Algemeen
De non die het protocol brak bij de doodskist van paus Franciscus
Een stille daad van liefde: hoe een eenvoudige non wereldwijd harten veroverde tijdens het afscheid van paus Franciscus
Op 23 april vond in de Sint-Pietersbasiliek een van de meest indrukwekkende en emotionele momenten uit de recente geschiedenis van het Vaticaan plaats. Terwijl duizenden mensen zich verzamelden om afscheid te nemen van paus Franciscus, was het niet een wereldleider, een kardinaal of een beroemdheid die het meest opviel. Het was een eenvoudige vrouw: zuster Geneviève Jeanningros, een 81-jarige non met een groene rugzak over haar schouder en tranen in haar ogen.
Waar velen zich strikt aan het Vaticaanse protocol hielden tijdens de plechtigheid, stond zuster Jeanningros stil bij de kist van de paus, niet uit rebellie, maar uit pure liefde en diep menselijk verdriet. Haar actie brak geen regels van het geloof, maar bracht juist de essentie ervan tot uiting: verbondenheid, trouw en liefde die geen rang of status kent.
Een bijzondere band die teruggaat tot Buenos Aires
De band tussen paus Franciscus – geboren als Jorge Mario Bergoglio – en zuster Jeanningros was geen toevallige. Meer dan veertig jaar geleden ontmoetten ze elkaar in Buenos Aires, waar Bergoglio toen diende als aartsbisschop. Wat hen verbond, was hun gedeelde missie: het helpen van hen die aan de rand van de samenleving leefden – daklozen, transgenders, circusartiesten en terminaal z!eken.
Terwijl Bergoglio opstond binnen de katholieke hiërarchie en uiteindelijk paus werd, bleef hun vriendschap overeind, ongehinderd door zijn nieuwe status. Elke woensdag bezocht zuster Jeanningros hem trouw in het Vaticaan. Soms bracht ze mensen van de straat mee om hen aan de paus voor te stellen. Franciscus, bekend om zijn nederigheid en afkeer van uiterlijk vertoon, ontving hen altijd met open armen, vaak zelfs uitnodigend om samen te lunchen.
Deze hechte band tussen de twee ging veel verder dan oppervlakkige beleefdheid. Het was een vriendschap geworteld in gedeelde waarden van compassie, nederigheid en onvoorwaardelijke liefde voor de medemens.
Haar leven gewijd aan de armen
Zuster Geneviève Jeanningros, geboren in Frankrijk maar opgegroeid in Argentinië, maakt deel uit van de Kleine Zusters van Jezus. Deze orde staat bekend om haar keuze om onder de armen te leven en hen actief te ondersteunen. Jarenlang woonde ze samen met medezuster Anna Amelia Giachetto in een eenvoudige woonwagen aan de rand van Rome, omringd door mensen die door de maatschappij vaak worden vergeten.
Naast haar werk voor de armen, droeg Geneviève ook persoonlijk leed met zich mee. Haar tante, Léonie Duquet, eveneens non, werd tijdens de beruchte Vuile Oorlog in Argentinië ontvoerd en vermoord door de militaire dictatuur. Haar pijn vond weerklank bij paus Franciscus, wiens familiegeschiedenis verweven is met de Argentijnse migrantenervaring.
Geen eerbetoon zo krachtig als haar aanwezigheid
Op het moment dat ze bij de kist van paus Franciscus stond, doorbrak Geneviève op subtiele wijze het formele karakter van de ceremonie. In tegenstelling tot wat veel mensen aanvankelijk dachten, had zij toestemming gekregen van het Vaticaan om dichter bij de kist te komen. Deze uitzonderlijke toestemming wordt zelden verleend, en nog minder vaak aan iemand zonder politieke of kerkelijke titel.
Foto’s tonen haar eenvoudige verschijning: een sobere outfit, een praktische rugzak, en een diep verdrietige blik die geen woorden nodig had om haar betekenis over te brengen. In die stilte vertegenwoordigde zij niet alleen zichzelf, maar ook miljoenen anderen die geraakt waren door de eenvoud en het mededogen van paus Franciscus.
