Algemeen
Gerard Cox deelt vreselijk nieuws over Joke Bruijs
Zorgwekkende gezondheidssituatie voor Joke Bruijs: Gerard Cox deelt ontroerend nieuws
Gerard Cox, inmiddels 85 jaar oud, heeft in een openhartig interview onthuld hoe zwaar het leven momenteel is voor zijn ex-vrouw en goede vriendin Joke Bruijs (73). De geliefde actrice en zangeres kampt met een ernstige, progressieve vorm van de z!ekte van Parkinson. Haar gezondheid gaat volgens Cox in rap tempo achteruit, wat het dagelijks leven voor haar haast onmogelijk maakt. De twee zijn al meer dan vijftig jaar met elkaar verbonden – niet meer als geliefden, maar als mensen die elkaar door en door kennen en steunen. De openheid van Gerard Cox raakt veel mensen en werpt een licht op de impact van een z!ekte die veel verder gaat dan alleen lichamelijke beperkingen.
“Het gaat niet goed met haar”
In een interview met het AD-weekendmagazine Mezza vertelde Gerard Cox met zichtbare emotie over de situatie van Joke. “Het gaat niet goed met haar. Ze kan niet meer goed praten, ziet steeds slechter en viel ook nog van de trap. Het is heel erg,” aldus Cox. Zijn woorden komen hard aan bij fans en collega’s van het duo, dat jarenlang samen op het podium en op televisie te zien was.
Volgens Cox is het gewone leven voor Joke nauwelijks nog leefbaar. De z!ekte maakt haar steeds afhankelijker van hulp, en de achteruitgang gaat snel. Voor iemand die jarenlang in de schijnwerpers stond, muziek maakte en speelde in geliefde series, is het contrast schrijnend.
Liefde, vriendschap en verbondenheid
Gerard en Joke hebben samen een rijke geschiedenis. Hun liefdesrelatie duurde veertien jaar, waarvan ze tien jaar als man en vrouw door het leven gingen. Toch bleven ze ook na hun scheiding nauw met elkaar verbonden, als goede vrienden én als collega’s. De band die zij delen, gaat veel verder dan wat men vaak tussen ex-geliefden ziet.
Gerard Cox bezoekt Joke nog regelmatig. Tijdens die bezoeken doet hij iets bijzonders: hij zingt voor haar. En op magische wijze komt er dan iets tot leven. “Dan doe ik halverwege alsof ik de tekst niet meer weet,” vertelt hij. “En dan herinnert ze zich het ineens allemaal.” Ondanks haar geheugenproblemen, blijft muziek een brug naar herkenning en verbinding.
Samen op het scherm
De artistieke band tussen Gerard en Joke is een hoofdstuk op zich. Samen schitterden ze in meerdere televisieseries, waaronder de iconische serie Toen was geluk heel gewoon. Hierin speelden ze het stel Jaap en Nel, personages die inmiddels een vaste plek hebben in het collectieve geheugen van Nederland.
Later volgde de komische serie Vreemde Praktijken, waarin ze opnieuw samen te zien waren als Bertus en Sjaan. In 2022 verschenen ze ook in de film Casa Coco, waarin ze jeugdliefdes speelden die elkaar na vele jaren terugzien op het zonnige Bonaire. Een rol die de realiteit van hun diepe vriendschap op prachtige wijze weerspiegelde.
Diagnose: progressieve Parkinson
In april 2023 maakte Joke Bruijs bekend dat ze lijdt aan een progressieve vorm van Parkinson. Deze neurologische aandoening heeft een ingrijpende invloed op het dagelijks functioneren. Bewegingen worden stroef en moeizaam, spraak verslechtert, en ook het geheugen kan aangetast worden. Voor iemand zoals Joke, die jarenlang gewend was om op een podium te staan en contact te maken met een publiek, is dat extra confronterend.
Na de diagnose besloot Joke om haar professionele carrière per direct te beëindigen. Ze trok zich terug uit het publieke leven, met als doel om zich volledig te richten op haar gezondheid en welzijn. Voor haar fans was dit begrijpelijk, maar ook verdrietig – een stil afscheid van een geliefde stem en persoonlijkheid.
