufasa uiteindelijk gered werd.
Kleine stappen, grote impact
De impact van Mufasa’s verhaal is niet te onderschatten. Zijn video werd miljoenen keren bekeken en gedeeld, en bracht mensen van over de hele wereld in beweging. Van petities tot donaties, van politieke aandacht tot onderwijsprogramma’s — het begon allemaal met de blik van een bergleeuw die voor het eerst in jaren weer bomen zag in plaats van tralies.
Dierenorganisaties gebruiken zijn verhaal nog steeds als krachtig voorbeeld van waarom inzet loont. De redding van één dier lijkt misschien klein, maar het kan het begin zijn van structurele veranderingen die veel verder reiken.
Waarom dit verhaal blijft raken
Wat Mufasa’s verhaal zo krachtig maakt, is de herkenbare strijd voor vrijheid en waardigheid. Hij had geen stem, geen keuze en geen manier om aan zijn situatie te ontsnappen. Maar dankzij de inzet van betrokken mensen werd zijn lot toch gekeerd. Het herinnert ons eraan dat we als samenleving verantwoordelijkheid dragen voor hoe we met dieren omgaan — en dat verandering mogelijk is, zelfs na twintig jaar onrecht.
Zijn verhaal roept belangrijke vragen op: Hoe willen we als mensen omgaan met dieren? Wat vinden we belangrijker: vermaak of welzijn? En welke keuzes kunnen wij maken om bij te dragen aan een wereld waarin geen enkel dier nog hoeft te leven in een kooi?
Wat jij kunt doen
Het verhaal van Mufasa is een oproep tot actie. Er zijn talloze manieren waarop je kunt bijdragen aan een wereld met meer respect voor dieren:
-
Ondersteun dierenorganisaties die opkomen voor wilde dieren en werken aan wetgeving en opvang.
-
Bezoek geen circussen of shows waarin dieren worden gebruikt voor entertainment.
-
Deel verhalen zoals dat van Mufasa om bewustzijn te vergroten in je eigen omgeving.
-
Leer kinderen over dierenwelzijn en het belang van vrije leefruimte voor wilde dieren.