Een gebruiker op sociale media verwoordde het treffend: “Dat is oprechte pijn. Dit is een historisch moment.”
Een gedeeld geloof in de kracht van eenvoud
Tijdens hun vriendschap vonden Franciscus en Geneviève elkaar niet alleen in hun inzet voor de armen, maar ook in hun liefde voor simpele vreugden. Ze bezochten samen circusfestivals, deelden momenten van lachen en vieren, en benadrukten het belang van vreugde en verbondenheid in een vaak harde wereld.
Een beroemde foto laat zien hoe beiden samen een standbeeld wijden tijdens een circusfestival – een afbeelding van twee mensen die het leven in zijn puurste vorm vierden.
Op deze laatste ontmoeting, in de sfeer van rouw en afscheid, droeg Geneviève de herinneringen aan die momenten met zich mee. Haar aanwezigheid bij zijn kist was geen dramatische demonstratie, maar een eenvoudig, rauw en diep menselijk afscheid.
De betekenis van haar stille hulde
De kracht van zuster Geneviève’s gebaar ligt niet alleen in de vriendschap die zij met de paus deelde, maar ook in wat zij vertegenwoordigt. In een wereld waarin uiterlijkheden, titels en macht vaak de boventoon voeren, herinnerde haar actie ons eraan dat echte grootheid ligt in nederigheid, liefde en dienstbaarheid.
Zij kwam niet om een politieke boodschap uit te dragen, niet om zichzelf te profileren, maar om afscheid te nemen van een vriend – op de manier waarop echte vriendschappen worden geëerd: met aanwezigheid, liefde en stilte.
Voor een kerk die vaak worstelt met haar imago en relevantie in de moderne wereld, bood deze scène een krachtig tegenbeeld. Geen grootse toespraken, geen politieke allianties, maar pure menselijkheid. Daarmee verpersoonlijkte Geneviève misschien wel het mooiste eerbetoon dat paus Franciscus zich had kunnen wensen.
Een stille nalatenschap
De afbeelding van de rouwende non heeft intussen wereldwijd miljoenen mensen geraakt. Het beeld verspreidde zich razendsnel via sociale media en werd op talloze nieuwssites gedeeld, vaak vergezeld van lovende woorden over haar moed en oprechtheid.
Mensen over de hele wereld herkennen in haar daad een universele waarheid: dat liefde, vriendschap en respect groter zijn dan elke formele ceremonie. Soms zijn de krachtigste huldes niet die met lange toespraken of indrukwekkende optochten, maar die ene, stille aanwezigheid – die alles zegt zonder een enkel woord.
Genevieve Jeanningros, la monja amiga del Papa, llora ante su féretro https://t.co/A1AJ2oFYKi pic.twitter.com/rviK1UGY40
— Europa Press TV (@europapress_tv) April 23, 2025
Een afscheid dat ons allemaal raakt
Toen zuster Geneviève Jeanningros die ochtend in de Sint-Pietersbasiliek bij de kist van haar oude vriend stond, vertegenwoordigde ze niet alleen zichzelf. Ze stond daar namens allen die geraakt zijn door de boodschap van paus Franciscus: een oproep tot eenvoud, liefde, rechtvaardigheid en hoop.
En zo werd haar stille moment niet alleen een afscheid van een paus, maar ook een herinnering aan wat er werkelijk toe doet – niet alleen binnen de kerk, maar in het hele leven.
Algemeen
John van den Heuvel komt met schokkende onthulling over Marco Borsato: ‘Er zijn meer meisjes!’
John van den Heuvel: “De zaak rond Marco Borsato is pas het begin van een groter debat”
De zaak tegen Marco Borsato blijft Nederland bezighouden. Terwijl de rechtbank zich buigt over de bewijslast en verklaringen, groeit ook de publieke discussie over wat er werkelijk is gebeurd en wat dit betekent voor de samenleving.