Een nieuw hoofdstuk met Frits Landesbergen
Hoewel Joke en Gerard al jarenlang geen stel meer zijn, is hun vriendschap altijd gebleven. Inmiddels is Joke getrouwd met Frits Landesbergen, een bekende jazzdrummer en componist. Hij is tien jaar jonger dan Joke en staat bekend om zijn warme karakter en muzikale talent. Samen vormden ze jarenlang een liefdevol en creatief stel.
Frits staat Joke in deze moeilijke tijd bij en doet er alles aan om haar de zorg en rust te geven die ze nodig heeft. In de muziek vonden de twee elkaar, en ook nu is muziek een houvast in het omgaan met de gevolgen van haar z!ekte.
Muziek als therapie
De kracht van muziek speelt een opvallende rol in het verhaal van Joke en Gerard. Waar woorden soms tekortschieten, biedt muziek troost en herkenning. Dat Joke zich de teksten van liedjes wél herinnert, zelfs als andere herinneringen vervagen, is veelzeggend.
Het is niet alleen ontroerend, maar ook een belangrijk inzicht in hoe muziek een brug kan vormen voor mensen met neurologische aandoeningen. In die momenten lijkt alles even weer zoals het was. Gerard en Joke, samen zingend, verbonden door herinneringen, vriendschap en liefde.
Een generatie met een hart
Gerard Cox is met zijn 85 jaar een icoon op zichzelf. Hij heeft zijn sporen verdiend in muziek, cabaret en televisie, maar toont nu een kant van zichzelf die nog meer ontzag oproept. Zijn openheid over de situatie van Joke is kwetsbaar, liefdevol en oprecht. Hij bewijst dat echte liefde niet stopt bij een scheiding of het einde van een carrière. Ware liefde leeft voort in zorg, aanwezigheid en verbondenheid.
Het belang van erkenning en aandacht
Het verhaal van Joke Bruijs en Gerard Cox raakt een snaar in de samenleving. Het herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om aandacht te hebben voor mensen met een progressieve z!ekte zoals Parkinson. Het is een aandoening die mensen niet alleen fysiek, maar ook emotioneel en sociaal raakt. Zeker als het iemand betreft die jarenlang het publieke leven kleur gaf, zoals Joke.
Door het delen van dit verhaal draagt Gerard bij aan meer bewustwording over de z!ekte én over de kracht van verbondenheid. Zijn zorg voor Joke laat zien dat we ook op latere leeftijd betekenisvolle relaties kunnen hebben die niet altijd binnen de standaarddefinities van liefde of huwelijk vallen.
Hoop en herinnering
Hoewel de toekomst onzeker is voor Joke, blijft Gerard Cox hoopvol. Niet op genezing, maar op betekenisvolle momenten. Een blik van herkenning. Een glimlach. Een liedje dat ineens weer gezongen wordt. In die kleine dingen schuilt immense waarde.
Het is een ontroerend voorbeeld van hoe we met waardigheid en liefde om kunnen gaan met ouderdom, z!ekte en afscheid. Joke mag dan langzaam verdwijnen uit de schijnwerpers, maar in de harten van velen – en in de stem van Gerard – blijft ze voortleven.
Key takeaways:
-
Gerard Cox (85) vertelt openhartig over de ernstige gezondheidsproblemen van zijn ex-vrouw Joke Bruijs (73).
-
Joke lijdt aan een progressieve vorm van Parkinson en heeft zich teruggetrokken uit het publieke leven.
-
Ondanks hun scheiding blijft Gerard haar trouw bezoeken en voor haar zingen.
-
De twee werkten decennialang samen in succesvolle tv-series en een film.
-
Joke is inmiddels getrouwd met jazzmuzikant Frits Landesbergen, die haar ondersteunt.
-
Het verhaal benadrukt de kracht van liefde, vriendschap en muziek in moeilijke tijden.
🕊️ Veel mensen leven mee met Joke en Gerard. Wil jij ook een boodschap van steun achterlaten? Deel je reactie op Facebook.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.