Algemeen
Dries Roelvink heeft moeilijke tijd achter de rug en barst in tranen uit: “Verdiende maar €8.000,- per maand”
Dries Roelvink: altijd aanwezig, vaak in het nieuws en nooit te beroerd om zichzelf te laten zien—liefst in die iconische gele zwembroek
Of je hem nu kent van zijn zangcarrière, zijn vrolijke persoonlijkheid op televisie of zijn beroemde zonen Dave en Donny, Dries is inmiddels een vaste waarde in de Nederlandse showbizz. En hoewel veel mensen denken dat Dries financieel nooit écht heeft meegeteld, blijkt uit zijn eigen verhalen iets totaal anders. Sterker nog: achter zijn flamboyante verschijning gaat een man schuil die jarenlang meer verdiende dan de meeste mensen ooit zullen doen.
Van volkszanger tot mediapersoonlijkheid
Dries Roelvink begon zijn carrière als volkszanger, geïnspireerd
door het Jordaan-repertoire. Hij bouwde in de loop der jaren een
trouwe schare fans op, hoewel hij nooit een grote commerciële hit
scoorde zoals collega’s Frans Bauer of André Hazes Jr. Toch wist
Dries zichzelf altijd op de kaart te houden. Zijn stemgeluid, zijn
verschijning en zijn talent voor zelfspot maakten hem geliefd in
talkshows, realityprogramma’s en op social media. Ook zijn rol als
familieman—met Dave en Donny als bekende gezichten uit de nieuwe
generatie—houdt hem relevant in het medialandschap.
Geen hits, wel inkomen
Hoewel Dries nooit met zijn muziek in de top 10 stond, betekende
dat niet dat hij geen goed belegde boterham verdiende. In een
recent interview onthulde hij dat hij in zijn ‘moeilijkste periode’
nog altijd 18.000 gulden per maand binnenhaalde. Omgerekend komt
dat neer op zo’n 8.000 euro per maand—een bedrag waar veel mensen
alleen maar van kunnen dromen.
Dat inkomen kwam vooral voort uit optredens. “Ik deed toen zo’n vijftien shows per maand, meestal voor 1.200 gulden per stuk,” aldus Dries. Met andere woorden: zelfs zonder een hitnotering was hij een veelgevraagd artiest, zeker voor bedrijfsfeesten, bruiloften en evenementen.
De gouden tijd van guldenoptredens
Terugkijkend op die periode beseft Dries dat hij het helemaal niet
zo slecht had. “Voor mij voelde dat destijds als een mindere tijd,
maar als je nu kijkt wat mensen verdienen voor hetzelfde werk, dan
was dat gewoon hartstikke goed.” Het toont aan hoe lang Dries al
meedraait in de industrie en hoeveel ervaring hij heeft
opgebouwd.
Het is precies die ervaring die hem tot een bekende en herkenbare figuur maakt. Hij weet hoe hij een zaal moet bespelen, kan schakelen tussen ernst en humor en is bovenal altijd zichzelf. En dat laatste is goud waard in de showbizz.
Toppers: eindelijk erkenning
Lange tijd voelde Dries zich een beetje buitengesloten door de
absolute top van het Nederlandse muziekleven. Zo duurde het jaren
voordat hij werd uitgenodigd om op te treden bij De Toppers, het
jaarlijkse spektakel in de Johan Cruijff Arena. De reden? Hij had
nooit een echte hit gehad, en dat zou een vereiste zijn geweest om
op het podium te mogen staan.
Toen hij uiteindelijk tóch gevraagd werd, sprong Dries dan ook een gat in de lucht. “Eindelijk werd ik gezien als iemand die ertoe doet in de muziekwereld,” zegt hij zelf. En eerlijk is eerlijk: wie al decennialang optreedt en het publiek weet te vermaken, verdient die plek gewoon.
Dries en de A-categorie
Wat Dries betreft is het duidelijk: hij hoort bij de top. In zijn
karakteristieke stijl vertelt hij over een ontmoeting met Tino
Martin. “We waren samen aan het wandelen en toen kwamen er mensen
naar ons toe. Ze vroegen of Tino een foto van míj wilde maken met
hen. Ze wilden niet eens met hem op de foto, en hij heeft een muur
vol met platina platen!”
Volgens Dries bewijst dit dat mensen hem nog altijd op handen dragen. “Dan doe je iets goed, toch? Dat is voor mij het bewijs dat ik bij de A-artiesten hoor.” Het zegt misschien ook iets over de kracht van herkenbaarheid en de charme van iemand die al jaren zichtbaar is in de media, zelfs zonder hits op zijn naam.
Een familie vol roem
De Roelvinks zijn inmiddels een merk op zich geworden. Zonen Dave
en Donny timmeren hard aan de weg met televisieoptredens, muziek en
commerciële samenwerkingen. Ze zijn net zo herkenbaar als hun vader
en worden regelmatig besproken in de media. Dries is daar trots op.
Niet alleen omdat zijn zonen succesvol zijn, maar ook omdat ze –
net als hij – zichzelf zijn gebleven.
Het is die openheid, dat directe contact met de fans en het constante aanwezig zijn dat van Dries Roelvink een fenomeen maakt. Hij is geen hitmachine, maar wel een man die je nooit vergeet zodra je hem één keer hebt gezien.
Wat is het geheim van Dries?
Wat maakt Dries Roelvink dan zo succesvol zonder de traditionele
succesformule van hits en prijzen? Het antwoord is eenvoudiger dan
je denkt: authenticiteit. Dries doet zich niet anders voor dan hij
is. Hij laat zijn fouten zien, kan lachen om zichzelf, en is niet
bang om af en toe een opvallende opmerking te maken. In een wereld
waarin imago vaak belangrijker is dan inhoud, valt juist die
oprechtheid op.
Hij speelt met zijn imago – de gele zwembroek, de zonnebank, de zelfspot – maar blijft altijd trouw aan zichzelf. En dat maakt hem geliefd bij een breed publiek. Van jong tot oud, iedereen kent Dries. En in een tijd waarin de aandachtsspanne steeds korter wordt, is dat een prestatie van formaat.
De toekomst van Dries
Hoewel Dries inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft
bereikt, denkt hij nog lang niet aan stoppen. Hij blijft optreden,
televisie maken en zich mengen in het publieke debat. En waarom ook
niet? Zijn aanwezigheid blijft garant staan voor gezelligheid,
herkenbaarheid en een flinke dosis humor.
Zijn financiële situatie is stabiel, zijn populariteit onverminderd groot en zijn familie blijft zijn bekendheid versterken. De kans is groot dat we Dries Roelvink nog lange tijd zullen zien – op tv, op het podium of misschien gewoon ergens op een terras, in gele zwembroek, genietend van het leven.
Conclusie: Dries is een blijvertje
Dries Roelvink is misschien niet de artiest met de meeste hits,
maar wel eentje met een indrukwekkende carrière, een loyale fanbase
en een ijzersterk gevoel voor timing en entertainment. Zijn
inkomen, zijn status en zijn nuchtere kijk op de showbizz maken hem
tot een zeldzaam voorbeeld van hoe je succesvol kunt zijn op geheel
eigen wijze.
En of je nu houdt van zijn muziek of alleen van zijn tv-optredens, één ding is zeker: Dries Roelvink is niet meer weg te denken uit het Nederlandse medialandschap. En dat, dames en heren, is misschien wel de grootste hit die je kunt scoren.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.