Misdaadjournalist John van den Heuvel, die de zaak al langere tijd volgt, sprak in een recente uitzending over het belang van openheid en nuance. Volgens hem is de huidige fase van het proces niet alleen juridisch belangrijk, maar ook maatschappelijk van grote waarde.
“Het is heel belangrijk dat deze zaak nu in de openbaarheid komt,” zegt Van den Heuvel.
“Hoe pijnlijk en heftig de details ook zijn — alleen met transparantie kunnen we begrijpen wat er werkelijk heeft plaatsgevonden.”
“Er is sprake van een omvangrijk dossier”
Volgens Van den Heuvel ligt er inmiddels een uitgebreid dossier bij de rechtbank, waarin onder meer persoonlijke notities, verklaringen en digitaal bewijsmateriaal zijn opgenomen. Eén van de meest besproken stukken is het dagboek van het vermeende slacht0ffer, waarin zij volgens de journalist haar gevoelens en ervaringen zou hebben vastgelegd.
“Dat dagboek vormt een belangrijk onderdeel van het onderzoek,” aldus Van den Heuvel. “Het biedt inzicht in wat er volgens haar is gebeurd, en dat verdient serieuze aandacht.”
De misdaadjournalist benadrukt dat het dossier niet op aannames is gebaseerd, maar op onderzoeksmateriaal dat zorgvuldig is verzameld door het 0penbaar Ministerie. Volgens hem is het cruciaal dat de rechtszaak nu in alle openheid wordt gevoerd, zodat ook het publiek kan begrijpen waar de discussie werkelijk over gaat.
“Zonder inzicht in de inhoud van het dossier blijft iedereen gissen. Daarom is het goed dat de feiten nu op tafel komen.”
Twijfels en tijdsverloop
In zijn toelichting wijst Van den Heuvel erop dat zowel het vermeende slacht0ffer als haar moeder lange tijd twijfelden om aangifte te doen. Dat besluit kwam pas jaren na de vermeende gebeurtenissen.
“Ze wisten: dit gaat enorme publiciteit veroorzaken,” vertelt hij. “En dat is precies wat er is gebeurd. Hun leven veranderde volledig op het moment dat dit naar buiten kwam.”
Volgens Van den Heuvel verklaart die terughoudendheid deels waarom de zaak pas later aan het licht kwam. De angst voor publieke aandacht, veroordeling en ongeloof speelde daarbij een grote rol.
“Mensen onderschatten hoe moeilijk het is om zoiets openbaar te maken. Er komt een enorme druk bij kijken — van media, van de samenleving, en soms zelfs van mensen die dichtbij staan.”
Kritiek op publieke steun voor Borsato
Van den Heuvel uit in de uitzending ook kritiek op de massale steun die Marco Borsato de afgelopen jaren ontving, nog voordat de zaak inhoudelijk was behandeld.
“Veel mensen hebben zich de afgelopen jaren, zonder kennis van de feiten, meteen achter de verdachte geschaard,” zegt hij.
Hij verwijst naar bekende Nederlanders, collega-artiesten en fans die zich openlijk uitspraken in steun van Borsato, terwijl het onderzoek nog liep.
“Ik begrijp loyaliteit, maar het is belangrijk dat die niet blind is,” benadrukt hij. “We kunnen pas echt oordelen wanneer we weten wat er in het dossier staat en hoe de rechter daarover beslist.”
Volgens de journalist heeft die voortijdige publieke steun het debat vertroebeld. Daardoor raakten emoties en feiten met elkaar verweven, wat het voor buitenstaanders lastig maakte om onderscheid te maken tussen sympathie en objectiviteit.
De waarde van transparantie
Van den Heuvel ziet de huidige fase van het proces als een kans om duidelijkheid te scheppen. Niet alleen voor de betrokkenen, maar ook voor het publiek dat de zaak al jaren volgt.
“Het is belangrijk dat we nu precies weten wat er onderzocht is, wat vaststaat en wat niet,” zegt hij. “Pas dan kan er recht worden gedaan — aan alle kanten.”
Hij pleit voor een open behandeling van het dossier, waarin niet alleen de aanklachten maar ook de weerleggingen van de verdediging serieus worden besproken.
“Het gaat er niet om iemand te veroordelen in de media, maar om te begrijpen wat er werkelijk speelt. Alleen transparantie kan dat mogelijk maken.”
“Er kunnen meer meldingen volgen”
In de uitzending suggereert Van den Heuvel dat de zaak mogelijk nog breder wordt dan nu bekend is.
“Ik sluit niet uit dat er meer meldingen zullen volgen,” zegt hij. “En als die er zijn — mensen die iets weten of iets hebben meegemaakt — dan hoop ik dat ze de stap naar de politie durven te zetten.”
Volgens hem is het belangrijk dat er een veilige omgeving bestaat waarin mensen hun verhaal kunnen doen, zonder angst voor oordeel of publieke veroordeling.
“Als er anderen zijn die willen praten, dan moeten ze weten dat dat kan. Niet via sociale media, maar op de juiste plek — bij de politie.”
Hij benadrukt dat elk nieuw signaal zorgvuldig moet worden onderzocht, om feit en gerucht strikt gescheiden te houden.
Een kantelpunt in de zaak
Van den Heuvel noemt deze fase van het proces een kantelpunt. Voor het eerst kan de rechter nu oordelen op basis van bewijs, getuigenverklaringen en forensisch onderzoek — in plaats van op basis van geruchten of speculaties.
“Er wordt al jaren over gesproken, maar nu ligt er een concreet dossier,” zegt hij. “Dit is het moment waarop de feiten worden getoetst en niet langer de emoties leidend zijn.”
Hij verwacht dat het proces nieuw licht zal werpen op de gebeurtenissen en mogelijk zelfs nieuw bewijsmateriaal zal opleveren.
“Tijdens een rechtszaak komt vaak aanvullende informatie naar boven. Dat is normaal, zeker bij complexe dossiers. Ik denk dat we nog niet alles hebben gehoord.”
Maatschappelijke impact
Volgens Van den Heuvel reikt de betekenis van deze zaak verder dan één persoon of één proces. Hij ziet het als een spiegel voor Nederland — een land dat worstelt met de manier waarop we omgaan met beschuldigingen, media-aandacht en publieke opinie.
“Deze zaak gaat niet alleen over Marco Borsato,” zegt hij. “Ze gaat over hoe we in dit land omgaan met waarheidsvinding, met vertrouwen in justitie, en met respect voor alle betrokkenen.”
Hij waarschuwt voor het risico van voorbarige oordelen, zowel richting de zanger als richting de aangeefster.
“In dit soort kwesties is er zelden zwart of wit. We moeten durven luisteren, ook als het ongemakkelijk is.”
“Dit is pas het begin”
Aan het einde van het gesprek noemt Van den Heuvel het huidige moment “het begin van een groter maatschappelijk debat”.
“Ik denk dat als de zaak verder dient, er nog wel meer naar boven gaat komen,” zegt hij. “Niet alleen over wat er destijds is gebeurd, maar ook over hoe we hier in Nederland mee omgaan.”
Volgens hem kan de zaak bijdragen aan meer bewustwording rond machtsverhoudingen, omgangsvormen en grenzen in de entertainmentwereld.
“Het gaat uiteindelijk om lessen trekken. Niet om mensen kapot te maken, maar om beter te begrijpen hoe dit soort situaties kunnen ontstaan en hoe we ze kunnen voorkomen.”
Slot
De woorden van John van den Heuvel markeren een nieuw hoofdstuk in een zaak die Nederland al jaren bezighoudt. Zijn oproep tot transparantie, nuance en respect benadrukt dat dit niet enkel een verhaal is over schuld of onschuld, maar over waarheidsvinding in een tijd van publieke verdeeldheid.
Of er nieuwe meldingen volgen
en welk effect het proces zal hebben op het imago van Marco
Borsato, zal de komende maanden blijken.
Maar één ding is volgens Van den Heuvel zeker:
“Dit is nog niet het einde van het verhaal — dit is pas het begin.”